Διάσταση στις σχέσεις ΜΙΤ - Μοσάντ

Από την ιστοσελίδα "http://www.strategyreport.gr/" αναδημοσιεύουμε το εξής άρθρο που αναφέρεται σε άρθρο της τουρκικής εφημερίδας "Sabah" σύμφωνα με το οποίο οι τουρκικές και ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες έχουν διακόψει την συνεργασία τους. Οι σχετικές πληροφορίες επιβεβαιώνoνται και από δημοσιεύματα στον ισραηλινό Τύπο.

"Διάσταση στις σχέσεις ΜΙΤ - Μοσάντ" (27.10.2010)

Με τίτλο « Turkey’s Intel severs ties with Mossad” η ανταπόκριση του ειδησεογραφικού πρακτορείου UPI από την Άγκυρα υπογραμμίζει ότι το «κατεστημένο» των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας έχει διακόψει κάθε επαφή και ανταλλαγή πληροφοριών με την ισραηλινή Mossad, παρά το γεγονός ότι επί χρόνια είχαν στενότατες σχέσεις και συνεργασία. Συγκεκριμένα γίνεται αναφορά σε τελευταίο σχετικό ρεπορτάζ της τούρκικης εφημερίδας Sabah ενώ από το γραφείο του ισραηλινού πρωθυπουργού αρνήθηκαν να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν το θέμα.
Και προστίθεται ότι οι τεταμένες – μετά την περυσινή ισραηλινή επίθεση στην λωρίδα της Γάζας – διμερείς σχέσεις έφτασαν στα όρια τους μετά την επίθεση του Ισραήλ στην διεθνή ομάδα που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στους αποκλεισμένους παλαιστίνιους της Γάζας, με αποτέλεσμα τον θάνατο 7 Tούρκων πολιτών.

Η συνεργασία Ελλάδας - Ισραήλ κάτι απολύτως φυσικό

Από την ιστοσελίδα των "Νέων" αναδημοσιεύουμε την εξής συνέντευξη του Υπουργού Επικρατείας του Ισραήλ, κ. Ζεέβ Μπενιαμίν Μπέγκιν (Μπένυ Μπέγκιν) ο οποίος βρέθηκε στην Ελλάδα για το Συνέδριο για την Κλιματική Αλλαγή στη Μεσόγειο που διοργανώθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση.

Ο υπουργός Επικρατείας του Ισραήλ μιλάει στα «ΝΕΑ»
«Η συνεργασία Ελλάδας - Ισραήλ ήταν κάτι απολύτως φυσικό»
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΑ ΠΕΛΩΝΗ
Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4600518

«Η ελληνοϊσραηλινή συνεργασία ήταν κάτι φυσικό, γι΄ αυτό και προέκυψε τόσο γρήγορα όταν ελήφθησαν οι ανάλογες πρωτοβουλίες. Το αφύσικο ήταν που δεν συνέβαινε τόσα χρόνια», λέει στα «ΝΕΑ» ο Μπενιαμίν Ζέεβ Μπεγκίν, υπουργός Επικρατείας- παρά τω πρωθυπουργώ του Ισραήλ- ο οποίος εκπροσώπησε την ισραηλινή κυβέρνηση στη χθεσινή Διάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή στη Μεσόγειο που οργάνωσε η ελληνική πλευρά. Μάλιστα, τονίζει ότι - παρά τις απειλές του τούρκου πρωθυπουργού πως δεν θα παρίστατο στη Διάσκεψη αν σε αυτήν συμμετείχε ο ισραηλινός πρωθυπουργός- ο Μπενιαμίν Νετανιάχου δεν κατέστη δυνατό να παραστεί λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων που πίστευε ότι είχε για το Μεσανατολικό, «αλλά ακυρώθηκαν την τελευταία στιγμή». Ο απεσταλμένος του ισραηλινού πρωθυπουργού είναι γιος του πρώην πρωθυπουργού (του έκτου) του Ισραήλ, Μεναχέμ Μπεγκίν, ο οποίος υπέγραψε το 1979 τη συμφωνία ειρήνης με την Αίγυπτο, για την οποία έλαβε το Νομπέλ Ειρήνης μαζί με τον Ανουάρ Σαντάτ. Εύσημα στον Γιώργο. Μιλάει με θέρμη για την ελληνοϊσραηλινή προσέγγιση και τον Γιώργο Παπανδρέου που είχε «το θάρρος να πάρει αυτήν την πρωτοβουλία και μπορεί να βελτιώσει τις σχέσεις μας με πολύ γρήγορο ρυθμό. Τώρα η συνεργασία μας θα πάρει σάρκα και οστά, κυρίως στον οικονομικό τομέα και στον τομέα του τουρισμού», λέει, ενώ επιβεβαιώνει τις πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες ο ισραηλινός πρωθυπουργός έχει απευθύνει επίσημη πρόσκληση στον έλληνα πρωθυπουργό για συνεργασία στον τομέα της ενέργειας και συγκεκριμένα για μεταφορά του φυσικού αερίου που έχει εντοπιστεί στο Ισραήλ σε υγροποιημένη μορφή είτε μέσω υποθαλάσσιου αγωγού που θα διέρχεται από την Ελλάδα στην Ευρώπη. Οπως λέει, «δυο ώρες πτήση και είσαι κιόλας στην Αθήνα. Γιατί να μη γίνει και αυτό; Η συνεργασία μας ήταν κάτι φυσικό, το α φύσικο ήταν ότι δεν την αναπτύσσαμε τόσα χρόνια. Η ελληνική παράδοση είναι μέρος της κουλτούρας μας». Ερωτηθείς από «ΤΑ ΝΕΑ» αν πιστεύει ότι η κρίση στις σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία είναι συγκυριακή, απαντά ότι δεν γνωρίζει. Εκφράζει ωστόσο τη βαθύτατη ενόχληση της κυβέρνησής του, γιατί, όπως σημειώνει, «η κατάσταση είναι ανησυχητική και ενοχλητική». Και προσθέτει: «Το κόμμα ΑΚΡ του κ. Ερντογάν είναι πολύ σαφές στις θέσεις του. Το γεγονός ότι αναζητά μια νέα συμμαχία με το Ιράν, μιλά από μόνο του. Αυτή η νέα συμμαχία Τουρκίας, Ιράν, Συρίας και Λιβάνου είναι ανησυχητική και για μας και για την Ευρώπη. Η Τουρκία ψήφισε στο Συμβούλιο Ασφαλείας κατά των κυρώσεων για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Από αυτήν τη συμμαχία ελλοχεύουν νέοι κίνδυνοι για ολόκληρη την περιοχή. Και η Συρία και το Ιράν οπλίζουν και εκπαιδεύουν τρομοκρατικές οργανώσεις. Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και δεν θα έπρεπε να επιδεικνύει αυτήν τη συμπεριφορά. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Και αυτήν αντιμετωπίζουμε».

Στην φωτογραφία από την ιστοσελίδα της Ισραηλινής Κνέσετ (κοινοβούλιο) διακρίνουμε τον Υπουργό Επικρατείας του Ισραήλ, κ. Μπένυ Μπέγκιν.

Η πολύπλοκη συμμαχία του Ιράν, της Συρίας και της Χεζμπολάχ.

Από την ιστοσελίδα του αμερικανικού κέντρου ερευνών "Stratfor" παραθέτουμε μετάφραση μιας εξαιρετικής ανάλυσης της Reva Bhalla που αναφέρεται στο ιστορικό και στις εξελίξεις στην πολύπλοκη συμμαχία μεταξύ της Συρίας, της οργάνωσης "Χεζμπολάχ" στο Λίβανο και του Ιράν. Αξίζει να την διαβάσετε.

"Η Συρία, η Hezbollah και το Ιράν: Μια ρευστή Συμμαχία”

Από την Reva Bhalla
http://www.stratfor.com/weekly/20101013_syria_hezbollah_iran_alliance_flux/?utm_source=Snapshot&utm_campaign=none&utm_medium=email&fn=767182769

Ο Ιρανός Πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ κατέφτασε στην Βυρητό στις 13 Οκτωβρίου, πραγματοποιώντας την πρώτη του επίσημη επίσκεψη στον Λίβανο από τότε που ανέλαβε την Προεδρία το 2005. Θεωρείται ότι επιστρέφει στην χώρα όπου την δεκαετία του 80’εκπαίδευε την Hezbollah στην κοιλάδα Μπεκάα του Λιβάνου, ως νεοσύλλεκτος στην Φρουρά της Ισλαμικής Επανάστασης. Η επιστροφή του έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις. Σουνίτες εξτρεμιστές διαδίδουν φήμες, επιχειρώντας να σαμποτάρουν την επίσκεψη, εμπλέκοντας σε διαμάχη τους συμμάχους του Ιράν, εντός της Hezbollah (ήδη ανατινάχθηκε το αυτοκίνητο ενός ιμάμη, οπαδού της Hezbollah, ο οποίος υποστήριζε τον Αχμαντινεζάντ). Από την άλλη, λαμβάνονται αυστηρά μέτρα ασφαλείας για την επίσκεψη του Αχμαντινεζάντ στο βαριά στρατιωτικοποιημένο σύνορο με το Ισραήλ.

Από το να εμπλακούμε σε ένα δράμα περί της επίσκεψης του Ιρανού προέδρου, θέλουμε να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία που παρέχεται από την κάλυψη όλων των Μ.Μ.Ε. ώστε να εξετάσουμε ένα θέμα που απασχολεί εδώ και καιρό το μυαλό αξιωματούχων του Ιράν, της Συρίας και της Hezbollah. Πρόκειται για την αντοχή της συμμαχίας Ιράν-Hezbollah-Συρίας, για την οποία το STRATFOR θεωρεί ότι έχει δοκιμαστεί σε μεγάλο βαθμό τους τελευταίους μήνες. Λεπτομερέστερα, το ερώτημα είναι το εξής: Ποιες είναι οι προθέσεις της Συρίας έναντι της Hezbollah;

Οι Απαρχές της Συμμαχίας

Προκειμένου να ασχοληθούμε με αυτό το ζήτημα, πρέπει να εξετάσουμε τις απαρχές αυτής της τριμερούς συμμαχίας, ξεκινώντας από την σύναψη συνεργασίας το 1979 μεταξύ της κοσμικής Συρίας με τους Αλεβίτες και τους Μπααθιστές και της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν. Όσον αφορά στην ιδεολογία, η ελίτ των Αλεβιτών της Συρίας εκπροσωπούν ένα παρακλάδι του Σιιτικού Ισλάμ και θεωρούνται αποστάτες από τους Σουνίτες. Βρήκαν μεν κάποια κοινά σημεία με την ελίτ των κληρικών στην Τεχεράνη αλλά διακυβεύονταν δε και άλλα στρατηγικά κίνητρα. Τότε, η Συρία επιχειρούσε να εδραιώσει την περιφερειακή της ισχύ και ήξερε ότι τα πρώτα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση έπρεπε να γίνουν στον Λίβανο. Απο την άποψη της Συρίας, ο Λίβανος δεν αποτελεί μόνο φυσική προέκταση της Συρίας αλλά είναι η «καρδιά» (heartland) της Μεγάλης Συρίας των Οθωμανικών χρόνων. Από τις ημέρες της Φοινίκης μέχρι και σήμερα, ο Λίβανος συνιστά ένα σημαντικό διαμετακομιστικό εμπορικό κέντρο, συνδέοντας οδούς από τα νότια και τα ανατολικά με την Μεσογειακή λεκάνη. Και αφού για την Συρία αυτό είναι και το μείζον ζήτημα στην ευρύτερη περιοχή, πρέπει να κυριαρχήσει στον Λίβανο.

Η ευκαιρία της δόθηκε με τον εμφύλιο πόλεμο που ξέσπασε στον Λίβανο το 1975 (και διήρκησε μέχρι το 1990). Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ατζέντα της Συρίας ήταν τότε, εκτός από το Ισραήλ, η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) του Γιασέρ Αραφάτ, του οποίου το όραμα για μια ενωμένη Παλαιστίνη και οι επιχειρήσεις στον Λίβανο αντιτίθονταν στις βλέψεις της Συρίας για περιφεριακή ηγεμονία. Η οργάνωση PLO ήταν ένας από τους βασικούς λόγους για την στρατιωτική επέμβαση της Συρίας στον Λίβανο το 1975, εκ μέρους των Μαρωνιτών-Χριστιανών συμμάχων της. Την ίδια στιγμή, η Συρία αναζητούσε έναν σύμμαχο προκειμένου να υπονομεύσει το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ, με το οποίο οι Μπααθιστές της Συρίας είχαν σοβαρή αντιπαλότητα. Μια συμμαχία με το Ιράν θα εγγυούνταν στην Συρία μια εξαιρετικά αναγκαία «ατομικότητα» και μάλιστα σε μια περιοχή όπου επικρατούσαν οι Αραβικές δυνάμεις της Σ. Αραβίας και της Αιγύπτου.

Το Ιράν μετά από την επιτυχία της Ισλαμικής Επανάστασης του 1979 και εμπλεκόμενο σε ένα μακρύ και αιματηρό πόλεμο με το Ιράκ, αναζητούσε τρόπο προκειμένου να αντιμετωπίσει το καθεστώς του Μπάαθ στην Βαγδάτη. Επιπλέον, το Ιράν αναζητούσε να υπονομεύσει το όραμα του Παναραβισμού, να εδραιώσει την παρουσία του στην Ανατολική Μεσόγειο και να προωθήσει το Ισλαμικό ιδεώδες της κυβέρνησής του. Σε αντίθεση με το Ισραήλ, τον Χουσεΐν και τον Αραφάτ, το Ιράν και η Συρία αποκάλυψαν τις ρίζες μιας συμμαχίας, εκείνης που μετατοπίζονταν ανήσυχα ανάμεσα στην κοσμικότητα της Συρίας και την θρησκευτικότητα του Ιράν.

Η υιοθέτηση της Hezbollah από τους δύο συμμάχους το 1982, γεφύρωσε αυτό το χάσμα. Η Hezbollah, παρακλάδι της Amal,το κύριο Σιιτικό πολιτικό κίνημα εκείνης της περιόδου, εξυπηρετούσε πολλαπλούς σκοπούς για την Δαμασκό και την Τεχεράνη. Η Συρία βρήκε στην Hezbollah ένα χρήσιμο στρατιωτικό εργαλείο προκειμένου να αναχαιτίσει τα εμπόδια στην επιρροή της στον Λίβανο και να αντισταθμίσει την δική της στρατιωτική αδυναμία σε σύγκριση με το Ισραήλ. Στο ευρύτερο στρατηγικό όραμα της Συρία, η Hezbollah θα ήταν ένα διαπραγματευτικό χαρτί σε έναν μελλοντικό διακανονισμό με το Ισραήλ, με το που η Συρία θα διασφάλιζε την απόλυτη επιρροή στης στον Λίβανο και για αυτό το λόγο, θα ήταν ανέφικτο να συνάψει ειρήνη με το Ισραήλ από μόνο του.

Οι Ιρανοί, είδαν στην Hezbollah, το «δυναμικό» για την εξαγωγή της Ισλαμικής Επανάστασης στον Αραβικό κόσμο, έναν ισχυρό σύνδεσμο για την ακόμα καινούρια και ασταθή συμμαχία τους με αντιπάλους όπως το Ισραήλ, οι Η.Π.Α. και η Σ. Αραβία. Έτσι, το Ιράν και η Συρία ξεκίνησαν να διαμοιράζουν τις αρμοδιότητές τους ως προς την διαχείριση αυτού του στρατιωτικού εργαλείου. Το Ιράν, ανέλαβε την χρηματοδότηση, την εκπαίδευση και να διασφαλίσει την ιδεολογική προσήλωση της οργάνωσης στην Τεχεράνη, μέσω της Ισλαμικής Φρουράς της Επανάστασης. Η Συρία όφειλε να δημιουργήσει τις συνθήκες για το Ιράν να ισχυροποιήσει την Hezbollah, κυρίως με το να επιτρέψει σε αξιωματούχους της Ισλαμικής Φρουράς της Επανάστασης να ιδρύσουν στρατόπεδα στην κοιλάδα Μπεκάα και με το να διασφαλίσει την προμήθεια όπλων στην οργάνωση μέσω της Συρίας.

Όμως, η τριανδρία δεν είχε και πολύ ομαλό ξεκίνημα. Στην πραγματικότητα, η Hezbollah και η Συρία συγκρούστηκαν αρκετές φορές στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όαν η Συρία συνειδητοποίησε ότι η οργάνωση είχε τεθεί υπό την επιρροή του Ιράν, τότε έφτασε ακόμα και σε σημείο να προκαλέσει εξωτερική επέμβαση, ( ρισκάροντας να παρασύρει σε σύγκρουση την Συρία).

Αν η Hezbollah επρόκειτο να δράσει σε έδαφος της Συρίας (όπως το έβλεπε η Συρία) στον Λίβανο, η Συρία ήθελε η Hezbollah να δράσει με τους δικούς τους όρους. Μόλις το 1987, όταν στρατεύματα της Συρίας στον Λίβανο πυροβόλησαν 23 μέλη της Hezbollah, η Hezbollah συνειδητοποίησε την σημασία συμμαχίας με την Συρία. Εν τω μεταξύ, η Hezbollah που είχε «παγιδευτεί» στις αντικρουόμενες, περιστασιακά, ατζέντες, της Συρίας και του Ιράν, είδε ότι το μονοπάτι της οργάνωσης προς την επιβίωση, εξαρτάται από την σε μεγαλύτερο βαθμό πολιτική ανεξαρτητοποίηση-σε αντίθεση με τον αμιγώς εξτρεμιστικό χαρακτήρα της-στην πολιτική αρένα του Λιβάνου.

Η αναποδιά της Συρίας

Η συμμαχία Ιράν- Hezbollah-Συρία εξελίχθηκε σχετικά ομαλά την δεκαετία του ’90, καθώς η Hezbollah σταδιακά δομούσε τον πολιτικό της βραχίονα και η Συρία παρακολουθούσε άγρυπνα την οργάνωση μέσω των 14,000 στρατιωτών της και χιλιάδων κατασκόπων, που είχαν παραμείνει στον Λίβανο από τα τέλη του εμφυλίου. Το 2000, με βοήθεια του Ιράν και της Συρίας, η Hezbollah κατάφερε να αναγκάσει το Ισραήλ να αποχωρήσει από την νότια Ζώνη Ασφαλείας του Λιβάνου, ένα γεγονός που σταδιακά ισχυροποίησε τα διαπιστευτήρια της Hezbollah ως εθνικιστικού παράγοντα του Λιβάνου.

Αλλά νέες αλλαγές σημειώθηκαν με την αλλαγή του αιώνα. Κυρίως, η αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003, ήταν μια αποφασιστική στιγμή εξίσου για το Ιράν και στην Συρία. Οι δύο σύμμαχοι ένιωσαν εξαιρετικά άβολα με το να έχουν στα σύνορά τους τον ισχυρότερο στρατό παγκοσμίως αλλά όμως είχαν και την ευκαιρία να ανατρέψουν τον κοινό αντίπαλό τους, τον Σαντάμ Χουσεΐν. Επιπλέον, το Ιράν και η Συρία είχαν διαφορετικά σενάρια στο μυαλό τους για το μετά- Χουσεΐν Ιράκ.

Το Ιράν χρησιμοποίησε τις πολιτικές, στρατιωτικές διασυνδέσεις του και τις μυστικές υπηρεσίες του για να εδραιώσει την επιρροή στο Ιράκ μέσω της Σιιτικής πλειονότητας της χώρας. Αντιθέτως, η Συρία προσέφερε καταφύγιο στους Ιρακινούς Σουνίτες Μπααθιστές, στοχεύοντας στην επέκταση της σφαίρας επιρροής της στην περιφέρεια μέσω της κοσμικής πρώην Μπααθιστικής παρουσίας στη Βαγδάτη. Οι Σύριοι επίσης σκόπευαν να χρησιμοποιήσουν αυτούς του Σουνιτικούς συνδέσμους στο μέλλον προκειμένου να παζαρέψει με τις Η.Π.Α. για μια έδρα στο τραπέζι διαπραγματεύσεων, επιβεβαιώνοντας τοιουτοτρόπως την επιρροή της Συρίας στην περιφέρεια.

Αλλά προτού η Συρία αρχίσει να θέτει σε εφαρμογή τα σχέδιά της για το Ιράκ, η ατζέντα της στον Λίβανο υπέστη ένα τρομερό πλήγμα. Στις 14 Φεβρουαρίου 2005, μια μαζική έκρηξη αυτοκινήτων είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του πρώην Λιβανέζου Πρωθυπουργού Rafik al-Hariri, ενός ισχυρού αντιπάλου της Συριακής Αρχής στον Λίβανο. Η επίθεση θεωρείται ότι οργανώθηκε από στοιχεία εντός του Συριακού καθεστώτος και εκτελέστηκε από μέλη της Hezbollah.

Ενώ εξοντώθηκε ένας βασικός αντίπαλος του Συριακού καθεστώτος, η Συρία δεν προέβλεψε ότι ο θάνατος στου al-Hariri θα πυροδοτούσε επανάσταση στον Λίβανο (που έλαβε την υποστήριξη χωρών όπως η Γαλλία και οι Η.Π.Α.) και θα κατέληγε με την αποχώρηση των Συριακών στρατευμάτων από τον Λίβανο.

Το κενό που άφησε η Συρία στον Λίβανο, το κάλυψε το Ιράν (μέσω της Hezbollah), το οποίο έπρεπε να ισχυροποιήσει την Hezbollah, καθώς η πολεμική ένταση αποκορυφωνόταν στην περιφέρεια λόγω των πυρηνικών φιλοδοξιών του Ιράν. Αν και η Συρία γνώριζε ότι ήταν θέμα χρόνου προτού επιστρέψει στον Λίβανο, επιπλέον είχε και στρατηγικό συμφέρον στο να επιδείξει σε Ισραηλινούς και Αμερικάνους το κόστος της απουσίας της Συρίας από τον Λίβανο. Το καθεστώς ήθελε να δείξει ότι δίχως τον έλεγχο της Hezbollah από την Συρία, καταστροφικά γεγονότα όπως η αντιπαράθεση Hezbollah-Ισραήλ, το καλοκαίρι του 2006, θα μπορούσαν να συμβούν πάλι.

Η επιστροφή της Συρίας

Έχουν περάσει πλέον περισσότερα από πεντέμισι χρόνια από την δολοφονία του al-Hariri και δεν υπάρχουν πολλές αμφιβολίες, αν για μια ακόμη φορά, η Συρία επανέκτησε την ηγεμονική της θέση στον Λίβανο. Ο μηχανισμός των μυστικών υπηρεσιών της Συρίας έχει εδραιωθεί σε όλη την χώρα και οι Λιβανέζοι πολιτικοί που τόλμησαν να μιλήσουν εναντίον του Συριακού καθεστώτος ζητούν τώρα συγχώρεση. Ίσως η πιο κραυγαλέα ένδειξη της πολιτικής στροφής προς την Δαμασκό, ήταν όταν ο Saad al-Hariri, υιός του δολοφονηθέντος al-Hariri και πρωθυπουργός του Λιβάνου, ανακοίνωσε ότι στις αρχές Ιουνίου ο Λίβανος είχε «διαπράξει λάθος» όταν είχε «κατηγορήσει πολιτικά» την Συρία για τον θάνατο του πατέρα του. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: η Συρία επέστρεψε.

Το μήνυμα αυτό δεν έγινε εύκολα αποδεκτό από την Hezbollah και το Ιράν. Η Συρία θέλει να ελέγξει την Hezbollah, επιστρέφοντας στο μοντέλο της δεκαετίας του ’90 όταν οι στρατιωτικές υπηρεσίες και οι υπηρεσίες πληροφοριών της Συρίας μπορούσαν ακόμα να ελέγχουν τη δράση και τον εφοδιασμό/υλική υποστήριξη της οργάνωσης. Το Ιράν και η Hezbollah, θεωρούν ότι η Συρία χρησιμοποίησε την επιστροφή της στον Λίβανο προκειμένου να διαφοροποιήσει την πολιτική της ατζέντα, τα τελευταία χρόνια. Η Σ. Αραβία και η Τουρκία, για παράδειγμα, «κοίταζαν» προς την Δαμασκό και είχαν διαπραγματευτεί με το καθεστώς του al Assad για να ανασχέσουν την Hezbollah, προκειμένου να υπονομεύσουν το βασικό εργαλείο του Ιράν στην Ανατολική Μεσόγειο. Όσο αυτές οι περιφερειακές δυνάμεις αναγνωρίζουν την εξουσία της Συρίας στον Λίβανο, η Συρία είναι πρόθυμη να χρησιμοποιήσει αυτές τις σχέσεις για να απαλλάξει τον εαυτό της απο το δικαστήριο για την δολοφονία του al-Hariri, να επιτύχει μια αναγκαία επένδυση στην οικονομία της και σημαντικότερο όλων, να αναδείξει εκ νέου τον εαυτό της ως περιφερειακή δύναμη. Η επίσκεψη στον Λίβανο του Σύρου προέδρου Μπασάρ Αλ Ασάντ μαζί με τον Σαουδάραβα Βασιλιά Abdullah, ήταν μια ξεκάθαρη ένδειξη στην Hezbollah και στο Ιράν ότι η Συρία είχε επιλογές και δεν φοβούνταν να τις επιδείξει.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η Συρία είνα έτοιμη και πρόθυμη να προδόσει την Hezbollah και τους Ιρανούς συμμάχους. Αντιθέτως, η Συρία ασκεί επιρροή από την διατήρηση αυτών των σχέσεων και με το να δρα ως γέφυρα ανάμεσα σε Σιίτες που αναζωπυρώνουν το ακραίο θρησκευτικό αίσθημα/φανατισμό και τις Σουνιτικές δυνάμεις. Η Συρία έχει αποδείξει σε μεγάλο βαθμό ως προς τις τωρινές προσπάθειες διαμεσολάβησης μεταξύ των Ιρακινών φατριών ότι διχάζονται μεταξύ του Ιράν από την μια πλευρά και των Η.Π.Α., της Σ. Αραβίας και της Τουρκίας από την άλλη. Αλλά αν ανατρέξουμε στην αναθεώρηση των βασικών αιτιών για τις οποίες η Συρία συμφώνησε να συμμαχήσει εξαρχής με το Ιράν και την Hezbollah, είναι εύκολο να διαπιστωθεί γιατί η Hezbollah και το Ιράν έχουν ακόμα πολλούς λόγους να ανησυχούν.

Η προτεραιότητα της Συρίας στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ήταν να επιτύχει ηγεμονία στον Λίβανο (επετεύχθη), να εξουδετερώσει την απειλή που έθετε ο Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ (επετεύχθη) και να απομακρύνει οποιοδήποτε εμπόδιο στον Λίβανο, που θα μπορούσε να αμφισβητήσει την εξουσία της Συρίας. Την δεκαετία του ’70, το εμπόδιο αυτό είναι η Hezbollah και οι Ιρανοί υποστηρικτές της, που ανταγωνίζονται για επιρροή στον Λίβανο και δεν ερμηνεύουν με καλό μάτι τις προθέσεις της Συρίας. Η Hezbollah βασίζεται σε τεράστιο βαθμό στην Συρία για υλική υποστήριξη και γνωρίζει ότι τα επικοινωνιακά της συστήματα, για παράδειγμα, είναι ευάλωτα στις μυστικές υπηρεσίες της Συρίας. Η Hezbollah αντιδρά με νευρικότητα σε ενδείξεις ότι η Συρία εντείνει την υποστήριξή της σε ανταγωνιζόμενες ομάδες εξτρεμιστών-συμπεριλαμβάνοντας το Κίνημα Αμάλ, την οργάνωση al-Ahbash, το κίνημα του Nasser, το Κόμμα Μπάαθ και την πολιτοφυλακή Mirada του Suleiman Franjiyye-για να κάμψει το ηθικό της Hezbollah.

Από την άλλη, το Ιράν βλέπει την αιχμή του δόρατος στο πλαίσιο της στρατηγικής αποτροπής-την Hezbollah —να εξασθενεί σταδιακά σε μια περίοδο όπου το Ιράν πιέζεται να αποδείξει στις Η.Π.Α. και στο Ισραήλ ότι το κόστος μιας επίθεσης στις πυρηνικές του εγκαταστάσεις, απλά δεν αξίζει. Ο ιρανικός ανταγωνισμός με την Συρία δεν τελειώνει στον Λίβανο. Στο Ιράκ, η Συρία έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον να εγκαθιδρύσει μια κοσμική κυβέρνηση με μια πρώην Μπααθιστική παρουσία, από το να δει την Βαγδάτη να εξελίσσεται σε ένα Σιιτικό δορυφόρο για τους Ιρανούς.

Για την ώρα, η Συρία επιδέξια ελίσσεται και στις δύο πλευρές του γεωπολιτικού φάσματος στην περιφέρεια, φροντίζοντας να συνδυάσει τις διαβεβαιώσεις της προς την συμμαχία και τους αρχικούς συμμαχικούς εταίρους της στην Σ. Αραβία με απειλές αποσταθεροποίησης, η οποία θα γινόταν πραγματικότητα αν αγνοούνταν τα αιτήματα της Συρίας. Η Συρία, για παράδειγμα, έχει ξεκαθαρίσει ότι σε αντάλλαγμα για αναγνώριση της εξουσίας της στον Λίβανο, θα αποτρέψει την Hezbollah από τον να πολιορκήσει την Βυρητό, είτε αν λάβουν εντολή να το πράξουν από την Τεχεράνη ως μέρος ενός ιρανικού διαπραγματευτικού τεχνάσματος με τους Αμερικάνους, είτε δρώντας από μόνη της ως αντίποινα για τις δικαστικές διαδικασίες για την υπόθεση al-Hariri. Ταυτόχρονα, αξιωματούχοι της Συρίας θα πηγαινοέρχονται τακτικά ανάμεσα σε Λίβανο και Ιράν ώστε να επιβεβαιώσουν την προσήλωσή τους στην τριανδρία. Πίσω από αυτόν τον χονδρό μανδύα ενότητας, κρύβεται φοβία και καχυποψία μεταξύ των συμμάχων.

Ο πρωταρχικός φόβος της Hezbollah και του Ιράν έχει να κάνει με τις προθέσεις της Συρίας να κάνει ένα βήμα μπροστά. Συγκεκριμένα, η Hezbollah θα ήθελε να γνωρίζει αν, στα μάτια της Συρίας, η οργάνωση ραγδαία υποβαθμίζεται από έναν στρατηγικό παράγοντα σε ένα διαπραγματευτικό χαρτί, κάθε φορά που η Συρία κερδίζει περισσότερη εμπιστοσύνη στον Λίβανο. Ωστόσο, η απάντησε σε αυτήν την ερώτηση, δεν βρίσκεται στην Συρία αλλά στο Ισραήλ και τα κέντρα σχεδιασμού πολιτικής των Η.Π.Α., του Ισραήλ και της Σ. Αραβίας έχουν κουραστεί/δυσανασχετήσει με τις διαπραγματεύσεις μερκαντιλιστικού τύπου των αξιωματούχων της Συρίας, που προσπαθούν να αποκομίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα από τους εταίρους τους στις διαπραγματεύσεις, ενώ προσφέρουν πολύ λιγότερα ως αντάλλαγμα.

Την ίδια στιγμή, η Συρία δεν αντέχει να κάνει μεγάλα βήματα προς εξτρεμστικά εργαλεία όπως η Hezbollah, εκτός και αν λάβει διαβεβαιώσεις από το Ισραήλ σε κρυφές ειρηνευτικές συνομιλίες, οι οποίες δεν θα έχουν άμεσο αντίκρυσμα. Αλλά η Συρία, επίσης, διαισθάνεται μια ευκαιρία στο «κατώφλι» της: Οι Η.Π.Α. αδημονούν/επείγονται να ολοκληρώσουν την στρατηγική εξόδου τους από το Ιράκ,και όπως και το Ισραήλ, αναζητούν χρήσιμους «μοχλούς» επιρροής ώστε να υπονομεύσουν την ιρανική επιρροή στην περιοχή. Ένας τέτοιος «μοχλός» είναι η Συρία, κάτι που σημαίνει πως οι τωρινές ειρηνευτικές συνομιλίες Ισραήλ και Συρίας θα έπρεπε να δώσουν στο Ιράν και στην Hezbollah, άφθονη τροφή για σκέψη.

Το Ισραηλινό λόμπι υποστηρίζει την Ελλάδα

Από την ιστοσελίδα του "Congressional Quarterly", περιοδικό που καλύπτει ειδήσεις που αφορούν το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών, παρουσιάζουμε μετάφραση άρθρου που αναφέρεται στη νέα συνεργασία Εβραϊκών και Ελληνικών οργανώσεων στις ΗΠΑ, τα λεγόμενα"λόμπι", στην προώθηση πολιτικών θεμάτων από κοινού στο Αμερικανικό Κογκρέσο. Η συνεργασία αυτή έχει προκύψει σε μεγάλο βαθμό από την σύσφιξη των σχέσεων Ελλάδας - Ισραήλ. Άκρως ενδιαφέρον. Διαβάστε το.

"Το Ισραηλινό Λόμπι δίνει Υποστήριξη στην Ελλάδα"

Του Jonathan Broder, CQ (Congressional Quarterly)

Αμερικανο-εβραϊκές οργανώσεις που αποτελούν μέρος του φιλοϊσραηλινού λόμπι έχουν αρχίζει να ρίχνουν το βάρος τους σε ελληνο-αμερικανικά ζητήματα στο Κογκρέσο, κάτι το οποίο εξοργίζει την Τουρκία και το οποίο αντανακλά τις νέες γεωπολιτικές μετατάξεις στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η Ελλάδα, που ήταν κάποτε έντονος επικριτής του Ισραήλ και ένθερμος υποστηρικτής των Παλαιστινίων, έχει έρθει πολύ πιο κοντά στο Ισραήλ φέτος, υπογράφοντας συμφωνίες που έχουν ενισχύσει τις πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις των δύο χωρών. Η προσέγγιση Αθήνας και Ιερουσαλήμ έρχεται έπειτα από τις αυξανόμενες εντάσεις μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, οι οποίες κορυφώθηκαν μετά την επιδρομή Ισραηλινών κομάντο σε στολίσκο που κατευθυνόταν στη Γάζα τον Μάιο, αφήνοντας πίσω της εννέα Τούρκους νεκρούς.

Η συμμαχία φιλοϊσραηλινών και φιλελληνικών οργανώσεων έρχεται σε μια στιγμή αυξανόμενης οργής στο Κογκρέσο, όπου πολλοί νομοθέτες υποστηρίζουν το Ισραήλ και επικρίνουν την Τουρκία η οποία είναι σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, επειδή ψήφισε κατά των νέων κυρώσεων εναντίον του Ιράν στα Ηνωμένη Έθνη τον Ιούνιο.

Σε μια αρχική επίδειξη δύναμης τα δύο λόμπι βοήθησαν να ψηφιστεί στη Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφισμα που κάνει έκκληση για την προστασία των Ελληνορθόδοξων θρησκευτικών χώρων στις περιοχές της Κύπρου που βρίσκονται υπό τουρκική κατοχή. Η εισβολή της Τουρκίας και η κατοχή της Βόρειας Κύπρου πάντοτε ήταν μέγα ζήτημα για της ελληνο-αμερικανικές οργανώσεις αλλά το ισραηλινό λόμπι δεν είχε μιλήσει για το θέμα μέχρι τώρα, εξαιτίας της παλιάς στρατηγικής συμμαχίας με την Τουρκία.

«Καθώς η Τουρκία αμφισβητικεί όλο και περισσότερο το διεθνές δίκαιο και κινείται προς Ανατολάς, τόσο η Ελλάδα όσο και το Ισραήλ έχουν συμφέρον να συσφίξουν τις σχέσεις τους και να σφυρηλατήσουν μια νέα στρατηγική σχέση που ενισχύει την ασφάλεια της κάθε χώρας», δήλωσε ο Ρεμπουλικανός βουλευτής Γκάς Μπιλιράκης, μιλώντας σε ακροατήριο στην Ουάσιγκτον την περασμένη εβδομάδα. Ο Μπιλιράκης είναι Πρόεδρος του American Hellenic Caucus, μιας ομάδας βουλευτών που υποστηρίζουν την Ελλάδα και τους συμμάχους της.

Φιλοϊσραηλινές ισχυρές οργανώσεις, όπως η American Israel Public Affairs Committee (AIPAC), η Anti-Defamation League και η American Jewish Committee, που όλες είχαν προωθήσει την Τουρκία αποτελεσματικά πριν αρχίσουν να επιδεινόνονται οι σχέσεις μεταξύ Ιερουσαλήμ και Άγκυρας, βρέθηκαν μεταξύ των οργανώσεων που συντάχθηκαν με αρκετές ελληνο-αμερικανικές οργανώσεις για να περάσει το ψήφισμα για την Κύπρο.

«Η Ελλάδα εκτίμησε ότι οι στενότερες σχέσεις με του Ισραήλ θα αποδυνάμωναν την δύναμη του τουρκο-αμερικανικού λόμπι», δήλωσε η Εκάβη Αθανασοπούλου, πολιτική επιστήμων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Κάτι περισσότερο από ένα πολιτικό τέχνασμα;

Το ψήφισμα (Η Res 1631), που υιοθετήθηκε από την Βουλή των Αντιπροσώπων την 1η Οκτωβρίου, καλεί την τουρκική κυβέρνηση να προστατεύσει την πολιτιστική και θρησκευτική κληρονομιά των Ελληνοκυπρίων στα κατεχόμενα εδάφη του νησιού και να σταματήσει την συνεχιζόμενη καταστροφή της περιουσίας της Εκκλησίας της Κύπρου. Το ψήφισμα το οποίο συντάχθηκε από τον Μπιλιράκη και είχε διακομματική υποστήριξη, είχε 27 υποστηρικτές μεταξύ των οποίων και ο Δημοκρατικός βουλευτής της Καλιφόρνιας, Howard L. Berman, ο οποίος είναι και Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων και η Ileana Ros Lehtinenm, η οποία είναι η πιο υψηλόβαθμη Ρεμπουμπλικανή βουλευτής στην ίδια επιτροπή.

Ένας Τούρκος αξιωματούχος υποβάθμισε το ψήφισμα χαρακτηρίζοντας το «πολιτικό τέχνασμα» το οποίο «θα τις περιπλέξει τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία».

Αλλά οι επιπτώσεις των νέων ελληνο-ισραηλινών σχέσεων μπορεί να αφορούν κάτι πολύ περισσότερο από ένα ψήφισμα. Σε ένα συνέδριο στις 7 Οκτωβρίου όπου αποκαλύφθηκε επίσημα η συμμαχία μεταξύ των υποστηρικτών της Ελλάδας και του Ισραήλ, ο Dan Arbell, αξιωματούχος του Ισραηλινού Υπουργείου Εξωτερικών, δήλωσε ότι η σχέση θα επέτρεπε σε ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη να εκπαιδεύονται στον ελληνικό εναέριο χώρο. Μετά το επεισόδιο με τον στολίσκο, η Τουρκία έκλεισε τον εναέριο χώρο της στα ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη.

Ο Jason Isaacson, Διευθυντής Κυβερνητικών και Διεθνών Υποθέσεων της American Jewish Committee, χαιρέτισε την ραγδαία βελτίωση των σχέσεων Αθήνας και Ιερουσαλήμ και δεσμεύτηκε ότι η οργάνωση του θα συνεργαστεί στενά με ελληνο-αμερικανικές οργανώσεις για να προωθήσουν τα ζητήματά τους στο Κογκρέσο.

Ο Νικόλας Καρακώστας, Πρόεδρος της American Hellenic Educational Progressive Association, μιας οργάνωσης που προωθεί στενότερες σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας και των Ηνωμένων Πολιτειών, είπε ότι επιθυμία του είναι η Κυβέρνηση και το Κογκρέσο να πάρουν το μέρος της Ελλάδας στο Κυπριακό και στην αντιπαράθεση της Αθήνας με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας στο θέμα της ονομασίας της. Η Ελλάδα θεωρεί ότι το όνομα Μακεδονία αφορά της Βόρειες περιοχές της.

Το Ειδύλλιο Ελλάδας - Ισραήλ

Από την ιστοσελίδα του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών παραθέτουμε μετάφραση μιας εξαιρετικής συνέντευξης που έδωσε ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, κ. Δημήτρης Δρούτσας, στην ισραηλινή εφημερίδα "Yedioth Aharonoth" κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στο Ισραήλ.

Συνέντευξη ΥΠΕΞ κ. Δ. Δρούτσα στην εφημερίδα Yedioth Aharonoth (18.10.10)
Αθήνα, 18 Οκτωβρίου 2010

http://www.mfa.gr/www.mfa.gr/Articles/el-GR/181010_AH1719.htm

Δημοσιογράφος: Πώς εξηγείτε την ξαφνική σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ, Ελλάδας και Κύπρου μετά από μακρόχρονο διάστημα αρκετά ψυχρών σχέσεων; Μήπως η σύσφιξη αυτή έχει σχέση αποκλειστικά και μόνο με την ένταση των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ – Τουρκίας ή έχει πραγματική βάση;

κ. Δ. Δρούτσας: Υπάρχει μια παρανόηση που πρέπει να διαλυθεί: οι σχέσεις μεταξύ των δύο λαών δεν ήταν ποτέ ψυχρές. Το ακριβώς αντίθετο: δεν υπάρχει στιγμή σύγκρουσης στη μακρόχρονη ιστορία μας, ενώ η συμβίωση των δύο λαών, τόσο στην περιοχή, όσο και στην ίδια την Ελλάδα ήταν πάντοτε αρμονική. Ας μην ξεχνάμε την ακμάζουσα εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης και την προστασία που παρείχαν στα μέλη της, και μάλιστα με αυτοθυσία, οι ελληνικής καταγωγής συμπολίτες τους κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής.

Τους δύο λαούς συνδέουν ισχυροί δεσμοί που ανάγονται στα βάθη της ιστορίας, αφού συγκαταλέγονται μεταξύ των αρχαιότερων πολιτισμών στον κόσμο και συνυπάρχουν επί αιώνες. Σήμερα οι δύο λαοί ανήκουν στην ίδια ευρωπαϊκή πολιτισμική οικογένεια και μοιράζονται κοινές πολιτιστικές αξίες.

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι υπήρξε έλλειμμα σε πολιτικό επίπεδο ως προς τον βαθμό ανάπτυξης της διακρατικής συνεργασίας, η οποία δεν βρίσκονταν σε αντιστοιχία με την πραγματική σχέση των δύο λαών. Αυτό το έλλειμμα εμείς, προσπαθήσαμε να καλύψουμε κατά την προηγούμενη θητεία μας στην κυβέρνηση της περίοδο 1999-2004. Αλλά και τώρα, από την πρώτη στιγμή που αναλάβαμε την διακυβέρνηση της χώρας, είμαστε αποφασισμένοι να ενισχύσουμε και να εμβαθύνουμε τις σχέσεις μας και μάλιστα με γρήγορους ρυθμούς. Συμπίπτουμε με την ισραηλινή Κυβέρνηση ως προς αυτό, όπως φάνηκε από τις συναντήσεις των δύο Πρωθυπουργών το καλοκαίρι, και είμαι βέβαιος ότι τα απτά αποτελέσματα δεν θα αργήσουν να φανούν.

Δημοσιογράφος: Θα πρέπει να ανησυχήσει η Τουρκία από αυτή τη συνεργασία;

κ. Δ. Δρούτσας: Η συνεργασία Ελλάδας και Ισραήλ δεν στρέφεται εναντίον κανενός κράτους. Αντιθέτως, μια βασική παράμετρός της, είναι η ενίσχυση της ασφάλειας και της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή μας. Για την Ελλάδα η Μέση Ανατολή δεν είναι σημείο ενδιαφέροντος, αλλά ζωτικού συμφέροντος. Θεμελιώδης αρχή πάνω στην οποία η χώρα μου οικοδομεί την πολιτική της είναι η εδραίωση της ειρήνης και της καλής γειτονίας, που είναι η βάση για την ανάπτυξη και την ευημερία των λαών της Ανατολικής Μεσογείου. Ο στόχος είναι κοινός. Δεν θα φεισθούμε προσπαθειών για να βρούμε τον δρόμο που θα οδηγήσει στον κοινό στόχο.

Δημοσιογράφος: Μπορείτε να αναφέρετε τους τομείς στους οποίους οι δύο χώρες πρόκειται να διευρύνουν τις σχέσεις μεταξύ τους; Ακούσαμε ότι πρόκειται για στρατηγική συνεργασία και για συνεργασία σε θέματα ασφαλείας. Ήδη αυτή την εβδομάδα πραγματοποιήθηκαν κοινά γυμνάσια ελικοπτέρων των δύο χωρών.

κ.Δ. Δρούτσας: Η σχέσεις των δύο χωρών οικοδομούνται σε όλα τα επίπεδα και τους τομείς της πολιτικής, της οικονομίας, του πολιτισμού, της στρατιωτικής συνεργασίας. Η κοινή προσπάθεια και επιθυμία μας είναι να αναβαθμίσουμε τη διμερή συνεργασία μας σε στρατηγική σχέση, η οποία, θα ήθελα να επαναλάβω και να τονίσω, δεν στρέφεται εναντίον κανενός, αλλά αντιθέτως ευελπιστούμε ότι θα αποτελέσει σημαντικό κεφάλαιο για την εμπέδωση της ειρήνης, της σταθερότητας και της ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής μας.

Δημοσιογράφος: Μπορείτε να σχολιάσετε τα δημοσιεύματα του Ελληνικού Τύπου για το ότι υπάρχει στην Ελλάδα προσδοκία να λάβει από το Ισραήλ υψηλή τεχνολογία ασφαλείας, να αναπτύξουν οι δύο χώρες από κοινού συστήματα ασφαλείας και να αυξήσουν την μεταξύ τους συνεργασία στον τομέα των πληροφοριών;

κ. Δ. Δρούτσας: Όπως προανέφερα, η διμερής συνεργασία θα επεκταθεί και θα καλύψει όλους τους τομείς και μάλιστα κατά τρόπο ισόρροπο. Στόχος μας είναι να αξιοποιήσουμε πλήρως όλο το δυναμικό των σχέσεων των δύο χωρών, επί τη βάσει της συμπληρωματικότητας και της εκμετάλλευσης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της κάθε χώρας. Στο πλαίσιο αυτό, υπάρχει μια προφανής διαπίστωση, ότι, δηλαδή, το Ισραήλ είναι πρωτοπόρος χώρα στην υψηλή τεχνολογία και όχι μόνον. Θα είμαστε ευτυχείς να επωφεληθούμε από την συνεργασία στον τομέα αυτό.

Δημοσιογράφος: Μπορείτε να επιβεβαιώσετε ότι το Ισραήλ και η Ελλάδα συζητάνε για πιθανότητα εγκατάστασης αγωγού για τη μεταφορά φυσικού αερίου από το Ισραήλ στην Ελλάδα και από την Ελλάδα στην Ευρώπη – μέσω του οποίου το Ισραήλ θα μπορεί να εξάγει αέριο από τα αποθέματα και η Ελλάδα θα έχει και η ίδια κέρδος;

κ. Δ. Δρούτσας: Ξέρω ότι έχει δοθεί μεγάλη δημοσιότητα στον ισραηλινό Τύπο στο θέμα αυτό. Ασφαλώς η ενέργεια σε κάθε μορφή της είναι πολύ σημαντικό θέμα για την Ελλάδα και την Ευρώπη, για το Ισραήλ, για όλους μας. Είναι ένας τομέας που ασφαλώς εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της διμερούς οικονομικής συνεργασίας που θέλουμε να θεμελιώσουμε. Είναι όμως νωρίς να συζητούμε για τόσο συγκεκριμένα σχέδια και ενδεχόμενα, όσο σημαντικά και αν είναι αυτά. Και μια που μιλάμε για ενέργεια θέλω να υπογραμμίσω τη σημασία που δίνουμε στη συνεργασία των δύο χωρών στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Το μέλλον είναι εκεί, μην το ξεχνάμε αυτό.

Δημοσιογράφος: Στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα θεωρείτε σημαντική την αύξηση των Ισραηλινών επενδύσεων στην Ελληνική οικονομία; Τι θα προτείνετε στους Ισραηλινούς επενδυτές;

κ.Δ. Δρούτσας: Η Ελλάδα εξέρχεται σταδιακά από μια δυσχερή οικονομική συγκυρία. Αρχίζει ήδη να διαφαίνεται το μεγάλο οικονομικό δυναμικό της και οι πραγματικά αξιόλογες επενδυτικές ευκαιρίες που προσφέρει σε πληθώρα τομέων, όπως για παράδειγμα ο τουρισμός και οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας.

Η κυβέρνηση καταβάλει κάθε προσπάθεια να δημιουργήσει ένα ευνοϊκό περιβάλλον και θεσμικό πλαίσιο για την προσέκλυση των ξένων επενδύσεων και σε μεγάλο βαθμό το έχει ήδη καταφέρει, όπως δείχνει το αφυπνισμένο ενδιαφέρον σοβαρών ξένων επενδυτών.
Στο πλαίσιο αυτό, η προσέλκυση επενδύσεων από το Ισραήλ όχι μόνον είναι καλοδεχούμενη από ελληνικής πλευράς, αλλά πιστεύω ειλικρινά ότι θα αποδειχθεί αμοιβαία επωφελής τόσο για την Ελλάδα όσο και για τους ισραηλινούς επενδυτές. Πραγματικά, τώρα είναι η ευκαιρία για επενδύσεις στην Ελλάδα, που ως επενδυτικό και επιχειρηματικό περιβάλλον αναμορφώνεται πλήρως. Ήδη το ενδιαφέρον που βλέπουμε είναι πολύ μεγάλο, κι αυτό μας δείχνει ότι έχουμε κάνει τις σωστές κινήσεις.

Δημοσιογράφος: Το καλοκαίρι πολλοί Ισραηλινοί επέλεξαν να κάνουν τις καλοκαιρινές διακοπές τους στα ελληνικά νησιά και όχι πλέον στην Αττάλεια – όπως συνήθιζαν κατά την διάρκεια πολλών ετών. Έχετε ενημερωμένα στοιχεία σχετικά με το πόσοι Ισραηλινοί επισκέφτηκαν το καλοκαίρι την Ελλάδα σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια; Ακούσαμε ότι ο τουρισμός των Ισραηλινών βοήθησε πολύ αυτό το καλοκαίρι τους Έλληνες tour operators, στο πλαίσιο της μείωσης του εσωτερικού τουρισμού στην Ελλάδα εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Τι μπορείτε να πείτε γενικώς για τον Ισραηλινό τουρίστα και την θέση του στην Ελλάδα; Πως θα πείσετε τους ισραηλινούς τουρίστες να συνεχίσουν να επιλέγουν τα ελληνικά νησιά για τις διακοπές τους στην Ελλάδα;

κ.Δ. Δρούτσας: Όπως ξέρετε ο τουρισμός μαζί με την ναυτιλία αποτελούν τη βαριά βιομηχανία μας. Γι’ αυτό προσπαθούμε να βελτιώνουμε συνεχώς τις υπηρεσίες που προσφέρουμε ώστε να διατηρήσουμε την ελληνική φιλοξενία στο ύψος της φήμης της.

Η αύξηση του τουρισμού από το Ισραήλ είναι πράγματι θεαματική: πάνω από 60%. Το 2009 είχαμε 155.000 τουρίστες, ενώ φέτος, μέχρι τώρα, ο αριθμός έχει φθάσει στους 250.000. Η προτίμηση των Ισραηλινών μας τιμά και μας χαροποιεί και ελπίζουμε να μην είναι συγκυριακή, αλλά να έχει αυξητική τάση.

Η Ελλάδα προσφέρει μεγάλη ποικιλία: νησιωτικό και ηπειρωτικό τοπίο, πολιτισμό, μουσική, ιστορία, πολυτέλεια και απλότητα, καλοκαίρι και χειμώνα. Όλη σου την ζωή να ταξιδεύεις δεν προλαβαίνεις να εξαντλήσεις τις ομορφιές της. Ο ισραηλινός τουρίστας είναι απαιτητικός και ξέρει να εκτιμήσει αυτά που προσφέρει η Ελλάδα, σε συνδυασμό βέβαια με την γεωγραφική εγγύτητά της. Να ξέρει ότι είναι καλοδεχούμενος. Να ξέρει ότι θέλουμε η τουριστική μας σχέση να έχει μακρύ μέλλον γιατί μεταξύ άλλων είναι και μια πολιτισμική γέφυρα που ενώνει τους δύο λαούς.

Δημοσιογράφος: Ανησυχεί και η Ελλάδα από την προσέγγιση της Τουρκίας στο Ιράν και το θεωρεί αυτό επικίνδυνη περιφερειακή εξέλιξη;

κ.Δ. Δρούτσας: Κάθε χώρα είναι ελεύθερη να επιλέγει τους στόχους και τις προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής και να διαμορφώνει τις θέσεις της με βάση το εθνικό της συμφέρον.

Η ελληνική εξωτερική πολιτική κινείται σε δύο άξονες: στην προσήλωσή της σε σταθερές αρχές και αξίες και στη συνδιαμόρφωση της κοινής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να ενισχυθεί ο ρόλος και η φωνή της τελευταίας στη διεθνή σκηνή.

Η στάση της Τουρκίας, η οποία είναι και υποψήφιο μέλος της ΕΕ, έναντι του Ιράν δεν ευθυγραμμίζεται με τις θέσεις της Ένωσης και αυτό είναι μια παράμετρος που έχει τη σημασία της. Εκείνο όμως που πραγματικά μας ανησυχεί είναι η έλλειψη απτής προόδου στις προσπάθειες για ειρηνική διευθέτηση του ζητήματος. Η Ελλάδα υποστηρίζει, όπως ξέρετε, τη διττή προσέγγιση που έχει η υιοθετήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά την άποψή μας, χρειάζεται μια ισόρροπη προσέγγιση που δεν θα οξύνει τα πράγματα και θα οδηγήσει σε ειρηνική εκτόνωση της κατάστασης. Το διακύβευμα είναι πολύ υψηλό. Το ξέρετε καλύτερα. Είναι η ίδια η ειρήνη.

Δημοσιογράφος: Ποια είναι η θέση της Ελλάδας σχετικά με τους στολίσκους προς την Λωρίδα της Γάζας; Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα εμπόδισε τελευταίως τον απόπλου στολίσκων προς την Λωρίδα;

κ. Δ. Δρούτσας: Η Ελλάδα αντιλαμβάνεται πλήρως τις θεμιτές ανησυχίες και ευαισθησίες του Ισραήλ σχετικά με την ασφάλειά του. Παράλληλα, όμως, συνειδητοποιούμε τις ανθρωπιστικές επιπτώσεις του αποκλεισμού της Γάζας. Η απόφαση του Ισραήλ για χαλάρωση των μέτρων ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο, το να παραμείνει κακή η ανθρωπιστική κατάσταση στη Γάζα δεν συμβάλει στις προσπάθειες ώθησης της ειρηνευτικής διαδικασίας. Ριζοσπαστικοποιεί τμήματα του παλαιστινιακού λαού και ρίχνει νερό στον μύλο των ακραίων ριζοσπαστικών στοιχείων, πράγμα που έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ασφάλεια του Ισραήλ και δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο βίας. Ακριβώς αυτό μας ώθησε να διαμορφώσουμε μαζί με την Κύπρο μια πρόταση, που είναι ακόμη στο τραπέζι, και που, λαμβάνοντας υπόψη όλες αυτές τις παραμέτρους και τις ευαισθησίες των ενδιαφερομένων, μπορεί να συμβάλει στην ταχύτερη ροή της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα.

Όσον αφορά τους στολίσκους, η Ελλάδα είναι μια χώρα που σέβεται τη διεθνή νομιμότητα και τη διαφυλάσσει ως κόρη οφθαλμού. Είναι επίσης μια χώρα που έχει ισχυρή εμπορική ναυτιλία, και συνεπώς είναι πολύ ευαίσθητη σε θέματα ελευθερίας της ναυσιπλοΐας, εφόσον πληρούνται όλες οι νόμιμες προϋποθέσεις.

Παράλληλα, όμως, μπορείτε να είσθε βέβαιοι ότι η Ελλάδα ενεργεί όπως πρέπει, σε όποια κατεύθυνση μπορεί, ώστε να προλάβει ενέργειες ή καταστάσεις που θα μπορούσαν να διαταράξουν ή να παρεμποδίσουν την ειρηνευτική διαδικασία στην Μ. Ανατολή. Το παλαιστινιακό δεν μπορεί να λυθεί με επικοινωνιακά τεχνάσματα, αλλά με εντατικές διαπραγματεύσεις και αναγκαίους συμβιβασμούς.

Δημοσιογράφος: Τι κοινά βλέπετε μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ;

κ. Δ. Δρούτσας: Η πιο εύκολη ερώτηση θα ήταν τι χωρίζει την Ελλάδα και το Ισραήλ: Τίποτα. Όσο για τα κοινά, είναι πάρα πολλά κι αγγίζουν κάθε πτυχή της ζωής Ελλήνων και Εβραίων.
Δημοσιογράφος: Οι Ισραηλινοί αγαπάνε πολύ την ελληνική κουλτούρα. Έλληνες τραγουδιστές όπως η Γλυκερία σημειώνουν μεγάλη επιτυχία στο Ισραήλ. Έχετε ακούσει για Ισραηλινούς τραγουδιστές που τραγουδάνε στα ελληνικά όπως, τον Γιούντα Πόλυκερ που είναι γόνος διασωθέντων του ολοκαυτώματος από την Ελλάδα ή τον Σλόμι Σαράγκα που τραγουδάει στα ελληνικά;

κ. Δ. Δρούτσας: Όχι μόνο τους έχω ακούσει αλλά απορώ πώς δεν έχουν ακόμα κάνει καριέρα και στην Ελλάδα. Λυπάμαι μάλιστα που η επίσκεψή μου δεν αρχίζει από Παρασκευή 15, πράγμα που θα μου έδινε την ευκαιρία να ακούσω τον Poliker στο περίφημο ZAPPA του ΤEL AVIV.

Δημοσιογράφος: Υπάρχει ακόμη μεγάλη απόσταση μεταξύ βελτίωσης των σχέσεων μεταξύ κυβερνήσεων και του τρόπου που το Ισραήλ εκλαμβάνεται από την ελληνική κοινή γνώμη, η οποία είναι ακόμη πολύ κριτική προς αυτό. Πως το Ισραήλ μπορεί κατά τη γνώμη σας να αλλάξει αυτή την κατάσταση;

κ. Δ. Δρούτσας: Η ενίσχυση των διακρατικών δεσμών Ελλάδας-Ισραήλ είναι αντανάκλαση των συναισθημάτων που τρέφουν οι δύο λαοί. Πολιτική χωρίς λαϊκό έρεισμα, στις δημοκρατίες, δεν μπορεί να εφαρμοσθεί. Οι γενικεύσεις βέβαια ως προς τα συναισθήματα και την εικόνα ενός λαού δεν είναι ασφαλής σύμβουλος, ειδικά στη διπλωματία. Μια όμως που μιλάμε για την εικόνα του Ισραήλ, μου δίνετε την ευκαιρία να σας πω ότι η κακή ανθρωπιστική κατάσταση στη Γάζα και η διαιώνιση του παλαιστινιακού προβλήματος, πέραν από ζητήματα ασφαλείας, πλήττουν και την εικόνα του Ισραήλ, όχι στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Για αυτό το λόγο θεωρώ πραγματικά γενναία την απόφαση του Πρωθυπουργού Νετανιάχου να επενδύσει στις ειρηνευτικές συνομιλίες με τον Πρόεδρο Αμπάς. Θεωρώ ότι και οι δύο ηγέτες πρέπει να έχουν την υποστήριξη όλων μας στις προσπάθειές τους, αλλά και ότι μεταξύ τους πρέπει να αναπτύξουν ένα κώδικα επικοινωνίας και εμπιστοσύνης που θα τους επιτρέψει να προβούν στις απαραίτητες υπερβάσεις που θα κάνουν πραγματικότητα την τελική, βιώσιμη λύση του παλαιστινιακού.

*Στην φωτογραφία από την "Ελευθεροτυπία", διακρίνουμε τον Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, κ. Δημήτρη Δρούτσα

Ο Μοναχικός Άραβας Στρατιώτης

Παραθέτουμε μετάφραση από την ισραηλινή ειδησεογραφική ιστοσελίδα "ynetnews.com" της συγκλονιστικής ιστορίας του Hisham Abu Varia, του πρώτου Ισραηλινού Άραβα Μουσουλμάνου αξιωματικού στις Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις. Η ιστορία του επιβεβαιώνει ότι το Ισραήλ είναι μια φοβερά πολύπλοκη και σύνθετη χώρα που δεν ανταποκρίνεται στα στερεότυπα που προβάλλουν πολλά ΜΜΕ.

"Ο μοναχικός Άραβας στρατιώτης"

"ynetnews.com" (13.10.2010)

Οι καλύτεροι φίλοι του έκοψαν την καλημέρα, η αρραβωνιαστικιά του τον εγκατέλειψε και εξακολουθούν να τον βρίζουν στον δρόμο. Όμως ο Hisham Abu Varia δεν μετανιώνει που έγινε ο πρώτος Άραβας Ισραηλινός αξιωματικός του Ισραηλινού στρατού. «Πρέπει να επιστρέψεις κάτι στη χώρα που σε θρέφει», λέει.

της Yana Pevzner

http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-3968706,00.html


Τίποτα δεν φαίνεται ασυνήθιστο στον αξιωματικό που επιβαίνει στο αυτοκίνητο προς το Sakhnin. Κανείς δεν θα μπορούσε να μαντέψει ότι ο κοκκινομάλλης άνδρας, ένας ανθυπολοχαγός, δεν είναι ένας τυπικός στρατιώτης. Τίποτα δεν μπορεί να αποκαλύψει το γεγονός ότι ο Hisham Abu Varia είναι μουσουλμάνος και ότι οδηγεί προς την πόλη που γεννήθηκε.

«Δεν είναι πρόβλημα για εσάς να μπείτε στην πόλη με τη στολή σας;» τον ρώτησα, καθώς πλησιάζαμε στην είσοδο της πόλης.
Την τελευταία «Ημέρα της Γης», 60.000 άνθρωποι παρευρέθηκαν εδώ σε μαζική συνάθροιση και κρατούσαν σημαίες με τον αρχηγό της Χεζμπολάχ Hassan Nasrallah και τον δολοφονημένο αξιωματούχο της, Imad Mughniyeh.

«Έρχομαι εδώ με τη στολή μου και το όπλο μου και με σέβονται», απαντά. «Μόνο την ‘Ημέρα της Γης’ φοβάμαι και δεν το κάνω. Στη γειτονιά μου, το Wadi Safa, ο καθένας ζει τη ζωή του και έχει τις απόψεις του. Δεν ανέχονται τους εξτρεμιστές».

Ο Hisham Abu Varia γεννήθηκε πριν 26 χρόνια, με γονείς τον Khaled, έναν εργολάβο οικοδομών, και τη Hania, μια νοικοκυρά – μητέρα 14 παιδιών. Σε ηλικία 10 ετών έκανε ήδη χειρωνακτικές εργασίες, από μάζεμα φρούτων μέχρι οικοδομή. Μετά το γυμνάσιο εργάστηκε επί δύο χρόνια εγκαθιστώντας στέγες. Έδινε την αμοιβή του στους γονείς του, οι οποίοι πλήρωναν τις σπουδές ιατρικής του αδελφού του στη Ρωσία.

«Στην πραγματικότητα δεν είχα παιδική ηλικία», λέει, χωρίς ίχνος συναισθηματισμού. «Τώρα αναπληρώνω. Επιτρέπω στον εαυτό μου να διασκεδάσει».

Η απόφαση να καταταγεί στον στρατό ξεκίνησε ως παιδική παρόρμηση. Ένας από τους γαμπρούς του τον έπαιρνε στις τελετές του Ισραηλινού στρατού. Στον Abu Varia άρεσε να κοιτάει τους στρατιώτες που ήταν άψογα παρατεταγμένοι και αφού επισκέφθηκε έκθεση αρμάτων μάχης στο Rahat, αποφάσισε ότι θέλει να γίνει μέρος των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων. Ήταν τότε 23 ετών και εργαζόταν ως δάσκαλος.

Ο Hisham εμπνεύστηκε επίσης από έναν από τους μεγαλύτερους αδελφούς του – ο πρώτος από την οικογένεια που κατατάχθηκε στον στρατό και μεταξύ των λίγων Ισραηλινών Αράβων που ολοκλήρωσαν τρία έτη θητείας. «Ήταν ένα πρότυπο για μένα και για πολλούς άλλους, λόγω της ακεραιότητας και της πεποίθησής του να πράττει αυτό που πίστευε ότι ήταν σωστό. Ένας σπουδαίος άνθρωπος που δεν επηρεαζόταν από τη γνώμη των άλλων». Δυστυχώς, ο αδελφός του Hisham πέθανε από αιφνίδια καρδιακή προσβολή πριν ένα χρόνο.

Στο σπίτι του μας καλωσορίζουν ο πατέρας του Hisham και ένας από τους αδελφούς του. Η μητέρα, μια διαβητική που ακόμα πενθεί την απώλεια γιου της, σηκώθηκε από το κρεβάτι για να μας σφίξει το χέρι, όταν μπήκαμε στο καθιστικό. Στους τοίχους του δωματίου υπήρχαν φωτογραφίες της οικογένειας και ένα χειροποίητο κέντημα με τα 99 ονόματα του Αλλάχ, με χρυσά γράμματα.

«Οι Άραβες επηρεάζονται από εξτρεμιστές»

«Ο στρατός είναι το πέρασμα για την είσοδο στην Ισραηλινή κοινωνία», εξηγεί ο Hisham. «Ο αραβικός πληθυσμός πιστεύει ότι βρίσκεται σε δεύτερη μοίρα εδώ, αλλά για να πάρει κανείς προνόμια πρέπει και να δίνει, όχι μόνο να παίρνει. Το κράτος προστατεύει τους πολίτες του, ακόμα κι αν δεν υπηρετούν στον στρατό - οι γονείς μου ζουν από επιδόματα. Πρέπει να συνεισφέρει κανείς στη χώρα που τον θρέφει. Ποια άλλη χώρα θα είχε μέλος στο κοινοβούλιό της Άραβα, ο οποίος πληρώνεται από το κράτος για να προωθεί τα συμφέροντα του Ισλαμικού κινήματος και να βλάπτει την πρόοδο του πληθυσμού που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί»;

Πολλοί σκέφτονται ότι το κράτος κάνει διακρίσεις εις βάρος των Αράβων.

«Ο αραβικός πληθυσμός είναι όπως ένα κοπάδι. Δεν σκέφτεται από μόνος του και επηρεάζεται από διάφορα εξτρεμιστικά κινήματα. Οι περισσότεροι νέοι δεν ξέρουν τι να κάνουν με τη ζωή τους. Γυρίζουν στους δρόμους και σπαταλούν το χρόνο τους, και αυτό αν έχουν τελειώσει το σχολείο. Η στρατιωτική θητεία εκπαιδεύει, σου δίνει μια δομή, μια τάξη – αυτά που οι νέοι δεν έχουν εδώ».

Όταν ρωτώ πώς αντέδρασαν οι γονείς του στην επιλογή του, ο Khaled, ο πατέρας του Hisham, απαντά: «Τον έσπρωξα να το κάνει», αλλά ο Hisham διορθώνει: «Ο πατέρας μου είχε επιφυλάξεις στην αρχή, αλλά ήξερα τι ήθελα. Οι περισσότεροι Άραβες εθελοντές κατατάσσονται όχι για να υπηρετήσουν, αλλά επειδή έχουν απηυδήσει με τη ζωή τους. Δεν έχουν ιδέα τι είναι στρατός», λέει και σημειώνει ότι οι περισσότεροι έχουν εγκαταλείψει το σχολείο. «Δεν περίμεναν να είναι τόσο σκληρός ή δεν μπορούσαν να αντέξουν την πίεση από τους άλλους φαντάρους».

Εισπράξατε σκληρές κριτικές έξω από την οικογένεια;

«Όχι πάρα πολλές. Βρισιές από εδώ κι από εκεί, αλλά συνήθως από παιδιά. Ο κόσμος εδώ το αποδέχεται και μάλιστα ρωτούν τον μπαμπά μου πώς να μιλήσουν τα παιδιά τους ώστε να καταταγούν».

Αλλά ενώ ο Hisham φωτογραφίζεται, ο αδελφός του λέει μια διαφορετική ιστορία. «Δεν ήταν εύκολο για αυτόν. Ήταν πολύ κοντά στο να τα παρατήσει πριν έξι μήνες. Οι καλύτεροι φίλοι του διέκοψαν επαφή μαζί του και το κορίτσι που ήθελε να παντρευτεί τον παράτησε», λέει και προσθέτει ότι δεν ήταν υπέρ της επιλογής του αδελφού του. Παρ’ όλα αυτά, όταν αποφάσισε ο Hisham ότι αυτό ήταν που ήθελε να κάνει, ο αδελφός του τον υποστήριξε. «Πρέπει να ακολουθεί κανείς την καρδιά του», λέει. Έπειτα ηρεμεί, καπνίζοντας το τσιγάρο του. «Πέστε μου, γιατί δεν κάνετε ρεπορτάζ για τα προβλήματά μας - πώς ζούμε εδώ, τις δυσκολίες μας, τις στερήσεις μας»;

«Πάντα ήθελα να μάθω εβραϊκά»
Ο Hisham στο Sakhnin

Όταν τελείωσε η φωτογράφιση, ο Hisham λέει ότι οι λίγοι Άραβες που είναι στον στρατό βγάζουν τη στολή τους προτού μπούν στην πόλη. «Κι εγώ φοβόμουν στην αρχή. Ο αραβικός πληθυσμός έχει πολλές δυνατότητες από την άποψη της κατάταξης, αλλά υπάρχουν δύο εμπόδια: το Ισλαμικό κίνημα και το κοινωνικό εμπόδιο, η πίεση από το περιβάλλον. Με κοιτάζουν στον δρόμο.».

«Τρεις από τους καλύτερους φίλους μου, με τους οποίους πήγαμε μαζί σχολείο, μου γύρισαν την πλάτη. Ήταν πολύ δύσκολο να το αντέξω. Αν ο στρατός επέβαλε σε όλο τον αραβικό πληθυσμό να καταταγεί, πολλοί θα το έκαναν, αν όχι όλοι».

Οι γονείς του Hisham θέτουν δύο όρους. «Ότι εάν καταταγώ στον στρατό δεν θα τον εγκαταλείψω και ότι πρώτα θα πάρω το πανεπιστημιακό μου δίπλωμα. Έτσι πήγα να μελετήσω αυτό που εσείς οι Εβραίοι δεν μελετάτε και δεν γνωρίζετε – την εβραϊκή γλώσσα», λέει γελώντας. «Και μεσανατολικές σπουδές».

Γιατί εβραϊκά απ’ όλες τις γλώσσες;

«Από την ηλικία των έξι ετών ήθελα να μάθω αυτή τη γλώσσα. Τη λατεύω. Ξέρω επίσης αραμαϊκά», προσθέτει. «Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης αξιωματικών, μας έστειλαν να φρουρήσουμε εβραϊκές κοινότητες στο Shvut Rachel και μας κάλεσαν να συμμετέχουμε σε δείπνο του εβραϊκού Πάσχα. Οι οικοδεσπότες δεν είχαν ιδέα για την καταγωγή μου και καθόμουν εκεί στο τραπέζι, διαβάζοντας τη Ηaggadah. Όταν συνειδητοποίησαν ποιος ήμουν, σηκώθηκαν πάνω και με χειροκρότησαν».

Αυτές οι κοινότητες είναι πολύ εχθρικές προς τον αραβικό πληθυσμό

«Δεν μισούν τους Ισραηλινούς Άραβες, αλλά όσους εκτός Ισραήλ θέλουν να κάνουν ζημιά. Σε κάθε περίπτωση, ανατράφηκα ώστε να σέβομαι όποιο μέρος με φιλοξενεί. Ήμουν εκεί σε στρατιωτική αποστολή και την έφερα εις πέρας όσο καλύτερα μπορούσα».

Και πώς σας αντιμετώπισαν οι στρατιώτες;

«Οι περισσότεροι στο λόχο μου ήταν θρησκευόμενοι. Στην αρχή νόμιζαν ότι ήμουν Δρούζος και όταν είπα ότι είμαι από το Sakhnin, έμειναν κατάπληκτοι και με ρώτησαν τι δουλειά είχα εκεί».

Τι είπατε;

«Ότι ήταν δικαίωμά μου και ότι είχα τις ικανότητες. Έδωσα επίσης ολόκληρη διάλεξη για τις διαμάχες μέσα στον Ιουδαϊσμό. Μελέτησα το κίνημα του Χασιδισμού και τους υπερορθόδοξους για μια ολόκληρη εβδομάδα. Ήταν πολύ ενδιαφέρον. Πήρα τιμητική.
«Μια επίσκεψη που μου άλλαξε τη ζωή»

Πρόσφατα ο Hisham επέστρεψε από μια επίσκεψη στην Πολωνία, όπου περιόδευσε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης Auschwitz και Majdanek. Ήταν ο πρώτος Ισραηλινός Άραβας που επισκέφθκε την Πολωνία στο πλαίσιο προγράμματος του Ισραηλινού στρατού.

«Γνώριζα τη λέξη Ολοκαύτωμα, ήξερα ότι οι Ναζί δολοφόνησαν τους Εβραίους αλλά τίποτα περισσότερο από αυτό», παραδέχεται. «Στο Majdanek ήταν μια στιγμή που σκέφτηκα ότι όλοι όσοι έχουν σχέση με τη διαμάχη μεταξύ Εβραίων και Αράβων πρέπει να έρθουν εδώ να δουν τι υπέφεραν οι Εβραίοι και να τους αφήσουν ήσυχους».

Στο Birkenau, λέει, ζήτησε να προσευχηθεί στα αραβικά. «Είχα ανατριχίλες σε όλο το σώμα μου. Ζήτησα από το Θεό να δείξει ευσπλαχνία σε όλα τα θύματα. Δεν περίμενα αυτό που είδα εκεί. Ένας φούρνος που γέμισε με δύο άνδρες και μια γυναίκα, επειδή η γυναίκα είχε περισσότερο λίπος, που τον έκανε να καίει καλύτερα.

Κρεματόριο στο Auschwitz (φωτογραφία: AP)

«Συνέχεια αναρωτιώμουν, πού ήταν οι άλλοι; Πού ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι Αραβικές χώρες; Εάν οι Γερμανοί είχαν νικήσει, οι Άραβες θα είχαν δολοφονηθεί επίσης. Είδα τις φωτογραφίες των θυμάτων και ένοιωσα μέρος τους. Ήταν εκεί μια επιζήσασα του Ολοκαυτώματος μαζί μας που μας έδειξε πού την βίασαν, πού δολοφονήθηκε όλη η οικογένειά της μπροστά στα ίδια τα μάτια της. Έκλαψε και κλάψαμε μαζί της. Ήταν μια επίσκεψη που μου άλλαξε τη ζωή»

Αργότερα την ίδια ημέρα επισκεπτόμαστε ένα στενό φίλο του Hisham, τον Ghaleb, ιδιοκτήτη εστιατορίου στο Sakhnin. «Είναι φυσικό σε αυτό τον πληθυσμό αν κάποιος πηγαίνει στο στρατό ή την αστυνομία να αντιμετωπίζεται ως προδότης», εξηγεί. «Μπορεί αν μην το λένε κατάμουτρα, αλλά αυτό αισθάνονται».

Προτού αποχωριστούμε, ρωτώ το Hisham για τα σχέδιά του για το μέλλον. «Να φθάσω στον υψηλότερο βαθμό που μπορώ», απαντά χωρίς δισταγμό, «και πάρω το μεταπτυχιακό μου στην ανθρωπολογία. Είναι για την υπηρεσία. Στον στρατό όλοι είναι ίσοι, αλλά δεν υπάρχει άλλο μέρος που να μαζεύει τόσο διαφορετικούς ανθρώπους, με τέτοιο διαφορετικό πολιτιστικό υπόβαθρο, που κατορθώνουν παρ’ όλα αυτά να συμβιώνουν. Αυτό είναι που με ενδιαφέρει περισσότερο».

*Στην φωτογραφία από την "ynetnews.com" διακρίνουμε τον θαρραλέο Άραβα αξιωματικό των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων Hisham Abu Varia.

Αναμφίβολα Εβραϊκό Κράτος το Ισραήλ

Σε άρθρο του στην Αμερικανική εφημερίδα "Boston Globe" την οποία εμείς μεταφράσαμε για τους αναγνώστες μας, ο δημοσιογράφος Jeff Jacoby εξηγεί γιατί το Ισραήλ έχει κάθε δικαίωμα να θεωρείται εβραϊκό κράτος και να ζητά από τους Παλαιστινίους να το αναγνωρίσουν δημόσια ως τέτοιο στις διαπραγματεύσεις.

«Αναμφίβολα Εβραϊκό Κράτος»
“Boston Globe” (17.10.2010)
Του Jeff Jacoby

http://www.boston.com/bostonglobe/editorial_opinion/oped/articles/2010/10/17/the_undeniable_jewish_state/
Είναι το Ισραήλ εβραϊκό κράτος;

Είναι ο Πάπας Καθολικός;

Τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο προφανές για το Ισραήλ από την εβραϊκότητά του. Όπως η Πολωνία είναι το εθνικό κράτος του πολωνικού λαού και η Ιαπωνία είναι το εθνικό κράτος του ιαπωνικού λαού, έτσι και το Ισραήλ είναι το εθνικό κράτος του εβραϊκού λαού. Υπάρχουν 30 αναφορές στο «εβραϊκό κράτος» στην απόφαση του ΟΗΕ για τον διαχωρισμό της Παλαιστίνης το 1947 που προέβλεπε την ίδρυση του. 25 χρόνια νωρίτερα η Κοινωνία των Εθνών με εξίσου ξεκάθαρο τρόπο προέβλεπε «την ίδρυση εθνικής εστίας για τον εβραϊκό λαό στην Παλαιστίνη». Όταν ιδρύθηκε το Ισραήλ στις 15 Μαϊου το 1948, η εβραϊκή ταυτότητά του ήταν το πρώτο θέμα που μεταδόθηκε από τα ΜΜΕ. Το άρθρο στην πρώτη σελίδα των “New York Times” έγραψε ότι «Το εβραϊκό κράτος, το νεότερο κυρίαρχο κράτος στον κόσμο, γνωστό ως Κράτος του Ισραήλ, ιδρύθηκε στην Παλαιστίνη τα μεσάνυχτα μετά την λήξη της Βρετανικής Εντολής».

Σήμερα οι μισοί Εβραίοι στον πλανήτη ζουν σε αυτό το κράτος. Πολλοί από αυτούς είναι πρόσφυγες που δημιουργήθηκαν από την καταπίεση του αντισημιτισμού και της βίας σε άλλα μέρη. Σε έναν κόσμο με περισσότερα από 20 αραβικά κράτη και 55 μουσουλμανικές χώρες, δεν θα έπρεπε να υπάρχει αντίθεση στην ύπαρξη ενός μοναδικού μικρού εβραϊκού κράτους. «Το Ισραήλ είναι κυρίαρχο κράτος και ιστορική πατρίδα του εβραϊκού λαού,» δήλωσε ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα μιλώντας ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών τον περασμένο μήνα. Αυτό τώρα θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένο και εξίσου επίμαχο με το να αποκαλεί κάποιος την Ιταλία την κυρίαρχη πατρίδα του ιταλικού λαού.

Αλλά για τους εχθρούς του Ισραήλ, η ανεξαρτησία των Εβραίων είναι εξίσου ανυπόφερτη σήμερα όπως ήταν το 1948, όταν πέντε στρατοί των αραβικών χωρών εισέβαλλαν στο νεοσύστατο εβραϊκό κράτος με τον όρκο να προβούν σε «έναν πόλεμο εξόντωσης και συνεχούς σφαγής». Οι ατελείωτοι γύροι συνομιλιών και οι αμέτρητες αναφορές στην «ειρηνευτική διαδικασία» δεν έχουν αλλάξει αυτήν την βασική πραγματικότητα για την αραβο-ισραηλινή σύγκρουση, η οποία δεν αφορά τους οικισμούς ή τα σύνορα ή την Ιερουσαλήμ ή τα δικαιώματα των Παλαιστινίων.

Η ρίζα της εχθρότητας είναι η άρνηση να αναγνωριστεί το αναντίρρητο δικαίωμα του εβραϊκού λαού σε ένα κυρίαρχο κράτος στην ιστορική πατρίδα του. Μέχρι να αλλάξει αυτό, καμία βιώσιμη ειρήνη δεν μπορεί να επιτευχθεί.

Γι’ αυτό η Ισραηλινή Κυβέρνηση έχει δίκιο όταν επιμένει ότι η Παλαιστινιακή Αρχή θα πρέπει δημόσια να αναγνωρίσει το Ισραήλ ως εβραϊκό κράτος. Αυτή θα είναι η κρίσιμη δοκιμασία. «Ο παλαιστινιακός εθνικισμός βασιζόταν στην εκδίωξη όλων των Ισραηλινών», δήλωσε ο Edward Said σε συνέντευξή του το 1999 και η καλύτερη απόδειξη ότι οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι επιθυμούν ακόμα να καταστρέψουν το Ισραήλ, είναι το απίστευτη επιμονή με την οποία ακόμα και οι «μετριοπαθείς» Παλαιστίνιοι όπως ο Μαχμούντ Αμπάς αρνούνται ή δεν τολμούν να αναγνωρίσουν την εβραϊκότητα του Ισραήλ ως γεγονός. «Τι είναι ένα εβραϊκό κράτος;” δήλωσε παραληρώντας ο Μαχμούντ Αμπάς στην παλαιστινιακή τηλεόραση. «Μπορείτε να αποκαλείτε τους εαυτούς σας ότι θέλετε, αλλά εγώ δεν θα το αποδεχθώ. Μπορείτε να αποκαλείτε τους εαυτούς σας σιωνιστική δημοκρατία, εβραϊκή, εθνική, σοσιαλιστική (δημοκρατία). Μπορείτε να την αποκαλείτε ό,τι θέλετε. Δεν με νοιάζει».

Υπάρχουν εκείνοι που ισχυρίζονται ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα εβραϊκό κράτος και δημοκρατία. Όταν το Ισραηλινό κοινοβούλιο αποφάσισε να θεσπίσει έναν όρκο πίστης στο Ισραήλ ως «ένα εβραϊκό και δημοκρατικό» κράτος για νέους μη Εβραίους μετανάστες την περασμένη εβδομάδα, κάποιοι ξέσπασαν λέγοντας ότι: «η φράση είναι οξύμωρη από μόνη της, έγραψε ένας αναγνώστης στην «Boston Globe». Πώς μπορεί ένα κράτος να τάσσεται ανοικτά υπέρ μιας εθνικής ομάδας πάνω από τις άλλες και να διακηρύσσει ότι είναι δημοκρατικό»;

Αλλά δεν υπάρχει αντίθεση μεταξύ της εβραϊκής ταυτότητας του Ισραήλ και των δημοκρατικών αξιών του. Μάλιστα το σχέδιο διαχωρισμού του ΟΗΕ το 1947 όχι μόνο προέβλεπε τον διαχωρισμό της Παλαιστίνης σε «ανεξάρτητα αραβικά και εβραϊκά κράτη», αλλά ανάφερε ρητά ότι έπρεπε να «συντάξουν ένα δημοκρατικό σύνταγμα» και να εκλέξουν κυβερνήσεις με καθολική και μυστική ψηφοφορία». Οι Εβραίοι ανταποκρίθηκαν. Οι Άραβες εξαπέλυσαν έναν πόλεμο.

Σε πολλές δημοκρατίες του κόσμου υπάρχουν επίσημες θρησκείες του κράτους. Για παράδειγμα της Βρετανίας όπου ο μονάρχης είναι και ο Ανώτατος Κυβερνήτης της Εκκλησίας της Βρετανίας, ή την Ελλάδα, το σύνταγμα της οποίας προβλέπει ότι η Ελληνορθόδοξη εκκλησία είναι η «κυρίαρχη θρησκεία» της χώρας. Η διασύνδεση της θρησκείας με τον εθνικού χαρακτήρα συμβαίνει συχνά. Το Ισραήλ ξεχωρίζει μόνο επειδή η θρησκεία του είναι ο Ιουδαϊσμός και όχι ο Χριστιανισμός, το Ισλάμ ή ο Ινδουισμός.

Ούτε είναι η ασυμβίβαστη η έννοια της δημοκρατίας με την ξεχωριστή εθνικότητα. Η Ιρλανδία συνήθως παραβλέπει τις προϋποθέσεις απόκτησης ιθαγένειας για άτομα ιρλανδικής καταγωγής. Το σύνταγμα της Βουλγαρίας δίνει το δικαίωμα σε «οποιοδήποτε άτομο βουλγαρικής καταγωγής» να αποκτήσει βουλγαρική υπηκοότητα με διευκολύνσεις ως προς την διαδικασία. Δεν είναι οξύμωρο να περιγράφει κανείς την Ιρλανδία ως «ιρλανδική και δημοκρατική» ή την Βουλγαρία ως «βουλγαρική και δημοκρατική». Και η ανθηρή μικρή εβραϊκή δημοκρατία του Ισραήλ δεν είναι οξύμωρη.

Είναι κάτι διαφορετικό. Είναι ένας φάρος αξιοπρέπειας σε μια επικίνδυνη περιοχή γεμάτη μίσος. Εάν μπορούσαν μόνο οι εχθροί του να ξεφορτωθούν το μίσος τους, η γειτονιά θα γινόταν μια Εδέμ.

*Στην φωτογραφία διακρίνουμε την σημαία του Ισραήλ με το Αστέρι του Δαϋιδ (Magen David) στο κέντρο.

"Οι Αετοί του Αιγαίου" σε συμμαχία με τα "Λιοντάρια της Ιουδαίας"

Από την νέα ειδησεογραφική ιστοσελίδα "newscode.gr" αναδημοσιεύουμε το εξής άρθρο για τις κοινές στρατιωτικής ασκήσεις έρευνας και διάσωσης Ελλάδας - Ισραήλ που πραγματοποιήθηκαν στην Ανδραβίδα στην Πελοπόννησο. Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες τα αποτελέσματα των ασκήσεων ήταν άριστα και οι δύο πλευρές έμειναν με τις καλύτερες εντυπώσεις.

"Οταν οι “Αετοί του Αιγαίου” συμμάχησαν με τα “Λιοντάρια της Ιουδαίας”

"newscode.gr" 18/10/2010

Ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα η άσκηση CSAR (Combat Search And Rescue) μεταξύ των ελληνικών και ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων που έλαβε χώρα στην περιοχή της Δυτικής Πελοποννήσου. Σκοπός των ασκήσεων έρευνας και διάσωσης μάχης ήταν το εμπλεκόμενο προσωπικό να φέρει πίσω όποιο πλήρωμα βρέθηκε σε κίνδυνο γρήγορα και με τη μέγιστη ασφάλεια.
Η άσκηση διεξήχθη από τις 11 έως τις 14 Οκτωβρίου στη βόρεια, δυτική και κεντρική Πελοπόννησο, καθώς και στο Ιόνιο πέλαγος σε 24ωρη βάση, με τις κατευθύνσεις και οδηγίες του ΑΤΑ και του ΓΕΑ και με την αμέριστη υποστήριξη της 117 Πτέρυγας Μάχης. Την ευθύνη της οργάνωσης της άσκησης είχε το Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας στη Λάρισα.
Σημαντικό είναι όμως πως σε αυτή την άσκηση, πέρα τη συμμετοχή ισραηλινών ελικοπτέρων AH-64D Longbow και UH-70 και ελληνικών ΑΗ-64A/D και Super Puma, συμμετείχαν ελληνικά μαχητικά-από την Σχολή Οπλων Τακτικής,-που εκτέλεσαν επιχειρήσεις προσβολής αεροδρομίων.
Σύμφωνα με πληροφορίες του newscode, η ελληνική πολεμική αεροπορία έχει προγραμματίσει να μεταβεί στο Ισραήλ τον ερχόμενο Μάρτιο με μια μοίρα μαχητικών, για να εκτελέσει ασκήσεις SEAD (Suppression of Enemy Air Defenses/Καταστολή Εχθρικής Αεράμυνας), μαζί με τους ισραηλινούς συναδέλφους τους, που θεωρούνται οι εμπειρότεροι στον κόσμο σε επιχειρήσεις αυτού του τύπου.
Συμμετέχοντες δυνάμεις:
Ισραήλ
- Τρία επιθετικά ελικόπτερα ΑΗ-64D Apache, της μοίρας 113 της σμηναρχίας «Σφήκα» που εδρεύει στην αεροπορική βάση Ραμόν.- Τρία ελικόπτερα μεταφορών UH-60 / S-70, δύο από τα οποία ανήκουν στην 123 μοίρα της σμηναρχίας «Νότιες Καμπάνες» που εδρεύει στην αεροπορική βάση Χατζερίμ και ένα της 124 μοίρας της σμηναρχίας «Κινούμενα σπαθιά» που εδρεύει στην αεροπορική βάση στο Παλματσίμ.
Ελλάδα
- Ένα AS 332 “Super Puma” της 384 μοίρας που εδρεύει στην αεροπορική βάση της Ελευσίνας.- Δύο ΑΗ-64A Apache από την πρώτη ταξιαρχία ελικοπτέρων αεροπορίας στρατού, που εδρεύει στο Στεφανοβίκειο του Βόλου.- Εξι μαχητικά αεροσκάφη προερχόμενα από το Σχολείο Οπλων Τακτικής της Πολεμικής Αεροπορίας που εδρεύει στην Ανδραβίδα. Συμμετείχαν μαχητικά F-4E/AUP, F-16C Block 30, F-16D Block 52 plus, Mirage 2000-5 και Mirage 2000EGM.- Ένα αντιαεροπορικό σύστημα μικρού βεληνεκούς SHORAD/Crotale

*Στην φωτογραφία από το "newscode.gr" διακρίνουμε ελικόπτερα που συμμετείχαν στην άσκηση.

Επενδυτικός "Αρραβώνας" Ελλάδος - Ισραήλ

Από "Τα Νέα" αναδημοσιεύουμε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο της Αριστοτελίας Πελώνη σχετικά με το ταξίδι του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών, κ. Δημήτρη Δρούτσα στο Ισραήλ.

"Επενδυτικός αρραβώνας"
Αγώνας δρόµου της Αθήνας για προσέλκυση ισραηλινών επενδύσεων
"Τα Νέα"

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Αριστοτελία Πελώνη
Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Σάρκα και οστά αποκτά η αναβάθµιση των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων καθώς, όπως συµφώνησαν χθες ο υπουργός Εξωτερικών Δηµήτρης Δρούτσας µε τον ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαµίν Νετανιάχου, µέχρι το τέλος του χρόνου θα πραγµατοποιηθεί κοινή συνεδρίαση των Υπουργικών Συµβουλίων Ελλάδας - Ισραήλ. Ηκοινή συνεδρίαση του µεικτού Υπουργικού Συµβουλίου – των υπουργών των δύο χωρών που θα συµµετάσχουν στους τοµείς συνεργασίας οι οποίοι έχουν οριστεί (ενέργεια, οικονοµία, επιχειρήσεις, τουρισµός, άµυνα) – θα πραγµατοποιηθεί µέχρι το τέλος του χρόνου και αποφασίστηκε κατά τη χθεσινή συνάντηση των δύο ανδρών στην Ιερουσαλήµ, στο πλαίσιο της περιοδείας του Δ. Δρούτσα στη Μέση Ανατολή. Η ελληνική πλευρά δεν κρύβει ότι µετά την πρώτη ευφορία που έχει δηµιουργήσει σε επίπεδο δηµόσιων δηλώσεων η προσέγγιση µε την Ιερουσαλήµ, θα ήθελε να «τρέξει» γρηγορότερα τη συνεργασία, ώστε να αποδώσει σύντοµα οφέλη. Αυτό στη δύσκολη οικονοµική συγκυρία που περνά η Αθήνα µεταφράζεται σε προώθηση του τοµέα του τουρισµού και ισραηλινών επενδύσεων στην Ελλάδα αλλά και της συνεργασίας του ελληνικού και του εβραϊκού λόµπι στις ΗΠΑ, η οποία έχει αρχίσει µε τη µορφή κοινών συναντήσεων των εκπροσώπων των οργανώσεων από το καλοκαίρι και αναµένεται να δώσει απτά αποτελέσµατα σύντοµα. Δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν ότι η προσέγγιση των λόµπι ήδη έχει αρχίσει να αποδίδει και θυµίζουν το ταξίδι του Γιώργου Παπανδρέου στις ΗΠΑ τον περασµένο Σεπτέµβριο και το θετικό κλίµα που καταγράφτηκε για την ελληνική οικονοµία στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού σε επίπεδο συναντήσεων. Αλλωστε, βασικός στόχος της κυβέρνησης από την προσέγγιση των δύο λόµπι ήταν και παραµένει η αναστροφή του κλίµατος στην οικονοµία και η γρηγορότερη επάνοδος στις αγορές. Για την οικονοµία Η οικονοµία ήταν το βασικό θέµα συζήτησης στη χθεσινή συνάντηση του Δ. Δρούτσα µε τον ισραηλινό πρόεδρο Σιµόν Πέρες. Ενώ ο ισραηλινός υπουργος Εξωτερικών Αβιγκντορ Λίµπερµαν χαρακτήρισε τις διµερείς σχέσεις «πολύ χρήσιµες όχι µόνο για τις δύο χώρες αλλά και για όλη την περιοχή», καθώς χθες υπογράφτηκε ανάµεσα στους δύο υπουργούς συµφωνία για την κατάργηση της «οροφής» που υπήρχε στις πτήσεις τσάρτερ από το Ισραήλ προς την Ελλάδα. Καµία από τις δύο πλευρές πάντως δεν κρύβει ότι το ελληνοϊσραηλινό ειδύλλιο έχει τις ευλογίες της Ουάσιγκτον, ιδιαίτερα σε µια περίοδο κατά την οποία η στροφή της Τουρκίας προς το Ιράν έχει δηµιουργήσει σοβαρό ρήγµα στις σχέσεις της µε τις ΗΠΑ. Οι ίδιες πηγές σηµειώνουν ότι οι κ.κ. Δρούτσας και Νετανιάχου συζήτησαν τον παράγοντα Αµερική στις ελληνοϊσραηλινές σχέσεις και υπογράµµισαν ότι έχει µεγάλη σηµασία οι δύο χώρες να περνούν συντονισµένα µηνύµατα προς τα έξω. «Η στήριξη που λαµβάνουµε από τους φίλους και τους εταίρους µας είναι φυσικά ανεκτίµητη» δήλωσε ο Δ. Δρούτσας στην «Τζερούσαλεµ Ποστ», όταν ρωτήθηκε αν ο δρόµος προς την Ουάσιγκτον περνά µέσα από την Ιερουσαλήµ. Πρόσθεσε ότι και οι δύο χώρες έχουν στενούς δεσµούς µε τις ΗΠΑ, ενώ αναφερόµενος στην ελληνική κοινότητα της Αµερικής σηµείωσε πως «θα ήταν φυσικό να βοηθήσουµε αλλήλοις αν χρειαστεί». Η στροφή της Αγκυρας Σηµειώνεται ότι τόσο στο Ισραήλ όσο και στις ΗΠΑ εκτιµούν πως η στροφή της Αγκυρας προς την Τεχεράνη δεν είναι συγκυριακή και πως δεν πρόκειται να υπάρξει αλλαγή πολιτικής, τουλάχιστον όσο βρίσκεται στην εξουσία ο Ταγίπ Ερντογάν. Κεντρικό θέµα στη συζήτηση Δρούτσα - Νετανιάχου ήταν και ο ρόλος της Τουρκίας στην περιοχή. «Η στάση της Τουρκίας, η οποία είναι και υποψήφιο µέλος της Ε.Ε., έναντι του Ιράν δεν ευθυγραµµίζεται µε τις θέσεις της Ενωσης και αυτή είναι µία παράµετρος που έχει τη σηµασία της» παραδέχθηκε ο έλληνας υπουργός µιλώντας στην ισραηλινή εφηµερίδα «Γεντιότ Αχαρονότ». Η Αθήνα, πάντως, επιµένει ότι η σχέση µε το Ισραήλ αναπτύσσεται ανεξάρτητα από τη σχέση µε την Τουρκία, αν και αναγνωρίζει πως η κρίση στις σχέσεις της γείτονος µε το Ισραήλ ήταν ευκαιρία για να συµπληρώσει η Ελλάδα το «στρατηγικό κενό» του Ισραήλ.

*Στην φωτογραφία από "Τα Νέα" διακρίνουμε τον Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών, κ. Δημήτρη Δρούτσα μαζί με τον Ισραηλινό ομόλογό του, κ. Αβίγκντορ Λίμπερμαν, κατά την διάρκεια της συνάντησης τους στην Ιερουσαλήμ.

Τρέχει το "Φλέρτ" Ελλάδας - Ισραήλ

Από "Το Βήμα" αναδημοσιεύουμε άρθρο του συντάκτη Άγγελου Αθανασόπουλου για την ραγδαία ανάπτυξη των Ελληνο - Ισραηλινών σχέσεων.

«Τρέχει» το φλερτ Ελλάδας - Ισραήλ
Συνεχίζονται οι ανταλλαγές επισκέψεων, ενώ καταβάλλεται προσπάθεια για συνάντηση Νετανιάχου- Ερντογάν

"Το Βήμα"

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΓΓ. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=32&artId=319384&dt=16/10/2010

Με πολύ ταχείς ρυθμούς εξελίσσεται το ελληνοϊσραηλινό φλερτ που ξεκίνησε το καλοκαίρι μετά την ανταλλαγή επισκέψεων του κ. Γ.Παπανδρέου και του Βενιαμίν Νετανιάχου. Η συνεργασία στους τομείς της άμυνας, της οικονομίας, της υψηλής τεχνολογίας, της ενέργειας και του τουρισμού έχει τεθεί επί τάπητος από τις δύο κυβερνήσεις, κάτι που αποδεικνύεται από τις συνεχείς επισκέψεις κυβερνητικών αξιωματούχων. Μάλιστα, η Αθήνα επιδιώκει την έλευση του κ. Νετανιάχου και στο συνέδριο για την κλιματική αλλαγή στη Μεσόγειο, που θα διεξαχθεί υπό την αιγίδα του έλληνα Πρωθυπουργού την προσεχή Παρασκευή 22 Οκτωβρίου, στον «Αστέρα» της Βουλιαγμένης. Υπενθυμίζεται ότι στο συνέδριο θα είναι παρών και ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε μια ένδειξη ότι η ελληνοϊσραηλινή σχέση δεν είναι ανταγωνιστική προς την Αγκυρα. Αν τελικά ο κ. Νετανιάχου αποφασίσει να έρθει, θα είναι η πρώτη φορά που πραγματοποιείται μία τόσο υψηλόβαθμη συνάντηση Τούρκων και Ισραηλινών εδώ και πολλούς μήνες- συγκεκριμένα από το επεισόδιο Ερντογάν και Πέρες στο Νταβός το 2009. Και, κατά ορισμένες πηγές, θα επιβεβαιωθεί ο αναβαθμισμένος μεσολαβητικός ρόλος που έχει πάρει ο έλληνας Πρωθυπουργός σε σειρά μετώπων στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο αλλά και στη Μέση Ανατολή. Η επίσκεψη του υπουργού Επικρατείας κ. Χ.Παμπούκη, του υφυπουργού Εξωτερικών κ. Δ. Δόλλη και του Γενικού Γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών κ. Ι.Ζέπου πριν από λίγες ημέρες στο Ισραήλ και η επιτυχής ολοκλήρωση του δεύτερου σκέλους της αεροπορικής άσκησης η οποία είχε αναβληθεί λόγω της «κρίσης του στολίσκου» τον περασμένο Ιούνιο ήταν τα τελευταία κομμάτια του ελληνοϊσραηλινού παζλ. Και αύριο αφικνείται στο Ισραήλ ο υπουργός Εξωτερικών κ. Δ. Δρούτσας για συνομιλίες στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο: Θα δει τον πρόεδρο Σιμόν Πέρες, τον πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου και τον υπουργό Εξωτερικών Αβιγκντορ Λίμπερμαν . Η επίσκεψη Παμπούκη είχε σκοπό, όπως επισημαίνουν πηγές από το περιβάλλον του υπουργού Επικρατείας, να χαρτογραφήσει τα πεδία συνεργασίας ανάμεσα στις δύο χώρες και να προετοιμάσει τη σύσταση μεικτής διϋπουργικής επιτροπής. Αυτό τονίζει με αποκλειστικές δηλώσεις του στο «Βήμα» και ο νέος πρέσβης του Ισραήλ στην Αθήνα Αριε Μέκελ. « Οι τομείς συνεργασίας είναι πραγματικά πάρα πολλοί. Πάρτε ως παράδειγμα τον τουρισμό.Ηδη εφέτος περίπου 250.000 ισραηλινοί τουρίστες επισκέφθηκαν την Ελλάδα.Πιστεύουμε ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια ανάπτυξης στο διμερές εμπόριο που σήμερα βρίσκεται στα 500 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, στην ενέργεια και στην υψηλή τεχνολογία. Να σημειώσω όμως», υπογραμμίζει, «ότι η σχέση με την Ελλάδα πρέπει να είναι αμοιβαία και ισορροπημένη». Σύμφωνα με πληροφορίες, η έμφαση κατά την επίσκεψη δόθηκε σε τρεις πυλώνες: στον πολιτικό, στον οικονομικό και στον αμυντικό. Οι συζητήσεις για οικονομικά θέματα προχώρησαν αρκετά. Κύκλοι του υπουργού Επικρατείας επισημαίνουν προς «Το Βήμα» ότι «σε ορισμένους τομείς όπως η διαχείριση υδάτινων πόρων και ο τουρισμός υπάρχουν πολύ θετικές προοπτικές.Οι Ισραηλινοί θεωρούνται πρωτοπόροι σε τεχνικές αφαλάτωσης και εξοικονόμησης νερού (save water)». Εμφανίζονται επίσης διατεθειμένοι να εξάγουν ενέργεια και έκαναν πάλι λόγο για την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού ώστε να μεταφερθεί φυσικό αέριο από το Ισραήλ στην Ελλάδα. Ωστόσο, στο ζήτημα αυτό υπάρχουν πολύπλοκα πολιτικά, οικονομικά και νομικά θέματα που προβληματίζουν την ελληνική πλευρά. Ενδιαφέρον υπάρχει ακόμη και για επενδύσεις στον τραπεζικό τομέα. Εκεί που οι Ισραηλινοί δείχνουν να βιάζονται είναι η αμυντική συνεργασία. Μάλιστα, στην Αθήνα βρέθηκε πριν από περίπου δέκα ημέρες ο γενικός γραμματέας του ισραηλινού υπουργείου Αμυνας Αμος Γκιλάντ για να συζητήσει όλο το πλέγμα των αμυντικών σχέσεων. Την εβδομάδα που πέρασε ήρθε στην Αθήνα στρατιωτική αντιπροσωπεία από το Ισραήλ για να συζητήσει το πρόγραμμα ασκήσεων των δύο πλευρών το 2011. Οι Ισραηλινοί ενδιαφέρονται επίσης και για συγκεκριμένες αμυντικές προμήθειες. Θέλουν να συμμετάσχουν στην επόμενη παρτίδα των πυρομαχικών των αρμάτων Leopard 2.

*Στην φωτογραφία από "Το Βήμα" διακρίνουμε τους Πρωθπουργούς της Ελλάδας και του Ισραήλ, κκ. Γιώργο Παπανδρέου και Μπενιαμίν Νετανιάχου να συνομιλούν για την ενισχυμένη συνεργασία των χωρών τους, κατά την διάρκεια της επίσκεψης του κ. Νετανιάχου στην Αθήνα.

Νέα ώθηση στις σχέσεις Ελλάδος - Ισραήλ

Από την "Φωνή της Αμερικής" αναδημοσιεύουμε εξαιρετικό άρθρο για πρόσφατο συνέδριο με θέμα της Ελληνο - Ισραηλινές σχέσεις που διοργανώθηκε στις ΗΠΑ από την ΑΧΕΠΑ, στο οποίο συμμετείχαν εκπρόσωποι διαφόρων εβραϊκών οργανώσεων, ο Πρέσβης του Ισραήλ στις ΗΠΑ, Michael Oren και ο Πρέσβης της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον, κ. Βασίλης Κασκαρέλης. Το άρθρο κάνει εκτενή αναφορά στις θετικές δηλώσεις του κ. Κασκαρέλη για τις διμερείς σχέσεις.

"Η νέα ώθηση στις σχέσεις Ελλάδος-Ισραήλ"
"Φωνή της Αμερικής"

Ουάσιγκτον - Τριτη, 12 Οκτωβρίου 2010

Γιώργος Μπίστης

http://www.voanews.com/greek/news/Greece-Israel-104824659.html

Το καλοκαίρι που πέρασε δόθηκε μια εντυπωσιακή ώθηση στις σχέσεις Ελλάδος-Ισραήλ με την ανταλλαγή επισκέψεων που έκαναν οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών, μέσα σε χρονικό διάστημα 20 μόνον ημερών.
Οι επισκέψεις αυτές, που εμπειρογνώμονες λένε ότι είναι ενδεικτικές της αποφασιστικότητας την οποία έχουν οι δύο ηγέτες να προωθήσουν ακόμα περισσότερο τις σχέσεις ανάμεσα στις χώρες τους, προκάλεσαν διάφορες συζητήσεις και εικασίες.
Ο Πρέσβης της Ελλάδας στις Ηνωμένες Πολιτείες, Βασίλης Κασκαρέλης, ανέλυσε τις σχετικές εξελίξεις και τόνισε την σπουδαιότητα που έχουν οι σχέσεις Ελλάδος-Ισραήλ, σε ημερίδα που διοργάνωσε η μεγάλη Ελληνοαμερικανική οργάνωση ΑΧΕΠΑ στην Ουάσιγκτον.
Ο κ. Κασκαρέλης είπε πως ορισμένες από τις εικασίες που διατυπώθηκαν γύρω από το όλο θέμα είναι εντελώς αβάσιμες. Όπως επεξήγησε, οι επισκέψεις που ανταλλάχθηκαν αποτελούν φυσιολογική εξέλιξη που απορρέει από την διάθεση δύο γειτονικών κρατών να αναπτύξουν και να καλλιεργήσουν περαιτέρω μια εποικοδομητική σχέση όχι μόνον για την αποτελεσματική αντιμετώπιση περιφερειακών θεμάτων αλλά και για διεύρυνση της συνεργασίας τους με στόχο να υλοποιηθεί η ελπίδα οι λαοί τους να έχουν ένα καλύτερο και πιο εύπορο μέλλον.
Τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι ομιλητές στο συνέδριο της ΑΧΕΠΑ, περιλαμβανομένου του Πρέσβη του Ισραήλ στην Ουάσιγκτον Michael B. Oren, επισήμαναν ότι η Ελλάδα και το Ισραήλ ουδέποτε είχαν προβλήματα μεταξύ τους. Γι αυτό και η καινούργια εξέλιξη θεωρείται ως το αποτέλεσμα της αναγνώρισης από μέρους των δύο πλευρών ότι η σχέση τους θα μπορούσε να αποβεί τόσο προς αμοιβαίο όφελος όσο και προς όφελος της ευρύτερης περιοχής.
Ο Πρόεδρος της ΑΧΕΠΑ, Νικ Καρακώστας
Σύμφωνα με τον κ. Κασκαρέλη, η σύσφιξη των σχέσεων Ελλάδας-Ισραήλ ωφελεί την όλη περιοχή από την άποψη ότι οι δύο χώρες δεν βλέπουν την σχέση τους ως άξονα αλλά ως παράγοντα που παρέχει την δυνατότητα για την ανάπτυξη μιας περιεκτικής περιφερειακής συνεργασίας, που δεν θα στρέφεται εναντίον άλλων ούτε και θα ανταγωνίζεται υφιστάμενες συνεργασίες.
Ο Έλληνας πρέσβης είπε πως «ο αντικειμενικός σκοπός είναι να προωθηθεί μια σχέση, απαραίτητη για την ισορροπία στην περιοχή, που θα συμβάλει στην επίλυση και όχι στην όξυνση των περιφερειακών προβλημάτων». Από αυτή την άποψη, οι υψηλού επιπέδου σχέσεις που διατηρεί η Ελλάδα με τα Αραβικά κράτη, θα μπορούσαν να αποδειχθούν μεγάλο ατού και όχι παθητικό, ιδιαίτερα μάλιστα εν όψει του γεγονότος πως από τις αρχές Σεπτεμβρίου, Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι έχουν ξεκινήσει νέες απευθείας διαπραγματεύσεις, σε μια προσπάθεια να επιλύσουν τις βασικές διαφορές στην από μακρού συνεχιζόμενη διαμάχη τους.
Ο κύριος Κασκαρέλης τόνισε ότι «οι στενές σχέσεις της Ελλάδος με Αραβικά κράτη, έχουν επιτρέψει στον Πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου, να διαδραματίζει ρόλο ειλικρινούς μεσολαβητή, κατόπιν συνεννοήσεων με τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου και την Αμερικανίδα Υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, για την στήριξη της προσπάθειας που καταβάλουν οι διαπραγματευόμενες πλευρές με στόχο να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να διατηρήσουν ζωντανή την ειρηνευτική διαδικασία».
Η Ελλάδα και το Ισραήλ θα μπορούσαν επίσης να ωφεληθούν και από την ανάπτυξη συνεργασίας σε τομείς όπως της γεωργίας, της διαχείρισης νερού, της ενέργειας, του τουρισμού και της άμυνας.
Κατά την έκφραση του κ. Κασκαρέλη «οι δυναμικές μιας τέτοιας συνεργασίας γίνονται αμέσως κατανοητές με μια απλή ματιά στον χάρτη της περιοχής στην οποίαν βρίσκονται οι δύο χώρες».
Ο Έλληνας πρέσβης συνέχισε λέγοντας: «Πρόκειται για δύο ισχυρές και σταθερές δημοκρατίες που λειτουργούν σε ένα πολύ ασταθές περιβάλλον. Το Ισραήλ είναι δυναμικός και ηγετικός οικονομικός παράγοντας ενώ η Ελλάδα είναι μέλος τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και του ΝΑΤΟ, συνιστά πύλη προς μια αγορά 300 εκατομμυρίων ανθρώπων και διέρχεται περίοδο οικονομικής αναγέννησης, όπως δείχνουν οι τολμηρές μεταρρυθμίσεις που εφάρμοσε η Ελληνική κυβέρνηση, προκαταβολικά του κοινού σχεδίου του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υιοθετήθηκε γι αυτήν».
Άλλοι παράγοντες που υποστηρίχτηκε ότι ευνοούν την βελτίωση των οικονομικών σχέσεων Ελλάδος και Ισραήλ αλλά και των μεταξύ τους εμπορικών συναλλαγών είναι, σύμφωνα πάντα με τον Πρέσβη κ. Κασκαρέλη, η ανάπτυξη συγκεκριμένων προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για συνεργασία με Μεσογειακά κράτη γενικά, η χαλάρωση των περιορισμών πρόσβασης στην Ισραηλινή αγορά, η Συμφωνία Σύνδεσης του Ισραήλ με την ΕΕ και οι μετέπειτα συμφωνίες φιλελευθεροποίησης του εμπορίου και των επενδύσεων στο Ισραήλ καθώς επίσης η πρόσφατη ένταξη του Ισραήλ στον Οργανισμό Ευρωπαϊκής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.
Βέβαια οι χώρες της Ελλάδος και του Ισραήλ δεν ανακάλυψαν τώρα τυχαία η μια την άλλη. Έχουν από χρόνια πολλά μια πολύπτυχη σχέση. Το καινούργιο στοιχείο, όπως απορρέει από την ομιλία του κ. Κασκαρέλη, είναι η αμοιβαία διαπίστωσή τους ότι οι διμερείς οικονομικές συναλλαγές καθώς επίσης τα πολλά κοινά που έχουν μεταξύ τους, πολιτιστικά και ιστορικά, αποτελούν πρόσφορο έδαφος πάνω στο οποίο μπορεί να οικοδομηθεί μια ατράνταχτη σχέση. Ο Έλληνας πρέσβης εξήρε κατόπιν τον σπουδαίο ρόλο που διαδραματίζει η Εβραϊκή κοινότητα της Ελλάδας στο χτίσιμο της γέφυρας που οδηγεί στην επιδιωκόμενη σχέση και παρότρυνε την Ελληνοαμερικανική και την Εβραϊκή κοινότητα στις ΗΠΑ να συνεργαστούν πάνω στην ίδια βάση.
Όπως είπε: «Οι Έλληνες και οι Εβραίοι είναι άνθρωποι της Διασποράς, έχουν αντιμετωπίσει παρόμοιες προκλήσεις στο παρελθόν, έχουν περάσει περιόδους της ιστορίας δίχως δικό τους ανεξάρτητο κράτος, έχουν μεταναστεύσει σε άλλες χώρες για πολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους, κι έχουν αγωνιστεί για να διατηρήσουν την γλώσσα και τις παραδόσεις τους».
Κοινά χαρακτηριστικά υπάρχουν πολλά ανάμεσα στους Ελληνοαμερικανούς και τους Εβραίους των Ηνωμένων Πολιτειών. Μερικά από αυτά ανέφερε ο κύριος Κασκαρέλης στην ομιλία του. «Οι δύο κοινότητές μας είναι σταθερά προσηλωμένες στον θεσμό της οικογένειας, στις πολιτιστικές παραδόσεις τους, την θρησκεία τους και την προώθηση του γενικού οφέλους της ευρύτερης κοινωνίας τους, ενώ παράλληλα τα μέλη τους διατηρούν στενούς δεσμούς με την γενέτειρα τους». Ο κύριος Κασκαρέλης ανέφερε κατόπιν ένα περιστατικό που δείχνει ξεκάθαρα τα όσα περιέγραψε. Όπως είπε: «Όταν παίχτηκε η ταινία Γάμος αλλά Ελληνικά (My big fat Greek wedding) με εξέπληξε το πόσο πολλοί εβραίοι φίλοι ήρθαν και μου είπαν ότι τα όσα είδαν να διαδραματίζονται στο φιλμ θα μπορούσαν να είχαν συμβεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μέσα σε μια εβραϊκή οικογένεια».
Οι Έλληνες και οι Εβραίοι της Αμερικής αποδίδουν επίσης μεγάλη σπουδαιότητα στην εκπαίδευση και διακατέχονται από μια έντονη επιθυμία να γίνουν δημιουργικά και παραγωγικά στελέχη της κοινωνίας στην οποία ζουν. Κι αυτό, όπως είπε ο Πρέσβης κ. Κασκαρέλης, τεκμηριώνεται από τα αποτελέσματα της απογραφής πληθυσμού που έγινε το 1970 στις Ηνωμένες Πολιτείες και τα οποία δείχνουν ότι Αμερικανοί Ελληνικής και Εβραϊκής καταγωγής κρατούν τις δύο υψηλότερες θέσεις μεταξύ εθνικών μειονοτήτων στους τομείς της εκπαίδευσης και της ευημερίας».
Επίσης τόσο οι Εβραίοι όσο και οι Έλληνες στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υποστεί διακρίσεις κι οδυνηρές συνέπειες από την δράση φανατικών ομάδων. Μάλιστα η ΑΧΕΠΑ, η οποία διοργάνωσε την ημερίδα με τίτλο «Νέα ώθηση στις Ελληνοεβραϊκές σχέσεις – Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα», ιδρύθηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα για να βοηθήσει τους Έλληνες μετανάστες της εποχής εκείνης που αντιμετώπιζαν προσωπικές και οικονομικές επιθέσεις από μέρους της οργάνωσης των Κλου-Κλουξ-Κλαν.
Ο κύριος Κασκαρέλης μας υπενθύμισε ότι οι Έλληνες και οι Εβραίοι στην Αμερική «αγωνίστηκαν με εξαίρετη επιτυχία ενάντια σε προκαταλήψεις και αρνητικά στερεότυπα και κατάφεραν να διατηρήσουν την γλώσσα και τις πολιτιστικές παραδόσεις τους».
Ο Πρέσβης της Ελλάδος συμπέρανε πως το κοινό αυτό ιστορικό παρελθόν και οι παρόμοιες προκλήσεις που αντιμετώπισαν οι δύο κοινότητες προλειάνουν το έδαφος για στενή συνεργασία στον ακαδημαϊκό, τον πολιτικό, τον πολιτιστικό και άλλους τομείς. Εξέφρασε μάλιστα την πεποίθηση ότι στους επόμενους μήνες οι Ελληνοαμερικανοί και οι Εβραίοι των Ηνωμένων Πολιτειών θα εντοπίσουν συγκεκριμένους τομείς συνεργασίας και παράλληλα με τον Ισραηλινό συνάδελφό του διακήρυξε ότι οι Πρεσβείες της Ελλάδας και του Ισραήλ στην Ουάσιγκτον θα στηρίξουν όσο το δυνατόν περισσότερο κάθε προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή.
Καταλήγοντας ο κύριος Κασκαρέλης είπε: «Μια προσωπικότητα της μακρόχρονης κοινής ιστορία μας που πιστεύω ότι αποτελεί το πιο κατάλληλο σύμβολο της ανοχής και της συνεργασίας μεταξύ των δύο λαών μας είναι ο Μέγας Αλέξανδρος, ο οποίος ως άρχων της περιοχής, έδειξε τεράστιο σεβασμό στην Ιουδαϊκή θρησκεία, σε σημείο μάλιστα πού λέγεται ότι γονάτισε στα πόδια του Αρχιραβίνου μπρος από το Τέμενος της Ιερουσαλήμ. Το παράδειγμά διαπολιτισμικού σεβασμού και ειρηνικής συνύπαρξης που μας έδωσε ας φωτίζει τον δρόμο της συνεργασίας ανάμεσα στις δύο κοινότητές μας».
Στην ημερίδα της ΑΧΕΠΑ μίλησαν επίσης και άλλες διακεκριμένες προσωπικότητες περιλαμβανομένων των συμβούλων άμυνας των Πρεσβειών της Ελλάδας και του Ισραήλ, συνταγματαρχών Ταξίαρχου Σαρδέλη και Boaz Amidov, αντίστοιχα, οι οποίοι εξέτασαν τις δυναμικές της Ελληνο-ισραηλινής στρατιωτικής συμμαχίας.
Στο μεταξύ ολοκληρώθηκε σήμερα η διήμερη επίσκεψη που έκαναν στο Ισραήλ ο αρμόδιος για θέματα επενδύσεων υπουργός Επικρατείας Χάρης Παμπούκης και ο υφυπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δόλλης. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, ύστερα από τις διάφορες επαφές που είχε με Ισραηλινούς παράγοντες, ο κύριος Παμπούκης δήλωσε, μεταξύ άλλων, στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων: «Έχουμε αποφασίσει να εμβαθύνουμε τις σχέσεις μας με το Ισραήλ παράλληλα με την εμβάθυνση των σχέσεων που επιχειρούμε και με άλλες χώρες, παραδοσιακά φίλες χώρες, αλλά και κάποιες νέες, οι οποίες έρχονται να προστεθούν».

*Στην φωτογραφία από την "Φωνή της Αμερικής" διακρίνουμε τον Πρέσβη της Ελλάδας στις ΗΠΑ, κ. Βασίλη Κασκαρέλη, ο οποίος μίλησε με τα θετικότερα λόγια για την ανάπτυξη των Ελληνο - Ισραηλινών σχέσεων.

Οι Ισραηλινοί τουρίστες απορρίπτουν την Τουρκία και επιλέγουν Ελλάδα

Δημοσιεύουμε μετάφραση άρθρου από την ισραηλινή ιστοσελίδα "ynetnews" που αναφέρεται στο γεγονός ότι μεγάλος μέρος των Ισραηλινών τουριστών που παλιά πήγαιναν στην Τουρκία για τις διακοπές τους, τώρα έχουν στραφεί στην Ελλάδα μετά την πρόσφατη ένταση στις σχέσεις Τουρκίας - Ισραήλ.

«Ξεχάστε την Τουρκία: Οι Ισραηλινοί ανακαλύπτουν την Ελλάδα»

Οι Ισραηλινοί απορρίπτουν την Τουρκία. Δεκάδες χιλιάδες Ισραηλινοί πηγαίνουν στην Ελλάδα για διακοπές με την Ρόδο, την Κρήτη και την Κω να είναι οι δημοφιλέστεροι προορισμοί.

Του Danny Sadeh

"Ynetnews" (10.7.2010)

http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-3960684,00.html

Όχι στην Τουρκία, ναι στην Ελλάδα. Ανεπίσημα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από τουριστικούς πράκτορες δείχνουν ότι τα ελληνικά νησιά είχαν μεγάλη επιτυχία με τους Ισραηλινούς κατά την διάρκεια των διακοπών και αντικατέστησαν την Τουρκία ως τον πιο δημοφιλή τουριστικό προορισμό.

Υπολογίζεται ότι 300.000 Ισραηλινοί ταξίδεψαν στο εξωτερικό για τις διακοπές τους και περίπου 50.000 εξ αυτών επέλεξαν την Ελλάδα και την Κύπρο. Οι πιο δημοφιλείς προορισμοί ήταν η Ρόδος και η Κρήτη που είδαν μια αύξηση της τάξεως του 60% στον αριθμό των Ισραηλινών τουριστών τον Σεπτέμβριο.

«Μετά από χρόνια, επειδή θεωρούντο πολύ ακριβές σε σχέση με τα τουριστικά ξενοδοχεία της Τουρκίας, η Ρόδος και η Κρήτη έχουν γίνει περιζήτητες», είπε ένας τουριστικός πράκτορας στην εφημερίδα Yedioth Ahronoth. «Οι Έλληνες από την πλευρά τους, προσπαθούν να είναι εξυπηρετικοί κόβοντας τις τιμές και παρέχοντας στους Ισραηλινούς αυτό που επιθυμούν περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο. Δηλαδή πακέτα που περιλαμβάνουν τα πάντα».

Οι τουριστικοί πράκτορες δήλωσαν ότι υπάρχει σχεδόν μια αύξηση κατά 500% των κρατήσεων Ισραηλινών στη Κω και μια αύξηση κατά 250% στα ταξίδια στη Θεσσαλονίκη την περίοδο των διακοπών.

Ο Yossi Petal, διευθυντής του Ισραηλινού Συνδέσμου Ταξιδιών, είπε ότι «ο κόσμος έχει ξεπεράσει γρήγορα την Τουρκία και έχει βρει πολλές εναλλακτικές λύσεις. Οι Ισραηλινοί έχουν διασκορπιστεί σε πολλούς προορισμούς αλλά χωρίς αμφιβολία, οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι η Ελλάδα και η Κύπρος».

Άλλα μέρη που έχουν επωφεληθεί οικονομικά από το μποϊκοτάζ εναντίον της Τουρκίας την περίοδο των διακοπών είναι το Μπουργκάς στη Βουλγαρία, η Βαρκελώνη, η Ιταλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, ιδιαίτερα η Νέα Υόρκη.

Σε ότι αφορά την Τουρκία, σημειώθηκε μείωση κατά 90% των Ισραηλινών τουριστών τον Αύγουστο σε σχέση με τον ίδιο μήνα το 2009.

*Στην φωτογραφία διακρίνουμε την παραλία στο κέντρο της Ρόδου, η οποία είναι μια από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς των Ισραηλινών.

Οι εσωτερικές αντιπαραθέσεις στους κόλπους της Χαμάς

"Οι ειρηνευτικές συνομιλίες τονίζουν τις εντάσεις στο εσωτερικό της Hamas"
Τετάρτη, 06 Οκτώβριος 2010 08:03
Από την ιστοσελίδα του δημοσιογράφου Ζάν Κοέν αναδημοσιεύουμε μετάφραση άρθρου του Ehud Yaari, γνωστού Ισραηλινού δημοσιογράφου, ο οποίος ειδικεύεται σε αραβικά θέματα. Στο άρθρο μιλά για τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις στους κόλπους της εξτρεμιστικής οργάνωσης Χαμάς και τις αντιδράσεις της οργάνωσης στις ειρηνευτικές συνομιλίες που διεξάγωνται μεταξύ του Ισραηλινού Πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου με τον Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς με την μεσολάβηση των ΗΠΑ.

JPOST 17.9.10

Του Ehud Yaari*

http://cohen.gr/newsite/index.php?option=com_content&view=article&id=1399:----------hamas&catid=34:middle-east&Itemid=60
Πολλοί στη Δυτική Όχθη λένε ότι ο Mashaal και οι οπαδοί του Γάζα εκδίδουν 'αδύνατες' ντιρεκτίβες. Όπως ήταν αναμενόμενο, η ηγεσία της Hamas - τόσο στη Γάζα όσο και στη Δαμασκό και λιγότερο στη Δυτική Όχθη - έχει υποδεχτεί την επανέναρξη των απευθείας Ισραηλινο-Παλαιστινιακών συνομιλιών μ’ ένα καταιγισμό αντιθετικής ρητορικής.
Χαρακτηρίζοντας τη διαδικασία ως "ξεπούλημα" του Παλαιστινιακού "αγώνα", το κίνημα υποστηρίζει ότι ο Πρόεδρος Mahmoud Abbas δεν διαθέτει την απαραίτητη "εντολή" για την εκπροσώπηση του λαού του. Εν μέσω των κατηγοριών για "προδοσία", ο ηγέτης της Hamas Khaled Mashaal έφτασε μάλιστα στο σημείο ν’ αποκαλέσει τον Abbas ένα "μηδενικό".
Η οργάνωση έχει εξάλλου προβεί σε πύρινες καταγγελίες κατά της αυξανόμενης συνεργασίας μεταξύ των υπηρεσιών ασφαλείας της Παλαιστινιακής Αρχής και των Ισραηλινών ομολόγων τους. Σύμφωνα με εκπροσώπους της Hamas, μόνο η συνεχής "αντίσταση" και η ασυμβίβαστη προσήλωση στις "βασικές αρχές" του Παλαιστινιακού αγώνα, θ’ ανοίξουν το δρόμο προς τα εμπρός.
Αφήνοντας τη ρητορική κατά μέρος, πώς θ’ αντιδράσει η Hamas καθώς θα προχωρούν οι ανανεωμένες διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα των ΗΠΑ; Θα προσπαθήσει εξ’ αρχής ν’ αποτρέψει βίαια τις συνομιλίες ή θα περιορίσει την αντεπίθεσή της στον πολιτικό τομέα; Διάφορες ενδείξεις αποκαλύπτουν ότι τα ανώτερα κλιμάκια της οργάνωσης έχουν ήδη διεξάγει έντονες συζητήσεις κεκλεισμένων των θυρών για τα θέματα αυτά, με κάποια βέβαια ώθηση από το Ιράν και τη Συρία.
Ανάμεσα στη Γάζα και τη Δαμασκό Εξετάζοντας τις επόμενες κινήσεις της, η Hamas αναγκάστηκε ν’ αλλάξει ορισμένα από τα τυπικά στοιχεία της διαδικασίας λήψης αποφάσεών της.
Η άρνηση της Αιγύπτου να επιτρέψει στους ηγέτες της οργάνωσης να εγκαταλείψουν τη Γάζα περιέπλεξε τα πράγματα εμποδίζοντας συναντήσεις πρόσωπο με πρόσωπο του Πολιτικού Γραφείου στη Δαμασκό. Η οργάνωση αναγκάστηκε προφανώς να περιορίσει και τη συνήθη διαδικασία της επιδίωξης συμβουλών από εξέχοντες ακτιβιστές της Hamas στη φυλακή.
Η λήψη αποφάσεων επομένως μοιράστηκε ανάμεσα στη Γάζα και τη Δαμασκό, με την ηγεσία της Δυτικής Όχθης - με επικεφαλής τώρα τον Omar Abd al-Razeq από το Salfit – να μένει σε μεγάλο βαθμό έξω από τις συζητήσεις. Ακόμα κι έτσι, οι συζητήσεις και οι απορρέουσες εξελίξεις παρέχουν μία αρκετά ακριβή πρόβλεψη για την πορεία της οργάνωσης σε πολλά μέτωπα.
Για τις απευθείας διαπραγματεύσεις Η Hamas θ’ αποφύγει αναμφίβολα να κηρύξει μια ανοικτή εκστρατεία υπονόμευσης των συνομιλιών καθώς – όπως το έθεσε το ηγετικό στέλεχος της Γάζας Mahmoud Zahar - "Δεν χρειάζεται να καταστρέψεις κάτι που είναι ούτως ή άλλως καταδικασμένο ν’ αποτύχει".
Η δήλωση αυτή προκάλεσε πολλά αρνητικά σχόλια από υψηλόβαθμα μέλη της Hamas και ορισμένους υφισταμένους του Mashaal στη Δαμασκό απηχώντας την αυξημένη ένταση μεταξύ των δύο ηγετών. Κατ’ ιδίαν, ο Zahar έχει κατηγορήσει το Mashaal ότι "προσπαθεί να παρουσιάσει τον εαυτό του ως ένα νέο Arafat".
Ωστόσο, πέρα από τις εσωτερικές ρήξεις και την επιμονή της οργάνωσης ότι ο Abbas δεν νομιμοποιείται να διαπραγματευτεί, η Hamas υποστηρίζει σταθερά ότι η έκβαση των συνομιλιών θ’ αποδείξει σύντομα ότι η επιδίωξη κάθε συμφωνίας με το Ισραήλ είναι ανώφελη. Απηχώντας αυτήν την πεποίθηση, ο στρατιωτικός διοικητής των Izzadin Kassam και συχνός σύμμαχος του Mashaal, Ahmed Jabari, ανέφερε στο μήνυμά του για το Ραμαζάνι ότι "ο εχθρός δεν σκύβει το κεφάλι του παρά μόνο στο ξίφος και τις σφαίρες".
Συνεπώς, οι ανακοινώσεις και οι παρατηρήσεις της Hamas μετά τους πρόσφατους πυροβολισμούς στη Δυτική Όχθη τόνισαν με έμφαση ότι δεν αποσκοπούν στον εκτροχιασμό των συνομιλιών αλλά απηχούν απλά το παραδοσιακό δόγμα αντίστασης της οργάνωσης.
Για τη στρατιωτική δραστηριότητα Τα επεισόδια με τους πυροβολισμούς της 31ης Αυγούστου και της 1ης και 2ης Σεπτεμβρίου δείχνουν ότι η Hamas έχει αποφασίσει να επιχειρήσει την ολοκληρωτική επανέναρξη των επιθέσεων στη Δυτική Όχθη. Τα τελευταία τρία χρόνια, η ομάδα απέφευγε εκτεταμένες επιθέσεις εκεί προτιμώντας να δέχεται χτυπήματα και να παρουσιάζεται ως το θύμα μιας παράνομης δίωξης παρά ως κάποιος που προκαλεί αντίποινα. Εν τω μεταξύ, η πλειονότητα των τρομοκρατικών επιχειρησιακών στελεχών της στη Δυτική Όχθη συνελήφθηκε μέσω κοινών Ισραηλινο-Παλαιστινιακών προσπαθειών αφήνοντας φαινομενικά την οργάνωση χωρίς ένα ζωντανό επιχειρησιακό δίκτυο εκεί.
Ωστόσο, η Hamas ενθαρρύνει πλέον ανενεργούς τρομοκρατικούς πυρήνες ν’ αναλάβουν δράση και καταβάλει προσπάθειες για την αποστολή νέων επιχειρησιακών στελεχών από το εξωτερικό - άγνωστων στις Ισραηλινές, Παλαιστινιακές ή Ιορδανικές υπηρεσίες ασφάλειας - με σκοπό τη διαμόρφωση νέας τρομοκρατικής υποδομής στα εδάφη. Η οργάνωση συνεχίζει επίσης τις προσπάθειές της για αποστολή στελεχών από τη Γάζα στο Σινά μέσω των τούνελ της Rafah με στόχο τη διείσδυση στη Δυτική Όχθη. Η Hamas φαίνεται να πιστεύει ότι ένα κύμα επιτυχημένων τρομοκρατικών επιθέσεων θα δημιουργήσει αφόρητη ένταση μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστινιακής Αρχής ρίχνοντας μια βαριά σκιά πάνω στις διαπραγματεύσεις.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι, σύμφωνα με καλά ενημερωμένες πηγές εντός της Hamas, η οργάνωση δεν σχεδιάζει μια επιστροφή στις βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας. Παλαιότερες εσωτερικές αποφάσεις για αποχή από τέτοιες επιθέσεις παραμένουν προφανώς σε ισχύ παράλληλα με την πολιτική περιορισμού των επιχειρήσεων στα Παλαιστινιακά εδάφη και το Ισραήλ. Για παράδειγμα, όταν εκτοξεύτηκαν πύραυλοι από το Σινά κατά των Eilat και Aqaba στις 3 Αυγούστου, η Hamas δήλωσε στην Υπηρεσία Πληροφοριών της Αιγύπτου ότι το χτύπημα ήταν μια "αυθαίρετη προσπάθεια" μιας χούφτας ακτιβιστών.
Για την de facto κατάπαυση του πυρός στη ΓάζαΠαρά το γεγονός ότι η Hamas είναι σαφώς διατεθειμένη να διατηρήσει τη σχετική ηρεμία στη Γάζα, παρατηρείται πάντως - προσωρινά, θα υπέθετε κανείς - μια αξιοσημείωτη απότομη αύξηση της μαχητικής δραστηριότητας. Τις δύο τελευταίες εβδομάδες, σημειώθηκε μια αύξηση του αριθμού των τοπικά αναβαθμισμένων πυραύλων Kassam (με ωφέλιμο φορτίο 10 κιλών έναντι τριών κατά το παρελθόν) και όλμων που εκτοξεύτηκαν κατά του Ισραήλ, με ως και 10 χτυπήματα καθημερινά. Πολλές από αυτές τις επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν από την Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ, από διάφορες μικρές ένοπλες ομάδες Salafi, ακόμα και από πρώην πολιτοφύλακες της Fatah που μεταπήδησαν πρόσφατα σε μια νέα μονάδα που επιχειρεί υπό τη διοίκηση της Hamas.
Η Ισραηλινή αντίδραση έχει μέχρι στιγμής περιοριστεί σε λίγες μόνο αεροπορικές επιδρομές εναντίον των σηράγγων και των εργαστηρίων της Hamas με αποτέλεσμα ελάχιστες απώλειες. Ωστόσο, αν η Hamas καταφέρει να εξαπολύσει μια σειρά από πυροβολισμούς και ενέδρες στη Δυτική Όχθη, η πίεση θ’ αυξηθεί μ’ ένα δεύτερο μέτωπο που θα προβλέπει αυξημένες επιδρομές στη Γάζα.
Συμπεριφορές απέναντι στην ΠΑ Η Hamas έχει δώσει σήμερα εντολή στα μέλη της ν’ αντιστέκονται ενεργά σε τυχόν συλλήψεις από Παλαιστινιακές δυνάμεις ασφαλείας, με πυροβόλα όπλα όπου είναι διαθέσιμα.
Ωστόσο, τα μέλη της Δυτικής Όχθης δεν έχουν ακόμη λάβει σοβαρά υπόψη αυτήν τη νέα εντολή. Παρά τις συλλήψεις από την ΠΑ περίπου 400 ακτιβιστών μέσα στις τελευταίες τρεις εβδομάδες, είναι απίθανο να επιδιώξουν βίαιες συγκρούσεις μαζί της. Πράγματι, πολλοί ηγέτες της Hamas στη Δυτική Όχθη καταγγέλλουν ότι ο Mashaal και οι οπαδοί του στη Γάζα αγνοούν τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούν και εκδίδουν "αδύνατες" ντιρεκτίβες χωρίς κάποιου είδους διαβούλευση με την τοπική ηγεσία.
Αρκετοί απ’ αυτούς έδειξαν τη δυσαρέσκειά τους πραγματοποιώντας θερμές, δημόσιες συναντήσεις με τον Abbas και συμμετέχοντας σε κοινές διαδηλώσεις με τη Fatah κατά του Ισραηλινού φράκτη ασφάλειας στη Δυτική Όχθη.
Σε μια εποχή όπου οι ηγέτες της Hamas σε άλλα μέρη αυξάνουν τις επικρίσεις τους προς την ΠΑ και προτρέπουν σε αντιπαράθεση, η ηγεσία της Δυτικής Όχθης οδεύει προς την αντίθετη κατεύθυνση παρά - ή ίσως εξαιτίας - τη συνεχή πίεση που ασκεί η ΠΑ κατά του δικτύου τους.
Το Ιράν και ο ρόλος της Συρίας Το Ιράν και, σ’ ένα μικρότερο βαθμό, η Συρία έσπευσαν να χειροκροτήσουν την επανάληψη των τρομοκρατικών επιθέσεων στη Δυτική Όχθη, μία κίνηση που πρόσφερε στήριξη στους αγαπημένους τους μέσα στη Hamas: το διοικητή της Izzadin Kassam, Jabari, και τον αναπληρωτή του, Marwan Issa. Παράλληλα, οι δύο χώρες βοήθησαν στη σύναψη μιας μυστικής συμφωνίας μεταξύ της Hamas και της Ισλαμικής Τζιχάντ για πρόληψη της περαιτέρω επιδείνωσης των σχέσεων τους η οποία διαφάνηκε σε μικρές ένοπλες συγκρούσεις στη Γάζα.
Ενθαρρυμένες από αυτούς τους σπόνσορες, 13 Παλαιστινιακές παρατάξεις συμμάχησαν στη Δαμασκό προκειμένου ν’ αρνηθούν στον Abbas το δικαίωμα να ενεργεί για λογαριασμό της PLO - επίσημου Παλαιστίνιου συνομιλητή με το Ισραήλ από την εποχή του Όσλο. Και οι δύο χώρες έπαιξαν ένα ρόλο στο να πείσουν το Λαϊκό και Δημοκρατικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και το πρώην κομμουνιστικό Λαϊκό Κόμμα ν’ αρνηθούν να στηρίξουν την απόφαση συμμετοχής τους σε απευθείας διαπραγματεύσεις. Αυτός ο ελιγμός στέρησε από τον Abbas κάθε στήριξη εκτός της Fatah σε μια εποχή όπου πολλοί αξιωματούχοι της οργάνωσης απέφυγαν τη δημόσια στήριξή του ή, όπως στην περίπτωση του ηγετικού στελέχους του κόμματος Muhammad Dahlan, εξέφρασαν αμφιβολίες σχετικά με τη σοφία της κίνησης.
Οι αντιδράσεις της Hamas αντανακλούν τη συνεχιζόμενη πάλη μεταξύ των διαφορετικών φατριών σχετικά με τη μελλοντική πορεία του κινήματος.
Αυτή η συζήτηση αποκαλύφθηκε εύγλωττα από τον Ahmed Yousef, πρώην κάτοικο των ΗΠΑ και σημερινό γενικό διευθυντή του Υπουργείου Εξωτερικών της κυβέρνησης της Γάζας, ο οποίος ρώτησε αν η Hamas φιλοδοξεί να καταλήξει μια Παλαιστινιακή έκδοση των Ταλιμπάν ή ένα αντίγραφο του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης της Τουρκίας. Με άλλα λόγια, θέλει να γίνει η οργάνωση μια ένοπλη πολιτοφυλακή που επιβάλλει την ερμηνεία της για το Ισλάμ και την πολιτική κοσμοθεωρία της δια της βίας ή ένα πολιτικό κόμμα που παίζει με τους κανόνες μιας πλουραλιστικής δημοκρατίας;
Κίνδυνος τρομοκρατίας Σε ιδιωτικές συζητήσεις, οι περισσότεροι από τους ηγέτες της Hamas της Δυτικής Όχθης έχουν επικρίνει τη στρατιωτική πτέρυγα και τον τρόπο που κυβερνά τη Γάζα. Υποστηρίζουν την ήσυχη συμφιλίωση με τον Abbas και όχι την αντιπαράθεση και αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα του “ένοπλου αγώνα” στην παρούσα συγκυρία.
Παρόμοιες συμπεριφορές μπορούν να βρεθούν μεταξύ μερικών από τους βετεράνους ηγέτες της οργάνωσης στη Γάζα και ακόμη και μεταξύ κάποιων από το περιβάλλον του Mashaal στη Δαμασκό.
Προς το παρόν, όμως, ο Mashaal, οι στρατιωτικοί αρχηγοί στη Γάζα, και οι πολιτικοί σύμμαχοί τους έχουν καταφέρει να διατηρήσουν το πάνω χέρι. Ως εκ τούτου, η περαιτέρω επιδείνωση των σχέσεων ΠA- Hamas μπορεί να συνοδεύεται από μια νέα φάση τρομοκρατικών επιθέσεων εκτός αν οι Ισραηλινές και Παλαιστινιακές μυστικές υπηρεσίες μπορέσουν να βρουν έναν τρόπο να τις ματαιώσουν.
* Ο Ehud Yaari είναι Ισραηλινός σχολιαστής και δημοσιογράφος στο Ινστιτούτο της Ουάσιγκτον.