Το Ισραήλ ενισχύει την συνεργασία του με τα Βαλκανικά κράτη

Παραθέτουμε μετάφραση άρθρου του διπλωματικού συντάκτη της Ισραηλινής εφημερίδας "Haaretz" που αναφέρεται στο πως το Ισραήλ προσπαθεί να ενισχύσει τις σχέσεις του με Βαλκανικά κράτη όπως είναι η Ελλάδα και η Βουλγαρία, για να αντισταθμίσει την κατάρρευση των σχέσεων του με την Τουρκία.

"ΚΑΘΩΣ ΠΑΓΩΝΟΥΝ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΕΠΙΔΙΏΚΕΙ ΝΑ ΘΕΡΜΑΝΕΙ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ".

Οι κοινές ανησυχίες για τη ριζοσπαστικοποίηση της Τουρκίας οδηγούν στην επέκταση των σχέσεων και σε νέες ευκαιρίες για οικονομική συνεργασία και συνεργασία στην ασφάλεια.

"Haaretz" (30.11.2010)

του Barak David

http://www.haaretz.com/print-edition/news/as-turkey-front-freezes-israel-looks-to-warming-balkan-ties-1.326903
Από τότε που κατέρρευσαν οι σχέσεις του με την Τουρκία τον τελευταίο χρόνο, το Ισραήλ επιδιώκει να βρει νέος φίλους και συμμάχους στα Βαλκανικά κράτη. Οι νέες πρωτοβουλίες καλύπτουν τα πεδία της ανταλλαγής πληροφοριών, των κοινών στρατιωτικών ασκήσεων και της προώθησης του τουρισμού, λένε αξιωματούχοι.
Τον τελευταίο χρόνο το Ισραήλ έχει επεκτείνει τις σχέσεις του με την Ελλάδα και την Βουλγαρία και έχει αναβαθμίσει τους δεσμούς του με την Κύπρο, τη Ρουμανία, τη Σερβία, το Μαυροβούνιο, την ΠΓΔΜ και την Κροατία. Αυτά τα κράτη μοιράζονται τις ανησυχίες για την νέα ριζοσπαστικοποίηση της Τουρκίας και την αυξανόμενη επιρροή του παγκόσμιου τζιχάντ εκεί και βλέπουν νέες ευκαιρίες για οικονομική και τεχνική συνεργασία, καθώς και για συνεργασία σε θέματα ασφάλειας με το Ισραήλ.
«Κατάλαβαν ότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος γι’ αυτούς και το θέμα ετέθη στις συνομιλίες μεταξύ του Πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου και του Πρωθυπουργού της Βουλγαρίας,Μπόικο Μπορίσοβ, τον Ιανουάριο», δήλωσε ανώτερος Ισραηλινός αξιωματούχος.
Η αποτυχημένη Ισραηλινή επιδρομή εναντίον τουρκικού στολίσκου αύξησε τα κίνητρα της Βουλγαρίας για συνεργασία σε θέματα άμυνας και πληροφοριών με την Ιερουσαλήμ. Ο Μπορίσοβ και ο Νετανιάχου συνομίλησαν τρεις φορές μέσα σε δύο εβδομάδες μετά την επίθεση, με σκοπό να διευκολυνθεί η απελευθέρωση δύο Βουλγάρων δημοσιογράφων που βρίσκονταν πάνω σε ένα από τα πλοία», δήλωσε ο αξιωματούχος.
Ο Μπορίσοβ πρότεινε την αύξηση της στρατιωτικής συνεργασίας παρέχοντας την δυνατότητα στην Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία να χρησιμοποιήσει βάσεις και τον εναέριο χώρο της Βουλγαρίας για εκπαίδευση. Η πρώτη εκπαιδευτική άσκηση αναμένεται λάβει χώρα σύντομα.
«Σε αντίθεση με το παρελθόν, ο Μπορίσοβ αποφάσισε να ταχθεί υπέρ της συνεργασίας με το Ισραήλ. Επισκέφθηκε την Ιερουσαλήμ αμέσως μετά την εκλογή του, και ήταν η πρώτη επίσκεψη Βούλγαρου Πρωθυπουργοί τα τελευταία 18 χρόνια», δήλωσε ο Πρέσβης του Ισραήλ στην Βουλγαρία, Νόαχ Γκάλ Γκέντλερ.
Οι Βούλγαροι ελπίζουν ότι οι Ισραηλινοί τουρίστες που έπαψαν να επισκέπτονται την Τουρκία θα έρθουν μαζικά στο Μπουργάς και την Βάρνα στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Περίπου 150.000 Ισραηλινοί αναμένεται να επισκεφθούν την Βουλγαρία μέχρι το τέλος του χρόνου και η Βουλγαρία επιθυμεί αυτός ο αριθμός να φτάσει τους 250.000 το 2011.
«Η κυβέρνηση Μπορίσοβ μας βλέπει ως μεγάλη προτεραιότητα», λέει ο Γκαλ Γκέντλερ. «Ψάχνουν για μια νέα οικονομική κινητήρια μηχανή όπως είναι η ισραηλινή υψηλή τεχνολογία και θέλουν να μάθουν πως το επιτύχαμε», λέει.
Και οι σχέσεις του Ισραήλ με την Ελλάδα έχουν πάρει μια εντυπωσιακή τροπή. Τον Φεβρουάριο, ο Έλληνας Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου συναντήθηκε με τον Νετανιάχου στο Εστιατόριο «Καφέ Πούσκιν» της Μόσχας.
Ο Παπανδρέου, ο οποίος επιδιώκει έναν μεγαλύτερο ρόλο στην ειρηνευτική διαδικασία, κατάλαβε ότι πρέπει να αλλάξει τις σχέσεις της Ελλάδας με το Ισραήλ. Μετά το επεισόδιο με τον τουρκικό στολίσκο οι δυνάμεις ασφαλείας και του στρατού του απεύθυναν έκκληση να δημιουργήσει πιο στενούς δεσμούς με το Ισραήλ.
Όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, η Αθήνα απογοητεύτηκε από το γεγονός ότι δεν έλαβε βοήθεια ή επενδύσεις από αραβικά κράτη, παρά το γεγονός ότι ακολουθούσε μια φιλο-αραβική πολιτική για 60 χρόνια, δήλωσε ένας ανώτερος Ισραηλινός διπλωμάτης.
Από τότε Ισραηλινοί και Έλληνες αξιωματούχοι έχουν προχωρήσει σε συζητήσεις για αμυντική και στρατηγική συνεργασία. Η Ελλάδα σχεδιάζει να προσελκύσει Ισραηλινούς τουρίστες που πήγαιναν παλιά στην Τουρκία. Ο τουρισμός από το Ισραήλ στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 200% φέτος και αναμένεται να φτάσει τα 250.000 άτομα μέχρι το τέλος του έτους.

*Στην φωτογραφία από το "Associated Press" διακρίνουμε Τούρκους φιλο - Παλαιστίνιους διαδηλωτές να διαδηλώνουν κατά του Ισραήλ.

Το Ισραήλ προτείνει 13 επενδυτικά σχέδια στην Ελλάδα

Από την "Ημερησία" αναδημοσιεύουμε εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του συντάκτη Αλέξανδρου Κασιμάτη που αναφέρεται σε 13 επενδυτικά σχέδια που έχει προτείνει η Ισραηλινή Κυβέρνηση στην Ελλάδα καθώς και στην ανάπτυξη της υψηλής τεχνολογίας και της καινοτομίας στο Ισραήλ.

"Ισραηλ: 13 επενδυτικά σχέδια για τουρισμό, ενέργεια, αγροτικά προϊόντα Μονάδα αφαλάτωσης σε ελληνικά νησιά, επενδύσεις στον τουρισμό, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στα αγροτικά προϊοντα"

Μονάδα αφαλάτωσης σε ελληνικά νησιά, επενδύσεις στον τουρισμό, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στα αγροτικά προϊοντα

"Ημερησία" (27.11.2010)

του Αλέξανδρου Κασιμάτη

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=15459&subid=2&pubid=79797148

Με δεκατρία συγκεκριμένα επενδυτικά σχέδια -σε συνέχεια της πρόσφατης επίσκεψης του πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου στην Ελλάδα- ετοιμάζονται να επανέλθουν οι Ισραηλινοί. Η συμφωνία για τις επενδύσεις έκλεισε στις συζητήσεις που είχαν Παπανδρέου και Νετανιάχου, και αυτήν την περίοδο το ισραηλινό υπουργείο Εξωτερικών σε συνεργασία με μια σειρά τοπικών επιχειρήσεων εργάζεται πυρετωδώς για να προετοιμάσει με λεπτομέρειες τις προτάσεις που θα καταθέσει στην ελληνική πλευρά.
Οι Ισραηλινοί δεν θέλουν να αποκαλύψουν το περιεχόμενο της συμφωνίας των δύο πρωθυπουργών και πολύ περισσότερο τις προτάσεις που ετοιμάζουν, αλλά μεταξύ άλλων θα προβλέπουν τη δημιουργία πέντε μονάδων αφαλάτωσης σε ελληνικά νησιά, επενδύσεις στον τουρισμό, την ενέργεια και ειδικότερα σε ανανεώσιμες πηγές, στα αγροτικά προϊόντα κ.λπ.
Η ισραηλινή κυβέρνηση επιδιώκει μέσω των παραπάνω επενδύσεων να θέσει τις βάσεις για στενότερη οικονομική συνεργασία Ελλάδας-Ισραήλ και να ενισχύσει τις προοπτικές στις σχέσεις των δύο κρατών. Η Ελλάδα και το Ισραήλ έχουν, εκ πρώτης όψεως, κάποια σημαντικά κοινά στοιχεία. Είναι μικρά κράτη, γεωγραφικά δεν βρίσκονται και στην καλύτερη γειτονιά, δεν διαθέτουν σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές και όπως συμβαίνει και με τους Ελληνες, πέντε Ισραηλινοί όταν συζητούν για ένα θέμα έχουν πέντε διαφορετικές απόψεις. Από το σημείο αυτό όμως κάθε ομοιότητα με την Ελλάδα σταματά.
Το Ισραήλ έχει μια οικονομία με εκτιμώμενο ρυθμό ανάπτυξης φέτος 4%, ανεργία 6,2% (και 3,7% για τον πληθυσμό με ανώτερη μόρφωση), το έλλειμμα από 5,1% του ΑΕΠ το 2009 υποχωρεί φέτος στο 4% και το χρέος διαμορφώνεται το 2010 στο 77,8% του ΑΕΠ.
Χρήσιμος οδηγός

Το οικονομικό μοντέλο του Ισραήλ μπορεί να αποτελέσει ένα χρήσιμο οδηγό, τουλάχιστον σε ορισμένες πτυχές του, για την Ελλάδα που προσπαθεί να αντιμετωπίσει μια πολύ σοβαρή οικονομική κρίση. Είναι ενδιαφέρον πως μια χώρα που συγκλονίστηκε τη δεκαετία του ’80 από μια δραματική οικονομική κρίση (ο πληθωρισμός το ’85 είχε φθάσει το 450%) κατάφερε σήμερα -και αφού απορρόφησε 1.000.000 εβραίους που μετανάστευσαν από την πρώην Σοβιετική Ενωση- να κάνει εξαγωγές 35 δισ. δολαρίων, εκ των οποίων τα 23 δισ. σε προϊόντα υψηλής τεχνολογίας. Βεβαίως, είχαν τη δυνατότητα της νομισματικής πολιτικής και υποτίμησαν το σέκελ, αλλά το κλειδί της επιτυχίας για το Ισραήλ ήταν η καινοτομία. Κυβέρνηση, αντιπολίτευση και συνδικαλιστές συμφώνησαν στην κορύφωση της κρίσης, το 1985, να συνεργαστούν για τη διάσωση της οικονομίας και συνεπώς της χώρας. Τεχνολογίες που είχαν αναπτυχθεί για αμυντικούς σκοπούς, αξιοποιήθηκαν από τον ιδιωτικό τομέα και ταυτόχρονα η κυβέρνηση άρχισε να δίνει στους ιδιώτες ένα δολάριο για κάθε ένα που διέθεταν για επενδύσεις σε έρευνα και τεχνολογία.
Παράλληλα έστρεψαν τα εκπαιδευτικά τους ιδρύματα -έχουν επτά πανεπιστήμια, εκ των οποίων δύο κατατάσσονται σε υψηλές θέσεις μεταξύ των καλυτέρων του κόσμου- προς τις ειδικότητες της μηχανικής-μηχανο­λογίας (σήμερα το 40% των φοιτητών σπουδάζει στους κλάδους της μηχανικής και τα εκπαιδευτικά τους ιδρύματα ανοίγονται τώρα στον κλάδο της βιολογίας). Συμπληρωματικά, δημιούργησαν και οργανισμούς που χρηματοδοτούσε τόσο ο ιδιωτικός όσο και ο δημόσιος τομέας και στους οποίους ιδιώτες ή μικρές εταιρείες για διάστημα 3 έως 5 ετών δοκίμαζαν καινοτόμα pro­ject. Με αυτή τη συνταγή, οι Ισραηλινοί βρήκαν τον δικό τους δρόμο να ξεπεράσουν την οικονομική κρίση.
Κοινωνικη ομοιογένεια

Η ισραηλινή κοινωνία -για προφανείς λόγους- προσπαθεί να περιορίσει τις ανισότητες. Αρκετοί Ισραηλινοί απέκτησαν μεγάλες περιουσίες, εισάγοντας εταιρείες στο NASDAQ ή πουλώντας εταιρείες σε πολυεθνικούς κολοσσούς.
Η δημιουργία αυτής της οικονομικής ελίτ δεν είναι μια εξέλιξη που τους χαροποιεί ή τουλάχιστον ένα γεγονός για το οποίο υπερηφανεύονται. Κάνουν ό,τι μπορούν για να περιορίσουν τα ιδιωτικά σχολεία, ενώ στους δρόμους του Τελ Αβίβ και της Ιερουσαλήμ τα πολυτελή αυτοκίνητα είναι μάλλον σπάνια.
Οι πλούσιοι Ισραηλινοί -τουλάχιστον οι περισσότεροι από αυτούς- προσπαθούν να μην ξεχωρίζουν από το πλήθος, το αντίθετο δηλαδή με ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα.
Υδάτινοι πόροι

Επειδή έχουν έλλειψη υδάτινων πόρων σταμάτησαν να δίνουν έμφαση στις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων και το βάρος μετα­φέρθηκε σε τεχνολογικές λύσεις για τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Επίσης, έξω από το Τελ Αβιβ, βρίσκεται το Vol­ca­ni Institute for Agri­cu­l­ture.
Σε εγκαταστάσεις που δεν? γεμίζουν το μάτι, κατασκευάζουν κατά παραγγελία και όχι μόνον, μηχανήματα που ελέγχουν ποιοτικά τα μήλα, που καθαρίζουν ρόδια και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Τα πουλάνε σε όλο τον κόσμο για χιλιάδες δολάρια και δεν διστάζουν ακόμη και να βάζουν GPS σε? αγελάδες για να μελετάνε τη συμπεριφορά των ζώων ώστε να βρίσκουν τρόπους να αυξάνουν την παραγωγή του γάλακτος. Σήμερα δουλεύουν 70 διαφορετικά project.

*Στην φωτογραφία από την "Ημερησία" διακρίνουμε τους Πρωθυπουργούς της Ελλάδας και του Ισραήλ, κ. Γιώργο Παπανδρέου και κ. Μπενιαμίν Νετανιάχου σε εγκάρδια συνομιλία.

Ο χορός βήμα συμφιλίωσης μεταξύ Εβραίων και Αράβων

Από την "Καθημερινή της Κυριακής" αναδημοσιεύουμε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Arkady Zaides, Ισραηλινού χορογράφου, καθώς και του Άραβα - Ισραηλινού χορευτή του σύγκροτήματος του Rabi Khoury, αναφορικά με το έργο του Zaides "Quiet" στο οποίο χορεύουν μαζί Εβραίοι και Άραβες χορευτές σε μια προσπάθεια να αποτυπωθούν καλλιτεχνικά όχι μόνο οι εντάσεις και οι πολύπλοκες σχέσεις μεταξύ Εβραίων και Αράβων στο Ισραήλ αλλά και για να λειτουργήσει και ο χορός ως βήμα κοινής έκφρασης μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Το έργο θα παρουσιαστεί στις 17-18 Νοεμβρίου στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη στο πλαίσιο ενός "Ισραηλινού Τρίπτυχου" χορευτικών παραστάσεων τις επόμενες δύο εβδομάδες που θα περιλαμβάνει και τις Ισραηλινές χορευτικές ομάδες του Niv Sheinfeld & Oren Laor και Yasmin Godder.

"Ο χορός είναι το πρώτο βήμα μιας διαδικασίας συμφιλίωσης"

Το Quiet είναι μια συνεργασία μεταξύ τεσσάρων Εβραίων και Αράβων καλλιτεχνών που βιώνουν την ένταση μέσα στο Ισραήλ

"Καθημερινή" (14.11.2010)

Συνέντευξη στη Σαντρα Bουλγαρη

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_14/11/2010_422022

Τρεις χορευτές βρίσκονται ξαπλωμένοι στην σκηνή, ενώ η σκιά ενός τέταρτου άντρα «στέκεται» μπροστά από έναν τοίχο. Μόνο ο ήχος της θάλασσας ακούγεται και καθώς ο χώρος γεμίζει φως, πολύχρωμα πουλιά και γκράφιτι διαγράφονται στο βάθος. Θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε οπουδήποτε, όμως για τον καθέναν που γνωρίζει τις συγκεκριμένες ζωγραφιές, είναι βέβαιο ότι το τοπίο εκτυλίσσεται στο Τελ Αβίβ. Οι άντρες που βλέπουμε θα μπορούσαν επίσης να είναι τέσσερις οποιοιδήποτε άντρες. Ομως δεν είναι, και αυτό τα αλλάζει όλα αφού πρόκειται για δύο Αραβες και δύο Εβραίους περφόρμερ που δούλεψαν μαζί για ένα εξαιρετικά δυνατό έργο, που σκηνοθέτησε και χορογράφησε ο μόλις τριάντα ετών Ισραηλινός Αρκάντι Ζάιντες. «Quiet» («Ησυχο») είναι ο τίτλος και πέρυσι στην πρώτη του παρουσίαση στο κέντρο Suzan Dellal Centre, στο Τελ Αβίβ, χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα πιο «δύσκολα» να θεαθούν για την ένταση του θέματός του.
Πιο κοντά
«Η δουλειά και το κουράγιο αυτών των τεσσάρων αντρών είναι εντυπωσιακή και με έχει κάνει να σκεφτώ: Δεν θα ήταν θαυμάσιο εάν αυτό μπορούσε να συμβεί σε ευρύτερη κλίμακα και πραγματικά να φέρει κοντά ανθρώπους που πολιτιστικά και πολιτικά είναι εχθροί;», έγραφε τότε η Wendy Perron, διευθύντρια του καταξιωμένου αμερικανικού περιοδικού για τον χορό «Dance Magazine». Σε λίγες μέρες (17–18 του μηνός), το «Quiet» θα παρουσιαστεί στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στο πλαίσιο ενός πολύ ενδιαφέροντος τρίπτυχου σύγχρονου χορού από το Ισραήλ. Αν και ανερχόμενος, ο Αρκάντι Ζάιντες τολμάει να αγγίξει ένα θέμα που ελάχιστοι καλλιτέχνες της γενιάς του έχουν κάνει τόσο άμεσα. Οπως λέει και ο ίδιος: «Το έργο γεννήθηκε από μια επείγουσα ανάγκη. Υπό το φως της αυξανόμενης βίας και δυσπιστίας μεταξύ των κοινοτήτων στο Ισραήλ, που δεν μας δίνουν τον χρόνο και τον χώρο για να σκεφτούμε, επομένως ούτε τη δυνατότητα να αλλάξουμε κάτι, νιώσαμε ότι έπρεπε να δημιουργηθεί μια πλατφόρμα που θα επέτρεπε μια ανοιχτή και ειλικρινή επικοινωνία».
Πέρασαν οχτώ μήνες μέχρι να σπάσει ο πάγος μεταξύ των χορευτών και η συνεργασία είχε πολλές εκρήξεις. Για την εμπειρία τους αυτή πρώτα ο Αρκάντι Ζάιντες, που όχι μόνο υπογράφει το «Quiet», αλλά επίσης συμμετέχει ως χορευτής, και ύστερα ο Ράμπι Κούρι, ένας από τους δύο Αραβες περφόρμερ του έργου, απάντησαν σε ερωτήσεις της «Κ».
– Με ποιον τρόπο μπορέσατε να συμφιλιωθείτε και να εκφράσετε μέσα από τον χορό τις εντάσεις που υπάρχουν μεταξύ σας;
Αρκάντι Ζάιντες: Είναι σημαντικό να αναφέρω ότι αυτή η δουλειά είναι μια συνεργασία μεταξύ Εβραίων και Αράβων καλλιτεχνών που ζουν μέσα στα σύνορα του Ισραήλ. Ειλικρινά πιστεύω ότι, πριν προσπαθήσουμε να λύσουμε τα προβλήματα με τους Παλαιστινίους στη Γάζα και τη Δυτική Οχθη, είναι σημαντικό να αγωνιστούμε για μια καλύτερη επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων που ζουν ανάμεσα μας στη Γιάφα, την Acco, τη Ναζαρέτ, τη Χάιφα και πολλά άλλα χωριά μέσα στο Ισραήλ. Υπάρχει μια πολύ ξεκάθαρη ένταση μεταξύ των δύο πλευρών και αυτή ήταν το σημείο αναφοράς για την κινησιολογική έρευνα του κομματιού. Ο χορός είναι μια παγκόσμια γλώσσα και μέσα από αυτόν μπορούμε να επικοινωνήσουμε σε ένα βαθύτερο επίπεδο την πολυπλοκότητα της κατάστασης εδώ, από την άλλη, αμφιβάλλω εάν μπορούμε μέσα από τον χορό να συμφιλιώσουμε την ένταση που υπάρχει ανάμεσα στους Παλαιστινίους και τους Ισραηλινούς. Οι τέσσερίς μας, οι περφόρμερ του «Quiet», μοιραστήκαμε μια μεγάλη οικειότητα και ένα άνοιγμα στη διαδικασία δημιουργίας του, κάτι που ένας μέσος άνθρωπος που κυκλοφορεί στους δρόμους θα μπορούσε μόνο να ονειρευτεί. Ομως, η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη. Για να φτάσουμε να κοιταζόμαστε στα μάτια στην καθημερινή μας ζωή, είναι πολύ πιο δύσκολο.
Ράμπι Κούρι: Η ένταση μεταξύ των Παλαιστινίων που ζουν στο Ισραήλ και έχουν ισραηλινή υπηκοότητα είναι διαφορετική από αυτή με τους Παλαιστινίους που ζουν στη Δυτική Οχθη. Οι Παλαιστίνιοι που είναι Ισραηλινοί πολίτες συναντούν Εβραίους κάθε μέρα, στη δουλειά τους, στους δρόμους. Υπάρχει πάντα ένταση, όμως είναι μια ήσυχη ένταση και η σύγκρουση βρίσκεται κρυμμένη. Συναντιούνται αλλά δεν αγγίζουν ο ένας τον άλλο, δεν έχουν επαφές, δεν προσπαθούν να γνωριστούν βαθύτερα πέρα από το μίσος, τα στερεότυπα, τις προκαταλήψεις. Οι Εβραίοι δεν συνειδητοποιούν την ύπαρξη των Παλαιστινίων και την τωρινή ταλαιπωρία τους, την ιστορία τους, αλλά και την επώδυνη διαδικασία που πέρασαν από το 1948 έως σήμερα. Το να χάσουν την κουλτούρα, τη γλώσσα και την ύπαρξή τους και το να κατακτηθούν πνευματικά, ψυχικά, πολιτιστικά και οικονομικά, με αποτέλεσμα να γίνουν ξένοι στην ίδια την πατρίδα τους. Η δική μας συνάντηση δεν είναι συμφιλίωση, όμως είναι το πρώτο βήμα μιας διαδικασίας συμφιλίωσης μέσα από έναν αληθινό τρόπο επαφής. Τον χορό.
Συγκρούσεις
– Υπήρξαν συγκρούσεις μεταξύ των περφόρμερ κατά τη διάρκεια των προβών;
Α. Ζ.: Δεν ήταν μια καθόλου εύκολη διαδικασία. Στην αρχή έπρεπε να γνωριστούμε και εγώ ως χορογράφος να βρω έναν τρόπο να συνδυάσω όλες αυτές τις διαφορές μεταξύ μας σε μια κατανοητή γλώσσα. Το σώμα κρατάει πληροφορίες που δεν προέρχονται από τον χώρο της λογικής. Λατρεύω να ανακαλύπτω αυτό τον χώρο και να τον αφήνω να πλάθει το έργο. Την ώρα της πρόβας αυτό το ωμό υλικό και η ειλικρινής προσέγγιση έβγαλε στην επιφάνεια πολλά αισθήματα. Και όταν αυτά άρχισαν να εκτίθενται και να εκφράζονται, αισθάνθηκα ότι τα προβλήματα, οι συγκρούσεις, δεν ήταν μεταξύ μας, αν και καμιά φορά φαίνονταν πως ήταν. Είναι μέρος της ζωής μας σε αυτό τον χώρο και έπρεπε να είναι κομμάτι της δουλειάς μας.
Ρ. Κ.: Αγγίζοντας ο ένας τον άλλον, πολλά αισθήματα, στερεότυπα, φόβοι και επιφυλάξεις ήρθαν στην επιφάνεια. Δεν είναι εύκολο όταν προέρχεσαι από διαφορετικό περιβάλλον, διαφορετική πραγματικότητα και αντιμετωπίζεις διαφορετικά προβλήματα. Αγγίζοντας ο ένας τον άλλον στις πρόβες, νιώσαμε πως αγγίζαμε τα κενά μεταξύ μας, τα ίδια κενά με τα οποία οι Παλαιστίνιοι ακόμα αγωνίζονται, να ζήσουν στη χώρα τους, όταν οι Εβραίοι έχουν περισσότερα προνόμια από αυτούς. Από την πολιτιστική ζωή που απολαμβάνουν οι Ισραηλινοί έως τους χώρους που εργάζονται, ακόμη και τη δυνατότητα που έχουν να φύγουν από τη χώρα για να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Εμείς ως Παλαιστίνιοι δεν μπορούμε να σηκώσουμε τα κεφάλια μας για να αναρωτηθούμε για το μέλλον μας. Αγγίζοντας αυτά τα κενά όταν δουλεύαμε για το «Quiet», δημιούργησε εντάσεις και παρεξηγήσεις μεταξύ μας. Ηταν δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Για να τις αντιμετωπίσεις, χρειάζεσαι μια βασική ισότητα που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.

*Στην φωτογραφία από το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης διακρίνουμε χορευτές της ομάδας του Arkady Zaides στην παράσταση "Quiet."

Η πραγματική κατάσταση στη Γάζα και την Δυτική Όχθη

Από την αγγλική εφημερίδα "Daily Mail" δημοσιεύουμε μετάφραση άρθρου του δημοσιογράφου Peter Hitchens, ο οποίος με απόλυτη ειλικρίνεια περιγράφει την κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας και την Δυτική Όχθη αποδομώντας τους μύθους περί πολιορκίας στη Γάζα. Ταυτόχρονα αναφέρεται στη δεινή κατάσταση των Παλαιστινίων Χριστιανών στη Δυτική Όχθη. Μια ανάλυση της πραγματικής κατάστασης στα Παλαιστινιακά εδάφη. Αξίζει να την διαβάσετε.

«Καφέδες με γάλα, μπάρμπεκιου στην παραλία και αποφεύγοντας τις ρουκέτες στο μεγαλύτερο στρατόπεδο – φυλακή του κόσμου.»

“Daily Mail” (11.10.2010)

Του Peter Hitchens

http://www.dailymail.co.uk/news/article-1319157/Gaza-Strip-Lattes-beach-bbqs-dodging-missiles-worlds-biggest-prison-camp.html

Είναι ώρα για μεσημεριανό στο μεγαλύτερο στρατόπεδο - φυλακή του κόσμου, και απολαμβάνω έναν αρκετά καλό καφέ με γάλα σε μια πολυτελή καφετέρια μπροστά στην θάλασσα. Αργότερα θα επισκεφθώ το λαμπερό νέο εμπορικό κέντρο της Γάζας και μετά θα φάω ένα εξαιρετικό βοδινό στρόγκανωφ σε πολυτελές εστιατόριο.

Ίσως να είναι λίγο σκληρό που κακομαθαίνω τόσο πολύ τον εαυτό μου, αλλά νομίζω ότι τουλάχιστον ο καφές μου άξιζε. Αντ’ αυτού θα έπινα ένα σκληρό ποτό εάν το ακραίο ισλαμικό καθεστώς εδώ δεν είχε απαγορεύσει το αλκοόλ με αυστηρές και βαριές τιμωρίες.

Πριν μια ώρα εξέταζα ένα τούνελ βάθους 30 μέτρων που πηγαίνει από την Λωρίδα της Γάζας στην Αίγυπτο. Αυτή η εκσκαφή που λαμβάνει χώρα μπροστά στα μάτια των Αιγυπτιακών συνοριοφυλάκων, οι οποίοι υποτίθεται ότι πρέπει να εμποδίζουν τέτοια πράγματα, έχει με απίστευτο τρόπο λάβει επίσημη άδεια από τις τοπικές αρχές που το χαρακτήρισαν «εμπορικό έργο», με την αδειοδότηση να κοστίζει 1.600 λίρες Αγγλίας.

Μέχρι πρόσφατα χρησιμοποιούνταν για την εισαγωγή αγελάδων, σοκολάτας και μοτοσικλετών (αν και ο ιδιοκτήτης επιμένει ότι δεν χρησιμοποιήθηκε για την μεταφορά όπλων ή ανθρώπων) και στο απόγειο της δραστηριότητάς του απέφερε αμοιβές άνω των 30.000 λιρών Αγγλίας στους ιδιοκτήτες του.

Αλλά οι δουλειές έχουν καταρρεύσει διότι οι Ισραηλινοί έχουν χαλαρώσει πολλούς από τους περιορισμούς τους στις εισαγωγές και τα περισσότερα τούνελ δεν έχουν δουλειά. Όταν βρισκόμουν εκεί άκουσα το βουητό των ισραηλινών μη επανδρωμένων αεροσκαφών και τις βροντές των πολεμικών ψηλά στον ουρανό.

Και μετά, με ανησυχητικό τρόπο, μόλις έφυγα η περιοχή καταστράφηκε ολοσχερώς με βομβαρδισμούς. Δεν ξέρω εάν η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία περίμενε να φύγω ή εάν απλώς βομβάρδισε τα τούνελ.

Η κατανόηση του εβραϊκού κράτους για θέματα βασικών δημοσίων σχέσεων είναι τρομερά κακή. Αλλά οι ισραηλινές αρχές σίγουρα γνωρίζουν ότι βρίσκομαι εδώ. Είμαι ένα από τα μόλις τέσσερα άτομα που έχουν εισέρθει στην πιο παρεξηγημένη περιοχή του κόσμου σήμερα το πρωί.

Σας παρακαλώ μην με κατηγορήσετε για εφησυχασμό και για την άρνηση της αλήθειας. Δεν γνωρίζω τα πάντα για την Γάζα. Δεν νομίζω ότι είναι παράδεισος ούτε καν φυσιολογικό μέρος. Αλλά σίγουρα γνωρίζω αυτά που είδα και άκουσα.

Υπάρχουν φτωχογειτονιές που προκαλούν θλίψη και που έπρεπε να είχαν διαλυθεί εδώ και δεκαετίες. Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν στα όρια της πείνας. Υπάρχει κίνδυνος. Και οι περισσότεροι από αυτούς δεν μπορούν να φύγουν.

Αλλά τα πράγματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα και ενδιαφέροντα. Μάλιστα, η πραγματική κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας και στην Δυτική Όχθη του Ιορδάνη βρίθει τόσο πολύ από παράδοξα και εκπλήξεις και η (περισσότερη) ειδησεογραφική κάλυψη κυρίως εστιάζεται στα προφανή χωρίς να μεταδίδει αυτά που δεν βολεύουν.

Και αυτός είναι ο λόγος που εγώ πιστεύω ότι τόσο οι πολιτικοί όσο και η κοινή γνώμη έχουν χειραγωγηθεί σαν πρόβατα σε ένα αδιέξοδο που εξυπηρετεί μόνο τους προπαγανδιστές και τους κυνικούς, και το οποίο αφήνει τους ανθρώπους, σε αυτήν την όμορφη και σημαντική περιοχή του κόσμου, να υποφέρουν άσκοπα.

Για παράδειγμα, πρόσφατα ο Πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, καλόπιασε τους Ισλαμιστές οικοδεσπότες του στην Τουρκία λέγοντας ότι η Γάζα είναι «στρατόπεδο -φυλακή». Αυτή η φράση είναι η επίσημη γραμμή των καλά χρηματοδοτημένων αραβικών και ισλαμικών λόμπι, που θέλουν να εγγυηθούν ότι ο κόσμος βλέπει το Ισραήλ ως ένα εγκληματικό, καταπιεστικό κράτος.

Εδώ που τα λέμε, οι Ισραηλινοί στρατιώτες και μπορούν και συμπεριφέρονται με ωμή βαρβαρότητα. Οι Ισραηλινοί έποικοι κλέβουν το νερό των Αράβων και διώχνουν τους Άραβες από την γη τους. Οι Ισραηλινοί πολιτικοί είναι συχνά άξεστοι και επιδεικνύουν έλλειψη ευαισθησίας.

Η μεταχείριση των Ισραηλινών Αράβων πολιτών αποτελεί μια από τις μεγάλες χαμένες ευκαιρίες στην ιστορία, δηλαδή είναι κακή χωρίς λόγο και κοντόφθαλμη. Η αρπαγή της Δυτικής Όχθης και της Γάζας ήταν λάθη που επιδεινώθηκαν από άλλα που ακολούθησαν.

Αλλά εάν νομίζετε ότι το Ισραήλ είναι το μοναδικό πρόβλημα ή ότι οι Ισραηλινοί είναι οι μόνοι που καταπιέζουν σε αυτή την περιοχή, να το ξανασκεφτείτε. Πρώτον, να καταλάβετε ότι το Ισραήλ δεν διοικεί πλέον την Γάζα. Οι εποικισμοί εκεί καταστράφηκαν.

Δεν βρίσκεται κανένας Ισραηλινός εντός των συνόρων της Γάζας. Και πριν πείτε «αλλά το Ισραήλ ελέγχει τα σύνορα της Γάζας» ρίξτε μια ματιά στον χάρτη. Τα νότια σύνορα της Λωρίδας – τα οποία είναι σχεδόν εξίσου δύσκολο να διασχίσει κανείς όπως αυτά με το Ισραήλ – είναι με την Αίγυπτο. Και όπως το Ισραήλ, το Κάιρο αγωνιά να κλείσει ερμητικά εκεί τους Μουσουλμάνους εξτρεμιστές της Χαμάς.

Η Γάζα βομβαρδίστηκε την ημέρα που έφτασα ως αντίποινα για μια σειρά πληγμάτων με ρουκέτες εναντίον του Ισραήλ που πραγματοποιήθηκε από Άραβες εξτρεμιστές. Οι εξτρεμιστές ήξεραν ότι αυτό θα συμβεί αλλά εξαπέλυσαν τις ρουκέτες τους ούτως ή άλλως. Πολλοί κάτοικοι της Γάζας τους μισούν γι΄αυτό.

Ο ένας, τον οποίο εγώ θα αποκαλέσω Ιμπραήμ, μου διηγήθηκε πως παρακάλεσε αυτούς τους μανιακούς να φύγουν από την γειτονιά του κατά την διάρκεια της καταστροφικής στρατιωτικής επιδρομής του Ισραήλ πριν σχεδόν δύο χρόνια. Η γυναίκα του βρισκόταν κοντά στη γέννα.

Ήξερε ότι οι Ισραηλινοί θα εντόπιζαν γρήγορα τον εκτοξευτή και ότι αυτοί οι άνδρες θα έφερναν τον θάνατο στο σπίτι του. Αλλά οι εξτρεμιστές αντιμετώπισαν περιφρονητικά τις εκκλήσεις του, γι’ αυτό έβαλε την γυναίκα του μέσα στο αυτοκίνητό του και έφυγε.

Πέρασαν μόλις λίγα δευτερόλεπτα και αφού είχε διασχίσει την πρώτη μεγάλη διασταύρωση μια τεράστια ισραηλινή βόμβα εξερράγη στο σημείο που βρισκόταν πριν λίγο το αυτοκίνητό του. Η διαβολική δύναμη των σύγχρονων όπλων ακόμα φαίνεται στο σημείο ανάμέσα στα ερείπια που κάποτε αποτελούσαν ένα κυβερνητικό κτίριο.

Το σημείο μοιάζει σαν να το έχει μασήσει και συντρίψει ένας γίγαντας ο οποίος μάλιστα γύρισε μετά και για να το ποδοπατήσει. Εάν μπορείτε να φανταστείτε πως είναι να προσπαθείς να προστατέψεις μια έγκυο γυναίκα από τέτοια δριμεία επίθεση τότε μπορείτε να αρχίσετε να καταλαβαίνετε πόσο πολύπλοκη είναι η ζωή εδώ, όταν εκείνοι που ισχυρίζονται ότι σε προστατεύουν, σπέρνουν τον θάνατο στην πόρτα σου.

Διότι οι ίδιοι Ισλαμιστές που εκτοξεύουν ρουκέτες αποτελούν την εδώ κυβέρνηση και υποστηρίζονται από το Ιράν και άλλους που νοιάζονται περισσότερο για έναν θεωρητικό σκοπό παρά για τους πραγματικούς ανθρώπους. Ισχυρίζονται ότι ο μόνιμος πόλεμός τους με το Ισραήλ γίνεται προς όφελος των Παλαιστινίων Αράβων. Αλλά είναι όμως έτσι;

Οι άνθρωποι πάντοτε πασχίζουν ώστε να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή. Το πράττουν αυτό ακόμα και όταν πέφτουν βόμβες αλλά και όταν οι δημαγωγοί παραληρούν . Ή όπως γίνεται στη Γάζα, το κάνουν ακόμα και όταν δεν υπάρχει διαφυγή, όταν περιπολίες πιστής τήρησης χρηστών ηθών πραγματοποιούν επιχειρήσεις σκούπα σε εστιατόρια για να εντοπίσουν παράνομη μπύρα και γυναίκες που καπνίζουν δημόσια ή ακόμα και άτομα που προσβάλλουν τις αξίες της Χαμάς του 14ο αιώνα.

Γι’ αυτό δεν θα αποκαλύψω το όνομα ενός ωραίου μαγαζιού όπου νεαρές γυναίκες - ισλαμικές πεταλούδες που χλευάζουν τον κώδικα ενδυμασίας των φανατικών φορώντας λαμπερά καλλυντικά και χρωματιστές μεταξωτές μαντίλες - συνομιλούσαν καθώς εισέπνεαν καπνό με άρωμα μήλου από τους ναργιλέδες τους.

Οι άνδρες τους οι οποίοι βρίσκονταν κοντά, παρακολουθούσαν ποδόσφαιρο σε μεγάλες τηλεοράσεις με επίπεδη οθόνη. Ούτε θα αποκαλύψω πού είδα την νεολαία της Γάζας να συγκεντρώνεται για μπάρμπεκιου σε παραλία κάτω από ομπρέλες φτιαγμένες από φύλλα φοινικόδεντρων.

Βέβαια αυτός ο τρόπος ζωής δεν είναι ο χαρακτηριστικός. Αλλά όντως υπάρχει και αποδεικνύει ότι η περιγραφή του «στρατοπέδου – φυλακή» συνιστά μια ηλίθια απλοποίηση. Εάν είναι λάθος να ζει κανείς δίπλα στην απόγνωση-και αυτό είναι κάτι που σκεφτόμαστε συχνά όταν ασκούμε κριτική στο Ισραήλ – τότε τι ισχύει για τους πλούσιους στη Γάζα και τους κυβερνώντες της Χαμάς;

Εκείνοι ανέχονται αυτό το χάσμα και επομένως φταίνε όπως και οι Ισραηλινοί που παραβλέπουν το χάσμα της φτώχειας, καθισμένοι στα άνετα σπίτια τους.

Στη συνέχεια, σειρά έχει η χρήση του όρου «πολιορκία».

Μπορεί κανείς να σκεφτεί οποιαδήποτε πολιορκία στην ανθρώπινη ιστορία από τις Συρακούσες μέχρι το Λένινγραντ, όπου τα μαγαζιά της πολιορκημένης πόλης είναι γεμάτα με σοκολάτες Snicker και κινέζικα μοτοποδήλατα και όπου έργα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων ξένων οργανισμών αρωγής διοχετεύουν στις τσέπες χιλιάδων ανθρώπων συνεχή ροή χρημάτων (συχνά τα δικά σας); Και πάλι η λέξη συγκαλύπτει περισσότερα απ’ αυτά που αποκαλύπτει.

Στην εγκλωβισμένη και άνιση κοινωνία της Γάζας, μια εύπορη μειοψηφία με επιρροή ζει σε θαυμάσιες βίλλες με θέα τη θάλασσα, οι οποίες διαθέτουν τις δικές τους γεννήτριες προκειμένου να αποφεύγουν τις ατελείωτες διακοπές στην παροχή ρεύματος.

Η Γάζα διαθέτει και μια σχετικά εύπορη μεσαία τάξη, η οποία ξοδεύει τα λεφτά της στο εμπορικό κέντρο της Οδού Treasure στην πόλη της Γάζας, κοντά σε έναν άλλο δρόμο όπου βρίσκονται σχεδόν αποκλειστικά μαγαζιά, τα οποία επιδεικνύουν πλυντήρια και ψυγεία στις βιτρίνες τους.

Πολιορκία; Όχι ακριβώς. Και τι γίνεται με τους «προσφυγικούς καταυλισμούς» της Γάζας; Ο όρος είναι παραπλανητικός. Οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν εκεί δεν είναι πρόσφυγες αλλά τα παιδιά και εγγόνια εκείνων που διέφυγαν από το Ισραήλ στον Πόλεμο του 1948.

Όλοι οι άλλοι πρόσφυγες από εκείνη την εποχή στην Ινδία και το Πακιστάν, οι Γερμανοί που εκδιώχθηκαν από την Πολωνία και την Τσεχία και για να μην μιλήσουμε για τους Εβραίους που εκδιώχθηκαν από τον αραβικό κόσμο, μετεγκαταστάθηκαν εδώ και πολύ καιρό.

Κατά απίστευτο τρόπο, οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ανθυγιεινές μικρές πόλεις, όμηροι μιας μεγάλης σύγκρουσης, η οποία διατηρείται από τους πολιτικούς που ισχυρίζονται ότι νοιάζονται γι’ αυτούς. Αυτά τα μέρη δεν διαφέρουν και πολύ από τα φτωχότερα αστικά κέντρα στο Κάιρο, για τα οποία κανένας ούτε στον αραβικό κόσμο αλλά ούτε και στην Δύση δεν λέει τίποτα.

Δεν αποτελεί αφέλεια να πει κανείς ότι αυτοί οι «καταυλισμοί» έπρεπε να έχουν διαλυθεί εδώ και πολλά χρόνια και ότι οι κάτοικοι τους έπρεπε να έχουν μεταφερθεί σε νέες κατοικίες. Μπορεί να γίνει. Προς τιμήν τους τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν χρηματοδοτήσει ένα νέο, έξυπνο οικιστικό συγκρότημα που έχει θέα την Μεσόγειο.

Αυτό δείχνει τι θα μπορούσε να συμβεί εδώ εάν ο αραβικός κόσμος ενδιαφερόταν για την Γάζα όσο τουλάχιστον υσχυρίζεται. Όλοι οι άνθρωποι στη Γάζα θα μπορούσαν να ζουν σε τέτοιους χώρους με κόστος το οποίο θα ήταν ελάχιστο για τις πλούσιες πετρελαιοπαραγωγικές αραβικές χώρες.

Αλλά οι προπαγανδιστές, οι οποίοι επιμένουν ότι οι πρόσφυγες θα επιστρέψουν στα χαμένα σπίτια τους θεωρούν αυτές τις βελτιώσεις συνθηκών ως παραδοχή ότι το Ισραήλ αποτελεί πλέον μόνιμη παρουσία – και έτσι προτιμούν την μιζέρια για τους άλλους.

Αυτοί που δικαίως καταδικάζουν την ανέχεια στους καταυλισμούς θα πρέπει να αναρωτηθούν ποιος φταίει πραγματικά. Όπως συμβαίνει συχνά στον αραβικό κόσμο, η αθλιότητα στους δρόμους που βρίθουν από σκουπίδια συχνά συγκαλύπτει τους καθαρούς ιδιωτικούς χώρους που μπορεί ναι μεν να έχουν μόνο τα βασικά και μην είναι πολυτελείς, αλλά απ’ αυτά τα μέρη βγαίνουν κάθε μέρα καθαρά παιδιά που φορούν καθαρές στολές και τα οποία πηγαίνουν σε σχολεία με τόσους πολλούς μαθητές, όπου τα μαθήματα γίνονται σε δύο βάρδιες.

Μακάρι να ήμουν σίγουρος ότι αυτά τα παιδιά διδάσκονται τις αρχές της αδελφοσύνης και της συνύπαρξης. Αλλά αμφιβάλω. Στην κεντρική Γάζα υπάρχει - σαφώς με επίσημη έγκριση – μια τοιχογραφία που απεικονίζει μια αισχρή καρικατούρα ισραηλινού στρατιώτη, ο οποίος κρατά μια ξιφολόγχη πάνω στην οποία κρέμεται ένα νεκρό παιδί. Δίπλα αναγράφονται στα αραβικά οι λέξεις «Κυνηγός Παιδιών». Άλλη προπαγανδιστική αφίσα στα αγγλικά υπάρχει εκεί κοντά. Ο οδηγός μου ντρέπεται για αυτή την ρατσιστική χυδαιότητα. Αναρωτιέμαι πως τόσοι άλλοι επισκέπτες από την Δύση ξέχασαν να την αναφέρουν στις αναφορές τους.

Σκεφτόμουν αυτό το θέμα όταν διένυσα την μικρή απόσταση για να πάω στην Δυτική Όχθη, η οποία βρίσκεται εν μέρει υπό ισραηλινή κυριαρχία. Δέχθηκα την φιλοξενία σε πολλά σπίτια Αράβων – και είδα έναν βαθμό γενναιοδωρίας που θα έπρεπε να κάνει τους ανθρώπους της Δύσης να ντρέπονται για τις ψυχρές πόλεις τους, όπου οι γείτονες μισούν ο ένας τον άλλον.

Και πάλι είδα το περίγραμμα μιας κοινωνίας να αναδύεται μέσα από τα ερείπια και στην οποία ένας αξιοπρεπής άνθρωπος, προσπαθώντας να έχει μια καλή ζωή, θα μπορούσε να ζήσει, να εργαστεί και να μεγαλώσει παιδιά. Αλλά είδα και άκουσα και κάποια ανησυχητικά πράγματα.

Ένα πράγμα – το οποίο θεωρώ ότι πρέπει να γνωρίζουμε όλοι – αφορά στην τύχη των Χριστιανών Αράβων υπό την διοίκηση της Παλαιστινιακής Αρχής. Τους άκουσα επανειλημμένα να δηλώνουν ότι «Η ζωή ήταν καλύτερη για μας υπό την Ισραηλινή διοίκηση».

Ένας νέος άνδρας, ο οποίος παραπονιόταν για την άρνηση των δικαστηρίων που κυριαρχούνται από Μουσουλμάνους να τον δικαιώσουν σε αντιδικία που είχε σε περιουσιακά θέματα με καταπατητές, ξέσπασε λέγοντας : «Είμαστε τόσο μόνοι! Όλοι οι Χριστιανοί νιώθουν τόσο απομονωμένοι σε αυτή την χώρα».

Αυτή η συζήτηση έγινε σε απόσταση περίπου δύο χιλιομέτρων από τον Ναό της Γέννησης στη Βηθλεέμ, όπου στους τουρίστες δίδεται η εντύπωση ότι η Χριστιανική θρησκεία τυγχάνει σεβασμού. Όχι ακριβώς.

Μου μίλησαν στα ψιθυριστά για την βεβήλωση αυτού του μνημείου από ένοπλους Παλαιστινίους που κατέλαβαν τον ναό το 2002. Η διεθνής κοινή γνώμη είχε καταφερθεί αποκλειστικά εναντίον του Ισραήλ. Δεν θα κατονομάσω τα άτομα που μου είπαν αυτά τα πράγματα.

Αποφάσισα επίσης να μην κατονομάσω έναν άλλο διακεκριμένο Χριστιανό Άραβα, ο οποίος μου είπε ότι δέχθηκε βία και απειλές λόγω των προσπαθειών του να διατηρήσει την Χριστιανική κουλτούρα στη Δυτική Όχθη.

Ο οδηγός μου, ο οποίος με φιλοξενεί, δήλωσε ότι υπάρχουν 30.000 Χριστιανοί στους τρεις γειτονικούς δήμους της Βηθλεέμ, του Μπέιτ Σαχούρ και του Μπέιτ Τζάλα. Σύντομα θα υπάρχουν πολύ λιγότεροι.

Ανακάλυψε ότι περίπου 2.000 Χριστιανοί μετανάστευσαν από τον 2001 – 2004, και αυτή είναι μια τάση σε εξέλιξη. Το πιο εξοργιστικό πράγμα σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι πολλοί Χριστιανοί στη Βρετανία γίνονται αποδέκτες προπαγάνδας που κατηγορεί τους Ισραηλινούς γι’ αυτή την εξέλιξη.

Οι Άραβες μπορεί να καταπιέζουν ο ένας τον άλλον χωρίς βοήθεια από το εξωτερικό. Επειδή το παλαιστινιακό αποτελεί ένα από τα αγαπημένα ζητήματα των Αριστερών της Δύσης προτιμούν να αγνοήσουν το γεγονός ότι πρόκειται σε μεγάλο βαθμό για έναν επιθετικό ισλαμικό αγώνα.

Και σε αυτή την μεριά του κόσμου, η πολιτική ορθότητα δεν υφίσταται. Φανταστείτε τον εαυτό σας σε έναν άνετο καναπέ ενός διαμερίσματος σε μια πόλη της Δυτικής Όχθης. Κοντά υπάρχει το περιβόητο, εξωφρενικό φράγμα που διαχωρίζει τον αραβικό κόσμο από το Ισραήλ.

Σκεφτείτε αυτό το τείχος. Παραδέχομαι ότι είναι απεχθές και καταπιεστικό –απομονώνει ανθρώπους από την γη της και σε μια περίπτωση περνά μέσα από την αυλή ενός λυκείου. Αλλά έχω έρθει στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μια πολιτισμένη αντίδραση στις βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας που οδήγησαν στην κατασκευή του.

Ο οδηγός μου, ένας έξυπνος άνθρωπος που έχει μείνει για χρόνια σε ισραηλινές φυλακές αλλά ο οποίος τώρα έχει σιχαθεί τον πόλεμο, μιλά για την πολιτική και την ιστορία. Η σύζυγος του αν και παρούσα, δεν έχει φανεί.

Ξαφνικά αρχίζει να μιλά για τους Εβραίους. Ξεστομίζει σκέψεις που θα μπορούσαν να υπάρχουν στην Γερμανία του Χίτλερ. Με αυτές μεγάλωσε. Αυτά θα διδάξουν και τα σχολεία στα παιδιά του.

Η καρδιά κυριεύεται από απόγνωση ακούγοντας αυτές τις προσωπικές απόψεις που συνθέτονται από άγνοια και ηλιθιότητα. Κάνουν τις συζητήσεις για μια «Νέα Μέση Ανατολή» να μοιάζουν με ανοησίες. Επομένως, θα πρέπει να αγανακτήσουμε; Δεν είμαι τόσο σίγουρος.

Όχι μακριά από το σημείο που βρίσκομαι, υπάρχει μια στροφή χωρίς ταμπέλα σε έναν δρόμο που οδηγεί πίσω στην Ιερουσαλήμ. Πρόκειται για έναν δρόμο χωρίς αριθμό που πηγαίνει Νότια από την οδική αρτηρία 437. Η στροφή έχει μήκος περίπου 100 μέτρων και είναι αποκλεισμένη με μπλόκα από μπετόν. Πρόκειται για έναν δρόμο-φάντασμα. Εάν κάποτε ανοίξει θα αποτελέσει μέρος ενός ασφαλούς οδικού δικτύου δρόμων και τούνελ που θα ένωναν την Ναμπλούς και την Ραμάλλα στο Βόρειο μέρος της Δυτικής Όχθης ,με την Βηθλεέμ και την Χεβρώνα στο Νότο.

Θα έδινε την δυνατότητα σε ανθρώπους να κάνουν φυσιολογικά πράγματα που επιθυμεί ο καθένας, δηλαδή να επισκεφθούν τους συγγενείς τους, να πάνε στην εργασία τους και να ψωνίσουν. Δεν θα μετέτρεπε την αραβική Παλαιστίνη σε κράτος. Δεν έχει καμιά σχέση με το θέμα των εβραϊκών οικισμών στη Δυτική Όχθη – ένα πράγμα που επιδεινώθηκε από τις εκκλήσεις του Μπαράκ Ομπάμα για το πάγωμά τους, κάτι που δεν είχε απαιτήσει ποτέ ακόμα και η ίδια η Παλαιστινιακή ηγεσία.

Αλλά μπορεί να βοηθήσει ως προς την δημιουργία μιας κοινωνίας, στην οποία μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων θα μπορεί να ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή. Υποψιάζομαι ότι το δίκτυο έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Και δεν αποτελεί την μόνη ένδειξη ότι η ανθρώπινη επιθυμία για μια φυσιολογική ζωή είναι ισχυρή. Στην Ραμάλλα, την ανεπίσημη πρωτεύουσα της Αραβικής Παλαιστίνης, ευχαριστιέται κανείς όταν επισκέπτεται τους δρόμους γεμάτους κίνηση γύρω από την Πλατεία Μανάρα, κατά την δύση του ηλίου, με καφετέριες και μαγαζιά που σε ελκύουν με τον λαμπρό φωτισμό τους.

Πριν μερικά χρόνια επιδεικνύονταν εδώ οι σωροί των «συνεργατών των Ισραηλινών» που έβριθαν από τραύματα με σφαίρες. Τώρα επιδεικνύονται ωραία ρούχα – αλλά όχι τόσο ωραία όσο εκείνα που υπάρχουν στο πλούσιο εμπορικό κέντρο της Ραμάλλας που διαθέτει προϊόντα- μάρκες και προσφέρει βόλτες με καμήλες για τα παιδιά στον εξωτερικό χώρο.

Ακόμη και στην περιβόητη Χεβρώνα στο Νότο, γνωστή για στις σφαγές της και για την επιθετική Ισραηλινή κοινότητα, η νοοτροπία του εμπορικού κέντρου έχει καλλιεργηθεί μόλις έξι χιλιόμετρα από αυτήν την εστία έντασης. Και στον δρόμο που οδηγεί από την Χεβρώνα στην Ιερουσαλήμ υπάρχει ένα σουπερμάρκετ, το οποίο κάνει εκπτώσεις και έχει τιμές τόσο χαμηλές που Ισραηλινοί έποικοι και Παλαιστίνιοι συγκεντρώνονται μαζί ευτυχισμένοι στα ταμεία.

Πρέπει να προσθέσω ότι ένας Άραβας διανοούμενος, ο οποίος καθόταν σε μια καφετέρια στη Γάζα μου διηγήθηκε τις ευτυχισμένες ημέρες, τότε που οι γυναίκες της Γάζας φορούσαν σόρτς (τώρα όλες φορούν κελεμπίες και μαντίλες) και όταν μπορούσε κανείς να αγοράσει μια μπύρα στην παραλία.

Αλλά ίσως το καλύτερο σχόλιο απ’ όλα ήταν αυτό ενός Ισραηλινού Άραβα, ο οποίος μελαγχολούσε για τις «παλιές καλές μέρες πριν υπάρξει η ειρήνη». Μπορεί κάλλιστα να μην είναι δυνατή μια λύση για το πρόβλημα του Ισραήλ και ίσως να τελειώσουν όλα με ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα σε κάποιες δεκαετίες.

Αλλά εάν οι πολιτικοί στο εξωτερικό, που ενδιαφέρονται περισσότερο για την εικόνα τους παρά για τις ζωές των Αράβων και Ισραηλινών, σταματούσαν να επιδιώκουν μια τελική λύση του θέματος τότε ίσως οι λαοί – με τα δικά τους μέσα – να έβρισκαν έναν τρόπο να συμβιώσουν, ο οποίος μπορεί να μεν να μην ήταν τέλειος αλλά δεν θα οδηγούσε ανθρώπους να μετατρέπονται σε καμμένες ιπτάμενες σάρκες εξαιτίας ισχυρών εκρηκτικών.

*Στην φωτογραφία από την ιστοσελίδα "israellycool.com" διακρίνουμε το νέο εμπορικό κέντρο της Γάζας

Το Ισραήλ δίνει τεχνολογία στην Ελλάδα

Από την "Καθημερινή" αναδημοσιεύουμε την εξής ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Υφυπουργού Άμυνας του Ισραήλ, Ματάν Βιλναϊ, ο οποίος επισκέφθηκε την Ελλάδα την περασμένη εβδομάδα.

"Το Ισραήλ δίνει στην Ελλάδα τεχνολογία"

Νέα εποχή στις σχέσεις των δύο χωρών, τονίζει σε συνέντευξή του ο υφ. Αμυνας

"Καθημερινή" (13.11.2010)
Συνέντευξη στη Δωρα Aντωνιου

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_1_13/11/2010_422339

Μια νέα περίοδο στις σχέσεις Ελλάδας - Ισραήλ, η οποία μπορεί να αποβεί αμοιβαία επωφελής για τις δύο χώρες και να συμβάλει στη σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής, βλέπει να οικοδομείται την προσεχή περίοδο ο υφυπουργός Αμυνας του Ισραήλ, κ. Ματάν Βιλνάι Ο κ. Βιλνάι συναντήθηκε στην Αθήνα με την πολιτική ηγεσία των υπουργείων Εθνικής Αμυνας και Προστασίας του Πολίτη και συζήτησε τις προοπτικές συνεργασίας στους τομείς αυτούς, ενώ συνοδευόταν από εκπροσώπους ισραηλινών βιομηχανιών του αμυντικού τομέα, που συζήτησαν τις δυνατότητες ανάληψης έργων από κοινού με την ελληνική αμυντική βιομηχανία.
– Συμφωνήθηκε στις συναντήσεις που είχατε στην Αθήνα, η συγκρότηση ομάδων εργασίας για την εξειδίκευση της συνεργασίας στον αμυντικό - στρατιωτικό τομέα. Ετέθη κάποιο χρονοδιάγραμμα;
– Είμαστε στην αρχή της οικοδόμησης σχέσεων με την Ελλάδα. Είναι δεδομένο το όραμα των ηγετών μας, του κ. Παπανδρέου και του κ. Νετανιάχου για ενδυνάμωση των σχέσεων και δεν αφορά μόνο τον αμυντικό τομέα. Στο τέλος του μήνα θα έρθει στην Αθήνα αντιπροσωπεία, που θα συζητήσει τις προοπτικές οικονομικής συνεργασίας. Σε μερικούς μήνες θα πρέπει να έχουν εξειδικευθεί όλοι οι τομείς και να αρχίσουμε να εργαζόμαστε από κοινού. Εχουμε πολλά κοινά και μπορούμε να συνεργαστούμε. Σε αυτό τον κόσμο πρέπει να συνυπάρχεις, κανείς δεν είναι αρκετά δυνατός μόνος του. Στην οικονομική κρίση που βιώνει η Ελλάδα χρειάστηκε τη βοήθεια άλλων κρατών. Ολα τα σύγχρονα κράτη αναζητούν φίλους και συμμάχους και τρόπους να οικοδομήσουν συνεργασίες.
– Τι μπορεί να κερδίσει καθεμιά από τις δύο χώρες μέσα από αυτή τη συνεργασία;
– Μπορούμε να κερδίσουμε τη φιλία ο ένας του άλλου. Από κει και πέρα, η κάθε πλευρά μπορεί να δει τι χρειάζεται και τι μπορεί να πάρει. Εμείς διαθέτουμε εξειδικευμένη τεχνολογία, όχι μόνο αμυντική, σε πολλούς τομείς και πολύ εξελιγμένη. Από την Ελλάδα μπορούμε να κερδίσουμε τη φιλία της και να εργαστούμε από κοινού στον τομέα του τουρισμού.
– Ποιες θεωρείται τις καίριες προκλήσεις για την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή το προσεχές μέλλον;
– Το βασικό ζήτημα για ολόκληρο τον σύγχρονο, ελεύθερο και δημοκρατικό κόσμο, του οποίου μέρος είναι και η Ελλάδα, είναι το ριζοσπαστικό Ισλάμ. Η μάχη ενάντια στο ριζοσπαστικό Ισλάμ επικεντρώνεται αυτή τη στιγμή στο Αφγανιστάν. Αυτή είναι η βασική πρόκληση, από την 11η Σεπτεμβρίου και μετά βρισκόμαστε σε ανοιχτό πόλεμο με το ριζοσπαστικό Ισλάμ, όχι με τους ισλαμιστές, με τα ακραία στοιχεία.
– Η πυρηνική απειλή πόσο σας ανησυχεί; Το Ισραήλ έχει εκφράσει προβληματισμό για το ενδεχόμενο να αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο το Ιράν.
– Το Ιράν κάνει ό,τι είναι δυνατόν, προκειμένου να αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο και είναι θέμα χρόνου να το επιτύχει. Ολόκληρος ο ελεύθερος κόσμος πρέπει να σταθεί απέναντι, να επιβάλει κυρώσεις. Δεν είναι εύκολο, είναι όμως αποτελεσματικό. Ο μόνος τρόπος να σταματήσουν αυτά τα σχέδια είναι η οικονομική και πολιτική πίεση. Αν ολόκληρος ο κόσμος συνεργαστεί, θα το πετύχουμε. Είναι επείγον και δεν είναι θέμα ενός έθνους, είναι θέμα όλων των εθνών του ελεύθερου κόσμου.
– Η κρίση στις σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία έχουν επηρεάσει την προσέγγιση Τελ Αβίβ - Αθήνας;
– Πρόκειται για απόφαση των ηγετών των δύο χωρών. Πιστεύω ότι το πιο σημαντικό είναι το όραμά τους και η ιδεολογική συγγένεια των δύο κυβερνήσεων. Είναι πιο εύκολο να επικοινωνήσουμε με την ελληνική κυβέρνηση από ό,τι με τη μουσουλμανική κυβέρνηση στην Τουρκία. Συμμεριζόμαστε το ίδιο όραμα, τους ίδιους στόχους, η Ελλάδα είναι η παλαιότερη δημοκρατία του κόσμου.
– Τι περιμένετε από τις συνομιλίες για το Παλαιστινιακό, που δεν πηγαίνουν πολύ καλά;
– Κάθε φορά που αρχίζουν συνομιλίες υπάρχουν προσδοκίες. Το δεδομένο είναι ότι στο τέλος πρέπει να βρεθεί τρόπος να επιλυθεί το θέμα. Το χρειαζόμαστε εμείς, το χρειάζονται και οι Παλαιστίνιοι και οι ηγέτες των δύο πλευρών το κατανοούν. Το πρόβλημα τώρα είναι το ριζοσπαστικό Ισλάμ, η Χαμάς, ο διαχωρισμός που υπάρχει στους Παλαιστινίους. Η πλειοψηφία τάσσεται με την Παλαιστινιακή Αρχή, η μειοψηφία είναι με τη Χαμάς. Η λύση των δύο χωρών είναι η μόνη που μπορεί να υπάρξει. Ο περισσότερος κόσμος το κατανοεί. Οι ακραίοι ισλαμιστές είναι ενάντιοι στην ίδρυση εβραϊκού κράτους, θέλουν μόνο ισλαμικό κράτος. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Λιβάνου. Ο Λίβανος ήταν ένα μικρό χριστιανικό κράτος με Μαρωνίτες, στις ακτές της Μεσογείου. Πλούσιο κράτος. Από τότε που οι ακραίοι μουσουλμάνοι κυριάρχησαν, είδαμε τι έγινε. Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τι θα συμβεί στο Ισραήλ εάν δεν παραμείνει ισχυρό.
– Η Ελλάδα παραδοσιακά έχει καλές σχέσεις με τις αραβικές χώρες της περιοχής. Μπορεί να διαδραματίσει ρόλο στην ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή;
– Απολύτως. Είναι ένα από τα πλεονεκτήματά σας και είναι πολύ σημαντικό γιατί βρισκόμαστε τώρα στον δρόμο της ειρήνης, όχι στον δρόμο του πολέμου. Επιδιώκουμε την ειρήνη και όποια χώρα, όπως η Ελλάδα, έχει καλές σχέσεις με την άλλη πλευρά μπορεί να κάνει πολλά.

*Στην φωτογραφία διακρίνουμε τον Υφυπουργό Άμυνας του Ισραήλ, Ματάν Βιλναϊ.

Στα μαχαίρια η Συρία και το Ιράν;

Από την ισραηλινή εφημερίδα "Haaretz" παραθέτουμε μετάφραση ενός εξαιτερικά ενδιαφέροντος άρθρου του συντάκτη Zvi Ba'rel που αναφέρεται στις σχέσεις Συρίας - Ιράν. Το άρθρο αναφέρει ότι τα συμφέροντα των δύο χωρών, που μέχρι πρότινως διατηρούσαν μια στρατηγική συμμαχία, έχουν αρχίσει να αποκλίνουν.

"Ψυχραίνονται οι σχέσεις ανάμεσα σε Συρία και Ιράν";

"Haaretz" (11.11.2010)

Νέο άρθρο στην “Asharq Al Awsat” αποκαλύπτει ότι η Συρία ήταν προφανώς υπεύθυνη για την κατάσχεση μεγάλου φορτίου εκρηκτικών, τα οποία το Ιράν σχεδίαζε να στείλει στην Χεζμπολάχ.
Του Zvi Ba'rel

http://www.haaretz.com/print-edition/features/analysis-are-relations-between-syria-and-iran-cooling-off-1.323890

Ψυχραίνονται οι σχέσεις ανάμεσα σε Συρία και Ιράν; Η Τεχεράνη το παρατράβηξε στην Δαμασκό; Ο Huda al-Husseini, μία βετεράνος Λιβανέζα ανταποκρίτρια, έχει πληροφορίες που φαίνεται να δείχνουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Σε ένα μακροσκελές και λεπτομερές άρθρο που δημοσιεύτηκε την προηγούμενη εβδομάδα στην σαουδαραβική εφημερίδα “Asharq Al Awsat” με έδρα το Λονδίνο, εξηγεί ότι όχι μόνο ενθουσιασμένοι δεν ήταν Σύριοι αξιωματούχοι αναφορικά με την πομπώδη επίδειξη της Χεζμπολάχ για τον Αχμαντινεζάντ, όταν ο Ιρανός πρόεδρος επισκέφτηκε τον Λίβανο τον περασμένο μήνα, αλλά η Συρία επιπλέον φαίνεται να είναι υπεύθυνη για την κατάσχεση μεγάλου φορτίου εκρηκτικών, τα οποία το Ιράν σχεδίαζε να στείλει στην Χεζμπολάχ μέσω Ιταλίας.
Σύμφωνα με το άρθρο, ένα κοντέινερ με επτά τόνους εκρηκτικών “RDX” κατασχέθηκε στην αποβάθρα του εμπορικού πλοίου “Finland” σε ιταλικό λιμάνι στις 22 Σεπτεμβρίου. Το πλοίο ανήκει στην εταιρεία “ MSC Mediterranean Shipping”, μια ελβετική ακτοπλοϊκή γραμμή και ήταν καθ’ οδόν από το Ιράν για την Συρία. Τα εκρηκτικά, που είχαν αποσταλεί από τους Φρουρούς της Επανάστασης του Ιράν, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πυρομαχικά για πυραύλους M-302, με βεληνεκές 150 χλμ. και πυραύλους M-600 με βεληνεκές 250 χλμ, που έχουν την ικανότητα να μεταφέρουν κεφαλές 500 κιλών. Η ανακάλυψη των εκρηκτικών δημοσιεύτηκε τότε στον ιταλικό Τύπο.
Το ασύνηθες με αυτήν την αποκάλυψη, σύμφωνα με πηγές της ιρανικής αντιπολίτευσης που ανακάλυψαν την έκθεση των Φρουρών της Επανάστασης σχετικά με την κατάσχεση, είναι ότι ήταν ένας Σύριος πολίτης που ενημέρωσε τις ιταλικές Αρχές για το παράνομο φορτίο. Σύμφωνα με έρευνα που διεξάχθηκε ύστερα από αίτημα της Χεζμπολάχ και εκπροσώπων των Φρουρών της Επανάστασης στον Λίβανο, ήταν στελέχη του Υπουργείου Άμυνας της Συρίας που ενημέρωσαν σχετικά με το Ιράν. Φαίνεται ότι αυτή η έρευνα και τα αποτελέσματά της ήταν ο λόγος για την επείγουσα επίσκεψη στην Συρία του Haidar Moussawi, επικεφαλής της ιρανικής μυστικής υπηρεσίας εκείνο το διάστημα.
Αισθήματα καχυποψίας και ενόχλησης προφανώς αναπτύσσονται μεταξύ της Συρίας, του Ιράν και της Χεζμπολάχ, και το φορτίο στην Ιταλία είναι μόνο ένα δείγμα αυτής της τάσης. Η Τεχεράνη και η Δαμασκός ήταν έτοιμες να εμπιστευτούν η μία την άλλη για όσο διάστημα ήταν σαφές ότι η μία πλευρά δεν εμπλεκόταν στην σφαίρα επιρροής της άλλης. Όπως ακριβώς η Συρία δεν επεμβαίνει δημόσια ή επιδεικτικά σε ιρακινές υποθέσεις- πεδίο που θεωρείται ότι βρίσκεται υπό ιρανική επιρροή- έτσι και η Δαμασκός περιμένει από την Τεχεράνη να μην επεμβαίνει κραυγαλέα σε υποθέσεις του Λιβάνου, τουλάχιστον όχι με τρόπο που απεικονίζει τον Λίβανο ως προτεκτοράτο του Ιράν παρά της Συρίας. Αλλά η επίσκεψη του Αχμαντινεζάντ στον Λίβανο, η παρουσία των Φρουρών της Επανάστασης εκεί και η μεταφορά εκρηκτικών από το Ιράν στη Συρία κατά τρόπο που υποβάλλει την Δαμασκό σε εξονυχιστική έρευνα από την επιτροπή που εξετάζει την επιβολή κυρώσεων στο Ιράν, εγείρουν ερωτήματα σχετικά για την κατάσταση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες.
Το περιστατικό του Σεπτεμβρίου προφανώς επέφερε βαρύ πλήγμα στις προσπάθειες των Φρουρών της Επανάστασης να αποστείλουν όπλα και εκρηκτικά από το Ιράν στην Συρία, εφόσον εξέθεσε ιρανικές πηγές σε ευρωπαϊκές χώρες και τις μεθόδους με τις οποίες το Ιράν χρησιμοποιούσε για να αποκρύψει και να μεταφέρει παράνομα φορτία. Μια πιθανότητα είναι ότι, όπως προφανώς υποπτεύονται οι ιταλικές Αρχές, το Ιράν θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιήσει διασυνδέσεις με τιν ιταλική μαφία ως προς την λαθραία μεταφορά. Η πιθανότητα αυτή επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι ήταν η ιταλική μονάδα καταπολέμησης της μαφίας που ανακάλυψε το φορτίο.
Οι συντάκτες της έκθεσης των Φρουρών της Επανάστασης συνεπώς πρότειναν ότι τα παράνομα φορτία να μην αποστέλλονται πλέον ακτοπλοϊκώς αλλά οδικώς, μέσω Τουρκίας, μεταξύ άλλων χωρών. Σύμφωνα με τις ιρανικές πηγές που παραθέτονται στο άρθρο, μια ομάδα Ιρανών ειδικών μετέβη στην Συρία για να εξετάσει από πρώτο χέρι τους τρόπους που διασφαλίζουν μυστικότητα στις πυραυλικές εγκαταστάσεις που προορίζονται για την Χεζμπολάχ. Οι Σύριοι ερευνούν πώς διέρευσε η πληροφορία.

Η Χεζμπολάχ ως διαπραγματευτικό χαρτί

Η Συρία θα ήθελε την Χεζμπολάχ ως διαπραγματευτικό χαρτί σε διαπραγματεύσεις με την Σ. Αραβία, ενώπιον της διεθνής επιτροπής που διερευνά την δολοφονία του Ραφίκ Χαρίρι, του πρώην Λιβανέζου προέδρου που δολοφονήθηκε το 2005 ή για να ανταμείψει το Ισραήλ σε περίπτωση ειρηνευτικής συμφωνίας. Αλλά το Ιράν έχει άλλα σχέδια. Θα ήθελε ο Λίβανος να γίνει ιρανικό προτεκτοράτο μέσω της Χεζμπολάχ.
Τόσο το Ιράν όσο και η Συρία έχουν κοινό συμφέρον να διατηρήσουν την σταθερότητα στον Λίβανο. Η Τεχεράνη δεν θέλει εμφύλιο πόλεμο, αφού φοβάται ότι θα έχανε το πάτημά της στον Λίβανο και η Δαμασκός ενδιαφέρεται να διασφαλίσει ότι η Χεζμπολάχ δεν θα προκαλέσει πόλεμο με το Ισραήλ που θα μπορούσε να οδηγήσει σε και σε επίθεση στην Συρία.
Αν η έκθεση αναφορικά με τους Σύριους πράκτορες που αποκάλυψαν την παρουσία ιρανικών εκρηκτικών αληθεύει, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι δύο χώρες είναι σε σημείο να διακόψουν τις σχέσεις τους- αλλά είναι μια επίδειξη δύναμης από πλευράς της Συρίας, διαφορετικού τύπου από αυτές που είχαμε δει μέχρι τώρα. Αυτή δεν θα είναι η πρώτη φορά που η Συρία και το Ιράν δεν θα έχουν συμφωνήσει ως προς τις πολιτικές τους. Και όπως ο Σύριος πρόεδρος, Μπασάρ Άσαντ, είπε πριν λίγους μήνες, το γεγονός ότι οι δύο χώρες συνεργάζονται σε συγκεκριμένα ζητήματα οπωσδήποτε δεν σημαίνει ότι απαραίτητα συμπαθεί η μία την άλλη.
Το να ενημερώνονται οι Αρχές μιας τρίτης χώρας για την παρουσία εκρηκτικών υλικών έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Υποδηλώνει τον βαθμό που είναι προετοιμασμένος ο Άσαντ να ανεχτεί την συμπεριφορά της Συρίας και της Χεζμπολάχ.
Είναι επίσης και μια δυνατή ένδειξη σχετικά με το τι περιμένει ο Άσαντ από το Ιράν και την Χεζμπολάχ, εν όψει της απαγγελίας κατηγοριών στην υπόθεση δολοφονίας του Χαρίρι. Η Χεζμπολάχ και η Συρία δεν θα συνεργασθούν στην ακρόαση του Διεθνούς Δικαστηρίου για την υπόθεση Χαρίρι αλλά ούτε και ο Άσαντ θα επιτρέψει να καταρρεύσει ο Λίβανος. Το ερώτημα τώρα είναι αν το Ιράν θα δράσει βάσει των συμφερόντων που επιτάσσει η λογική ή θα υποθέσει ότι είναι αρκετά ισχυρό στον Λίβανο ώστε πιέσει την Συρία.
*Ο εναγκαλιασμός των εξτρεμιστών: Στην φωτογραφία διακρίνουμε τον Πρόεδρο του Ιράν, Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ σε θερμό εναγκαλιασμό με τον Σείχη Χάσαν Νασράλα, τον ηγέτη της Χεζμπολάχ, κατά την επίσκεψη του πρώτου στο Λίβανο. Η επίσκεψη σύμφωνα με το ρεπορτάζ της "Haaretz" φαίνεται ότι προκάλεσε την οργή της Συρίας.

Ελληνικά Μαχητικά σε Ισραηλινές Βάσεις μια Ένδειξη Εμπιστοσύνης

Από "Το΄Βήμα" αναδημοσιεύουμε το εξής πολύ ενδιαφέρον άρθρο αναφορικά με την επίσκεψη του Ισραηλινού Υφυπουργού Άμυνας στην Ελλάδα.

"Ελληνικά μαχητικά σε βάσεις του Ισραήλ."
Επιβεβαιώθηκε η στρατιωτική συνεργασία στη συνάντηση του Π. Μπεγλίτη με τον υφυπουργό Αμυνας Ματάν Βιλνάι

"Βήμα"

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΓΓ. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Η μεταστάθμευση ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών σε ισραηλινές αεροπορικές βάσεις, αλλά και η συνεργασία σε θέματα αμυντικών βιομηχανιών ήταν από τα βασικά θέματα που συζήτησε ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας κ. Π. Μπεγλίτης με τον ισραηλινό υφυπουργό Εθνικής Αμυνας Ματάν Βιλνάι που επισκέφθηκε χθες την Αθήνα. Ιδιαίτερα η μεταστάθμευση μοίρας ελληνικών μαχητικών θεωρείται πολύ σημαντική από ελληνικής πλευράς διότι αποδεικνύει ότι δημιουργείται εμπιστοσύνη. Είναι άλλωστε το σπουδαιότερο στοιχείο του προγράμματος στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδος- Ισραήλ για το 2011 που υπεγράφη πριν από μερικές εβδομάδες. «Σπανίως οι Ισραηλινοί δέχονται αποστολές από ξένες πολεμικές αεροπορίες στο έδαφός τους» δήλωνε χθες προς «Το Βήμα» κορυφαίος επιτελής του Πενταγώνου. Παράλληλα, ο κ. Βιλνάι επιβεβαίωσε το ενδιαφέρον της ισραηλινής κυβέρνησης για συμμετοχή στα εξοπλιστικά προγράμματα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, μεταξύ άλλων στην προμήθεια των πυρομαχικών για τα άρματα μάχης Leopard 2, αλλά και για την πώληση συστημάτων αναβάθμισης βομβών αέρος- εδάφους τύπου SΡΙCΕ 1000/2000 που δίνουν ευστοχία και αυξημένο βεληνεκές στα πολεμικά αεροσκάφη. Ωστόσο, ειδικά για το πρώτο πρόγραμμα, η ελληνική πλευρά θα ήθελε να συνδυαστεί η προμήθεια των πυρομαχικών με την είσοδο στρατηγικού επενδυτή στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) ώστε η εγχώρια βιομηχανία να έχει όφελος σε τεχνογνωσία και χρήμα. Οι δύο υπουργοί συζήτησαν επίσης τις γενικότερες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ενα από τα θέματα που τέθηκαν στο τραπέζι ήταν και η γενικότερη συμπεριφορά της Τουρκίας. Σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχει έντονη ενόχληση τόσο στο Ισραήλ όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη σκληρή στάση που εξακολουθεί να τηρεί η Αγκυρα έναντι των Ισραηλινών έπειτα από τα γεγονότα της Γάζας, αλλά και από τα «τερτίπια» της στο θέμα της εγκατάστασης μέρους της αντιπυραυλικής ασπίδας στο έδαφός της. Η Τουρκία δεν θέλει να αναφέρεται το Ιράν ως πιθανός στόχος της ασπίδας και το ζήτημα αναμένεται να κυριαρχήσει στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ την προσεχή εβδομάδα στη Λισαβόνα.

Πρόσω ολοταχώς η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας με Ισραήλ

Από την "Καθημερινή" αναδημοσιεύουμε το εξής άρθρο που αναφέρεται στην επίσκεψη του Υφυπουργού 'Αμυνας, κ. Ματάν Βιλναϊ, στην Ελλάδα,

"Πρόσω ολοταχώς η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας με Ισραήλ."

"Καθημερινή" (10.11.2010)
Στην άμεση σύσταση ομάδων εργασίας προχωρούν τα υπουργεία Αμυνας Ελλάδας και Ισραήλ, προκειμένου να εξειδικεύσουν τους τομείς για την ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας. Αυτό συμφωνήθηκε χθες, κατά τη συνάντηση που είχε ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας κ. Πάνος Μπεγλίτης με τον Ισραηλινό υφυπουργό Αμυνας, κ. Ματάν Βιλνάι. Ο κ. Βιλνάι έγινε επίσης δεκτός και από τον υπουργό Εθνικής Αμυνας κ. Ευάγγελο Βενιζέλο. Στη διάρκεια των συνομιλιών εξετάσθηκε όλο το εύρος των τομέων στους οποίους μπορεί να ενισχυθεί η στρατιωτική συνεργασία.
Αναμένεται, σύμφωνα με τις συζητήσεις που γίνονται, να εξελιχθεί σε δύο σκέλη.
Το πρώτο αφορά τις κοινές εκπαιδεύσεις και τη διεξαγωγή κοινών ασκήσεων. Η ισραηλινή πλευρά έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη δυνατότητα πραγματοποίησης ασκήσεων στον ελληνικό εναέριο χώρο, ενώ και από ελληνικής πλευράς οι κοινές ασκήσεις θεωρούνται καλή ευκαιρία για εξοικείωση του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων με σύγχρονα οπλικά συστήματα που ακόμα δεν διαθέτει η χώρα μας, αλλά διαθέτουν οι Ενοπλες Δυνάμεις του Ισραήλ.
Το δεύτερο σκέλος ενίσχυσης της συνεργασίας στον αμυντικό τομέα, αφορά την αμυντική βιομηχανία και την αξιοποίηση των δυνατοτήτων ανάπτυξης από κοινού αμυντικών προγραμμάτων, συμπαραγωγής, έρευνας και μεταφοράς τεχνολογίας.
Παράλληλα, χθες συζητήθηκαν οι εξελίξεις στη διαδικασία επίλυσης του Παλαιστινιακού και η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Ο κ. Μπεγλίτης επισήμανε τη δεδομένη βούληση της κυβέρνησης για πολύπλευρη ανάπτυξη των διμερών σχέσεων με το Ισραήλ και πρόσθεσε ότι η ισότιμη προώθηση των σχέσεων με το Ισραήλ δεν επηρεάζει τις σχέσεις της Ελλάδας με τις χώρες της περιοχής αλλά, αντίθετα, μπορεί να συμβάλει στην ενίσχυση της ασφάλειας και της σταθερότητας

Η Παιδεία "Κλειδί" για την Καινοτομία: Η Ελλάδα το Εγγύτερο Φιλικό Κράτος

Από "Το Βήμα" αναδημοσιεύουμε μια εξαιρετική συνέντευξη του Yehuda Zisapel, Προέδρου της Rad Group, μιας γνωστής εταιρείας υψηλής τεχνολογίας στο Ισραήλ. Στην συνέντευξη ο Zisapel μιλά για την ανάπτυξη της υψηλής τεχνολογίας στο Ισραήλ και για τις προοπτικές των σχέσεων με την Ελλάδα.

ΓΕΧΟΥΝΤΑ ΖΙΣΑΠΕΛ "Κλειδί για την καινοτομία η Παιδεία"
Ο «Μπιλ Γκέιτς του Ισραήλ» μιλάει για την έρευνα και την ανάπτυξη, αλλά και για το τεχνολογικό θαύμα της χώρας

"Το Βήμα" (28.10.2010)

του Αχιλλέα Χεκίμογλου

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=363562&dt=28%2F10%2F2010

Κάποιοι τον έχουν χαρακτηρίσει «Μπιλ Γκέιτς του Ισραήλ». Ανθρωπος συντηρητικός, αλλά δραστήριος, μιλάει με κοφτές κουβέντες και αποφεύγει να θεωρητικολογεί. Ξεκινώντας από το μηδέν, έχτισε από κοινού με την οικογένειά του μια τεχνολογική αυτοκρατορία, τη RΑD Group, και προΐσταται σήμερα του Ισραηλινού Συνδέσμου Ηλεκτρονικών Βιομηχανιών και Πληροφορικής. Ο κ. Γεχούντα Ζισαπέλ, σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, χαρακτηρίζει την εκπαίδευση στις επιστήμες και στην τεχνολογία «κλειδί» για την ανάπτυξη, τονίζει ότι το κράτος οφείλει να ενισχύει τη δημιουργικότητα και τονίζει ότιαν το εκπαιδευτικό σύστημα ενθαρρύνει την ελεύθερη σκέψη, αυτό μπορεί να εκκινήσει τον ενάρετο κύκλο της ανάπτυξης. Επίσης, ο κ. Ζισαπέλ κρίνει ότι η βελτίωση των διμερών σχέσεων Ελλάδας- Ισραήλ μπορεί να ενδυναμώσει τα συντριπτικά πλεονεκτήματα των δύο χωρών- οι οποίες είναι και οι πλέον μορφωμένες στη Μεσόγειο- χαρακτηρίζοντας τη συγκυρία ιστορική ευκαιρία και για τις δύο χώρες.

- Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι το Ισραήλ έχει επιτύχει τη δημιουργία 200 start up (νέων καινοτόμων δηλαδή) επιχειρήσεων κατ΄ έτος;

«Οι λόγοι είναι τέσσερις: Πρώτον, η εκπαίδευση στις επιστήμες και στην τεχνολογία, οι οποίες έχουν μεγάλο κοινωνικό αντίκρισμα, παρέχουν εφόδια στους νέους για επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά και γιατί προσφέρουν τη μέθοδο στην επίλυση προβλημάτων. Δεύτερον, τα κίνητρα που παρέχει η κυβέρνηση για έρευνα και ανάπτυξη μέσω του Γραφείου του Επιστήμονα του Κράτους. Τρίτον, η κουλτούρα που έχει η χώρα όσον αφορά την καινοτομία (αξίζει να διαβάσετε το βιβλίο “Start Up Νation”). Τέταρτον, το γεγονός ότι οι ανάγκες ασφαλείας έχουν πυροδοτήσει μια μεγάλη έρευνα και τεχνολογική ανάπτυξη, όπως και η εμπορική εκμετάλλευση τεχνολογιών που προέκυψαν από τεχνοβλαστούς (spinoff)».

- Αρα είναι σοβαρός ο ρόλος του εκπαιδευτικού συστήματος στην ανάπτυξη του Ισραήλ. Υπάρχει σύνδεσή του με τις ανάγκες τις αγοράς;

«Οπως προανέφερα, η Παιδεία αποτελεί κοινωνική αξία στο Ισραήλ. Ωστόσο ο συσχετισμός του εκπαιδευτικού συστήματος με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας δεν είναι όσο ισχυρός θα έπρεπε». -

- Πώς εξηγείτε την επιτυχία του Ισραήλ στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων στον τομέα σας;

«Αυτό είναι ένα παράδειγμα που προξενεί το ενδιαφέρον και αποτελεί εφαλτήριο για ακόμη περισσότερες επιτυχίες. Οι καινοτόμες τεχνολογίες και ιδέες προσελκύουν κεφάλαια από το εξωτερικό που αναζητούν ελκυστικές επενδύσεις. Επιπροσθέτως, η προϊστορία επιτυχημένων τοποθετήσεων στην υψηλή τεχνολογία από μόνη της προσελκύει ακόμη περισσότερες επενδύσεις στον εν λόγω κλάδο».

- Μιλώντας για καινοτομία, κατά την εμπειρία σας, ποιος πιστεύετε ότι είναι ο καλύτερος ρόλος που αρμόζει στο κράτος; Η χρηματοδότηση φιλόδοξων επενδύσεων ή η δημιουργία ενός σταθερού και βιώσιμου επενδυτικού περιβάλλοντος;

«Ο ρόλος του δημοσίου τομέα θα πρέπει να είναι η υποστήριξη της δημιουργικότητας- η οποία πηγάζει από την ιδιωτική αγορά- με τα κατάλληλα κίνητρα. Αυτός είναι και ο ρόλος του Γραφείου του Επιστήμονα του Κράτους στο Ισραήλ. Οι εν λόγω πόροι έχουν τη μορφή επιχορηγήσεων, οι οποίες επιστρέφονται μέσω της εκμετάλλευσης των δικαιωμάτων από τις αναπτυσσόμενες τεχνολογίες. Ενα παρόμοιο πλαίσιο χρησιμοποιείται από τεχνολογικές θερμοκοιτίδες, οι οποίες επίσης λαμβάνουν δημόσιους πόρους. Αντίστοιχα, τα πανεπιστήμια έχουν συγκροτήσει γραφεία για την εμπορική εκμετάλλευση των τεχνολογιών που αναπτύσσονται στα πανεπιστημιακά εργαστήρια».

- Επομένως η έρευνα και η ανάπτυξη στην οικονομία σας είναι σημαντικά.
«Πάρα πολύ».

- Η διεθνής κρίση έχει επηρεάσει τον κλάδο σας; Μπορούμε, λέτε, να προβλέψουμε το τέλος της ύφεσης;

«Με βεβαιότητα, η διεθνής κρίση έχει επηρεάσει τον κλάδο μας τόσο στο Ισραήλ όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Σήμερα είμαστε όλοι πολίτες του κόσμου. Δεν μπορώ να προβλέψω ακόμη το τέλος της ύφεσης. Καταλάβετε όμως ότι είμαι πολύ συντηρητικός άνθρωπος, που σφίγγω τα λουριά σε δύσκολες περιόδους στην οικονομία, ενώ παράλληλα αναζητώ νέες αγορές και τεχνολογίες που μπορούν να ανταποκριθούν στη νέα πραγματικότητα».

- Στην Ελλάδα συζητούμε για θερμοκοιτίδες (incubators), spin-off επιχειρήσεις (τεχνοβλαστούς), επιχειρηματικά κεφάλαια (venture capitals) και βιοτεχνολογία, με λιγοστά αποτελέσματα ως σήμερα. Πιστεύετε ότι το Ισραήλ θα μπορούσε να μας παράσχει τα «μυστικά» και την τεχνογνωσία της καινοτομίας;

«Η καινοτομία, ως ορισμός, δεν μπορεί να καθοριστεί. Πρόκειται για μία συμπεριφορά και έναν τρόπο σκέψης. Τα ερευνητικά μυαλά θέλουν να μάθουν και να ανακαλύψουν- δεν έχει σημασία σε ποιον τομέα. Αν το εκπαιδευτικό σύστημα ενθαρρύνει την ελεύθερη σκέψη και την αμφισβήτηση, αυτό μπορεί να εκκινήσει τον ευεργετικό κύκλο που πυροδοτεί την καινοτομία».

- Εσείς και η οικογένειά σας λειτουργείτε μία επιχείρηση που ακολούθησε ένα εντυπωσιακό μονοπάτι. Ποιο θεωρείτε μυστικό της επιτυχίας;

«Αυτά που ονομάζετε εντυπωσιακό μονοπάτι και μυστικό επιτυχίας δεν είναι τίποτε άλλο από μία διαδρομή επίπονης εργασίας και ένας συνδυασμός σωστών και εσφαλμένων αποφάσεων. Πορευθήκαμε με βάση τις εξής αρχές: τη γνώση της αγοράς και των αναγκών της και την προσπάθεια κατανόησης των κατευθύνσεων που αναπτύσσει· την ανάπτυξη τεχνολογιών για την κάλυψη των εν λόγω αναγκών· την καλή μας φήμη που όντως ενθαρρύνει ταλαντούχους νέους μηχανολόγους και προγραμματιστές να μας προσεγγίσουν με τα δικά τους πρότζεκτ. Επίσης, την κατοχύρωση με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας των πνευματικών μας δικαιωμάτων και την εμπορική τους εκμετάλλευση».

- Θα θέλατε να σχολιάσετε την πρόσφατη βελτίωση των διμερών μας σχέσεων;

«Αν ενδυναμώσουμε τις σχέσεις και τη συνεργασία μας, τότε εκ των πραγμάτων κάθε χώρα θα μάθει από την άλλη, και από κοινού θα αυξήσουμε τη δύναμη των αμοιβαίων δυνάμεών μας και των συντριπτικών πλεονεκτημάτων μας. Το Ισραήλ είναι περικυκλωμένο από εχθρούς και αντίπαλες χώρες και η Ελλάδα είναι το εγγύτερο γειτονικό φιλικό κράτος. Αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ευκαιρία για αμφότερες τις χώρες μας».

*Στην φωτογραφία από "Το Βήμα" διακρίνουμε τον Πρόεδρο της Rad Group, Yehuda Zisapel.