Το "ΑΙΤ" δημοσιεύει μετάφραση άρθρου του συντάκτη Richard Cohen στην έγκριτη αμερικανική εφημερίδα "Washington Post" όπου αναλύει την ακραία ιδεολογία της Χαμάς και τις ρίζες της και καταθέτει την δική του άποψη για τον ισραηλινό αποκλεισμό της Γάζας και τους ακτιβιστές των στολίσκων. Σύμφωνα με τον ίδιο η Χαμάς δεν απειλεί μόνο για το Ισραήλ αλλά και για τις ίδιες τις προοπτικές δημιουργίας Παλαιστινιακού Κράτους. Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανάλυση και άποψη που αξίζει την προσοχή σας.
"Η Χαμάς απειλεί τον παλαιστινιακό αγώνα"
“Washington Post” (29.6.2010)
Του Richard Cohen
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2010/06/28/AR2010062803753.html
Είναι κρίμα που ενώ το Ισραήλ χαλαρώνει τον κλοιό του στη Γάζα, θα συνεχίσει να επιβάλλει τον αποκλεισμό, όταν με λίγη φαντασία θα μπορούσε να επιμείνει σε μια συμφωνία με τους ακτιβιστές που σαλπάρουν προς την κατεύθυνσή του. Θα μπορούσε να πει μπορείτε να πάτε στη Γάζα εάν όταν φτάσετε εκεί απαιτήσετε από την Χαμάς να σταματήσει την καταδίωξη των γυναικών, να εφαρμόσει την ανεξιθρησκεία, να τερματίσει τις συνεχιζόμενες ρίψεις ρουκετών εναντίον του Ισραήλ, να απελευθερώσει έναν Iσραηλινό όμηρο, να απαγορεύσει τα βασανιστήρια και να εξαλείψει το επίσημο καταστατικό της το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει ευχάριστο διάβασμα για τον Αδόλφο Χίτλερ Θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να γίνουν αυτά.
Στην πραγματικότητα αυτά τα αιτήματα δεν θα γίνονταν ποτέ αποδεκτά. Η Γάζα είναι ένας σκληρός και βάρβαρος τόπος με μια απολυταρχική κυβέρνηση, ο οποίος είναι βυθισμένος σε μια κουλτούρα βίας και θανάτου. Αυτό δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεν χαίρει κάποιας λαϊκής υποστήριξης και ότι δεν ανήλθε στην εξουσία με δημοκρατικά μέσα όπως υποδεικνύουν με αφέλεια κάποιοι ακτιβιστές. Το ίδιο συνέβη με τους Ναζί.
Ο όρος Ισλαμοφασισμός χρησιμοποιείται πολύ. Αρχικά ήμουν επιφυλακτικός διότι προτιμώ να χρησιμοποιώ τον όρο φασισμό για τους φασίστες. Ο όρος χρησιμοποιείται πολύ εύκολα. Πχ. οι φιλο-ειρηνικοί διαδηλωτές την εποχή του Βιετνάμ αποκαλούσαν τους αστυνομικούς της Νέας Υόρκης φασιστές. Όμως στο νέο βιβλίο του «Η Φυγή των Διανοούμενων» ο Paul Berman παρουσιάζει ένα καλό επιχείρημα ότι μπορεί δικαιολογημένα ο όρος να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει την Χαμάς.
Ο Berman σκιαγραφεί το ιδεολογικό γενεαλογικό δέντρο της Χαμάς, αρχής γενόμενης με την Μουσουλμανική Αδελφότητα της Αιγύπτου, ο ιδρυτής της οποίας Hassan al Banna ήταν μεγάλος θαυμαστής του Χίτλερ και με τον Haj Amin al Husseini, τον Αρχιμουφτή της Ιερουσαλήμ ο οποίος πέρασε ένα μεγάλος μέρος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου πολύ κοντά στον Χίτλερ. Ο Husseini οργάνωσε μια μουσουλμανική μονάδα των SS και κατά διαστήματα προέβαινε σε διαμαρτυρίες στους Ναζί επειδή κατά την γνώμη του δεν σκότωναν αρκετούς Εβραίους.
Είναι αποκρουστικό το γεγονός ότι αραβικές χώρες έδωσαν άσυλο στον Husseini μετά τον πόλεμο και ότι συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού ως Παλαιστίνιος πατριώτης.
Ο διάδοχος τόσο του Banna όσο και του Husseini ήταν ο Sayyid Qubt (1906 – 66) ένας Αιγύπτιος διανοούμενος το κύρος του οποίου δεν αμφισβητείται. Η επιρροή του φαίνεται στην σύνταξη του καταστατικού της Χαμάς. Ο Qubt ήταν ένας ακούραστος συγγραφέας (έγραψε περισσότερα από 20 βιβλία, μερικά από τα οποία γράφτηκαν ενώ βρισκόταν σε φυλακή της Αιγύπτου όπου τον βασάνισαν). Το άρθρο όμως το οποίο θα έπρεπε να ενδιαφέρει περισσότερο απ’ όλα τους ακτιβιστές που υποστηρίζουν την Χαμάς φέρει τον τίτλο «Ο αγώνας μας με τους Εβραίους». Είναι ένα σοκαριστικό και αποκρουστικό έργο αντισημιτισμού το οποίο αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «οι Εβραίοι θα ικανοποιηθούν μόνο με την καταστροφή του Ισλάμ». Για να τεκμηριώσει τα γραφόμενά του ο Qubt αναφέρεται στο πλέον απαρχαιωμένο αντισημιτικό πλαστογράφημα «Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» κάτι που υποδεικνύει ότι το κύρος του ως διανοούμενος μάλλον οφείλεται σε κάποια αναβάθμισή του σε ήρωα.
Ο πολύ βολικός όρος «χρήσιμοι ηλίθιοι» επινοήθηκε αρχικά για να περιγράψει τους υποστηρικτές των Σοβιετικών σε χώρες της Δύσης. Δεν υπάρχει όμως λόγος να μην ισχύει και για τους λεγόμενους ακτιβιστές που επιθυμούν να σπάσουν τον αποκλεισμό, ο οποίος είναι ένα μέτρο που ολοένα γίνεται πιο δύσκολο να συνεχιστεί και το οποίο το Ισραήλ χαλαρώνει σιγά σιγά. Αυτό είναι κάτι καλό. Αλλά εάν υπάρχει η απαίτηση το Ισραήλ να χαλαρώσει τον κλοιό της Γάζας τότε το Ισραήλ έχει το δικαίωμα σε κάποια αμοιβαία μέτρα- τουλάχιστον την απελευθέρωση του ομήρου Gilad Shalit, ο οποίος αιχμαλωτίστηκε όχι στη Γάζα αλλά εντός των ισραηλινών συνόρων. Κρατείται εδώ και τέσσερα χρόνια και δεν τον έχει επισκεφθεί κανένας από το εξωτερικό.
Υποθέτω ότι τώρα έχει έρθει η ώρα να πούμε ότι και το Ισραήλ δεν είναι τέλειο. Συνεχίζει να αντιδρά υπερβολικά, χρησιμοποιεί υπέρμετρη ισχύ και έχει καταπατήσει συχνά τα δικαιώματα των Παλαιστινίων. Παρά ταύτα σε σύγκριση με την Γάζα, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει ένα παραθαλάσσιο Club Mediterrane για εκείνους που μισούν τους Εβραίους, το Ισραήλ είναι η εικόνα του παραδείσου του Thomas Jefferson. Η μια χώρα συμφωνεί με τις αρχές του Διαφωτισμού ενώ ο άλλος τόπος αποτελεί ένα σκοτεινό μέρος θρησκευτικής μισαλλοδοξίας όπου οι πιο στιβαρές αρχές του αντισημιτισμού – όχι του αντι-Σιωνισμού ή των φιλο-παλαιστινιακών θέσεων βρίσκονται εμπεδωμένες στο καταστατικό της Χαμάς.
Η ειρωνεία είναι ότι συχνά το Ισραήλ αποκαλείται αποικιοκρατική δύναμη. Υπό μια έννοια η κατηγορία είναι σωστή. Αλλά εκείνοι που διακατέχονται από μια πραγματικά αποικιοκρατική νοοτροπία είναι αυτοί που πιστεύουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει η απαίτηση οι Άραβες να συμπεριφέρονται με Δυτικά πρότυπα ευπρέπειας. Η Χαμάς συγχωρείται για την συμπεριφορά της προς τις γυναίκες, τον αντισημιτισμό της, την εχθρότητά της προς όλες τις άλλες θρησκείες, τον θερμό εναγκαλισμό ενός σκοτεινού (μη μουσουλμανικού) μεσαιωνισμού και για την απόλυτη επίμονη στην θέση της ότι το Ισραήλ δεν έχει δικαίωμα ύπαρξης. Ίσως θα έπρεπε να τερματιστεί ο αποκλεισμός αλλά με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να εξαλειφθεί η παραμυθένια εικόνα όλων για την Χαμάς. Δεν αποτελεί απειλεί μόνο για το Ισραήλ. Αποτελεί απειλή για την Παλαιστίνη που κάποια στιγμή θα δημιουργηθεί.
*Στην φωτογραφία διακρίνουμε στρατευμένα μέλη της Χαμάς (πηγή: "Timeinc")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου