Πως το Ισραήλ Ξεπέρασε την Οικονομική Κρίση

Σε άρθρο στην ιστοσελίδα του ο δημοσιογράφος και επικοινωνιολόγος, Ζαν Κοέν, εξηγεί πως το Ισραήλ ξεπέρασε την δική του οικονομική κρίση

«Δεν δέχομαι μαθήματα δημοσιογραφικής δεοντολογίας, και ειδικά από ισραηλινό δημοσιογράφο»

http://cohen.gr/newsite/index.php?option=com_content&view=article&id=977:l-r&catid=36:social-political&Itemid=61

Κυριακή, 07 .3.10

Ζαν Κοέν
Πριν μερικά χρόνια σε ένα τηλεοπτικό πάνελ για θέματα Μέσης Ανατολής ένας δημοσιογράφος, σε παρατήρηση μου ότι θα έπρεπε να ελέγχει καλύτερα τα στοιχεία πριν τα δημοσιεύει (έγραψε κάτι νούμερα που ούτε η παλαιστινιακή πλευρά δεν τα είπε) μου απήντησε: «δεν δέχομαι μαθήματα δημοσιογραφικής δεοντολογίας, και ειδικά από ισραηλινό δημοσιογράφο», και φυσικά όπως ήταν ευνόητο πάλι λάθος έκανε και του το είπα στον αέρα: Πρώτον, και για μία ακόμα φορά θα σου πω έλεγχε καλύτερα τα στοιχεία σου διότι είμαι έλληνας και όχι Ισραηλινός και δεύτερον το να μαθαίνεις από άλλoν είναι χαρακτηριστικό εξυπνάδας.
Βέβαια, o γνωστός στην έντυπη δημοσιογραφία συνάδελφος, δεν είπε ή έκανε τίποτα παραπάνω από ότι κάνει κάθε Έλληνας, δηλαδή τα ξέρει όλα, δεν κάνει ποτέ λάθος και όταν κάνει δεν το παραδέχεται, δεν φταίει ποτέ σε τίποτα πάντα φταίνε οι άλλοι . Με τέτοια νοοτροπία είναι πολύ δύσκολο να βγούμε από την οικονομική αυτή κρίση.
Χωρίς να είμαι οικονομολόγος, αλλά επειδή έζησα παρόμοια κατάσταση στη δεκαετία του 80 στο Ισραήλ και είδα πως το ξεπεράσανε, θα ήθελα να σας πω πως βγήκαν από την κρίση.
Στα μέσα περίπου της δεκαετίας του 80 ο πληθωρισμός στο Ισραήλ είχε φτάσει τα 500%. Το δολάριο άλλαζε τιμή κάθε μία ώρα, οι ταξιτζήδες σε χρεώνανε βάσει τιμοκαταλόγου διότι δεν προλαβαίνανε να ρυθμίσουν τα ταξίμετρα, οι τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών ήταν σε δολάρια και γενικώς το τοπικό νόμισμα Σέκελ, ήταν απλώς μέσω συναλλαγής χωρίς αντίκρισμα. Όπως έλεγε και ένας φίλος μου τότε «ούτε να σκουπίσεις τον ποπό σου δεν κάνει διότι το χαρτί είναι σκληρό.»
Τα δύο μεγάλα κόμματα τότε ήταν το εργατικό υπό τον Πέρες (ναι υπήρχε από τότε) και το Λικούντ υπό Σαμίρ (τον χειρότερο κατά τη γνώμη μου πρωθυπουργό στην ιστορία του Ισραήλ). Κάποια στιγμή καταλάβανε ότι αν συνεχιστεί έτσι το πράγμα η χώρα θα διαλυθεί και αποφασίσανε να δράσουν γρήγορα.
Το πρώτο πράγμα που έκαναν, ήταν κυβέρνηση εθνικής ενότητας, με σχεδόν όλα τα κόμματα της βουλής, από την δεξιά μέχρι την αριστερά, και Υπουργό Οικονομικών τον Πέρες.
Ο Πέρες βγήκε στην τηλεόραση και είπε ορθά κοφτά ή βρίσκουμε λύση ή δεν χρειάζεται άλλος πόλεμος από τους Άραβες θα διαλυθούμε από μόνοι μας. Τους προειδοποίησε δε ότι όλοι θα υποφέρουν.
Το επόμενο βήμα ήταν να καλέσει σε κοινή σύσκεψη του βιομηχάνους, εμπόρους, την ΑΔΕΔΥ και ΓΕΣΕΕ του Ισραήλ, και να τους πει ότι δεν βγαίνουμε από αυτό το δωμάτιο αν δεν βρούμε λύση και γρήγορα. Σημειώστε πως εκείνη την εποχή η ΓΣΣΕ ήταν πανίσχυρη, στην κυριολεξία κράτος εν κράτει, με μερικές από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις και βιομηχανίες στο Ισραήλ να της ανήκουν.
Μετά από περίπου μία βδομάδα εμφανίστηκαν στην τηλεόραση ο εκπρόσωπος των βιομηχάνων, ο εκπρόσωπος των εργατοϋπαλλήλων και ο Πέρες για να ανακοινώσουνε τα μέτρα, τα οποία ήταν οδυνηρότατα, με επιπτώσεις στην ανεργία, στην οικονομία, στην ανάπτυξη και άλλού.
Αμέσως μετά τρέξαν να βρουν επενδύσεις από το εξωτερικό. Πήγαν σε μεγάλες εταιρίες ειδικά στο τομέα της υψηλής τεχνολογίας και προφέρανε από γη και ύδωρ μέχρι κω…. Τι δωρεάν οικόπεδα για τα εργοστάσια και εργαστήρια, τι απαλλαγές φόρων και ΦΠΑ για ορισμένο χρονικό διάστημα και πολλά άλλα. Περιττό να πω τι απέφεραν αυτές οι επενδύσεις, το γνωρίζουμε όλοι. Το ωραίο είναι πως κανείς δεν μίλησε για ξεπούλημα στο ξένο κεφάλαιο, τους πλουτοκράτες τις πολυεθνικές κλπ. Όλοι καταλάβανε πως πρέπει να βρεθούν επενδύσεις για να βγουν από την κρίση και να καλυτερεύσει η ζωή τους.
Φυσικά, κανείς δεν σκέφτηκε να εκμεταλλευτεί την κρίση. Ούτε κόμματα για μικροκομματικά οφέλη (‘ορα ΚΚΕ) ούτε επιχειρηματίες και ιδιώτες (‘ορα την φυγή των κεφαλαίων). Δεν υπήρξε ούτε μία απεργία. Αποτέλεσμα σε ένα χρόνο από 500% ο πληθωρισμός κατέβηκε στο 20% και στα 2 επόμενα χρόνια περίπου στο 2%. Βέβαια στο χρόνο επάνω τα πράγματα άρχισαν να καλυτερεύουν. Από τις περικοπές δεν γλύτωσε ούτε αυτή η ιερή αγελάδα του Ισραήλ ο Στρατός. Έγιναν περικοπές σε προσωπικό, όπλα και οπλικά συστήματα.
Και αναρωτιέμαι εγώ: Γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε και εμείς κάτι παρόμοιο. Καλύτεροι είναι οι Ισραηλινοί; Πιο ξύπνοι είναι; Γιατί δεν τους αντιγράφουμε αφού αυτοί πέρασαν από αυτό;
Εκτός και δεν τους αντιγράφουμε διότι η Ελλάδα δεν αντιγράφει από φασίστες, ναζιστές παιδοκτόνους και θεοκτόνους ή όπως είπε ο συνάδελφος μου τότε «δεν δέχομαι μαθήματα δημοσιογραφικής δεοντολογίας, και ειδικά από ισραηλινό δημοσιογράφο»
Αυτά.