Τεχεράνη, Παλαιστινιακό, Υποκρισία και Δημόσιες Σχέσεις

Πριν κάποιες εβδομάδες η Πρεσβεία του Ιράν στην Ελλάδα διοργάνωσε συνέδριο για την Γάζα με τίτλο "Γάζα: Σύμβολο Αντίστασης" όπου έγινε και αναφορά στα δήθεν "εγκλήματα των Σιωνιστών" εναντίον των Παλαιστινίων. Στο συνέδριο παραβρέθηκαν και μίλησαν μεταξύ άλλων και γνωστές φιλοπαλαιστινιακές προσωπικότητες στην Ελλάδα όπως ο καθηγητής Βαγγέλης Πισσίας, που συμμετέχει στις δραστηριότητες της οργάνωσης "Free Gaza," και η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Σοφία Σακοράφα. Βεβαίως είναι απορίας άξιον για το πως προσωπικότητες σαν κι αυτές που δεν χάνουν ευκαιρία να καταδικάζουν το Ισραήλ και να το παρομοιάζουν με το καθεστώς τον Ναζί, ενώ κόπτονται δήθεν τόσο πολύ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μπόρεσαν να μιλήσουν σε εκδήλωση χώρας που παραβιάζει βάναυσα τα δικαιώματα των ίδιων των πολιτών του και που προφανώς προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί την ευαισθησία που έχει η ελληνική κοινή γνώμη για τους Παλαιστινίους για να την αποπροσανατολίσει σε σχέση με την δική του εγκληματική συμπεριφορά στους ίδιους τους πολίτες του. Με αυτό το δεδομένο η "ΑΙΤ" θεώρησε σκόπιμο να δημοσιεύσει μετάφραση άρθρου του γνωστού άραβα δημοσιογράφου Ταρίκ Αλομαγιέντ από την έγκριτη αραβική εφημερίδα "Asharq Alawsat" (1.3.2010) για το πως το Ιράν εκμεταλλεύεται το παλαιστινιακό ζήτημα.

"Τεχεράνη - Μια ευκαιρία για Δημόσιες Σχέσεις".

http://www.aawsat.com/english/news.asp?section=2&id=20055

Οι εικόνες που παρακολουθήσαμε χθες την Τεχεράνη σε σχέση με αυτό που περιγράφηκε ως ένα συνέδριο «Εθνικής και Ισλαμικής Αλληλεγγύης για το Μέλλον της Παλαιστίνης» δεν αποτέλεσε τίποτα περισσότερο από μία ευκαιρία για δημόσιες σχέσεις με σκοπό την εξυπηρέτηση των στόχων της ιρανικής προπαγάνδας στην περιοχή, καθώς και ένα εργαλείο του Ιράν ώστε να αντιμετωπίσει τις ΗΠΑ ή το Ισραήλ στο πλαίσιο του ιρανικού πυρηνικού ζητήματος εν όψει της κλιμάκωσης στην περιοχή. Το συνέδριο διοργανώθηκε εντός δύο εβδομάδων και εγκαινιάστηκε από τον Ανώτατο Πνευματικό ηγέτη, Αλί Χαμεϊνί.

Το Ιράν δεν έχει πράξει τίποτα για τον παλαιστινιακό αγώνα εκτός από τον εκμεταλλεύεται για προπαγανδιστικούς σκοπούς. Έχει επίσης εδραιώσει τον διχασμό μεταξύ των Παλαιστινίων και η απόδειξη είναι ότι κατά την διάρκεια του τελευταίου πολέμου στη Γάζα το Ιράν προέτρεψε τους «Τζιχαντιστές» πολίτες του να μην εμπλακούν στη μάχη, με το επιχείρημα ότι το Ιράν δεν έχει σύνορα με την Γάζα. Εκτός αυτού, εκείνη την περίοδο η Χεζμπολάχ δεν έπραξε τίποτα περισσότερο από το να φωνάσκει και όταν θέλησε να ενεργήσει, ενήργησε σε έδαφος της Αιγύπτου! Σε οικονομικό επίπεδο, παρά τα δεινά του λαού της Γάζας, ποτέ δεν είδαμε τους Ιρανούς να κάνουν μία γενναιόδωρη προσφορά στον λαό της Γάζας, ειδικά τώρα που η καταστροφή η οποία προκλήθηκε από την επίθεση του Ισραήλ είναι ακόμα εμφανής και ο λαός συνεχίζει να υποφέρει με απαράδεκτο τρόπο. Επομένως, η Τεχεράνη εκμεταλλεύεται τον παλαιστινιακό αγώνα και τον χρησιμοποιεί σαν εφαλτήριο. Μόλις εκπληρώσει τους στόχους της θα τον εγκαταλείψει.

Ως αναμενόμενο, το Ιράν χρησιμοποιεί την Χαμάς και τις άλλες φράξιες για να επιτύχει τους στόχους του εφόσον αυτές οι φράξιες δεν έχουν αντίρρηση να μετατραπούν σε πιόνια στη διάθεση της Τεχεράνης. Αρκεί να δούμε την εικόνα του Χάλεντ Μεσαάλ και του Ράμανταν Σάλα όταν κάθονται δίπλα στον Πνευματικό Ηγέτη χωρίς να φορούν παπούτσια σε στάση υποταγής και ευάλωτοι και αυτό προβάλλεται ως φυσιολογικό. Πριν απ΄ αυτό είδαμε ανθρώπους που είχαν βγάλει τις γραβάτες τους στην ίδια εικόνα!

Όταν λέμε ότι το συνέδριο είναι μία μορφή προπαγάνδας και μία ευκαιρία για δημόσιες σχέσεις πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι ο όρος «εθνική αλληλεγγύη,» δηλαδή, η αλληλεγγύη του Ιράν στον παλαιστινιακό αγώνα, αποτελεί μέρος της ονομασίας του συνεδρίου. Αλλά την ίδια μέρα του συνεδρίου, ο ηγέτης του ιρανικού κινήματος της αντιπολίτευσης, Μιρ Χοσέιν Μουσαβί εξέδωσε μία σημαντική ανακοίνωση όπου δήλωνε ότι η νομιμότητα της διακυβέρνησης των θρησκευτικών θεσμών στο Ιράν αποδυναμώνεται εξαιτίας των «καταπιεστικών μέτρων» και εξήγησε ότι «μία αυταρχική αίρεση κυβερνά το Ιράν».

Ο Μουσαβί περιγράφει την Κυβέρνηση του Αχμαντινετζάντ ως μία «αίρεση που δεν σέβεται τα συμφέροντα του ιρανικού λαού.» Προσθέτει ότι η κυβέρνηση «δεν διαθέτει τα προσόντα» να κυβερνήσει και ότι «ο λαός αντιμετωπίζει μία φιλοπολεμική εξωτερική πολιτική και μία καταστροφική οικονομική πολιτική και επιθυμεί την αλλαγή».

Τότε πως μπορεί ένα κράτος σαν το Ιράν, το οποίο είναι το ίδιο διχασμένο άνευ προηγουμένου από την εποχή του Σάχη, να εξυπηρετήσει ξένα συμφέροντα όπως τον παλαιστινιακό αγώνα; Δεν θα έπρεπε οι Ιρανοί ηγέτες πρώτα να αναλάβουν πρωτοβουλία ώστα να δημιουργηθεί εθνική αλληλεγγύη μέσα στη χώρα και να πείσουν τον λαό για το πρόγραμμά τους και κατόπιν να επιδιώξουν την αλληλεγγύη με τον παλαιστινιακό αγώνα μέσα στο Ιράν;

Γι’ αυτό λέμε ότι το συνέδριο της Τεχεράνης δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μία προσπάθεια της ιρανικής κυβέρνησης να προχωρήσει γρήγορα προς τα εμπρός καθώς υποφέρει από σοβαρά εσωτερικά προβλήματα. Σκοπός του συνεδρίου ήταν απλώς να εξυπηρετηθούν οι δημόσιες σχέσεις και ο στόχος του ήταν η πολιτική προπαγάνδα, τίποτα περισσότερο.

*Σήμειωση - Στην φωτογραφία διακρίνουμε την πολύ θαρραλέα Νέντα Σούλταν που σκοτώθηκε από τις δυνάμεις ασφαλείας του Ιράν αγωνιζώμενη για την δημοκρατία στη χώρα της.