Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

Ιράν και Λιβυή μέλη της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ

Το "ΑΙΤ" παραθέτει μετάφραση άρθρου της αγγλόφωνης ισραηλινής εφημερίδας "Jerusalem Post" από την ιστοσελίδα του δημοσιογράφου Ζάν Κοέν, που αναφέρει ότι το Ιράν και η Λιβυή επιθυμούν να γίνουν μέλη της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Είναι η ίδια επιτροπή που δεν ασχολείται με τίποτε άλλο εκτός από την καταδίκη του Ισραήλ. Η ύστατη υποκρισία.

"Ιράν και Λιβύη έθεσαν υποψηφιότητα για μέλη του UNHRC"

Κυριακή, 28 Μάρτιος 2010 10:31
"Jpost," 24.3.10

Της Tovah Lazaroff

Leshno Yaar: Η συμπερίληψη του Ιράν η “τελευταία σταγόνα στην μείωση της φήμης” μας.
Το Ισραήλ ανησυχεί από την προσφορά τόσο του Ιράν όσο και της Λιβύης να γίνουν μέλη με ψήφο στο Συμβούλιο του ΟΗΕ και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα όταν διεξαχθούν εκλογές στην Νέα Υόρκη τον προσεχή Μάιο.
Το όνομα της Λιβύης δεν εμφανίζεται στον ιστότοπο του UNHRC με τις υπόλοιπες χώρες, όπως και του Ιράν. Και οι δύο χώρες έχουν ανακοινώσει την υποψηφιότητά τους. Αλλά ο πρέσβης του Ισραήλ στα Ηνωμένα Έθνη, στη Γενεύη είπε την Τρίτη ότι η Λιβύη έχει υποβάλει αίτηση προκειμένου να γίνει μία από τις 47 χώρες μέλη με ψήφο του Συμβουλίου.
Δεν υπάρχει συναγωνισμός στο Αφρικανικό γκρουπ, το οποίο μπορεί να στείλει τέσσερις χώρες στο Συμβούλιο, έτσι η συμμετοχή της Λιβύης είναι σχεδόν αυτόματη, προειδοποίησε. Η Λιβύη δεν θα αποτελεί την πρώτη χώρα με προβληματικά ανθρώπινα δικαιώματα στα χρονικά του 47-μελούς Συμβουλίου. Χώρες όπως η Σαουδική Αραβία και η Κούβα είναι ήδη μέλη.
Δυτικές χώρες, όπως άλλωστε και το Ισραήλ, είναι ιδιαίτερα ανήσυχες με το Ιράν, το οποίο είναι μία από τις πέντε χώρες για τις τέσσερις θέσεις στο Συμβούλιο που προσφέρονται στο Ασιατικό γκρουπ.
Οι υπόλοιπες Ασιατικές χώρες είναι η Ταϋλάνδη, η Μαλαισία, οι Μαλδίβες νήσοι και το Κατάρ.Όλοι οι υποψήφιοι για το Συμβούλιο θα πρέπει να εγκριθούν από την πλειοψηφία –σ’ αυτήν την περίπτωση 97- των 192 μελών της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
“Ανησυχούμε που ένας τόσο μεγάλος παραβάτης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όπως το Ιράν θα γίνει μέλος του UNHRC” δήλωσε ο Leshno Yaar. “Αυτή θα είναι και η τελευταία σταγόνα στην φθίνουσα φήμη του UNHRC και θα συνιστά παρωδία για κάθε σοβαρή απόπειρα να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο”.
Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών Guido Westerwelle κάλεσε τις υπόλοιπες χώρες να μπλοκάρουν το Ιράν, υπογραμμίζοντας ότι η παρουσία του ως μέλους με ψήφο του Συμβουλίου θα αποτελούσε “προσβολή” των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Παρόλο που ο Πρόεδρος του Ιράν Mahmoud Ahmadinejad έχει βγάλει υψηλού προφίλ λόγους στον ΟΗΕ, η χώρα του έχει δεχθεί δριμεία κριτική από μέλη αυτού του σώματος.Ένας εκπρόσωπος Τύπου της Μόνιμης Αντιπροσωπίας των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, ο Michael Parmly, είπε στην εφημερίδα Jerusalem Post την Τρίτη ότι το ιστορικό του Ιράν στα ανθρώπινα δικαιώματα είναι προβληματικό.
“Τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η διεθνής κοινότητα, παραμένει βαθιά ανήσυχη σχετικά με την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν, ειδικά με τις βάναυσες καταπιεστικές τακτικές που εφάρμοσε η Ιρανική κυβέρνηση εναντίον του ίδιου της του πληθυσμού στις εκλογές του περασμένου χρόνου”, είπε ο Parmly.”Κατά τη διάρκεια της Παγκόσμιας Περιοδικής Ανασκόπησης του Ιράν ενώπιο του UNHRC τον περασμένο μήνα, πολλές χώρες καταδίκασαν (την Ιρανική κυβέρνηση) για τον βασανισμό πολιτών, την μεταχείριση των κρατουμένων, την καταστολή της ελευθερίας του λόγου και της θρησκευτικής ελευθερίας”, είπε ο Parmly.
“Το περασμένο φθινόπωρο η Γενική Συνέλευση έλαβε μία απόφαση που καταδίκαζε της παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν”, πρόσθεσε.
Τόνισε πως, πριν εγκριθεί η υποψηφιότητα κάποιας χώρας, τα μέλη της Γενικής Συνέλευσης υποτίθεται ότι λαμβάνουν υπ’ όψη τους την συνεισφορά των χωρών στην προστασία και την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
“Οι ΗΠΑ δεσμεύονται να υποστηρίξουν υποψηφιότητες με στήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο UNHRC και δεν στηρίζουν την υποψηφιότητα εθνών που είναι γνωστοί παραβάτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων”, είπε ο Parmly.
Το εκτελεστικό μέλος του UN Watch Hillel Neuer είπε ότι από την έναρξη του Συμβουλίου το 2006 είναι η πολιτική και όχι το ιστορικό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της χώρας, αυτή που υπαγορεύει την εκλογή στο Συμβούλιο. Θεωρητικά, θα έπρεπε να λαμβάνονται υπ΄ όψη το ιστορικό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά στην πράξη δεν συμβαίνει αυτό, είπε.
Είπε ότι αρχικά δεν πίστεψε πως το Ιράν θα μπορούσε να κερδίσει αρκετή υποστήριξη για μία θέση στο Συμβούλιο. Υπογράμμισε ότι είχε ήδη αποτύχει να εκλεγεί στο Συμβούλιο το 2006.
Αυτή τη φορά, ωστόσο, έχει κάνει μια πιο επιτυχημένη εκστρατεία, είπε.
Το Ιράν δρα έντονα παρασκηνιακά προκειμένου να βρει υποστήριξη στην προσφορά του για το Συμβούλιο” είπε ο Neuer, προσθέτοντας ότι έχει παράσχει διάφορες εκδουλεύσεις σε όλον τον κόσμο.
O Neuer είπε πως σε περίπτωση που το Κατάρ αποσυρθεί από την εκλογή, το ιράν θα κερδίσει μία θέση σχεδόν αυτόματα.Παρόλα αυτά θα χρειαστεί ακόμη 97 ψήφους, ακόμα και χωρίς συναγωνισμό σημείωσε.Αν το Ιράν δεν συγκεντρώσει τις απαιτούμενες 97 ψήφους, οι εκλογές θα διεξαχθούν εκ νέου. Αν το Ιράν αποτύχει πάλι, το Ασιατικό γκρουπ θα αναγκαστεί να αναδείξει νέους υποψηφίους, είπε ο Neuer.
“Αν το Ιράν εκλεγόταν, αυτό θα ήταν θανάσιμο πλήγμα”, πρόσθεσε.
Το Ιράν είναι μία από τις 14 χώρες που επιζητούν την εκλογή τους στο Συμβούλιο αυτό το μήνα. Εκλογές για τρία χρόνια διεξάγονται ετησίως για ένα τμήμα των θέσεων.
Άλλες χώρες που επιθυμούν δικαίωμα ψήφου στο Συμβούλιο αυτή την Άνοιξη είναι η Πολωνία και η Μολδαβία για το γκρουπ της Ανατολικής Ευρώπης, ο Ισημερινός και η Γουατεμάλα για την Λατινική Αμερική και οι Πολιτείες της Καραϊβικής, η Ισπανία και η Ελβετία για τη Δυτική Ευρώπη. Υπολείπονται να ανακοινωθούν επίσημα και τέσσερις χώρες ακόμη από το Αφρικανικό γκρουπ.

Πρωτότυπο άρθρο: http://www.jpost.com/International/Article.aspx?id=171673
Μετάφραση: http://cohen.gr/newsite/index.php?option=com_content&view=article&id=1021:-unhrc&catid=34:middle-east&Itemid=60

Αθωώνουν τον Ναζισμό και Δικάζουν τους Δημοκράτες

Το "ΑΙΤ" αναδημοσιεύει ανακοίνωση της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας που διώκεται επειδή κατήγγειλε το λίβελλο που έγραψε ο γνωστός Έλληνας ακροδεξιός, Κώστας Πλεύρης κατά των Εβραίων. Νομίζουμε ότι τα λόγια περιττεύουν.

Η ποινική δίωξη κατά της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας που ασκήθηκε ύστερα από μήνυση του ναζιστή Κ. Πλεύρη για «διασπορά ψευδών ειδήσεων», επικυρώθηκε από το Εφετείο Αθηνών που όρισε τη δίκη στις 12 Απρίλη 2010, όπως πληροφορηθήκαμε από το ΕΠΣΕ. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο αυτές οι «ψευδείς ειδήσεις» θίγουν το κύρος της δικαιοσύνης και «δημιουργούν ανησυχία στους πολίτες».
Υπενθυμίζουμε ότι κατά τη διάρκεια της δίκης Πλεύρη η Α.Π είχε καταγγείλει με ανακοινώσεις της ότι συγκεκριμένοι δικαστές (οι Λ. Λαζαράκος, Π. Ματζούνης και Μ. Παγουτέλη) υπεράσπισαν το ναζιστή και εξέφρασαν πρωτοφανείς αντισημιτικές και φιλοναζιστικές θέσεις. Οι καταγγελίες μας εναντίον των δικαστών αυτών ήταν αληθινές και όχι ψευδείς «ειδήσεις» παρμένες τόσο μέσα από τις τοποθετήσεις τους όσο και μέσα από τα ίδια τους τα κείμενα!
Το κύρος της ελληνικής δικαιοσύνης θίγεται αποκλειστικά από την ύπαρξη μέσα σε αυτήν αντισημιτών δικαστών που υπερασπίζουν και αθωώνουν ναζιστές. Και είναι αυτό που ανησυχεί τους πολίτες.
Η προκλητική αυτή δίωξη εναντίον της Α.Π θα γίνει μπούμεραγκ σε βάρος των εμπνευστών της, που μετέτρεψαν έναν ναζιστή σε υπερασπιστή του κύρους της ελληνικής δικαιοσύνης και έγιναν διώκτες της δημοκρατίας.
Καλούμε τους πολίτες να σταθούν στο πλευρό της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας, για την απόκρουση της μεγάλης αυτής απόπειρας εκφοβισμού των δημοκρατών και – το χειρότερο - φασιστικοποίησης της δικαιοσύνης. Αν αυτή η απόπειρα δικαιωθεί με τη καταδίκη της Αντιναζιστικής ολόκληρη η πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας θα έχει μπει σε μια πολύ επικίνδυνη τροχιά.
Αθήνα 26 Φλεβάρη 2010

Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

Χωρίς Όρια η Υποκρισία των Δήθεν "Προοδευτικών"






Σχόλιο του "ΑΙΤ."

Σήμερα στην ιστοσελίδα "sibylla.gr", του δημοσιογράφου και ακτιβιστή Νίκου Κλειτσίκα, δημοσιεύθηκε άρθρο με τίτλο "Κάτω τα Χέρια από το Ιράν", στο οποίο ο συντάκτης ουσιαστικά υπερασπίζεται το ιρανικό καθεστώς, χαρακτηρίζει "Ναζιστικό" το κράτος του Ισραήλ και επικρίνει την συνάντηση που είχε ο αρραβωνιαστικός μιας δολοφονημένης Ιρανής διαδηλώτριας με τον Πρόεδρο Σίμον Πέρες, ένα από τα πιο πεφωτισμένα μυαλά της εποχής μας και o οποίος έχει βραβευθεί με Νομπέλ Ειρήνης. Επιπλέον, εμμέσως πλην σαφώς, το "άρθρο" της Sibylla χαρακτηρίζει όλες τις διαδηλώσεις που έχουν γίνει στο Ιράν εναντίον του σκληροπυρηνικού καθεστώτος ως προπαγάνδα ή συνωμοσία των "Αμερικανών" και "Ισραηλινών", καλώντας όλους τους "συντρόφους" να "μην χάψουν το ψέμα" για το Ιράν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Νίκος Κλειτσίκας ήταν μέλος μιας ελληνικής αποστολής στη Δαμασκό τον Μάρτιο του 2009 μαζί με μέλη του κοινοβουλίου όπως τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Τάσο Κουράκη, η οποία συναντήθηκε με τον Χάλεντ Μεσαάλ, ένα από τα πιο σκληροπυρηνικά στελέχη της Χαμάς, που πρεσβεύει την καταστροφή του Ισραήλ. Όπως έχει σημειώσει το "ΑΙΤ", κάποια μέλη αυτής της αποστολής είχαν συμμετάσχει και σε αποστολή της οργάνωσης "Free Gaza" η οποία λαμβάνει μεγάλη δημοσιότητα σήμερα ως "ανθρωπιστική προσπάθεια."

Ανεξάρτητα από τις απόψεις που έχει για το Ισραήλ, το "ΑΙΤ" θα περίμενε από την "Sibylla" να δείξει λίγο περισσότερο σεβασμό και ευαισθησία στους Ιρανούς διαδηλωτές που αγωνίζονται για την ελευθερία στη χώρα τους, πολλοί εκ των οποίων έχουν πληρώσει το τίμημα για την δράση τους με προφυλακίσεις, βασανισμούς, ακόμα και με τον θάνατο.

Καμία ιδεολογία ακόμα και ο "θεάρεστος αντιαμερικανικός αντιιμπεριλιασμός" και η"ιερή αντιισραηλινή αγελάδα" δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την υποστήριξη σε ακραίες δικτακτορίες όπως το Ιράν και την υποστήριξη που δίνει η Sibylla στο καθεστώς της Τεχεράνης, ούτε τις πλάτες που κάνει σε ακραίες παλαιστινιακές οργανώσεις σαν την Χαμάς, η οποία έχει υπονομεύσει κάθε ειρηνευτική πρωτοβουλία μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων.

H sibylla χαρακτηρίζει το Ισραήλ, τη μοναδική δημοκρατία στη Μέση Ανατολή, "ναζιστικό καθεστώς." Αλήθεια, το Ιράν τί είναι, ανθηρή δημοκρατία; Έλεος πια.

Ακόμα και η υποκρισία έχει τα όρια της. Η Sibylla όχι μόνο τα έχει ξεπεράσει, αλλά έχει κάνει ένα θεαματικό άλμα πάνω απ' αυτά. Η υποκρισία σας κύριοι του Sibylla δεν κρύβεται ούτε κάτω από τις κελεμπίες των Ιρανών μουλάδων. Είναι σαφές ότι δεν σας ενδιαφέρει η ειρήνη στη Μέση Ανατολή με δύο κράτη για δύο λαούς, αλλά μόνο η υποστήριξη των πλέον ακραίων δυνάμεων στην περιοχή. Σίγουρα σας αξίζει μια χρυσή κάρτα μέλους στον "Παγκόσμιο Σύνδεσμο Φίλων της Ακραίας Κοσμοθεωρίας." Θερμά συγχαρητήρια.
*Στις φωτογραφίες διακρίνονται ο λαός του Ιράν σε μαζική διαδήλωση, "a.k.a" "πράκτορες των Αμερικανών και Ισραηλινών" σύμφωνα με την Sibylla, καθώς και ένας Ιρανός διαδηλωτής.
Για περισσότερες πληροφορίες δείτε τον σύνδεσμο:








Ακραίοι Ισλαμιστές στα Βαλκάνια



Το "ΑΙΤ" σήμερα δημοσιεύει μέταφραση ενός άρθρου του Δόκτωρα Shaul Shay, ο οποίος είναι ερευνητής στο "Διεθνές Κέντρο Ερευνών για την Καταπολέμηση της Τρομοκρατίας" (International Policy Center for Combating Terrorism) που έχει την έδρα του στην Χερτζλίγια του Ισραήλ, το οποίο αναφέρεται στη δράση ακραίων ισλαμιστών στα Βαλκάνια. Η έρευνα για την δράση των ισλαμιστών τρομοκρατών στη γειτονιά μας έχει τρομερό ενδιαφέρον.

«Η «Ταλιμπανοποίηση» των Βαλκανίων.»

Του Δόκτωρα Shaul Shay, ερευνητή του Διεθνούς Κέντρου Ερευνών για την Καταπολέμηση της Τρομοκρατίας (ICT)

4.3.2010

Κατά την διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας (1992-1995), στον οποίο Βόσνιοι Μουσουλμάνοι πολέμησαν εναντίον Βόσνιων Σέρβων και Κροατών μεγάλος αριθμός ξένων ισλαμιστών (Μουτζαχεντίν) κατέφτασαν στα Βαλκάνια για να πολεμήσουν δίπλα στους Βόσνιους Μουσουλμάνους εναντίον των Σέρβων και των Κροατών.

Μετά την υπογραφή των Συμφωνιών του Ντέιτον το 1995, οι περισσότεροι ξένοι μαχητές εγκατέλειψαν την βαλκανική χώρα κάτω από τις πιέσεις των ΗΠΑ, αλλά μερικές εκατοντάδες παρέμειναν στη Βοσνία. Αυτοί οι πολεμιστές Μουτζαχεντίν αναγνωρίστηκαν ως νόμιμοι πολίτες της χώρας έπειτα από γάμους με γυναίκες του τοπικού πληθυσμού ή επειδή τους δόθηκε υπηκοότητα για την συμβολή τους στο Μουσουλμανικό Βόσνιο Έθνος κατά την διάρκεια του πολέμου. Η απόδοση της υπηκοότητας στους Μουτζαχεντίν μαχητές εγκρίθηκε από τον ίδιο τον Βόσνιο ηγέτη, Ιζετμπέκοβιτς.

Οι πολεμιστές Μουτζαχεντίν δημιούργησαν τις δικές τους κοινότητες στις οποίες εντάχθηκαν και πιστοί από τον τοπικό πληθυσμό, δηλαδή νέοι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι που ασπάζονται το δόγμα του Ουαχαμπισμού του Σουνιτικού Ισλάμ.

Τον Ιανουάριο του 2010, περίπου 600 μέλη της Βοσνιακής αστυνομίας, των δυνάμεων ασφαλείας και των μυστικών υπηρεσιών συμμετείχαν σε επιδρομή στη Γκόρνα Μαόκα, ένα επαρχιακό Μουσουλμανικό χωριό που βρίσκεται στο βόρειο μέρος της χώρας. Η επιχείρηση που έφερε την κωδική ονομασία «Το Φώς» ήταν η μεγαλύτερη που έχει πραγματοποιηθεί στην χώρα από την εποχή του πολέμου.

Κάποτε το χωριό Γκόρνα Μαόκα ήταν Σερβικό αλλά έπειτα κατελήφθη από τους Μουσουλμάνους στον πόλεμο. Το χωριό αποτελεί ένα από τα προπύργια των Ουαχαμπιστών Μουσουλμάνων στα Βαλκάνια. Εκεί δεν εφαρμόζεται ο νόμος του κράτους,αλλά αντίθετα έχει επιβληθεί η Σαρία, ο ισλαμικός νόμος. Στα δημόσια σχολεία διδάσκονται τα αραβικά ενώ οι πινακίδες στο δρόμο φέρουν αραβική γραφή. Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι αγρότες που αρνούνται να δουν τηλεόραση ή να χρησιμοποιήσουν τηλέφωνα, αφού λένε ότι δεν θέλουν να έχουν επαφή με κανέναν έξω από την κοινότητά τους.

Οι δυνάμεις ασφαλείας της Βοσνίας τέθηκαν πρόσφατα (2009) σε επιφυλακή έπειτα από πληροφορίες ότι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι και άτομα άλλων εθνικοτήτων στη Γκόρνα Μαόκα προβαίνουν σε στρατιωτική εκπαίδευση.

Ο Μπόρις Γκρούμπεσιτς, εκπρόσωπος του Γραφείου του Εισαγγελέα του Κράτους, δήλωσε ότι στο πλαίσιο της επιδρομής η αστυνομία συνέλαβε επτά άτομα – έξι Βόσνιους και έναν ξένο, την εθνικότητα του οποίου δεν αποκάλυψε. Ο Γκρούμπεσιτς είπε επίσης ότι από την αστυνομία κατασχέθηκε μεγάλος αριθμός κρυμμένων όπλων, καθώς και CD και DVD.

Επιπλέον ο Γκρούμπεσιτς δήλωσε ότι η επιχείρηση στην Γκόρνα Μαόκα στόχευε στη σύλληψη ατόμων που απειλούν την σταθερότητα της χώρας. «Ο σκοπός της επιχείρησης ήταν να εντοπιστούν άνθρωποι που θέτουν σε κίνδυνο την εδαφική κυριαρχία της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης, που απειλούν την συνταγματική νομιμότητα και που υποδαυλίζουν το εθνικό, φυλετικό και θρησκευτικό μίσος»,είπε ο Γκρούμπεσιτς.

Ο Νουσρέτ Ιμάμοβιτς, αρχηγός των Ουαχιμπιστών στη Γκόρνα Μαόκα, ο οποίος συνελήφθη στην επιδρομή, είχε καταδικάσει μια πρόσφατη απόφαση των βοσνιακών αρχών για την αποστολή όπλων στην κυβέρνηση του Αφγανιστάν. Σε ανακοίνωση που εξέδωσαν στην ιστοσελίδα τους «putvjernika.com, οι Ουαχαμπιστές της Γκόρνα Μαόκα δήλωσαν ότι ο εξοπλισμός με όπλα της αφγανικής κυβέρνησης αποτελεί ξεκάθαρη υποστήριξη προς τους «κατακτητές» που διεξάγουν έναν πόλεμο κατά του Ισλάμ και του Αλλάχ. «Προσευχόμαστε στον Παντοδύναμο Αλλάχ αυτά τα όπλα να κλαπούν από τους Μουτζαχεντίν για να σκοτώσουν τους εχθρούς του Αλλάχ από τις Αμερικανικές, τις νατοϊκές και τις αφγανικές δυνάμεις - μαριονέτες,» έλεγε η ανακοίνωση.

Εκπρόσωπος του Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα της Βοσνίας, είπε ότι η υπηρεσία παρακολουθεί «εξελίξεις σε ορισμένες ιστοσελίδες.»

Το 2000, ο ανταποκριτής της εφημερίδας «Washington Post», Τζέφρι Σμίθ, είχε γράψει τα εξής για το χωριό Μποτσίνα Ντόνια:

«Στην είσοδο του χωριού υπάρχει πινακίδα που λέει «Φοβού τον Αλλάχ.» Ο Σμίθ πρότεινε στον κόσμο να λάβει σοβαρά την προειδοποίηση επειδή υπήρχαν παραδείγματα ξένων οι επειδή τόλμησαν να εισέρθουν στο χωριό δέχθηκαν επίθεση, μεταξύ των αυτών και δύο στρατηγοί του ΝΑΤΟ που βρέθηκαν εκεί τυχαία, καθώς και ένας υπάλληλος οργάνωσης ανθρωπιστικής βοήθειας, ο οποίος και δέχθηκε επίθεση με τσεκούρι.

Περίπου 100 οικογένειες των Μουτζαχεντίν ζουν στο χωριό και ακολουθούν έναν αυστηρό ισλαμικό τρόπο ζωής. Αυτό είναι ορατό τόσο στον ρουχισμό και όσο την εμφάνιση των ανδρών και γυναικών (οι γυναίκες φορούν μαύρα και οι άντρες φέρουν γενειάδα), καθώς και από την πλήρη αποχή από το αλκοόλ και την ίδρυση πολλών θρησκευτικών σχολείων αλλά και τις τακτικές θρησκευτικές λειτουργίες στο τζαμί.»

Με βάση τα στοιχεία, ο Σμίθ ισχυρίστηκε ότι η βοσνιακή κυβέρνηση δεν είχε τον έλεγχο του χωριού και ότι οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ απέφευγαν να εισέρχονται σε αυτό όταν μπορούσαν.

10 χρόνια απομόνωσης, αυτονομίας και ριζοσπαστικής ισλαμικής κατήχησης ήταν αρκετά για να μετατρέψουν την Γκόρνα Μαόκα σε προπύργιο των Ουαχαμπιστών.

Τα ακόλουθα γεγονότα οδήγησαν στη λήψη της απόφασης για την επιδρομή στην Γκόρνα Μαόκα:

*Τον Δεκέμβριο του 2009, δικαστήριο της Βοσνίας άσκησε δίωξη κατά ομάδας ριζοσπαστικών Μουσουλμάνων κατηγορώντας την για «τρομοκρατία» και την διακίνηση όπλων, αποκαλύπτοντας ότι είχαν αγοράσει και προμηθευτεί όπλα, εκρηκτικά και άλλα υλικά για την κατασκευή αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών. Επιπλέον, η αστυνομία ανακάλυψε βιντεοσκοπημένα ντοκουμέντα ανθρώπων οι οποίοι εκπαιδεύονταν στη μάχη και στη χρήση όπλων για την πραγματοποίηση επιθέσεων. Το δικαστήριο δεν αναφέρθηκε στους πιθανούς στόχους.

Ξένος διπλωμάτης στη Βοσνία δήλωσε ότι η επιδρομή στη Γκόρνα Μαόκα ήταν το επακόλουθο των διώξεων της βοσνιακής δικαιοσύνης.

Συγκεκριμένα, σε δηλώσεις του στο πρακτορείο Reuters, ο διπλωμάτης δήλωσε ότι ο κύριος προβληματισμός ήταν οι διασυνδέσεις που υπήρχαν με τους υποτιθέμενους τρομοκράτες οι οποίοι είχαν συλληφθεί δύο μήνες νωρίτερα.

*Στο τέλος του 2009, το Υπουργείο Ασφάλειας της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης έλαβε πληροφορίες ότι μεγάλος αριθμός Ουαχαμπιστών μετακινήθηκε στην περιοχή της Γκόρνα Μαόκα με το επιχείρημα ότι ήθελε να κατασκευάσει ένα Τζαμί.

Ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Ασφάλειας για την επαρχία της Τούζλα, Μίραλεμ Μάκιτς, προέβη στην εξής δήλωση: «Αληθεύει ότι το χωριό αποτελεί την στέγη μιας απομονωμένης κοινότητας τα μέλη της οποίας θεωρούν του εαυτούς τους Ουαχαμπιστές και μέχρι τώρα δεν έχουν δείξει καμιά προθυμία να συνεργαστούν με την αστυνομία. Ο Μάκιτς επιβεβαίωσε ότι ένας ασυνήθιστα μεγάλος αριθμός Ουαχαμπιστών βρισκόταν στη Γκόρνα Μαόκα για την κατασκευή Τζαμιού.

*Σύμφωνα με ρεπορτάζ στην ιταλική “Corriere della Sera”, ακραίοι ισλαμιστές δραστηριοποιούνται στα Βαλκάνια. Η εφημερίδα αναφέρθηκε σε μια πρόσφατη επιχείρηση των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών σε συνεργασία με Βόσνιους και Κροάτες αστυνομικούς, στο πλαίσιο της οποίας εντοπίστηκε ένας ισλαμικός τρομοκρατικός πυρήνας των Ουαχαμπιστών που είχε την βάση του στη Γκόρνα Μαόκα, και η οποία σύμφωνα με τα φαινόμενα σχεδίαζε επιθέσεις στην Ιταλία. Στις 3 Ιουνίου 2009, η αστυνομία συνέλαβε έναν κακοποιό με διπλή Βοσνιακή και Κροατική υπηκοότητα σε διαμέρισμα στο Ζάγρεμπ, όπου ανακαλύφθηκαν 11 εκτοξευτές ρουκετών, ποσότητες εκρηκτικών και αρκετοί πυροκροτητές, που σύμφωνα με τις ενδείξεις προορίζονταν για χρήση από τον τρομοκρατικό πυρήνα της Γκόρνα Μαόκα. Η αστυνομία πιστεύει ότι τα όπλα προορίζονταν για άτομο που εμπλέκεται στην παράνομη διακίνηση ανθρώπων στα Βαλκάνια το οποίο είχε διασυνδέσεις με τον πυρήνα και σχεδίαζε την μεταφορά όπλων και εκρηκτικών στην Ευρώπη μέσων διαδρομών παράνομης διακίνησης ανθρώπων στη Σλοβενία και στο Τριέστε της Βορειανατολικής Ιταλίας.

Αρκετά μηνύματα της Αλ Κάιντα έχουν εμφανιστεί σε ισλαμικές ιστοσελίδες τον τελευταίο χρόνο απευθύνοντας έκκληση για την στρατολόγηση «λευκών Μουτζαχεντίν» οι οποίοι θα μπορούν με περισσότερη ευκολία να διεξάγουν «Τζιχάντ» στην Ευρώπη και να υπονομεύσεις τα αντιτρομοκρατικά μέτρα της Δύσης.

Συμπεράσματα

Αυτά τα παραδείγματα αποδεικνύουν την δύσκολη και σύνθετη πραγματικότητα όσον αφορά στην τρομοκρατική υποδομή που εδραιώθηκε στα Βαλκάνια κατά την διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία η οποία και λειτουργεί ως κέντρο για την ριζοσπαστικοποίηση του μουσουλμανικού πληθυσμού στην περιοχή και ως αποσταθεροποιητικός παράγοντας ενθαρρύνοντας την συνέχιση της Τζιχάντ μεταξύ των Μουσουλμάνων και των αντιπάλων τους στην περιοχή.

Η υποστήριξη που παρείχε η Μουσουλμανική κυβέρνηση της Βοσνίας υπό το καθεστώς του Ιζετμπέκοβιτς και η συνεργασία μεταξύ των τρομοκρατών και των μουσουλμανικών παραστρατιωτικών οργανώσεων στα Βαλκάνια (στη Βοσνία, στο Κόσοβο την «Μακεδονία» (σημείωση: ΠΓΔΜ) και την Αλβανία) έστησαν τα θεμέλια για την υποδομή των τρομοκρατών, τους οποίους αναγκάζονται τώρα να αντιμετωπίσουν τόσο οι βαλκανικές χώρες όσο και η Δύση.

Η κυβέρνηση της Βοσνίας βρίσκεται σήμερα μεταξύ σφύρας και άκμονος. Αφενός, οι ΗΠΑ και οι κυβερνήσεις της Δύσης απαιτούν την συνεργασία της στον παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Και αφετέρου, οι αρχές και η κοινή γνώμη προβληματίζονται για την πραγματοποίηση επιχειρήσεων εναντίον των Μουτζαχεντίν που στάθηκαν δίπλα τους στον αγώνα τους στο παρελθόν.

Αυτή η διχογνωμία αντικατοπτρίζεται στην σχετικά περιορισμένη δράση της κυβέρνησης εναντίον των υποδομών της τρομοκρατίας, η οποία λαμβάνει χώρα κυρίως για να ικανοποιηθεί η Δύση και για να αποφευχθεί μια κρίση στο ευαίσθητο θέμα του παγκοσμίου πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Εφόσον αυτή η δράση περιορίζεται σε τοπικό επίπεδο δεν θα αντιμετωπίσει σε βάθος το πρόβλημα ούτε θα εξαρθρώσει την υποδομή των τρομοκρατών που έχουν δημιουργήσει εφαλτήριο στα Βαλκάνια.
*Στη φωτογραφία διακρίνουμε έναν ξένο Μουτζαχεντίν στη Βοσνία








Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Ο Αρραβωνιαστικός Δολοφονημένης Ιράνης Συναντά τον Πρόεδρο του Ισραήλ



Το "ΑΙΤ" παραθέτει μετάφραση άρθρου της ισραηλινής εφημερίδας "Haaretz" που αναφέρει ότι ο αρραβωνιαστικός της δολοφονημένης ιρανής διαδηλώτριας Νέντα Σούλταν επίσκεφθηκε το Ισραήλ και συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της χώρας, Σίμον Πέρες. Το άρθρο αποτελεί μια "απάντηση" σε όλους τους δήθεν "φιλοειρηνιστές" και "φιλοπαλαιστίνιους" ακτιβιστές στην Ελλάδα σε οργανώσεις όπως το "Free Gaza" και άλλες πρωτοβουλίες που έχουν κάνει πλάτες στο δικατωτορικό θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης και στις σκληροπυρηνικές παλαιστινιακές οργανώσεις που υποστηρίζει σαν την Χαμάς. όπως έχει καταγράψει το "ΑΙΤ" σε προηγούμενα άρθρα.

«Ο Αρραβωνιαστικός της Δολοφονημένης Ιρανής Διαδηλώτριας συναντά τον Πέρες σε Ταξίδι στο Ισραήλ»

“Haaretz” (22.3.2010)

Ο αρραβωνιαστικός της Νέντα Σούλταν, της εικοσιεπτάχρονης Ιρανής που πυροβολήθηκε κατά την διάρκεια διαδηλώσεων στην Τεχεράνη, συναντήθηκε με τον Πρόεδρο Σίμον Πέρες την Δευτέρα κατά την διάρκεια επίσκεψής του στο Ισραήλ.

«Ήρθα στο Ισραήλ ως Πρέσβης του ιρανικού λαού, ως αγγελιοφόρος του στρατοπέδου της ειρήνης", είπε ο αρραβωνιαστικός Κάσπιαν Μακίν.

Η Σουλτάν σκοτώθηκε κατά την διάρκεια των ταραχών που ξέσπασαν μετά την ανακοίνωση της συντριπτικής νίκης του Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ στις ιρανικές προεδρικές εκλογές τον Ιούνιο του 2009.

Ο θάνατός της, που βιντεοσκοπήθηκε και προβλήθηκε σε όλον τον κόσμο, έγινε σύμβολο και συσπείρωσε όλους τους διαδηλωτές υπέρ των μεταρρυθμίσεων.

«Η Νέντα ήταν προοδευτικός άνθρωπος, μια αγωνίστρια για την ελευθερία και αυτά τα χαρακτηριστικά κυλούσαν στο αίμα της», είπε ο Μακίν στον Πέρες. «Η θαρραλέα και σταθερή διαμαρτυρία της έφερε την ενότητα στον αγώνα του ιρανικού λαού και ελπίζω ότι οι πράξεις της θα οδηγήσουν στην αλλαγή στο μέλλον», είπε.

Ο Πέρες ευχήθηκε καλή Περσική Πρωτοχρονιά στον ιρανικό λαό και μίλησε για τον ιστορικό δεσμό του Ισραήλ με το Ιράν.

«Η εξέγερση πολλών Ιρανών αποκατέστησε την τιμή που χαρακτηρίζει τον ιρανικό πολιτισμό», είπε. «Πέρα από έναν οικονομικό ή στρατιωτικό αγώνα, θεωρώ αυτόν τον αγώνα μια ηθική μάχη και η Νέντα ήταν ένας θαρραλέος στρατιώτης σε αυτή τη μάχη.»

Οι σχέσεις μεταξύ Ιράν και Ισραήλ είναι ανύπαρκτες από τότε που έλαβε χώρα η Ισλαμική Επανάσταση το 1979, η οποία έδιωξε τον Σάχη από την εξουσία. Το Ισραήλ θεωρεί τα πυρηνικά σχέδια του Ιράν απειλή για την ύπαρξη του και δεν έχει αποκλείσει την λήψη στρατιωτικών μέτρων.
*Στη φωτογραφία από την "Haaretz" διακρίνουμε τον Κάσπιαν Μακίν, αρραβωνιαστικό της δολοφονημένης Νέντα Σούλταν μαζί με τον Πρόεδρο του Ισραήλ Σίμον Πέρες.

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

Ισραηλινοί Κομάντος Εκπαιδεύουν Άραβες;



Από την ιστοσελίδα του γνωστού Έλληνα διεθνολόγου, βρήκαμε το εξής άκρως ενδιαφέρον άρθρο. Το "ΑΙΤ" δεν μπορεί να επαληθεύσει ή να διαψεύσει τις πληροφορίες μέσα.

Δευτέρα, 22 Μάρτιος 2010 09:35

Drougos.gr 19.3.10.Δρ. Αθανάσιος Δρούγος


ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ

Πολλοί δεν θα το φανταζόντουσαν, αλλά είναι έτσι. Σύμφωνα με αποκλειστικές μας πληροφορίες, άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων από 9 Αραβικά κράτη(τα πιο πολλά στον Κόλπο των πετρελαίων), έχουν εκπαιδευτεί από Ισραηλινούς κομάντος(αξιωματικούς σε αποστρατεία), σε σύγχρονες τεχνικές ανορθόδοξου πολέμου και αντιμετώπισης ασύμμετρων απειλών, για χρόνια και μακριά από τη δημοσιότητα. Λέγεται ότι ο αριθμός των ανδρών που έχουν εκπαιδευτεί είναι γύρω στους 3000. Επιπλέον οι Αμερικανοί είχαν γνώση του προγράμματος, το οποίο περιλάμβανε και ειδικής φύσης ασκήσεις στα νερά του Κόλπου κατά ενδεχόμενων ενεργειών των ΙΡΑΝΩΝ.
Σε μια άλλη εξέλιξη-σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες μου- το ΡΙΑΝΤ σε περίπτωση που εκδηλωθεί προληπτική αεροπορική επίθεση του ΙΣΡΑΗΛ ή των ΗΠΑ κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων της Τεχεράνης, δεν έχει αποκλίσει την διέλευση αεροσκαφών μέσα από τον εναέριο χώρο της Σ.ΑΡΑΒΙΑΣ ή και την διάθεση στρατιωτικών βάσεων, αλλά επιθυμεί να έχει κάποια ενημέρωση για την τρέχουσα και προσεχή στάση των ΗΠΑ σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο….
http://www.drougos.gr/?p=3579&utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+anacondagrfeedburnercom+%28drougos.gr%29

Οι Παλαιστίνιοι Αποποιούνται των Ευθυνών Τους

Σε αυτό το άρθρο του στην γνωστή ισραηλινή εφημερίδα "Haaretz" που μετέφρασε το "ΑΙΤ" ο γνωστός Ισραηλινός σχολιαστής, Yoel Marcus, καταθέτει την δική του άποψη για την στάση των Παλαιστινίων και την αντιπαράθεση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ

«Οι Παλαιστίνιοι Αποποιούνται των Ευθυνών Τους»

Του Yoel Marcus

http://www.haaretz.com/hasen/spages/1157500.html

“Haaretz” (19.3.2010)

Από την αρχή φοβόμασταν ότι η ζωή με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα δεν θα ήταν εύκολη. Τα σημάδια από την Ουάσιγκτον ήταν ξεκάθαρα από την αρχή της θητείας του Προέδρου. Με όλα τα προβλήματα που έχει να λύσει στο εσωτερικό, δεν μπορούσε κανείς να περιμένει ότι θα χάιδευε το Ισραήλ όπως έκαναν οι προκάτοχοί του. Επιπλέον έχουμε την τάση να τρέφουμε υποψίες για έναν Πρόεδρο οι ανώτατοι σύμβουλοι του οποίου είναι Εβραίοι.

Ο Πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος ηγείται μιας κυβέρνησης που εμπεριέχει και εξτρεμιστικά στοιχεία, κατάλαβε από την αρχή ότι δεν ήταν η σωστή στιγμή να δυσαρεστήσει τη νέα αμερικανική κυβέρνηση. Η έκκληση του Ομπάμα για μία συμφωνία ειρήνης στη Μέση Ανατολή – ως μέρος της ομιλίας που έκανε στο Κάιρο, , ενώ προσπέρασε το Ισραήλ – αποτέλεσε ένα άλλο σημάδι ότι δεν μας θεωρεί τον πιο σημαντικό παράγοντα, όπως έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε.

Ο Νετανιάχου, ο οποίος δεν είναι αφελής, κατάλαβε ότι η κίνηση του Ομπάμα ήθελε μια απάντηση. Και μάλιστα αυτό έγινε με την ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Μπάρ Ιλάν στις 14 Ιουνίου 2009, κατά την οποία ο Νετανιάχου προέβη στην μεγαλύτερη πρόταση που έχει γίνει ποτέ από οποιονδήποτε Πρωθυπουργό. Δηλαδή, πρότεινε «Δύο κράτη για δύο λαούς.» Δεν χρειάζεται μετάφραση για να καταλάβει κανείς ότι αυτό που πρότεινε στην άλλη πλευρά είναι ένα Παλαιστινιακό κράτος, κάτι που προϋποθέτει τον τερματισμό της κατοχής και την χάραξη μονίμων συνόρων, με το οδυνηρό τίμημα της αποχώρησης και της έξωσης χιλιάδων εποίκων. Αντί να δεχθούν τα λεγόμενα του Πρωθυπουργού, κανένας δεν ανταποκρίθηκε στην πρόκληση. Η παλαιστινιακή ηγεσία θεώρησε την πρόταση παγίδα, και έθετε συνεχώς προϋποθέσεις, αρνούμενη ουσιαστικά να ξαναρχίσει τις διαπραγματεύσεις. Ως δημοσιογράφος που κάλυψε την σύνοδο του Κάμπ Ντέιβιντ η οποία έγινε υπό την αιγίδα του Προέδρου των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ, αναρωτιέμαι εάν θα είχαμε επιτύχει μια συμφωνία ειρήνης εάν η Αίγυπτος είχε απαιτήσει το πάγωμα των οικισμών στην Χερσόνησο του Σινά και είχε θέσει κι’ άλλες προϋποθέσεις για τις τελικές διαπραγματεύσεις

Ποιος είναι ο σκοπός μιας ειρηνευτικής συνόδου ή των απ’ ευθείας διαπραγματεύσεων εάν όχι η επίλυση μιας σειράς προβλημάτων που δεν μπορούν να επιλυθούν με ενδιάμεσες λύσεις; Αλλά και οι Παλαιστίνιοι μπορούν να προσέλθουν στις ειρηνευτικές συνομιλίες κρατώντας το κεφάλι ψηλά μετά τον μακρόχρονο ένοπλο αγώνα τους εναντίον του Ισραήλ, που ανάγκασε τον πρώην Πρωθυπουργό Αριέλ Σαρόν, να ξυπνήσει από το όνειρο του Μεγάλου Ισραήλ.

Και αντί να βοηθήσει τον Νετανιάχου να ανταποκριθεί στην δημόσια δέσμευσή του, η Κυβέρνηση Ομπάμα συνεργάστηκε με το φαινόμενο που ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσινγκερ, χαρακτήρισε ως το ταλέντο των Παλαιστινίων να χάνουν ευκαιρίες. Οι Αμερικανοί μεσολαβητές έχουν χαραμίσει μήνες ακούγοντας τις πιο απίστευτες δικαιολογίες των Παλαιστινίων για την άρνησή τους να ξεκινήσουν απ’ευθείας διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ.

Δεν είναι σαφές πως προέκυψε η ιδέα των έμμεσων διαπραγματεύσεων όταν ο Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς και οι φίλοι του σε ηγετικές θέσεις συνήθιζαν να πηγαινοέρχονται ελεύθερα για συνομιλίες με τον Πρωθυπουργό και την Υπουργό Εξωτερικών στην Ιερουσαλήμ. Για να μην αναφερθούμε και στο γεγονός ότι η εκ του σύνεγγυς συνομιλίες με την Συρία έχουν δημιουργήσει ένα κακό όνομα γι΄αυτού του είδους διαπραγματεύσεις εδώ και πολύ καιρό.

Αυτό που έχει προτείνει η αμερικανική κυβέρνηση δεν είναι εκ του σύνεγγυς συνομιλίες αλλά συνομιλίες εξ αποστάσεως, κρατώντας ξεχωριστά τις δύο πλευρές και δημιουργώντας ένα βήμα για να προβαίνουν στις πιο εξωπραγματικές απαιτήσεις. Και τι έγινε που υφίσταται πάγωμα των οικισμών για 10 μήνες; Και τι έγινε που το Ισραήλ δηλώνει ότι είναι έτοιμο για την δημιουργία παλαιστινιακού κράτους;

Ο Νετανιάχου δεν θα λάβει βραβείο επειδή δεν λέει ποτέ ψέματα. Αλλά εγώ τον πιστεύω όταν λέει ότι δεν γνώριζε εκ των προτέρων ότι ο Υπουργός Εσωτερικών, Έλι Γισάι, θα ανακοίνωνε σχέδιο για την ανέγερση 1.600 διαμερισμάτων στην Ιερουσαλήμ ακριβώς την ίδια στιγμή της επίσκεψης του Αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν. Ο Ομπάμα είχε δίκιο που θύμωσε, και όταν ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι θυμωμένος, όλος ο κόσμος είναι θυμωμένος. Ο Νετανιάχου επιδείνωσε την κατάσταση όταν επέμενε στο δικαίωμα της οικοδόμησης στην Ιερουσαλήμ προκαλώντας την έντονη επίπληξη της Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον σε τηλεφωνική συνομιλία. Όσο πιο πολύ προσπαθούσαμε να δικαιολογήσουμε την στάση μας, τόσο περισσότερο βρισκόμασταν σε μπελάδες. Τι περίμενε ο Νετανιάχου όταν τηλεφώνησε στον Ιταλό Πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι και στη Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ; Ότι θα καταδίκαζαν τον Ομπάμα;

Ο Μάικλ Όρεν, ο Ισραηλινός Πρέσβης στην Ουάσιγκτον πανικοβλήθηκε όταν προέβη στην δήλωση του που έγινε πρωτοσέλιδο ότι αυτή είναι η πιο σοβαρή κρίση που είχαμε με τις Ηνωμένες Πολιτείες εδώ και 35 χρόνια. Αλλά τι μπορεί να κάνει κάποιος ότι ο ίδιος ο Ομπάμα έχει χαμηλώσει τους τόνους και ο Ορέν διέψευσε ότι έκανε την επίμαχη δήλωση;

Και η Κλίντον μας επέκρινε στη Ουάσιγκτον, αλλά προχώρησε ένα βήμα μπροστά όταν είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεσμεύονται για την ασφάλεια του Ισραήλ. Και ο Ομπάμα προχώρησε μπροστά λέγοντας ότι δεν υπάρχει κρίση στις σχέσεις με το Ισραήλ. Η κρίση μπορεί να έχει τεθεί υπό έλεγχο, αλλά ακόμα σιγοκαεί. Είναι κρίμα που σε αυτές τις δημόσιες εμφανίσεις τους οι δυο τους δεν επέκριναν και την παλαιστινιακή ηγεσία επειδή θέτει συνεχώς προϋποθέσεις για την ανανέωση των διαπραγματεύσεων με το Ισραήλ.

Αυτή είναι η πρώτη φορά που μια ισραηλινή κυβέρνηση προτείνει την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους και απασχολούνται με ανοησίες όπως το πάγωμα των οικισμών για 10 μήνες. Ούτως ή άλλως, η Αμερική δεν θα επιτρέψει στο Ισραήλ να κτίζει πέρα από την Πράσινη Γραμμή όταν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις. Το Ισραήλ πρέπει να αποδείξει ότι δεσμεύεται για την ειρήνη. Είναι ατυχές το γεγονός ότι η Κυβέρνηση Ομπάμα δεν απαιτεί και το ίδιο από τους Παλαιστίνιους.

Η Αλήθεια για την "Πολιορκία" της Γαζας


Σε άρθρο του προς την "ynetnews.com" που μετέφρασε το "ΑΙΤ" ο Jacob Shrybman, υποδιευθυντής του "Κέντρου Τύπου της Σντερότ, " μία πόλη που συνορεύει με την Γάζα και έχει δεχθεί εκατοντάδες επιθέσεις με ρουκέτες της Χαμάς, εκφράζει την δική του άποψη για το θέμα της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα και την λεγόμενη πολιορκία της, η οποία αναμφίβολα περιέχει και πολλές αλήθειες για το θέμα.


«Ο Μύθος της Πολιορκίας της Γάζας»

Μέσα στους ισχυρισμούς για «πολιορκία» η Γάζα λαμβάνει περισσότερη βοήθεια από την Αϊτή που χτυπήθηκε από σεισμό.

Του Jacob Shrybman

http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-3864592,00.html

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μούν αναμένεται να φτάσει στο Ισραήλ για να επισκεφθεί τη Γάζα σε μια περίοδο όπου υπάρχουν απαιτήσεις να τερματιστεί η λεγόμενη πολιορκία της περιοχής που ελέγχεται από τρομοκράτες. Αλλά πρέπει κάποιος να αναρωτηθεί σε ποια πολιορκία αναφέρεται αφού μεταφέρθηκαν στη Λωρίδα της Γάζας 738.576 τόνοι ανθρωπιστικής βοήθειας το 2009.

Επιπλέον, ο ΟΗΕ έχει παράσχει $200 εκατομμύρια δολάρια στη Λωρίδα σε βοήθεια μετά την στρατιωτική επιχείρηση, που σύμφωνα με τις εκθέσεις οδήγησε σε 1.300 θανάτους ενός πληθυσμού μικρότερου του1.5 εκατομμυρίων ανθρώπων. Εν τω μεταξύ, πέρα από τα σχέδια για να συγκεντρωθούν περισσότεροι πόροι, μέχρι το τέλος Ιανουαρίου, ο ΟΗΕ έχει δώσει μόνο $10 εκατομμύρια δολάρια στα θύματα της φυσικής καταστροφής στη Αϊτή μετά τον σεισμό που στοίχισε την ζωή σε 230.000 ανθρώπους και που επηρέασε την ζωή 3 εκατομμυρίων ανθρώπων. Αυτό βέβαια χωρίς να αναφερθεί το γεγονός ότι οι κάτοικοι της Αϊτής δεν έχουν επιτεθεί σε έναν αθώο γειτονικό πληθυσμό για μια δεκαετία.

Η διεθνής κοινότητα έχει πιστέψει το τεράστιο ψέμα σχετικά με μια ισραηλινή πολιορκία στη Λωρίδα της Γάζας, ενώ αγνοεί τα πραγματικά στοιχεία. Η διεθνής ανθρωπιστική βοήθεια περνά γρήγορα στη Γάζα εδώ και χρόνια και δεν σταμάτησε καθόλου μετά την επιχείρηση «Συμπαγές Μολύβι», καθώς 30.576 φορτηγά με βοήθεια πέρασαν στην περιοχή το 2009. Το 2009, 4.883 τόνοι ιατρικού εξοπλισμού έφτασαν στη Λωρίδα της Γάζας. Μόλις τον περασμένο μήνα μεταφέρθηκε στη Λωρίδα ένας νέος αξονικός τομογράφος.

Η μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου;

Η Λωρίδα της Γάζας έχει χαρακτηριστεί και ως η μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου, υπονοώντας ότι οι κάτοικοι δεν μπορούν να φύγουν από την περιοχή. Όμως το 2009, 10.544 ασθενείς και οι οικογένειές τους έφυγαν από την Γάζα για ιατρική περίθαλψη στο Ισραήλ. Μόνο την περασμένη εβδομάδα σχεδόν 500 ασθενείς από την Γάζα έφτασαν στο Ισραήλ για ιατρική περίθαλψη.

Εν τω μεταξύ, αξιωματούχοι των ΗΠΑ όπως τα μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων, Κήθ Έλισον και Μπράιαν Μπέρντ, που επισκέφθηκαν την Σντερότ με το Κέντρο Τύπου της πόλης, έχουν προωθήσει της ιδέα περί «πολιορκίας της Γάζας». Φαίνεται να αγνοούν το γεγονός ότι η Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, δεσμεύτηκε να δοθούν $900 εκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια στη Γάζα μετά την επιχείρηση «Συμπαγές Μολύβι.» Μία έκθεση του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ και της USAID που υπολόγισε την βοήθεια που δόθηκε στην Αϊτή , η οποία χτυπήθηκε από φονικό σεισμό, αναφέρει ότι μέχρι τον περασμένο μήνα όλα τα προγράμματα της κυβέρνησης των ΗΠΑ παρείχαν περισσότερα από $700 εκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια, δηλαδή $200 εκατομμύρια λιγότερα από την βοήθεια στην Λωρίδα της Γάζας που ελέγχεται από τρομοκράτες.

Έχει περάσει ένας χρόνος από την επιχείρηση «Συμπαγές Μολύβι» και η διεθνής κοινότητα πιστεύει ακόμα το ψέμα περί «πολιορκίας της Γάζας.» Εν τω μεταξύ, το Κέντρο Τύπου της Σντερότ, αναφέρει ότι 320 ρουκέτες και όλμοι έχουν χτυπήσει το Ισραήλ μέσα στο ίδιο έτος. Ο Μπαν Κι Μούν θα έπρεπε να επισκεφθεί το Κιμπούτς Νιρίμ να δει το μέρος όπου μια ρουκέτα κατάστρεψε ένα κτήριο την περασμένη εβδομάδα αντί να προωθεί μύθους με την επίσκεψη του στη Λωρίδα της Γάζας.

Ο Jacob Shrybman, είναι ο Υποδιευθυντής του Κέντρου Τύπου της Σντερότ. http://www.sderotmedia.org.il/


*Στις φωτογραφίες διακρίνουμε ανθρωπιστική βοήθεια να περνά στη Γάζα από το Ισραήλ

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

“Free Gaza”:Ανθρωπιστική Οργάνωση ή Κίνημα Νομιμοποίησης της Χαμας;



Η οργάνωση Free Gaza και οι αποστολές σκαφών που έχει στείλει στη Γάζα, έχουν λάβει μεγάλη δημοσιότητα στην Ελλάδα. Παρουσιάζονται ως ανθρωπιστική προσπάθεια που στόχο έχει να προσφέρει βοήθεια στον δοκιμαζόμενο λαό της Λωρίδας και να σπάσει τον θαλάσσιο αποκλεισμό της. Μάλιστα, η οργάνωση προετοιμάζει και μια νέα αποστολή με έναν «στόλο» από πλοία στην περιοχή στα μέσα Απριλίου ως μέρος μιας διεθνούς εκστρατείας μαζί με οργανώσεις της Τουρκίας και της Ιρλανδίας. Προκειμένου να συγκεντρώσει χρήματα για τη νέα αποστολή της, η οργάνωση έχει διοργανώσει συναυλία στην Αθήνα και εκδηλώσεις ανά την Ελλάδα, ενώ έχει δημοσιεύσει εκκλήσεις σε εφημερίδες για καταθέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Όμως μια σε βάθος έρευνα του «ΑΙΤ» αποκαλύπτει ότι στην πραγματικότητα οι ανθρωπιστικές δραστηριότητες της Free Gaza έχουν μόνο συμβολικό χαρακτήρα, ενώ ταυτόχρονα έχει σαφή πολιτική ατζέντα που προσφέρει πολιτική υποστήριξη και βήμα προβολής στη Χαμάς και το Ιράν. (http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=139584; http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=139486; http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=141828; http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&pubid=10443030;
http://www.haniotika-nea.gr/index.php?artid=44029)

Η διακήρυξη αρχών, ελληνική συμμετοχή και πολιτική δράση

Η “Free Gaza” άρχισε να δραστηριοποιείται το 2008 με σκοπό όπως ισχυρίζεται η ίδια να σπάσει τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας από το Ισραήλ, ο οποίος επιβλήθηκε μετά την κατάληψη της Λωρίδας από την ακραία παλαιστινιακή οργάνωση της Χαμάς και επιθέσεις με ρουκέτες εναντίον Ισραηλινών πολιτών.

Η αγγλόφωνη ιστοσελίδα της Free Gaza αναφέρει ότι πρόκειται για μια πολυεθνική οργάνωση που θέλει να στρέψει την διεθνή προσοχή στον αποκλεισμό της Γάζας με «κοινωνική βοήθεια» και «μη βίαια μέσα». Οι πηγές χρηματοδότησης της οργάνωσης δεν είναι σαφείς, όμως αυτοχαρακτηρίζεται ως φιλανθρωπική και έχει την βάση της στη Λευκωσία. Επίσης, έχει διοριστεί ένα διεθνές «Προσωρινό Διοικητικό Συμβούλιο» και διαθέτει έναν μεγάλο κατάλογο διεθνών υποστηρικτών.

Από την ίδρυση της η οργάνωση έχει πραγματοποιήσει 8 αποστολές στη Γάζα, 5 εκ των οποίων κατόρθωσαν να προσεγγίσουν την Λωρίδα. Οι άλλες τρεις εμποδίστηκαν από τις Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις. Σε δύο από αυτές τις περιπτώσεις, τα πλοία προσπάθησαν να προσεγγίσουν τη Γάζα κατά την διάρκεια του πολέμου εκεί τον Ιανουάριο του 2009, και στην άλλη περίπτωση μετά τον πόλεμο συνελήφθησαν και απελάθηκαν οι ακτιβιστές που επέβαιναν στο σκάφος.

Η ελληνική συμβολή στην οργάνωση είναι σημαντικότατη καθώς Έλληνες ακτιβιστές έχουν παίξει καταλυτικό ρόλο στην διοργάνωση αρκετών αποστολών. Σε κάποιες αποστολές τα πλοία έφεραν ελληνική σημαία, ενώ μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου συμμετείχαν σε μερικές απ’ αυτές. Σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις ο καπετάνιος ήταν Έλληνας. Ένα πρόσωπο κλειδί σε αυτές τις αποστολές από ελληνικής πλευράς φέρεται να είναι ο Βαγγέλης Πισσίας, καθηγητής ΤΕΙ, και μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη των μελών της τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΛΑ. Ο Πισσίας είναι γνωστός για τις φιλο-παλαιστινιακές του απόψεις. Είναι επίσης μέλος του διεθνούς προσωρινού διοικητικού συμβουλίου της Free Gaza. (http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=356423; http://www.freegaza.org/ )

Η διακήρυξη αρχών της διεθνούς οργάνωσης αναφέρει ότι σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των εθνικοτήτων, καλεί το Ισραήλ να αποχωρήσει από τα εδάφη που κατέλαβε το 1967, ενώ αναφέρει ότι οι «νόμιμοι κάτοικοι» των εδαφών που κατελήφθησαν θα πρέπει να ελέγχουν την είσοδο και έξοδο απ’ αυτά τα εδάφη και να έχουν πρόσβαση στον διεθνή θαλάσσιο και εναέριο χώρο χωρίς ισραηλινές παρεμβολές. Η οργάνωση τάσσεται υπέρ της επιστροφής όλων των Παλαιστινίων προσφύγων στο Ισραήλ και τα παλαιστινιακά εδάφη, κάτι που ουσιαστικά θα ισοδυναμούσε με την καταστροφή του, όμως ταυτόχρονα αναφέρει ότι υποστηρίζει «την τήρηση της αρχής της μη βίας και της μη βίαιης αντίστασης.» ( http://www.freegaza.org/en/about-us/mission )

Η οργάνωση έχει διάφορα παραρτήματα ανά τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα. Η διακήρυξη αρχών της ελληνικής ιστοσελίδας της Free Gaza «Ένα Καράβι για την Γάζα» διαφέρει από αυτήν της διεθνούς ιστοσελίδας, καθώς δεν κάνει λόγο για «μη βίαια μέσα.» Αντίθετα, αναφέρει ότι υποστηρίζει «το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στην αντίσταση με κάθε μέσο για να απελευθερώσει την πατρίδα του από την κατοχή», δημιουργώντας ερωτηματικά για το αν οι Έλληνες διοργανωτές της “Free Gaza” υποστηρίζουν τις βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας σε καφετέριες, λεωφορεία, κτλ, και τις ρίψεις ρουκετών εναντίον αθώων Ισραηλινών πολιτών από ακραίες οργανώσεις σαν την Χαμάς. Αυτά τα εύλογα ερωτήματα ενισχύονται και από την συμπεριφορά και την δράση των Ελλήνων μελών των αποστολών της «Free Gaza». (http://www.shiptogaza.gr/Ποιοι-Είμαστε )

Οι δύο αποστολές της οργάνωσης που έχουν ιδιαίτερο ελληνικό ενδιαφέρον πραγματοποιήθηκαν τον Αύγουστο του 2008 και τον Ιανουάριο του 2009 (κατά την διάρκεια του πολέμου). Για την πρώτη αποστολή χρησιμοποιήθηκαν δύο ψαροκάικα, το «Δημήτρης Κ.» (Free Gaza) και το «Άγιος Νικόλαος» (Liberty). Σε αυτήν, συμμετείχε μεταξύ άλλων, o Πέτρος Γιώτης, εκδότης του περιοδικού «Κόντρα» που προβάλλεται πολύ σε ελληνικές ιστοσελίδες του αντιεξουσιαστικού χώρου και γνωστός μάρτυρας υπεράσπισης στην δίκη του μέλους της 17 Νοέμβρη, Δημήτρη Κουφοντίνα. Μαζί και στην πρώτη αποστολή και ο Κώστας Καλαρέμας, γνωστό άτομο του αναρχικού χώρου, ο οποίος στο παρελθόν έχει συλληφθεί και καταδικαστεί από την Ελληνική Δικαιοσύνη για ληστεία τράπεζας. (http://archive.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=13.06.2003,id=2149080:
http://archive.enet.gr/online/online_text?dt=29/01/2006&c=110&id=24260544)

Σε ότι αφορά τις δραστηριότητες των μελών της πρώτης αποστολής στη Γάζα, σε λεπτομερέστατη αφήγησή του που δημοσιεύθηκε στο Indy.gr, ο Πέτρος Γιώτης αναφέρει ότι τα μέλη της “Free Gaza” βρίσκονταν υπό την ένοπλη προστασία της αστυνομίας της Χαμάς, καθ’ όλη την διάρκεια της παραμονής τους εκεί, ότι συνάντησαν υψηλόβαθμο στέλεχος της Ισλαμικής Τζιχάντ, και ότι δεξιώθηκαν από τον Ισμαήλ Χανίγιε, τον Πρωθυπουργό της Χαμάς στη Γάζα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Χαμάς και η Ισλαμική Τζιχάντ έχουν χαρακτηριστεί ως τρομοκρατικές οργανώσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υποστηρίζονται και χρηματοδοτούνται από το Ιράν και ευθύνονται για σωρεία τρομοκρατικών ενεργειών εναντίον εκατοντάδων αθώων Ισραηλινών πολιτών για να μην μιλήσουμε για την ρίψη χιλιάδων ρουκετών από την Γάζα προς το Ισραήλ.
(http://indy.gr/newswire/antapokrisi-apo-gaza-toy-petroy-giti/?searchterm=None; http://indy.gr/analysis/spazontas-ton-apokleismo-tis-gazas-1; http://www.mfa.gov.il/MFA/Terrorism-+Obstacle+to+Peace/Palestinian+terror+since+2000/Victims+of+Palestinian+Violence+and+Terrorism+sinc.htm )

Οι «ανθρωπιστικές δραστηριότητες» κάποιων Ελλήνων μελών της Free Gaza δεν σταματούν εδώ. Στην πρώτη αποστολή συμμετείχε και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Τάσος Κουράκης. Δεν είναι σαφές εάν ο Τ. Κουράκης συμμετείχε στη συνάντηση με το μέλος της Ισλαμικής Τζιχάντ, όμως σίγουρα συναντήθηκε με τον Πρωθυπουργό της Χαμάς στη Γάζα, Ισμαήλ Χανίγιε. Από την ιστοσελίδα του κ. Κουράκη μαθαίνουμε επίσης ότι τα μέλη της αποστολής έλαβαν τιμητικά παλαιστινιακά διαβατήρια σε τελετή που πραγματοποιήθηκε με υψηλόβαθμα στελέχη της Χαμάς. Είναι επίσης βέβαιο ότι ο Τάσος Κουράκης, μετά το ταξίδι του στη Γάζα, μετέβη στην Δαμασκό τον Μάρτιο του 2009 με ελληνική αντιπροσωπεία η οποία είχε συνάντηση με τον Χάλεντ Μεσαάλ, τον αρχηγό της Χαμάς στη Συρία. Ο Χαλέντ Μεσαάλ θεωρείται ότι ανήκει στην πιο σκληροπυρηνική πτέρυγα της οργάνωσης η οποία παίρνει εντολές κατευθείαν από την Τεχεράνη.(http://www.kourakis.gr/drasi/%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%93%CE%AC%CE%B6%CE%B1%CF%82; http://mpostani.blogspot.com/2009/03/blog-post_4774.html )

Σε ότι αφορά άλλα μέλη τoυ κοινοβουλίου, η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Σοφία Σακοράφα αναφέρεται αρχικά ως επιβάτης στην όγδοη αποστολή της “Free Gaza» κατά την διάρκεια του πολέμου με τον πλοίο «Αρίων» (Spirit of Humanity) τον Ιανουάριο του 2009. Δεν είναι όμως καθόλου βέβαιο εάν τελικά ταξίδεψε με το πλοίο. Πάντως, υποστηρίζει θερμά τις δραστηριότητες της οργάνωσης και στην ιστοσελίδα της προβάλλονται φωτογραφίες της δίπλα στο σκάφος. Είναι επίσης απόλυτα σαφές ότι η κ. Σακοράφα συμμετείχε στην ίδια ελληνική αποστολή με τον Τάσο Κουράκη που επισκέφθηκε την Δαμασκό τον Μάρτιο του 2009 και συναντήθηκε με διάφορες παλαιστινιακές οργανώσεις, αν και δεν είναι σίγουρο ότι ήταν παρούσα στην συνάντηση με την ηγέτη της Χαμάς, Χάλεντ Μεσαάλ. Είναι επίσης βέβαιο ότι η Σοφία Σακοράφα συμμετείχε σε συνέδριο για το παλαιστινιακό στην Τεχεράνη στις αρχές Μαρτίου του 2009, και σε εκδήλωση της Ιρανικής Πρεσβείας με θέμα την Γάζα τον Ιανουάριο του 2010. Στην ίδια εκδήλωση τον Ιανουάριο συμμετείχε και ο καθηγητής Βαγγέλης Πισσίας ενός των συντονιστών της Free Gaza στην Ελλάδα. Δηλαδή αυτοί οι δύο άνθρωποι που τόσο κόπτονται δήθεν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των Παλαιστινίων, συμμετείχαν χωρίς αιδώ σε εκδηλώσεις του ιρανικού καθεστώτος μετά τα βίαια επεισόδια, τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις προφυλακίσεις και τον βασανισμό αντιφρονούντων εκεί. Η απορία αυτή είναι ακόμα μεγαλύτερη για την Σοφία Σακοράφα που τυχαίνει να είναι γυναίκα. (http://www.freegaza.org/en/home/56-news/672-mercy-ship-departs-for-gaza-we-are-coming-in-on-tuesday; http://www.sakorafa.gr/pages/?id=100; http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2010/01/gaza-symbol-of-resistance-organized-by.html; http://mpostani.blogspot.com/2009/03/blog-post_4774.html; http://www.sakorafa.gr/pages/?id=101; http://www.sakorafa.gr/pages/?id=102)

Ο αποκλεισμός της Γάζας, η ανθρωπιστική κατάσταση και δράση της Free Gaza: Ανθρωπιστική Βοήθεια ή συμβολική επικοινωνιακή κίνηση;

Ενώ είναι σαφές ότι μερικά μέλη της Free Gaza, και οπωσδήποτε κάποιοι Έλληνες εκπρόσωποι και υποστηρικτές της, είχαν επαφές με στελέχη ακραίων Παλαιστινιακών οργανώσεων και του Ιράν, αξίζει επίσης να εξεταστεί εάν πράγματι η οργάνωση προσφέρει κάποια σημαντική ανθρωπιστική βοήθεια στους κατοίκους της Γάζας.

Για να γίνει αυτό πρέπει να δοθεί ένα σύντομο ιστορικό για την παρούσα κατάσταση στη Λωρίδα.

Τον Σεπτέμβριο του 2005, το Ισραήλ απέσυρε όλες τις δυνάμεις του και τους οικισμούς του από την Λωρίδα της Γάζας. Οι επιθέσεις με ρουκέτες εναντίον Ισραηλινών πόλεων μέσα στο Ισραήλ από την Χαμάς και άλλες παλαιστινιακές οργανώσεις, που είχαν ξεκινήσει το 2001, εντάθηκαν. Τον Νοέμβριο του 2005 με την μεσολάβηση της τότε Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κοντολίζα Ράις υπεγράφη συμφωνία για την διέλευση ανθρώπων από την Ράφα στα σύνορα με την Αίγυπτο υπό την επίβλεψη της Παλαιστινιακής Αρχής και επιθεωρητών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ προϊόντα περνούσαν από το σημείο ελέγχου του Κέρεν Σαλόμ υπό ισραηλινή εποπτεία.

Το 2006 η Χαμάς κέρδισε με συντριπτική νίκη τις εκλογές στα παλαιστινιακά εδάφη, και συγκεκριμένα τις εκλογές για το Παλαιστινιακό Νομοθετικό Συμβούλιο. Δημιουργήθηκε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας με το άλλο παλαιστινιακό κόμμα της Φατάχ, του Προέδρου Μαχμούντ Αμπάς, όμως η Χαμάς ουσιαστικά έλεγχε την Λωρίδα της Γάζας. Η Χαμάς είναι μία οργάνωση που απορρίπτει την ύπαρξη του Ισραήλ και τις προηγούμενες ειρηνευτικές συμφωνίες που έχει υπογράψει η Ισραηλινή Κυβέρνηση με την Παλαιστινιακή Αρχή. Ως αποτέλεσμα το 2006 – 2007, το Διεθνές Κουαρτέτο (ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση, Ρωσία και ο ΟΗΕ) μαζί με το Ισραήλ επέβαλαν οικονομικές κυρώσεις στην παλαιστινιακή κυβέρνηση με την απαίτηση η Χαμάς να αποδεχθεί τρεις όρους: να αποκηρύξει τη βία, να αναγνωρίσει το Ισραήλ, και να αποδεχθεί τις προηγούμενες συμφωνίες που υπέγραψε η Παλαιστινιακή Αρχή. Η Χαμάς δεν ανταποκρίθηκε σε αυτούς τους όρους.

Το 2007 η Χαμάς κατάλαβε δια της βίας την Λωρίδας της Γάζας, έπειτα από ένοπλη διένεξη με την Φατάχ. Κατά την διάρκεια των εχθροπραξιών η Χαμάς έδιωξε τους αξιωματούχους της Φατάχ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιθεωρούσαν τα σύνορα με την Αίγυπτο. Είχε προηγηθεί και η απαγωγή του Ισραηλινού στρατιώτη Γκιλάντ Σαλίτ, από την Χαμάς, μέσα σε ισραηλινό έδαφος τον Ιούνιο του 2006.

Με δεδομένο ότι είχε να κάνει με μια εχθρική οργάνωση και τις συνεχιζόμενες ρίψεις ρουκετών από την Γάζα, ως μέσον πίεσης, η Κυβέρνηση του Ισραήλ αποφάσισε να επιβάλλει έναν αμφιλεγόμενο αποκλεισμό της Γάζας δια εδάφους και θαλάσσης.

Σε ότι αφορά τον αποκλεισμό και την ασφάλεια του Ισραήλ, ο θαλάσσιος χώρος της Γάζας αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση διότι χρησιμοποιείται συχνά για την μεταφορά παράνομων όπλων.

Ακολούθησε μια περίοδος με αυξανόμενες και μειωμένες εντάσεις με τις εκτοξεύσεις ρουκετών από την Χαμάς και άλλες οργανώσεις και ισραηλινές επιχειρήσεις στη Γάζα, καθώς και διαπραγματεύσεις για κατάπαυση του πυρός, με κύρια αυτή που διήρκησε από τον Ιούνιο μέχρι τον Δεκέμβριο του 2008. Η Χαμάς θεωρούσε ότι αυτή η εκεχειρία θα οδηγούσε σε άρση του αποκλεισμού, κάτι που δεν έγινε, ενώ η Ισραηλινή Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι παρά την εκεχειρία συνέχιζε να εκτοξεύεται μεγάλος αριθμός ρουκετών από τη Γάζα εναντίον ισραηλινών πολιτών. Σύμφωνα με ισραηλινές πηγές, κατά την διάρκεια της παύσης του πυρός έπεσαν 543 ρουκέτες στο Ισραήλ. Η εκεχειρία κατάρρευσε τον Δεκέμβριο του 2008 με το Ισραήλ να δηλώνει ότι η Χαμάς αποφάσισε την παύση μονομερώς και την Χαμάς να κατηγορεί το Ισραήλ. Το βέβαιο όμως είναι ότι το Ισραήλ αποφάσισε να προχωρήσει σε μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση 20 ημερών στη Γάζα αφού δέχθηκε τουλάχιστον 12.000 χιλιάδες ρουκέτες στο έδαφός του από μία περιοχή από την οποία είχε αποχωρήσει το 2005 και όταν ήταν σαφές ότι η Χαμάς είχε εντείνει τις επιθέσεις της οι οποίες έγιναν καθημερινό φαινόμενο. http://en.wikipedia.org/wiki/2007%E2%80%932010_blockade_of_the_Gaza_Strip
http://www.mfa.gov.il/MFA/Terrorism-+Obstacle+to+Peace/Hamas+war+against+Israel/Operation_Gaza_Context_of_Operation_5_Aug_2009.htm)

Σε ότι αφορά την ανθρωπιστική βοήθεια μετά τον αποκλεισμό, το Ισραηλινό Υπουργείο Άμυνας αναφέρει ότι από τον Ιούλιο του 2007 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2008 μετά την επιβολή του αποκλεισμού μεταφέρθηκαν στη Γάζα πάνω από 800.000 τόνοι ανθρωπιστικής βοήθειας μέσω της (COGAT) (το Ισραηλινό κέντρο συντονισμού κυβερνητικών δραστηριοτήτων στα παλαιστινιακά εδάφη). (http://www.mfa.gov.il/MFA/Government/Communiques/2008/Humanitarian+assistance+transferred+to+Gaza+4-Mar-2008.htm;
http://www.mfa.gov.il/MFA/Government/Communiques/2008/Humanitarian_assistance%20_to_Gaza_since_June_19_calm_understanding_18_Nov_2008)

Η COGAT αναφέρει επίσης ότι κατά την διάρκεια του πολέμου μεταφέρθηκαν στην Λωρίδα πάνω από 37.000 τόνοι ανθρωπιστικής βοήθειας (τρόφιμα, φάρμακα και ιατρικός εξοπλισμός) σε 1503 φορτηγά. Επίσης μεταφέρθηκαν πάνω από 1,5 εκατομμύρια λίτρα βενζίνης στη Λωρίδα και παρέχει αναλυτικό κατάλογο της βοήθειας που διήρθε σε καθημερινή βάση. (http://www.mfa.gov.il/MFA/Government/Communiques/2009/Humanitarian_aid_to_Gaza_following_6_month_calm.htm?DisplayMode=print)

Κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις προέβαιναν σε τρίωρη μονομερή παύση των εχθροπραξιών προκειμένου να φτάσει η ανθρωπιστική βοήθεια στον άμαχο πληθυσμό

Τέλος η COGAT αναφέρει ότι μετά το πέρας του πολέμου έχουν μεταφερθεί στη Γάζα πάνω από 800.000 χιλιάδες τόνοι ανθρωπιστικής βοήθειας και πάνω από 120 εκατομμύρια λίτρα καυσίμων. Σε σχέση με τα καύσιμα, η COGAT δηλώνει ότι δεν υπάρχει περιορισμός σε αυτά για οικιακή χρήση (μαγείρεμα, κλπ.). Επίσης δηλώνει ότι προβλήματα στα καύσιμα έχουν προκληθεί και από επιθέσεις της Χαμάς στα διυλιστήρια Ναχάλ Όζ στα σύνορα με την Γάζα. (http://www.mfa.gov.il/MFA/Government/Communiques/2010/Increased_humanitarian_aid_Gaza_after_IDF_operation_Jan_2009 )

Όμως μετά τον πόλεμο οι Ισραηλινές Αρχές δεν επιτρέπουν την διέλευση δομικών υλικών (μέταλλα, τσιμέντο) στη Γάζα που είναι αναγκαία για την ανοικοδόμηση, με την αιτιολογία ότι μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή ρουκετών που εκτοξεύονται κατά Ισραηλινών. Είναι γεγονός ότι απλά μέταλλα, όπως μεταλλικοί σωλήνες χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των «Κασάμ», δηλαδή των ρουκετών που εκτοξεύει η Χαμάς, όμως δεν είναι σαφές εάν αυτό ισχύει και για το τσιμέντο. Ενδεχομένως το Ισραήλ να θέλει με αυτό τον τρόπο να διατηρήσει την πίεση που ασκεί στο καθεστώς της Χαμάς. (http://www.ochaopt.org/gazacrisis/admin/output/files/ocha_opt_gaza_humanitarian_situation_report_2009_03_30_english.pdf; http://blogs.howstuffworks.com/2008/02/28/how-kassam-rockets-work/ )


Μετά την επιβολή του αποκλεισμού και ιδιαίτερα κατά την διάρκεια του πολέμου, το Ισραήλ δέχθηκε έντονη κριτική από τον ΟΗΕ και ανθρωπιστικές οργανώσεις όπως η Human Rights Watch, Οxfam, και την Διεθνή Αμνηστία που έκαναν λόγο για «ανθρωπιστική καταστροφή» και «συλλογική τιμωρία» των Παλαιστινίων. Στην διάρκεια του πολέμου αυτές οι ανθρωπιστικές οργανώσεις ισχυρίστηκαν ότι οι κάτοικοι της Γάζας υπέφεραν από τρομερές ελλείψεις, δεν είχαν αρκετή ανθρωπιστική βοήθεια ή δεν μπορούσαν να αποκτήσουν πρόσβαση σε αυτήν λέγοντας ότι τα μέτρα του Ισραήλ δεν ήταν επαρκή.
(http://en.wikipedia.org/wiki/2007%E2%80%932010_blockade_of_the_Gaza_Strip)

Η τελευταία αναφορά του Γραφείου για τον Συντονισμό Ανθρωπιστικών Υποθέσεων του ΟΗΕ (OCHA) η οποία συντάχθηκε τον Μάρτιου το 2009 δεν κάνει λόγο για έλλειψη τροφίμων στη Γάζα. Αντίθετα, δηλώνει ότι είναι επαρκή. Όμως κάνει λόγο για έλλειψη καυσίμων, για έλλειψη πετρελαίου για οικιακή χρήση, προβλήματα στην ηλεκτροδότηση, στην πρόσβαση στο νερό και την παροχή του σε μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού, για οικονομική κρίση καθώς και στην τρομερή ζημιά που προκλήθηκε στις υποδομές από τον πόλεμο οι οποίες δεν μπορούν να επισκευαστούν επειδή το Ισραήλ δεν επιτρέπει την διέλευση δομικών υλικών στην Λωρίδα. Αναφέρει δε ότι υπάρχουν στην Γάζα 600 χιλιάδες τόνοι χαλασμάτων. Επίσης, ισχυρίζεται ότι το Ισραήλ καθυστερεί ή δεν επιτρέπει την διέλευση κάποιων τροφίμων, ειδών καθαριότητας, παιχνίδια, κλπ. Παρόμοια αναφορά κάνει και η Human Rights Watch, η οποία σε έκθεσή της τον Δεκέμβριο του 2009, δηλώνει ότι στον πόλεμο καταστράφηκαν πάνω από 3.500 κατοικίες, 200 εργοστάσια, αποθήκες, σχολεία, υποδομές και αγροτικές εκτάσεις ενώ χιλιάδες άνθρωποι παραμένουν χωρίς ηλεκτροδότηση ή υποφέρουν από παύσεις στην παροχή της. Πάνω από 160 οικογένειες ζουν ακόμα σε σκηνές. (http://www.ochaopt.org/gazacrisis/admin/output/files/ocha_opt_gaza_humanitarian_situation_report_2009_03_30_english.pdf; http://www.hrw.org/en/news/2009/12/26/israelgaza-one-year-after-hostilities-abuses-unpunished)

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι κάτοικοι της Γάζας μπορεί ναι μεν να μην πεινάνε, όμως αντιμετωπίζουν την κακουχία της καταστροφής στις υποδομές τους και την οικονομία τους για να μην μιλήσουμε για την ανθρώπινη καταστροφή που προκάλεσε ο πόλεμος. Ταυτόχρονα, είναι επίσης αλήθεια ότι κάποια από τα δομικά υλικά που χρειάζονται για να οικοδομηθεί η Λωρίδα όντως χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των ρουκετών Κασάμ που εκτοξεύονται εναντίον του Ισραήλ.

Σε ότι αφορά την συνεισφορά της “Free Gaza” σε ανθρωπιστική βοήθεια, η ελληνική και αγγλόφωνη ιστοσελίδα της οργάνωσης δεν δίνουν λεπτομερή αναφορά για την βοήθεια που έχει παραδώσει στη Γάζα σε όλες τις αποστολές. Σε κάποιες μόνο περιπτώσεις αναφέρουν το μέγεθος της βοήθειας οι οποίες σε όλες τις αποστολές σύμφωνα με αυτά που καταγράφονται στις ιστοσελίδες, φτάνουν περίπου τους 10 τόνους. Αυτό ακούγεται λογικό δεδομένο ότι τα σκάφη που πραγματοποίησαν τις αποστολές ήταν μικρά και δεν ξεπερνούσαν τα 20 μέτρα σε μέγεθος. Στην πρώτη αποστολή μάλιστα συμμετείχαν μόνο δύο ψαροκάικα. Ακόμα και κατά την διάρκεια του πολέμου στη Γάζα έφταναν 1.000 – 2.000 χιλιάδες τόνοι ανθρωπιστικής βοήθειας μέσω των επίσημων ισραηλινών διοδίων σε καθημερινή βάση. Μετά τον πόλεμο μέσα σε μία μόνο εβδομάδα πέρασαν στη Γάζα σχεδόν 14.000 τόνοι βοήθειας. Δηλαδή, σε ενάμιση χρόνο δράσης και 8 αποστολές η συνεισφορά της Free Gaza σε ανθρωπιστική βοήθεια σε σύγκριση με αυτήν που έχει περάσει μέσω του Ισραήλ, ακόμα και κατά την περίοδο του πολέμου και με όλα τα προβλήματα που ενδεχομένως να δημιουργούν οι ισραηλινές αρχές, είναι ελάχιστη. Βεβαίως, αξίζει να σημειωθεί ότι σε πολλές αποστολές της οργάνωσης συμμετείχαν γιατροί και μέλη ανθρωπιστικών οργανώσεων που ενδεχομένως να προσέφεραν την βοήθειά τους στη Γάζα. Επίσης σε κάποιες αποστολές η οργάνωση μετέφερε από την Γάζα προς την Κύπρο ασθενείς που χρειάζονταν βοήθεια. Βέβαια όλα αυτά θα ήταν αδύνατον να γίνουν χωρίς την άδεια των ισραηλινών αρχών, κάτι που παραλείπει να αναφέρει η οργάνωση. Επιπρόσθετα, δεν αναφέρει ότι σε μία αποστολή της που εμποδίστηκε από το Ισραήλ, η ανθρωπιστική βοήθεια που έφερε το πλοίο παραδόθηκε στη Γάζα από τις ισραηλινές αρχές μέσω των επίσημων διοδίων. (http://www.freegaza.org/en/boat-trips; http://www.shiptogaza.gr/Δράσεις/Προηγούμενες-αποστολές; http://www.mfa.gov.il/MFA/Government/Communiques/2009/Humanitarian_aid_to_Gaza_following_6_month_calm.htm?DisplayMode=print; http://www.mfa.gov.il/MFA/Government/Communiques/2010/Increased_humanitarian_aid_Gaza_after_IDF_operation_Jan_2009; )

Συμπεράσματα

Είναι σαφές ότι η ανθρωπιστική βοήθεια που προσφέρει η Free Gaza είναι μόνο συμβολική.

Η ελληνική ιστοσελίδα της οργάνωσης υποστηρίζει την «αντίσταση» των Παλαιστινίων «με όλα τα μέσα» σε αντίθεση με την αγγλόφωνη ιστοσελίδα.

Στις αποστολές της Free Gaza συμμετείχαν μάρτυρες υπεράσπισης ελληνικών τρομοκρατικών οργανώσεων. Επίσης συμμετείχαν και γνωστοί αναρχικοί που έχουν συλληφθεί και προφυλακιστεί για πράξεις ποινικού δικαίου.

Κάποια μέλη των ελληνικών αποστολών έχουν ταξιδέψει στο εξωτερικό για να συναντηθούν με τα πιο σκληροπυρηνικά στελέχη οργανώσεων όπως την Χαμάς που θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κάποια μέλη των Ελληνικών αποστολών συμμετείχαν σε εκδηλώσεις είτε στην Τεχεράνη είτε στην Αθήνα του θεοκρατικού και αυταρχικού καθεστώτος του Ιράν για το παλαιστινιακό, η ηγεσία της οποίας πρεσβεύει την καταστροφή του Ισραήλ.

Είναι σαφές ότι η Free Gaza και σίγουρα το ελληνικό παράρτημα δεν είναι απλώς μια ανθρωπιστική οργάνωση, αλλά έχει μια συγκεκριμένη πολιτική στόχευση. Είναι επίσης βέβαιο ότι ηθελημένα τα μέλη της οργάνωσης, και δε ιδιαίτερα οι Έλληνες, προσέφεραν νομιμοποίηση στην κυβέρνηση της Χαμάς στις συναντήσεις τους με υψηλόβαθμους αξιωματούχους της οργάνωσης.. Δηλαδή, έδωσαν πολιτική στήριξη στη Χαμάς για μια κατάσταση που σε μεγάλο βαθμό έχει προκληθεί από την ίδια εξαιτίας της αδιάλλακτης στάσης της. Επίσης σε δύο περιπτώσεις, τα σκάφη της Free Gaza προσπάθησαν να προσεγγίσουν την Γάζα κατά την διάρκεια ενός πολέμου που προκλήθηκε από την ίδια την Χαμάς με τις ρίψεις ρουκετών. Αυτά τα δεδομένα οδηγούν στο εύλογο ερώτημα εάν στόχος της οργάνωσης είναι στην πραγματικότητα «Free Gaza» ή “Free Hamas”;
*Στην φωτογραφία διακρίνουμε τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Τάσο Κουράκη και άλλους Έλληνες ακτιβιστές μαζί με τον Χάλεντ Μεσαάλ, τον ηγέτη της Χαμάς, στη Δαμασκό.
































Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

Παλαιστίνιος Βλέπει Δίδαγμα στη Μέταφραση του Άμος Οζ



Το "ΑΙΤ¨ παραθέτει μετάφραση άρθρου των New York Timeς που αναφέρεται στην συγκινητική ιστορία του Παλαιστινίου της Ιερουσαλήμ, Ελίας Χούρι, ο οποίος αποφάσισε να χρηματοδοτήσει μία αραβική μετάφραση βιβλίου του γνωστού Ισραηλινού συγγραφέα Άμος Όζ, όταν ο γιος του σκοτώθηκε σε τρομοκρατική ενέργεια Παλαιστινίων. Το βιβλίο του Οζ στα αραβικά κυκλοφορεί ήδη στο Λίβανο με θετικές κριτικές. Το άρθρο παρουσιάζει και την συγκινητική προσωπική ιστορία του κ. Χούρι ο οποίος επιδεικνύει τρομερή ευαισθησία και θάρρος. Διαβάστε την.

"Παλαιστίνιος Βλέπει Δίδαγμα στη Μετάφραση Έργου Ισραηλινού"

“New York Times” (6.3.2010)

Του Ethan Bronner

http://www.nytimes.com/2010/03/07/world/middleeast/07khoury.html?ref=middleeast

Ιερουσαλήμ – Πριν έξι χρόνια όταν επικρατούσε η βία σε καθημερινή βάση εδώ, ο εικοσάχρονος γιός του Ελίας Χούρι, ο Τζωρτζ, σκοτώθηκε σε τρομοκρατική επίθεση Παλαιστινίων. Τα μέλη της οικογένειας Χούρι είναι Παλαιστίνιοι, και επομένως η δολοφονία του Τζωρτζ – ο οποίος είχε πάει να κάνει τζόγκινγκ και πυροβολήθηκε πισώπλατα από ενόπλους σε ένα αυτοκίνητο – οδήγησε σε μία συγγνώμη. Οι δολοφόνοι είπαν «συγγνώμη», νομίζαμε ότι το άτομο που έκανε τζόγκινγκ ήταν Εβραίος.

Ο κ. Χούρι όχι μόνο ήταν απαρηγόρητος αλλά το θεώρησε αποκρουστικό. Ως ένας διακεκριμένος δικηγόρος της Ιερουσαλήμ, ο οποίος συχνά αγωνίζεται κατά των Ισραηλινών απαλλοτριώσεων γης από τους Παλαιστινίους, θεωρεί τη βία δηλητήριο που κατατρώει τον κορμό του λαού του.

Επομένως στην μνήμη του Τζωρτζ, ενός χαρισματικού φοιτητή νομικής και μουσικού, ο κ. Χούρι έκανε κάτι που προκάλεσε σοκ σε πολλά μέλη της κοινότητάς του. Πλήρωσε για να μεταφραστεί στα αραβικά η αυτοβιογραφία του Άμος Οζ, του πιο γνωστού συγγραφέα και ειρηνιστή του Ισραήλ.

Η αραβική μετάφραση του βιβλίου «Μια ιστορία αγάπης και σκότους» κυκλοφόρησε τον περασμένο μήνα στη Βηρυτό, όπου δέχθηκε θετικές κριτικές – με αξιοσημείωτη εκείνη του Άμπντο Ουάζεν, υπεύθυνο πολιτιστικών θεμάτων στην παναραβική εφημερίδα «Αλ Χαγιάτ», αλλά και οργισμένες αντιδράσεις. Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει ευρύτερα στην περιοχή τις επόμενες εβδομάδες.

Εξηγώντας την απόφασή του, ο κ. Χούρι είπε ότι η λογοτεχνία αποτελεί μια σημαντική γέφυρα και ότι είχε έναν συγκεκριμένο στόχο στο μυαλό του με αυτό το βιβλίο, κάτι που ο ίδιος αναφέρει στην εισαγωγή της μετάφρασης.

«Το βιβλίο διηγείται την ιστορία της αναγέννησης του εβραϊκού λαού», λέει καθισμένος στο δικηγορικό του γραφείο. «Μπορούμε να διδαχθούμε απ’ αυτό σχετικά με το πώς ο εβραϊκός λαός εξήλθε από την τραγωδία του Ολοκαυτώματος και μπόρεσε να αναδιοργανωθεί, να οικοδομήσει την χώρα του και να γίνει ένας ανεξάρτητος λαός. Εάν δεν μπορούμε να διδαχθούμε απ’ αυτό, δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε τίποτα για την ανεξαρτησία μας».

Ο κ. Χούρι μόνο Σιωνιστής δεν είναι. Είπε ότι η γη της οικογένειας του στη Ναζαρέτ, περίπου 750 εκτάρια, κατασχέθηκε από το Ισραήλ για «λόγους ασφάλειας» λίγο μετά την ίδρυση του κράτους, οδηγώντας την οικογένειά του σε χρεοκοπία.

Ο πατέρας του, ο Νταούντ, ένας μορφωμένος άνθρωπος, αγωνίστηκε κατά των κατασχέσεων με όλο το είναι του και η υπηρεσία εσωτερικής ασφάλειας Σιν Μπέτ του απαγόρευσε να απασχοληθεί ακόμα και σε δουλειές χαμηλού επιπέδου για περίπου 20 χρόνια. Τελικά βρήκε δουλειά ως λογιστής στο ξενοδοχείο Κινγκ Ντέιβιντ της Ιερουσαλήμ.

Λίγο αργότερα, σκοτώθηκε σε παλαιστινιακή τρομοκρατική επίθεση στο κέντρο της Ιερουσαλήμ όταν μία βόμβα η οποία είχε τοποθετηθεί σε ψυγείο σκότωσε 13 ανθρώπους. Ο Ελίας Χούρι βρισκόταν μόλις λίγα μέτρα μακριά την ώρα του συμβάντος.

Έχοντας χάσει την γη του από το Ισραήλ και τον πάτερα και τον γιο του από τους Παλαιστινίους, ο κ. Χούρι βρίσκεται στην σπάνια θέση να μπορεί ζητήσει και από τις δύο πλευρές να κάνουν μια νέα ενδοσκόπηση. Ο Χούρι, ο οποίος είναι Παλαιστίνιος εθνικιστής που μιλά άπταιστα εβραϊκά και αγγλικά, είπε ότι πιστεύει ότι η αυτοβιογραφία του Οζ, με την αφήγηση της σχετικά με την ζωή των Εβραίων προσφύγων εδώ στη δεκαετία του ’30 και ’40, μπορεί να λειτουργήσει ως μέσον για να βοηθήσει τους Παλαιστινίους και άλλους Άραβες να δουν τους Εβραίους υπό ένα διαφορετικό πρίσμα.

Το βιβλίο θεωρείται από πολλούς το αριστούργημα του Άμος Οζ και ένα από τα σημαντικότερα βιβλία στη σύγχρονη εβραϊκή γλώσσα. Ενώ δεν αναφέρεται συγκεκριμένα στο θέμα στης συνύπαρξης όπως κάνουν κάποια άλλα μυθιστορήματά του, σκιαγραφεί μια πολύ συγκινητική εικόνα των Εβραίων προσφύγων από την Ευρώπη που προσπαθούν να βρουν τον δρόμο τους.

Ο κ. Ουάζεν, ο κριτικός στη Βηρυτό χαρακτήρισε όμορφο το έργο του Οζ και επαίνεσε «τον μοναδικό κόσμο» που δημιουργείται μέσα σε αυτό, λέγοντας ότι σίγουρα αξίζει να διαβάσει κανείς αυτόν τον «εχθρό».

Στην εισαγωγή του δικού του βιβλίου, ο Σάρι Νουσέιμπε, ο Παλαιστίνιος φιλόσοφος, ο οποίος έγραψε την δική του δυνατή αυτοβιογραφία για το πως μεγάλωσε στην Ιερουσαλήμ την ίδια εποχή, είπε ότι εντυπωσιάστηκε από τα παράλληλα βιώματα των Εβραίων και των Παλαιστινίων Αράβων εκείνη την περίοδο.

«Δεν ήταν και οι δύο πλευρές της σύγκρουσης τελείως απορροφημένες με την δική τους τραγωδία, αγνοώντας ή ακόμα και διατηρώντας ανταγωνιστική στάση για την εκδοχή των άλλων»; γράφει. Δεν βρίσκεται αυτή η αδυναμία να φανταστούμε την ζωή της «άλλης πλευράς» στην καρδιά της Ισραηλο – Παλαιστινιακής σύγκρουσης»; λέει ο Νουσέιμπε.

Ο κ. Χούρι πιστεύει πως έτσι είναι.

«Εάν δεν κατανοήσουμε ό ένας τον άλλον, πάντοτε θα υπάρχει καχυποψία και κενά τα οποία δεν μπορούν να γεφυρωθούν», είπε.


Ο Άμος Οζ, ο οποίος έχει γνωρίσει την οικογένεια Χούρι – τον Ελίας, την σύζυγό του Ρίμα, και τα δύο άλλα παιδιά τους μέσα από αυτό το έργο, είπε τηλεφωνικώς ότι η υποστήριξη τους για μια αραβική μετάφραση του βιβλίου του τού δημιούργησε έντονα συναισθήματα.

«Αυτό είναι το κατάλληλο βιβλίο για να μεταφραστεί στα αραβικά διότι περιέχει μια μη ηρωική εκδοχή της γέννησης του Ισραήλ και το περιγράφει ως έναν εβραϊκό καταυλισμό προσφύγων», λέει ο Οζ. «Ο Ελίας θέλει να δημιουργήσει μία συναισθηματική γέφυρα μεταξύ των λαών μας και για να το κάνεις αυτό πρέπει να δεις την αφήγηση της άλλης πλευράς. Το να διαβάζεις λογοτεχνία είναι σαν να σε μεταφέρουν στο υπνοδωμάτιο του άλλου».

Ο Οζ αναφέρει ότι στο δικό του βιβλίο ο πατέρας του αφηγείται πως όταν ήταν νέος στην Ευρώπη οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι με μηνύματα που έλεγαν «Εβραίοι, να πάτε στην Παλαιστίνη». Όταν έφτασε εδώ κάποια χρόνια αργότερα, στους τοίχους έγραφαν «Εβραίοι, έξω από την Παλαιστίνη».

Ο Οζ προσθέτει ότι: «Ανυπομονώ να το διαβάσουν οι Άραβες και να καταλάβουν ότι το Ισραήλ όπως και η Παλαιστίνη, είναι ένας προσφυγικός καταυλισμός».

*Στην φωτογραφία από τους New York Times διακρίνουμε τον κ. Ελίας Χούρι με την σύζυγό του να στέκονται μπροστά σε πορτραίτο του χαμένου γιού τους Τζωρτζ.

*Αξίζει να σημειωθεί ότι το βιβλίο του Άμος Οζ "Ιστορίες αγάπης και σκότους" κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Καστανιώτη από το 2004.

Το Ιρανικό Πυρηνικό Πρόγραμμα και η Αναμέτρηση με τον ΟΗΕ



Σε ένα άκρως ενδιάφερον άρθρο που μετέφρασε το "ΑΙΤ", ο γνωστός Ιρανός αναλυτής και δημοσιογράφος της έγκριτης αραβικής εφημερίδας "Asharq Alawsat", Αμιρ Ταχέρι, μιλά για το ιστορικό του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν και την επικείμενη αναμέτρηση μεταξύ Ιράν και ΟΗΕ.
«Ιράν και ΟHE: H Επικείμενη Αναμέτρηση»

Asharq Alawsat, 5.3.2010

Του Αμίρ Ταχέρι
http://www.aawsat.com/english/news.asp?section=2&id=20101

Κάποια στιγμή την επόμενη εβδομάδα το Διοικητικό Συμβούλιο της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας θα συζητήσει για την τελευταία έκθεση αναφορικά με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Θα είναι η πρώτη φορά που η ηγεσία, η οποία εκπροσωπεί 32 χώρες, θα ακούσει μία έκθεση για το θέμα. Αυτή την φορά όμως, ο τόνος της συζήτησης θα είναι διαφορετικός. Θα πρέπει να αποφασίσει εάν η Ισλαμική Δημοκρατία, η οποία έχει αγνοήσει πέντε ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, βρίσκεται σε σύγκρουση με τον ΟΗΕ. Στήνεται το σκηνικό μιας αναμέτρησης μεταξύ της Τεχεράνης και των Ηνωμένων Εθνών

Για περισσότερο από 20 χρόνια ο οργανισμός εποπτείας των πυρηνικών του ΟΗΕ έπραξε τα μέγιστα να μην δώσει σημασία στην αργή αλλά σταθερή κατασκευή μιας στρατιωτικής πυρηνικής δύναμης εντός της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν.

Πρώτα ο Χάνς Μπλίξ, ο Σουηδός Διευθυντής της ΔΥΑΕ, κουκούλωσε το θέμα στο Διοικητικό Συμβούλιο όταν ομολόγησε ότι το Ιράν ενδεχομένως να εξαπάτησε τον οργανισμό σε σχέση με τις υποχρεώσεις του στην Συνθήκη για την Μη Διάδοση των Πυρηνικών (NPT), αλλά παρά ταύτα άξιζε μια δεύτερη ευκαιρία. Ο διάδοχός του, ο Αιγύπτιος Μοχάμεντ Ελμπαραντέι προχώρησε ακόμα πιο πέρα υιοθετώντας τον ρόλο του πρώτου απολογητή του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, ακόμα και όταν οι επιθεωρητές της ΔΥΑΕ ανακάλυψαν στοιχεία σύμφωνα με τα οποία το Ιράν εμπλούτισε κρυφά ουράνιο, κάτι το οποίο οι μουλάδες είχαν επανειλημμένα διαψεύσει. Ο Ελμπαραντέι επέμενε ότι οι προθέσεις της Ισλαμικής Δημοκρατίας ήταν τελείως ειρηνικές.

Ο νέος Διευθυντής της ΔΥΑΕ, ο Ιάπωνας Γούκια Αμάνο, δεν έχει καμία επιθυμία να παίξει τον ρόλο του ευτυχισμένου κερατά, ούτε τρέφει προεδρικές φιλοδοξίες. Γι’ αυτό επέτρεψε την δημοσίευση της νέας έκθεσης που επιβεβαιώνει υποψίες δεκαετιών, ότι το ιρανικό πρόγραμμα μπορεί να αποτελεί πρόσχημα για την κατασκευή πυρηνικού οπλοστασίου.

Η έκθεση που θα συζητηθεί στην συνάντηση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΥΑΕ στη Βιέννη στις 1- 5 Μαρτίου, πιθανόν θα κάνει αναφορά στην Ισλαμική Δημοκρατία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Η έκθεση σπάει μερικά ταμπού των Μπλίξ και Ελμπαραντέι, χρησιμοποιώντας απαγορευμένους όρους και φράσεις όπως «ρουκέτες, φορτίο και στρατιωτικούς σκοπούς». Η έκθεση θέτει το όλο θέμα σε ένα νέο πλαίσιο κάνοντας αναφορά σε τέσσερα κρίσιμα σημεία:

1. Το Ιράν δεν έχει ποτέ συνεργαστεί πλήρως με τους επιθεωρητές της ΔΥΑΕ και το επίπεδο της συνεργασίας του έχει μειωθεί ακόμα περισσότερο τους τελευταίους μήνες.
2. Το Ιράν ενδεχομένως να διατηρεί εδώ και αρκετά καιρό ένα κρυφό παράλληλο πυρηνικό πρόγραμμα.
3. Υπάρχουν ανησυχίες ότι στο Ιράν υπήρξαν στο παρελθόν ή υφίστανται σήμερα κρυφές δραστηριότητες που αφορούν στην ανάπτυξη πυρηνικού φορτίου για πυραύλους.
4. Το Ιράν παραβιάζει τις υποχρεώσεις του στη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών και σε πέντε ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν ξεκίνησε το 1956 με ένα έργο στο πλαίσιο του προγράμματος του (Αμερικανού Προέδρου) Ντουάιτ Ντ. Αϊζενχάουερ «Άτομο για την Ειρήνη» (Atom for Peace). Η πρώτη ομάδα Ιρανών φοιτητών που μελετούσαν την πυρηνική φυσική εστάλη στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1958. Το 1967, ο πρώτος πυρηνικός αντιδραστήρας, δωρεά των ΗΠΑ, άρχισε να λειτουργεί στο Αμιραμπάντ, το οποίο αποτελούσε τότε ένα προάστιο της Τεχεράνης, αλλά το οποίο σήμερα έχει ενσωματωθεί στην πόλη.

Μέχρι το 1970, το Ιράν είχε δημιουργήσει μία ολοκληρωμένη Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας φαινομενικά για να επιβλέψει την κατασκευή 20 πυρηνικών μονάδων σε ορίζοντα δεκαετίας αλλά με τον προφανή στόχο να τελειοποιήσει όλη την πυρηνική τεχνολογία, συμπεριλαμβανομένης και της ικανότητας να κατασκευαστούν πυρηνικές κεφαλές. Οι συμβάσεις για την κατασκευή των μονάδων πυρηνικής ενέργειας υπογράφτηκαν με την Γαλλία, την Γερμανία, τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όμως μέχρι την εποχή της πτώσης του καθεστώτος του Σάχη το 1979, μόνο μία πυρηνική μονάδα, η οποία είχε σχεδιαστεί από γερμανική εταιρεία, βρισκόταν υπό κατασκευή στο Ιράν. Τέσσαρα χρόνια αργότερα, το ημιτελές κτίριο καταστράφηκε από Γαλλικά πολεμικά αεροσκάφη τύπου Super Etandard τα οποία είχαν δανειστεί στον Σαντάμ Χουσέιν κατά την διάρκεια του Πολέμου Ιράν – Ιράκ. Ο Αγιατολάχ Ρουχόλα Χομεϊνί ισχυρίστηκε ότι το πυρηνικό πρόγραμμα του Σάχη δεν ήταν παρά μία συνωμοσία των «Σιωνιστών – Σταυροφόρων» και δεν θα είχε καμιά θέση στη νέα Ισλαμική Δημοκρατία.

Ο Στρατηγός εν αποστρατεία, Μόχσεν Ρεζάι, πρώην διοικητής της Ισλαμικής Επαναστατικής Φρουράς, τώρα ισχυρίζεται ότι ο Χομεϊνί άλλαξε γνώμη λίγο πριν τον θάνατό του και διέταξε την επαναλειτουργία του προγράμματος του Σάχη.

Το 1989, λίγες μόλις εβδομάδες μετά τον θάνατο του Χομεϊνί, ο Ανώτατος Πνευματικός Ηγέτης, ο Αλί Χαμεϊνί ξαναέθεσε σε λειτουργία την Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας με απώτερο σκοπό την «τελειοποίηση όλων των δυνατοτήτων αυτής της νέας τεχνολογίας».

Το 1993, η Ισλαμική Δημοκρατία ανέπτυξε το λεγόμενο «νέο δόγμα ασφάλειας» υπό την καθοδήγηση του τότε Προέδρου Αλί Ακμπάρ Χασέμι Ραφσαντζανί. Αυτό το «δόγμα» προέβλεπε την ανάπτυξη ενός τεράστιου πεζικού, ένα μεγάλο οπλοστάσιο πυραύλων και πυρηνικές δυνατότητες.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες η Ισλαμική Δημοκρατία έχει αναπτύξει αρκετές γενιές πυραύλων με την βοήθεια της Ρωσίας, της Κίνας, της Ινδίας, του Πακιστάν, της Βραζιλίας, της Αυστρίας, της Ελβετίας και πάνω απ’ όλα της Βόρειας Κορέας. Το 1994 η Ισλαμική Δημοκρατία υπέγραψε μία συμφωνία αμυντικής συνεργασίας, την μοναδική τέτοια συμφωνία – με την Βόρεια Κορέα, η οποία μεταξύ άλλων προέβλεπε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα πυραύλων. Σήμερα, οι πύραυλοι μικρού και μεσαίου βεληνεκούς της Ισλαμικής Δημοκρατίας, δηλαδή οι Σιχάμπη Ι και ΙΙ (Μετεωρίτης), θεωρούνται μεταξύ των πιο αποτελεσματικών όπλων του τύπου τους στην περιοχή. Η Τεχεράνη έχει επίσης αναπτύξει την πρώτη γενιά των πυραύλων Ζελζάλ (Σεισμός) και Σαντζίλ (Τιμωρός) που έχουν την δυνατότητα να φέρουν πυρηνικές κεφαλές για χρήση εναντίον «συγκεντρώσεων εχθρικών στρατιωτικών δυνάμεων». Οι περισσότεροι ειδικοί πιστεύουν ότι τώρα η Τεχεράνη διαθέτει μια ολοκληρωμένη εγχώρια βιομηχανία πυραύλων με την δυνατότητα να κατασκευάζει οτιδήποτε από πυραύλους Κατιούσα σοβιετικού σχεδιασμού - με τους οποίους η Τεχεράνη έχει προμηθεύσει την Λιβανική Χεζμπολάχ και την Χαμάς στη Γάζα – μέχρι πυραύλους Σιχάμπ ΙΙΙ και IV που έχουν την δυνατότητα να πλήξουν τους περισσότερους στόχους στη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη. Επειδή αυτοί οι πύραυλοι φέρουν μικρό φορτίο δεν θα ήταν λογική η χρήση τους σαν συμβατικά όπλα. Γι’ αυτό τον λόγο, ο δεύτερος πυλώνας του νέου αμυντικού δόγματος είναι λογικός μόνο εάν βρίσκεται σε εξέλιξη και ο τρίτος.

Αυτός ο τρίτος πυλώνας είναι το πυρηνικό πρόγραμμα που τέθηκε υπό τον έλεγχο της Ιρανικής Επαναστατικής Φρουράς στη δεκαετία του ’90. Ο αρχικός στόχος ήταν η δημιουργία βιομηχανικών, επιστημονικών και τεχνολογικών υποδομών που χρειάζονται για την ανάπτυξη ατομικού οπλοστασίου χωρίς να κατασκευαστεί άμεσα η βόμβα.

Ο Πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ τώρα ισχυρίζεται ότι η αναγκαία υποδομή ήδη υπάρχει. Το επόμενο βήμα είναι να μάθουν να εμπλουτίζουν ουράνιο σε ποσοστό 90% που χρειάζεται για την κατασκευή πυρηνικής κεφαλής.

Παρά τις επανειλημμένες υποσχέσεις στον ΟΗΕ, η Ισλαμική Δημοκρατία συνεχίζει το πρόγραμμα του εμπλουτισμού. Πέρυσι εμπλούτιζε σε ποσοστό 3.5%, ενώ σήμερα εμπλουτίζει σε ποσοστό μέχρι και 20%. Ο επικεφαλής της Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας του Ιράν, Αλί Ακμπάρ Σαλέχι, ισχυρίζεται ότι ο εμπλουτισμός σε ποσοστό μέχρι 80% «βρίσκεται κοντά τους επόμενους μήνες.» Παρά τις συνεχιζόμενες τεχνικές δυσκολίες, η Ισλαμική Δημοκρατία μπορεί κάλλιστα να βρεθεί στη θέση να παράγει αρκετό υψηλά εμπλουτισμένο ουράνιο στη μονάδα της Νατάνζ ώστε να κατασκευάσει έξι ή και περισσότερες ατομικές βόμβες μέσα στους επόμενους 18 ως 24 μήνες. Επιπλέον, κτίζει μία νέα μονάδα στο Αράκ προκειμένου να κατασκευάσει πυρηνικές κεφαλές με πλουτώνιο.

Οποιοσδήποτε γνωρίζει το σκεπτικό των σημερινών μεσσιανικών ηγετών του Ιράν, γνωρίζει ότι η Ισλαμική Δημοκρατία δεν θα εγκαταλείψει τις πυρηνικές φιλοδοξίες της κάτω από διπλωματικές πιέσεις ή εξαιτίας της αναμφισβήτητης γοητείας του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα.

Εκείνοι που θεωρούν απειλή για την περιφερειακή και παγκόσμια ειρήνη ένα καθεστώς τύπου Χομεϊνί με πυρηνικά όπλα, στο οποίο επικρατούν όλο και περισσότερο οι ελίτ της ασφάλειας και του στρατού, θα πρέπει να σκεφτούν κάτι πιο αποτελεσματικό για να αντιμετωπίσουν ένα καθεστώς, που είναι αποφασισμένο να αψηφήσει τον ΟΗΕ.
*Στην φωτογραφία διακρίνουμε τον εξελιγμένο πύραυλο "Σιχάμπ 3" του Ιράν

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Πως το Ισραήλ Ξεπέρασε την Οικονομική Κρίση

Σε άρθρο στην ιστοσελίδα του ο δημοσιογράφος και επικοινωνιολόγος, Ζαν Κοέν, εξηγεί πως το Ισραήλ ξεπέρασε την δική του οικονομική κρίση

«Δεν δέχομαι μαθήματα δημοσιογραφικής δεοντολογίας, και ειδικά από ισραηλινό δημοσιογράφο»

http://cohen.gr/newsite/index.php?option=com_content&view=article&id=977:l-r&catid=36:social-political&Itemid=61

Κυριακή, 07 .3.10

Ζαν Κοέν
Πριν μερικά χρόνια σε ένα τηλεοπτικό πάνελ για θέματα Μέσης Ανατολής ένας δημοσιογράφος, σε παρατήρηση μου ότι θα έπρεπε να ελέγχει καλύτερα τα στοιχεία πριν τα δημοσιεύει (έγραψε κάτι νούμερα που ούτε η παλαιστινιακή πλευρά δεν τα είπε) μου απήντησε: «δεν δέχομαι μαθήματα δημοσιογραφικής δεοντολογίας, και ειδικά από ισραηλινό δημοσιογράφο», και φυσικά όπως ήταν ευνόητο πάλι λάθος έκανε και του το είπα στον αέρα: Πρώτον, και για μία ακόμα φορά θα σου πω έλεγχε καλύτερα τα στοιχεία σου διότι είμαι έλληνας και όχι Ισραηλινός και δεύτερον το να μαθαίνεις από άλλoν είναι χαρακτηριστικό εξυπνάδας.
Βέβαια, o γνωστός στην έντυπη δημοσιογραφία συνάδελφος, δεν είπε ή έκανε τίποτα παραπάνω από ότι κάνει κάθε Έλληνας, δηλαδή τα ξέρει όλα, δεν κάνει ποτέ λάθος και όταν κάνει δεν το παραδέχεται, δεν φταίει ποτέ σε τίποτα πάντα φταίνε οι άλλοι . Με τέτοια νοοτροπία είναι πολύ δύσκολο να βγούμε από την οικονομική αυτή κρίση.
Χωρίς να είμαι οικονομολόγος, αλλά επειδή έζησα παρόμοια κατάσταση στη δεκαετία του 80 στο Ισραήλ και είδα πως το ξεπεράσανε, θα ήθελα να σας πω πως βγήκαν από την κρίση.
Στα μέσα περίπου της δεκαετίας του 80 ο πληθωρισμός στο Ισραήλ είχε φτάσει τα 500%. Το δολάριο άλλαζε τιμή κάθε μία ώρα, οι ταξιτζήδες σε χρεώνανε βάσει τιμοκαταλόγου διότι δεν προλαβαίνανε να ρυθμίσουν τα ταξίμετρα, οι τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών ήταν σε δολάρια και γενικώς το τοπικό νόμισμα Σέκελ, ήταν απλώς μέσω συναλλαγής χωρίς αντίκρισμα. Όπως έλεγε και ένας φίλος μου τότε «ούτε να σκουπίσεις τον ποπό σου δεν κάνει διότι το χαρτί είναι σκληρό.»
Τα δύο μεγάλα κόμματα τότε ήταν το εργατικό υπό τον Πέρες (ναι υπήρχε από τότε) και το Λικούντ υπό Σαμίρ (τον χειρότερο κατά τη γνώμη μου πρωθυπουργό στην ιστορία του Ισραήλ). Κάποια στιγμή καταλάβανε ότι αν συνεχιστεί έτσι το πράγμα η χώρα θα διαλυθεί και αποφασίσανε να δράσουν γρήγορα.
Το πρώτο πράγμα που έκαναν, ήταν κυβέρνηση εθνικής ενότητας, με σχεδόν όλα τα κόμματα της βουλής, από την δεξιά μέχρι την αριστερά, και Υπουργό Οικονομικών τον Πέρες.
Ο Πέρες βγήκε στην τηλεόραση και είπε ορθά κοφτά ή βρίσκουμε λύση ή δεν χρειάζεται άλλος πόλεμος από τους Άραβες θα διαλυθούμε από μόνοι μας. Τους προειδοποίησε δε ότι όλοι θα υποφέρουν.
Το επόμενο βήμα ήταν να καλέσει σε κοινή σύσκεψη του βιομηχάνους, εμπόρους, την ΑΔΕΔΥ και ΓΕΣΕΕ του Ισραήλ, και να τους πει ότι δεν βγαίνουμε από αυτό το δωμάτιο αν δεν βρούμε λύση και γρήγορα. Σημειώστε πως εκείνη την εποχή η ΓΣΣΕ ήταν πανίσχυρη, στην κυριολεξία κράτος εν κράτει, με μερικές από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις και βιομηχανίες στο Ισραήλ να της ανήκουν.
Μετά από περίπου μία βδομάδα εμφανίστηκαν στην τηλεόραση ο εκπρόσωπος των βιομηχάνων, ο εκπρόσωπος των εργατοϋπαλλήλων και ο Πέρες για να ανακοινώσουνε τα μέτρα, τα οποία ήταν οδυνηρότατα, με επιπτώσεις στην ανεργία, στην οικονομία, στην ανάπτυξη και άλλού.
Αμέσως μετά τρέξαν να βρουν επενδύσεις από το εξωτερικό. Πήγαν σε μεγάλες εταιρίες ειδικά στο τομέα της υψηλής τεχνολογίας και προφέρανε από γη και ύδωρ μέχρι κω…. Τι δωρεάν οικόπεδα για τα εργοστάσια και εργαστήρια, τι απαλλαγές φόρων και ΦΠΑ για ορισμένο χρονικό διάστημα και πολλά άλλα. Περιττό να πω τι απέφεραν αυτές οι επενδύσεις, το γνωρίζουμε όλοι. Το ωραίο είναι πως κανείς δεν μίλησε για ξεπούλημα στο ξένο κεφάλαιο, τους πλουτοκράτες τις πολυεθνικές κλπ. Όλοι καταλάβανε πως πρέπει να βρεθούν επενδύσεις για να βγουν από την κρίση και να καλυτερεύσει η ζωή τους.
Φυσικά, κανείς δεν σκέφτηκε να εκμεταλλευτεί την κρίση. Ούτε κόμματα για μικροκομματικά οφέλη (‘ορα ΚΚΕ) ούτε επιχειρηματίες και ιδιώτες (‘ορα την φυγή των κεφαλαίων). Δεν υπήρξε ούτε μία απεργία. Αποτέλεσμα σε ένα χρόνο από 500% ο πληθωρισμός κατέβηκε στο 20% και στα 2 επόμενα χρόνια περίπου στο 2%. Βέβαια στο χρόνο επάνω τα πράγματα άρχισαν να καλυτερεύουν. Από τις περικοπές δεν γλύτωσε ούτε αυτή η ιερή αγελάδα του Ισραήλ ο Στρατός. Έγιναν περικοπές σε προσωπικό, όπλα και οπλικά συστήματα.
Και αναρωτιέμαι εγώ: Γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε και εμείς κάτι παρόμοιο. Καλύτεροι είναι οι Ισραηλινοί; Πιο ξύπνοι είναι; Γιατί δεν τους αντιγράφουμε αφού αυτοί πέρασαν από αυτό;
Εκτός και δεν τους αντιγράφουμε διότι η Ελλάδα δεν αντιγράφει από φασίστες, ναζιστές παιδοκτόνους και θεοκτόνους ή όπως είπε ο συνάδελφος μου τότε «δεν δέχομαι μαθήματα δημοσιογραφικής δεοντολογίας, και ειδικά από ισραηλινό δημοσιογράφο»
Αυτά.

Εβραιοφοβία και Νέος Αντισημιτισμός

Ο καθηγητής του ΑΠΘ κατεθέτει την δική του άποψη για το θέμα των αντισημιτικών επιθέσεων που έχουν πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα πρόσφατα σε άρθρο στην "Ελευθεροτυπία"

Εβραιοφοβία

Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΥ*

"Ελευθεροτυπία" (6.3.2010)

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=138528

Ο πρόσφατος διπλός εμπρησμός της συναγωγής στα Χανιά στην αρχή πέρασε στα μουλωχτά.
Σχεδόν καμία δήλωση καταδίκης, σχεδόν τίποτα δεν γράφτηκε στις εφημερίδες (για τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ ας μη γίνεται λόγος), κανείς επιπλέον δεν φάνηκε να ενδιαφέρεται από τις δημόσιες Αρχές. Αναφέρομαι στον πρώτο εμπρησμό της 5ης Ιανουαρίου, όπου η φωτιά δεν κατόρθωσε να κάψει ό,τι πολυτιμότερο υπήρχε: ιερά αντικείμενα τέχνης και τη βιβλιοθήκη, μεταξύ άλλων, παρά τις ζημιές που προξένησε. Ο δεύτερος εμπρησμός, της 15ης Ιανουαρίου, ήλθε να δώσει τη χαριστική βολή: έγιναν όλα στάχτη. Στο μεσοδιάστημα, καμία επίσημη Αρχή δεν ενδιαφέρθηκε για τη στοιχειώδη φύλαξη του χώρου. Για τον πρώτο εμπρησμό, οι δημόσιες επίσημες αντιδράσεις ήταν πρακτικά ανύπαρκτες. Στον δεύτερο εμπρησμό, αφού πέρασαν δυο-τρεις ημέρες βαθειάς περισυλλογής (γιατί άραγε;), η αγορά κατακλύστηκε, τρόπος του λέγειν, από κομματικές και άλλες ανακοινώσεις καταδίκης της αποκρουστικής πράξης. Η καθυστερημένη κινητοποίηση της Αστυνομίας τελικά απέδωσε τη σύλληψη τεσσάρων ατόμων.
Ο διπλός αυτός εμπρησμός προστίθεται εξ αντικειμένου σε μια έξαρση των εβραιόφοβων πράξεων στη χώρα. Στα Ιωάννινα, για παράδειγμα, τον τελευταίο χρόνο οι καταστροφές στο εβραϊκό νεκροταφείο είναι επαναλαμβανόμενες. Αλλά και σε άλλες πόλεις ανάλογα επεισόδια δεν λείπουν. Εκείνο που λείπει, είναι τα αντιρατσιστικά ανακλαστικά των Αρχών αλλά και του μεγαλύτερου μέρους της λεγόμενης κοινωνίας των πολιτών, σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο. Εκτός ελαχίστων τιμητικών εξαιρέσεων, μια αδιάφορη σιωπή, στην καλύτερη περίπτωση, σκεπάζει τέτοια φαινόμενα, που έρχονται έτσι να συμφιλιώσουν τελικά την κοινωνία με την κοινοτοπία του κακού. Η εβραιόφοβη βαρβαρότητα μετατρέπεται σε ένα από τα πολλά και «ανώδυνα» περιστατικά του αστυνομικού δελτίου.
Η βεβήλωση νεκροταφείων, η καταστροφή τώρα μιας συναγωγής, προκαλούν, σε πρώτη φάση, εύγλωττη αμηχανία σε ορισμένους που διεκδικούν τον τίτλο του αντιρατσιστή. «Καταδικάζουν» με σφιγμένα δόντια. Τι είναι αυτό που τους κάνει να μην εντάσσουν τον αντισημιτισμό στις πλέον επικίνδυνες εκφράσεις του πιο σκληρού ρατσισμού και να μην τον καταπολεμούν παντού και σε όλες του τις εκφράσεις; Μια ορισμένη επονείδιστη πολιτικοποίηση του αντιρατσισμού είναι αυτή που οδηγεί ευθέως στην εκούσια υποτίμηση του αντισημιτισμού: αυτοί οι «αντιρατσιστές» καταδικάζουν ρητορικά ορισμένες αντισημιτικές ενέργειες και αμέσως σπεύδουν να περάσουν στην επίθεση κατά του «σιωνισμού», που τον θεωρούν συνώνυμο του ρατσισμού! Ο σιωνιστικός εθνικός μύθος, μόνος αυτός από όλους τους υπόλοιπους εθνικούς μύθους, αντιμετωπίζεται κυνικά ως ο κατ' εξοχήν περιττός μύθος. Μέσω μιας λιτανικής δαιμονολογικής του επίκλησης, το Ισραήλ αντιμετωπίζεται, κατά συνέπεια, ως το κατ' εξοχήν περιττό κράτος, αιτία όλων όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή, και όχι μόνο.
Ας συνειδητοποιήσουμε αυτό που με εξαιρετική διαύγεια έχει επισημάνει πρωτοποριακά ο φιλόσοφος Πιερ-Αντρέ Ταγκιέφ: η σημερινή κυρίαρχη φιγούρα του αντισημίτη φοράει τα ρούχα του «αντισιωνιστή», του «αντιρατσιστή». Επαψε να επικεντρώνεται στη «φυλή», μετατοπίστηκε, στοχεύει πλέον την ίδια την πολιτική ύπαρξη του Ισραήλ, που ενσαρκώνει το νέο «απόλυτο κακό». Ο σκληρός πυρήνας της νέας εβραιοφοβίας είναι το απεριόριστο μίσος του Ισραήλ, μια ριζική ισραηλοφοβία. Το σύνθημα «θάνατος στο Ισραήλ!» αντικατέστησε το σύνθημα «θάνατος στους Εβραίους!». Βέβαια, όλοι οι αυτοαποκαλούμενοι αντισιωνιστές δεν κηρύσσουν τη βίαιη καταστροφή του Ισραήλ. Η υπαρκτή όμως κλιμάκωση των «αντισιωνιστικών» στάσεων (ενταγμένη σε ένα πνεύμα αντιδυτικισμού), από την άγνοια, την αφέλεια και τη σύγχυση μέχρι τη συνειδητή μαχητική απόρριψη, δεν πρέπει να μας αποκρύπτει την εξ αντικειμένου ενότητα και επικινδυνότητα της νέας εβραιοφοβίας.
* Διδάσκει στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Το Αδιέξοδο Σλόγκαν περι "Απαρτχάιντ"






Σήμερα το "ΑΙΤ" δημοσίευει μία "απάντηση" σε ακτιβιστές ανα τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα, που έχουν καθιερώσει την πρώτη εβδομάδα Μαρτίου ως "Εβδομάδα Ισραηλινού Απαρτχάιντ" και οργανώνουν εκδηλώσεις για τον σκοπό αυτό. Ο Αναπληρωτής Γενικός Πρόξενος του Ισραήλ στις ΗΠΑ, Ισμαήλ Χάλντι, ο οποίος είναι Βεδουίνος και Μουσουλμάνος, καταθέτει την δική του άποψη για το θέμα στην εφημερίδα "San Francisco Chronicle" της Καλιφόρνιας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και στην Ελλάδα το Ισραήλ εκπροσωπείται σε διπλωματικό επίπεδο από έναν Άραβα Μουσουλμάνο, τον Πρέσβη της χώρας, Άλι Γιάχια.

«Χαμένοι στα σλόγκαν»

San Francisco Chronicle, 4.3.2010

Του Ισμαήλ Χάλντι

http://www.sfgate.com/cgi-bin/article.cgi?f=/c/a/2009/03/04/EDRP168GMT.DTL

Για όσους δεν το έχουν ακούσει, η πρώτη εβδομάδα Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως «Η Εβδομάδα του Ισραηλινού Απαρτχάιντ» από κακοπροαίρετους ή παραπληροφορημένους ακτιβιστές. Σε πανεπιστήμια της Αμερικής οργανωτικές επιτροπές έχουν προγραμματίσει εκδηλώσεις για να κατηγορήσουν και πάλι το Ισραήλ ως τη μοναδική πλευρά που φέρει την ευθύνη για όλα τα δεινά της Μέσης Ανατολής.

Πέρυσι στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλει, είχα την ευκαιρία να κάνω έναν «διάλογﻨμε τους διοργανωτές αυτών των εκδηλώσεων. Έχω μία ιδιαίτερη οπτική γωνία, τόσο ως Αναπληρωτής Πρόξενος του Ισραήλ στις ΗΠΑ, όσο και ως Βεδουίνος και υψηλότερος Μουσουλμάνος αξιωματούχος που εκπροσωπεί το Ισραήλ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Γεννήθηκα σε φυλή Βεδουίνων στο Βόρειο Ισραήλ, σε οικογένεια με 11 παιδιά, και ξεκίνησα την ζωή μου σαν βοσκός, ζώντας στη σκηνή της οικογένειάς μου. Έπειτα πήγα να υπηρετήσω στην συνοριοφυλακή και αργότερα πήρα πτυχίο Master στις πολιτικές επιστήμες από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, πριν ενταχθώ στο Υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ.

Είμαι ένας περήφανος Ισραηλινός μαζί με πολλούς άλλους μη Εβραίους Ισραηλινούς, μεταξύ των οποίων και Δρούζοι, Μπαχάι, Βεδουίνοι, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, οι οποίοι ζουν σε μία από τις πιο πολυπολιτισμικές κοινωνίες και τη μοναδική δημοκρατία στη Μέση Ανατολή. Όπως και στην Αμερική, η ισραηλινή κοινωνία σίγουρα δεν είναι τέλεια, αλλά ας μιλήσουμε ειλικρινά. Με οποιοδήποτε μέτρο – τις ευκαιρίες στην εκπαίδευση, την οικονομική ανάπτυξη, τα δικαιώματα των γυναικών και ομοφυλοφίλων, την ελευθερία του λόγου και του συνέρχεσθαι, την εκπροσώπηση στη βουλή, οι μειοψηφίες στο Ισραήλ βρίσκονται σε πολύ καλύτερη θέση σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα στη Μέση Ανατολή.

Γι’ αυτό τον λόγο θα ήθελα να καταθέσω τα εξής στους διοργανωτές της Ισραηλινής Εβδομάδας Απαρτχάιντ. Σε εκείνους που είναι ανοικτοί στον διάλογο και δεν είναι τυφλωμένοι από το μίσος.

Είστε μέρος του προβλήματος, όχι της λύσης: Εάν πράγματι είστε ιδεαλιστές και επιθυμείτε ένα καλύτερο κόσμο, σταματήστε την ψευδή ρητορική. Έχουμε ανάγκη από μετριοπαθείς ανθρώπους που θα ενωθούν ώστε να βοηθήσουν να βρεθεί η λύση που θα απαλύνει τα δεινά των ανθρώπων που υποφέρουν και στις δυο πλευρές της ισραηλο-παλαιστινιακής σύγκρουσης. Η δαιμονοποίηση και οι ψεύτικες ταμπέλες είναι ένα αδιέξοδο που είναι άδικο και δεν οδηγεί πουθενά.

Αμφισβητείτε στο Ισραήλ το βασικό δικαίωμα κάθε κοινωνίας στην αυτοάμυνα: Καταδικάζετε το Ισραήλ επειδή έχτισε φράγμα ασφαλείας για να προστατέψει τους πολίτες του από βομβιστές αυτοκτονίας και επειδή πλήττει κτήρια τα οποία χρησιμοποιούνται για να εξαπολυθούν ρουκέτες εναντίον των πόλεών του – αλλά δεν αναφέρετε ποτέ κάποια εναλλακτική λύση. Δεν είναι έντονα ρατσιστικό να αμφισβητείτε το δικαίωμα μιας ολόκληρης κοινωνίας να υπερασπιστεί τον εαυτό της;

Η κριτική σας είναι εσκεμμένα υποκριτική: Υποφέρουν οι Ισραηλινοί Άραβες από διακρίσεις; Βεβαίως. Υποφέρουν οι Αφρο-Αμερικανοί που ζουν 10 λεπτά από το Μπέρκλει από διακρίσεις; Βεβαίως. Τότε, τι πρέπει να κάνουμε, να διοργανώσουμε μία Εβδομάδα Απαρτχάιντ του Μπέρκλει ή να αναζητήσουμε πραγματικούς τρόπους να βελτιώσουμε τις κοινωνίες μας και να προσφέρουμε περισσότερες ευκαιρίες;

Προδίδετε τους μετριοπαθείς Μουσουλμάνους και Εβραίους που εργάζονται για την ειρήνη. Η ακραία στάση σας υπονομεύει τις δυνάμεις της ειρήνης στο Ισραήλ και τα παλαιστινιακά εδάφη. Εργαζόμαστε σκληρά για να προωθήσουμε μία συμφωνία ειρήνης που αναγνωρίζει τα νόμιμα δικαιώματα, τόσο του Ισραήλ όσο και του παλαιστινιακού λαού, και εσείς υποσκάπτετε (αυτό το έργο) δαιμονοποιώντας ψευδώς τη μία πλευρά.

Στους διοργανωτές τους Ισραηλινής Εβδομάδας Απαρτχάιντ, θέλω να πω τα εξής:

Εάν το Ισραήλ ήταν ένα κράτος απαρτχάιντ, δεν θα είχα διοριστεί εδώ ούτε θα είχα επιλέξει αυτό το καθήκον για τον εαυτό μου. Υπάρχουν πολλοί Άραβες τόσο στο Ισραήλ όσο και στα παλαιστινιακά εδάφη που με μεγάλο θάρρος έχουν επιλέξει τον δρόμο της ειρήνης. Πρέπει να σταθείτε μαζί μας, όχι εναντίον μας.

*Ο Ισμαήλ Χάλντι είναι ο Αναπληρωτής Γενικός Πρόξενος του Ισραήλ στην Δυτική Αμερική.