Η Ελλάδα να μεσολαβήσει μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας;

Δημοσιεύουμε μετάφραση άρθρου από την αγγλόφωνη ιστοσελίδα της τουρκικής εφημερίδας "Hurriyet" όπου ο σχολιαστής Burat Bedkil επικρίνει με ειρωνεία την στάση της τουρκικής κυβέρνησης απέναντι στο Ισραήλ και αναφέρεται στη βελτίωση των Ελληνο - Ισραηλινών σχέσεων.

«Η Ελλάδα να μεσολαβήσει μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ»
“Hurriyet”
Τρίτη 24 Αυγούστου 2010-
Του Burat Bedkil

http://www.hurriyetdailynews.com/n.php?n=greece-should-mediate-between-turkey-and-israel-2010-08-24

Δυστυχώς οι προσπάθειες της Τουρκίας επί χρόνια να μεσολαβήσει για ένα ευτυχές τέλος στην Αραβο – Ισραηλινή σύγκρουση κατέληξαν με την Τουρκία και το Ισραήλ να βρίσκονται σε έναν ψυχρό πόλεμο στον 21ο αιώνα που είναι ακόμα πιο ψυχρός από εκείνον του 20ού αιώνα. Αυτό έχει αφήσει την Άγκυρα (μαζί με την Χαμάς) χωρίς πρόσκληση για τις απευθείας διαπραγματεύσεις μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης – με την Αίγυπτο και την Ιορδανία να προετοιμάζονται να πάνε στο δείπνο για την έναρξη των διαπραγματεύσεων. Αλλά δεν πρέπει να χάνουμε τις ελπίδες μας για μια επιτυχή μεσολάβηση στην περιοχή μας.

Όμως για να γίνει αυτό χρειάζεται μια παραδειγματική πρωτοβουλία που θα άξιζε σχεδόν ένα Νομπέλ Ειρήνης και η οποία θα αποτελούσε μια θεαματική υποστήριξη στον διαθρησκευτικό διάλογο σε ένα ωραίο πακέτο. Δηλαδή η Ελλάδα να μεσολαβήσει μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ.

Για να το πούμε με μια γλώσσα πιο αρεστή στους υποστηρικτές του παραμυθιού περί Συμμαχίας των Πολιτισμών, θα είχαμε μια χριστιανική χώρα να παίζει τον ρόλο του ειλικρινούς μεσολαβητή μεταξύ ενός μουσουλμανικού και ενός εβραϊκού κράτους. Φανταστικό! Και στην ατυχή περίπτωση που και τα τρία κράτη βρεθούν εγκλωβισμένα σε μεγαλύτερες αντιπαραθέσεις, μπορούμε να σκεφτούμε κάποιο ινδουιστικό κράτος ή μια χώρα που ασπάζεται το Σίντο για να μεσολαβήσει μεταξύ των τριών χωρών. Και εάν μπλέξουν και οι τέσσερις χώρες με προβλήματα θα πρέπει να σκεφτούμε κάποια χώρα άθεων να μεσολαβήσει.

Αλλά υπάρχει μια μαθηματική λογική για να την αισιοδοξία. 1 – Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας επικεντρώνεται στην επίτευξη μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονές της, 2 – Η Ελλάδα είναι γείτονας, 3- Επομένως, η Τουρκία θα έχει μηδενικά προβλήματα με την Ελλάδα, 4 – (εν τω μεταξύ) η Ελλάδα κάνει θεαματικά βήματα για να βελτιώσει τις σχέσεις της με το Ισραήλ, 5 – Σε αυτή την περιοχή του κόσμου ο εχθρός του εχθρού σου είναι φίλος σου, 6 – Επομένως ισχύει και το αντίστροφο: ο φίλος του φίλου είναι και φίλος δικός σου, και 7 – Η Τουρκία και το Ισραήλ μπορούν να ξαναανακαλύψουν τις αρετές της ειρήνης και της φιλίας χάρις σε έναν κοινό φίλο.

Κάποιος από την εντυπωσιακή τουρκική οργάνωση των «Κολάκων Χωρίς Σύνορα» θα πρέπει να υπενθυμίσει αυτή την θεωρία στον Υπουργό Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου. Αναμφίβολα ο Κύριος «Μηδενικά Προβλήματα με τους Γείτονες» θα εκτιμούσε τα πλεονεκτήματα μιας ελληνικής μεσολάβησης μεταξύ των πρώην φίλων, Ισραήλ και Τουρκίας.

Αλλά εξεπλάγη πρόσφατα όταν είδα σημαντικούς ανθρώπους με κοστούμια και γραβάτες να ιδρώνουν σε γραφεία με κλιματισμό όχι εξαιτίας της ζέστης στην Άγκυρα αλλά λόγο της Ελληνο – Ισραηλινής προσέγγισης. Κύριοι, τους ρώτησα, γιατί έχετε ξεσηκωθεί με όλα αυτά; Η Ελλάδα δεν είναι γείτονας και φίλη μας; Δεν έχουμε μηδενικά προβλήματα με την Ελλάδα; Τι πειράζει εάν οι Έλληνες και Ισραηλινοί έρθουν πιο κοντά; Σταμάτησα όταν μου έριξαν άγριες ματιές και τελικά κάποιος είπε: «Έχουμε αρκετά προβλήματα εδώ». Αποφάσισα να μην προχωρήσω με την εξήγηση της θεωρίας μου των επτά σημείων περί της μαθηματικής λογικής σχετικά με την αισιοδοξία για τις Ελληνο – Ισραηλινές σχέσεις που ανθίζουν.

Όμως είμαι περίεργος για την απαισιοδοξία που ένιωσα στο κλιματιζόμενα γραφεία. Θυμήθηκα την πρώτη συνάντηση φέτος της Τουρκο – Ελληνικής Επιτροπής Στρατηγικής Συνεργασίας, όπου συναντήθηκαν οι Πρωθυπουργοί και αρκετοί Υπουργοί και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου και η οποία έλαβε χώρα στην Αθήνα. Δεν θα έπρεπε να χαιρόμαστε που οι στρατηγικοί εταίροι μας συνεργάζονται με τους πρώην στρατηγικούς μας εταίρους; Δεν είναι καλό αυτό για την ειρήνη στην περιοχή μας;

Ο Πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο κύριος Νταβούτογλου θα έπρεπε να χαίρονται που υπάρχει 40% αύξηση στην άφιξη Ισραηλινών τουριστών στην Ελλάδα, που υποφέρει από οικονομική κρίση και όπου η τουριστική βιομηχανία ευθύνεται για το 20% της απασχόλησης. Θα έπρεπε να χαίρονται που και άλλες κοινές Ελληνο – Ισραηλινές στρατιωτικές ασκήσεις βρίσκονται στα σκαριά και οι Ισραηλινοί βιομήχανοι μπορούν να αποτελέσουν μια εναλλακτική πηγή οπλικών συστημάτων καθοριστικής σημασίας – και αυτό αποτελεί μεγάλη αλλαγή από τις ημέρες όπου το Ισραήλ δεν είχε καν μόνιμο ακόλουθο Άμυνας στην Αθήνα.

Θα έπρεπε να χαίρονται που η Ελλάδα θα αποτελέσει εναλλακτική αγορά για αμυντικά συστήματα προηγμένης τεχνολογίας και εάν η Ελλάδα μέσω Κύπρου μετατραπεί σε φυσική γέφυρα που ενώνει το Ισραήλ με την Ευρωπαϊκή Ένωση ή εάν τα Ελληνικά και Εβραϊκά λόμπι στην Ουάσιγκτον εξετάζουν τις ευκαιρίες για κοινές δραστηριότητες – όλες για την ειρήνη στην περιοχή μας!

Λαμβάνοντας υπόψη όλες αυτές τις ωραίες προοπτικές, εξακολουθώ να έχω περιέργεια για το κλίμα απαισιοδοξίας στο επίσημο κτήριο. Πριν φύγω από το γραφείο όπου είχε πολύ ζέστη παρά το γεγονός ότι είχε κλιματισμό, έκανα μερικές ερωτήσεις στους ιδρωμένους ανθρώπους εκεί: Τι περιμένατε; Ότι ο κόσμος θα σταματούσε και θα σας κοιτούσε με θαυμασμό όταν συμμαχείτε με το Ιράν, την Συρία, την Χαμάς και την Χεζμπολάχ ενώ προκαλείτε συγκρούσεις με το Ισραήλ σε κάθε ευκαιρία; Ότι θα είχατε θέση στο γεύμα για την έναρξη των απευθείας συνομιλιών μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης; Πιστεύατε σοβαρά ότι η Τουρκία ήταν αρκετά ισχυρή να απομονώσει τελείως το Ισραήλ; Έφυγα έπειτα από κάποια λεπτά βαρετής σιωπής στο γραφείο. Νομίζω ότι είχα την καλοσύνη να ευχηθώ καλή τύχη στους φίλους μου.