Ισραήλ: Οι Έλληνες Φίλοι μας

Από την αγγλόφωνη Ισραηλινή εφημερίδα "Jerusalem Post" δημοσιεύουμε δική μας μετάφραση άρθρου που αναφέρεται στις σχέσεις Ελλάδας - Ισραήλ με αφορμή την βοήθεια που έστειλε πρόσφατα η Ελλάδα για την καταπολέμηση των μεγάλων πυργαγιών στην περιοχή της Χάιφα στο Ισραήλ΄.

«ΟΙ ‘ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ»

“The Jerusalem Post” (7.12.2010)

Του Jonathan Beck

http://www.jpost.com/Features/InThespotlight/Article.aspx?id=198323

Η τραγωδία της πυρκαγιάς στο Καρμέλ έδωσε την δυνατότητα στην Αθήνα να αποδείξει ότι η φιλία δοκιμάζεται περισσότερο σε ώρα ανάγκης. Νωρίς την πρωί της περασμένης Παρασκευής άρχισαν να καταφτάνουν πυροσβεστικά αεροσκάφη και πυροσβέστες απ’ όλον τον κόσμο, απαντώντας σε έκκληση του Πρωθυπουργού, Μπενιαμίν Νετανιάχου για βοήθεια στην καταπολέμηση της μεγαλύτερης πυρκαγιάς που έχει γίνει ποτέ στο Ισραήλ. Μόλις λίγες ώρες νωρίτερα οι φλόγες είχαν προκαλέσει των θάνατο 40 και πλέον ανθρώπων, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν υπάλληλοι της Υπηρεσίας Φυλακών που βρίσκονταν σε λεωφορείο το οποίο εγκλωβίστηκε στις φλόγες. Τα πρώτα αεροσκάφη που κατέφθασαν ήταν κάτι κίτρινα αεροπλάνα από την Ελλάδα που έμοιαζαν με παιχνίδια. Πέταξαν χαμηλά πάνω από την θάλασσα της Μεσογείου ρουφώντας νερό. Μετά πήγαιναν στις χερσαίες περιοχές και πετούσαν το νερό πάνω στις φλόγες.

Εντυπωσιασμένος από την γρήγορη ανταπόκριση της Αθήνας, ο κ. Νετανιάχου δήλωσε ότι «γνώριζα ότι οι Έλληνες είναι φίλοι μας, αλλά δεν κατάλαβα πόσο καλοί φίλοι είναι».

Έπειτα τηλεφώνησε στον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου για να τον ευχαριστήσει προσωπικά. Αυτά τα αεροπλάνα – τα οποία επισκιάστηκαν αργότερα από τα Ρωσικό Ilyushin και το Αμερικανικό Σούπερ Τάνκερ της Boeing – φάνηκαν τρομερά χρήσιμα διότι στον χρόνο που χρειαζόταν να γεμίσουν με νερό τα τεράστια αεροσκάφη, αυτά είχαν την δυνατότητα να προχωρήσουν σε αρκετές ρίψεις.

Η τραγωδία έδωσε την δυνατότητα στους Έλληνες να αποδείξουν ότι η φιλία δοκιμάζεται περισσότερο σε ώρα ανάγκης. Και το απέδειξαν.

Αυτή η φιλία έχει καλλιεργηθεί με γοργούς ρυθμούς τον τελευταία χρόνο, με έναυσμα την αλλαγή της στάσης του κ. Παπανδρέου σε σχέση με τις προηγούμενες Ελληνικές Κυβερνήσεις. Επιπρόσθετα αντανακλά και μια στενή προσωπική φιλία που άρχισε ανεπίσημα όταν οι δύο Πρωθυπουργοί συνέφαγαν σε εστιατόριο της Μόσχας τον Φεβρουάριο.

Ο Παπανδρέου συναντήθηκε με τον Νετανιάχου όταν η οικονομική κρίση στην χώρα του βρισκόταν στο απόγειό της στα ΜΜΕ. Η Ελλάδα ήταν το κακό παιδί της Ευρώπης. Έπρεπε να ανακτήσει το κύρος της και έπρεπε να το κάνει γρήγορα. Και στον κόσμο της διεθνούς πολιτικής, τίποτα δεν εξυπηρετεί καλύτερα αυτόν τον σκοπό από το να βάζει κάποιος το όνομά του στις Ισραηλινό – Παλαιστινιακές διαπραγματεύσεις, στην προώθησή τους, στην έναρξή τους, στην επανέναρξη ή την επανοριοθέτησή τους. Βάλε τους Εβραίους και του Άραβες να συνομιλήσουν και ο κόσμος θα σε χειροκροτήσει.

Και για να πούμε την αλήθεια., η Αθήνα έχει κάνει ένα καλό ξεκίνημα.

Σε αντίθεση με τις Δυτικές χώρες μέλη της Ε.Ε. ή τις ΗΠΑ, η Ελλάδα έχει αξιοπιστία στην αραβική κοινή γνώμη, κάτι το οποίο καλλιεργήθηκε επί σειρά ετών με διαδοχικές φιλο-Παλαιστινιακές αντι – Ισραηλινές Κυβερνήσεις.

Και ενώ οι αραβικές χώρες έχουν την τάση να είναι προσεχτικές και επιφυλακτικές στην συγκρότηση συμμαχιών με μη Μουσουλμανικές χώρες, το Ισραήλ καλωσορίζει τις νέες ή ενισχυμένες συμμαχίες, ιδιαίτερα στην γειτονιά του.

Τον τελευταίο χρόνο έχει σημειωθεί μια ιδιαίτερη άνθιση στις σχέσεις, ένα είδος ειδυλλίου. Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του κ. Παπανδρέου είναι σαφώς πιο φιλική από τις προηγούμενες Ελληνικές Κυβερνήσεις, αλλά και το Ισραήλ έχει καλούς λόγους για την βελτίωση των σχέσεων, και συγκεκριμένα μετά την ραγδαία επιδείνωση των σχέσεων του με την Τουρκία.

Το επεισόδιο με τον στολίσκο στις 31 Μαΐου επιδείνωσε τις ήδη αποδυναμωμένες σχέσεις με την Άγκυρα, η ηγεσία της οποίας φαίνεται να έχει εσκεμμένα υποβαθμίσει τις σχέσεις με το Ισραήλ και κοιτά προς Ανατολάς φοβούμενη και τα εμπόδια που έχει θέσει η Ε.Ε. στον δρόμο της προς την ένταξη. Μένει να φανεί κατά το πόσο αυτό αποτελεί εσκεμμένη κίνηση που στόχο έχει να κάνει την Ε.Ε. να καλωσορίσει την Τουρκία με τον φόβο «να χάσει την Άγκυρα στους Άραβες» ή εάν πρόκειται για μία πραγματική ιδεολογική τοποθέτηση της Κυβέρνησης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Όπως και να έχει, ή χώρα ήταν επί χρόνια σύμμαχος του Ισραήλ και οι δεσμοί ήταν μέχρι πρότινος ισχυροί τόσο στους τομείς της άμυνας όσο και στου εμπορίου.

Λέγεται ότι πολεμικά αεροσκάφη της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας πέταξαν πάνω από τον τουρκικό εναέριο χώρο στην αποστολή τους να βομβαρδίσουν έναν υπό ανάπτυξη πυρηνικό αντιδραστήρα της Συρίας πριν τρία χρόνια και ότι η αεροπορία πραγματοποιούσε συχνά εκπαιδευτικές πτήσεις στον Τουρκικό εναέριο χώρο συχνά δίπλα σε Τούρκους πιλότους. Η Άγκυρα δεν επιτρέπει πλέον τέτοιες ασκήσεις.

Το Ισραήλ βασίζεται στην δύναμη της αεροπορίας του για την άμυνά του και δεν διαθέτει τον απαραίτητο εναέριο χώρο για ασκήσεις. Επομένως η πρόσκληση να χρησιμοποιηθεί ο Ελληνικός εναέριος χώρος έγινε δεκτή με ενθουσιασμό.

Αλλά τόσο η Ελλάδα και το Ισραήλ έχουν πολλά περισσότερα πράγματα κατά νου πέρα από την αμυντική συνεργασία. Η Αθήνα θα επιθυμούσε διακαώς να δει την ανάπτυξη των εμπορικών σχέσεων τόσο σε ιδιωτικό όσο και σε εθνικό επίπεδο και θαυμάζει τα επιτεύγματα του Ισραήλ στην δορυφορική τεχνολογία, στην γεωργία και στην αφαλάτωση (ένα καυτό ζήτημα για μια χώρα η οποία αντιμετωπίζει και αυτή τα προβλήματα του φαινομένου του θερμοκηπίου).

Και ενώ οι Ισραηλινοί επιχειρηματίες μπορεί να είναι επιφυλακτικοί για επενδύσεις στην Ελλάδα, η χώρα θα καλωσόρισε την εισροή ξένου κεφαλαίο μεταξύ των οποίων και νομίσματος Σέκελ στην τουριστική βιομηχανία της και σε άλλους τομείς.

Ο Παπανδρέου επισκέφθηκε το Ισραήλ στα τέλη Ιουλίου, και ο Νετανιάχου ανταπέδωσε την επίσκεψη σε λιγότερο από ένα μήνα. Από τότε τα πιο υψηλόβαθμα στελέχη του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών όπως ο Υπουργός, κ. Δημήτρης Δρούτσας, ο Υφυπουργός του, κ. Δημήτρης Δόλλης και ο Γενικός Γραμματέας, κ. Ιωάννης Ζέππος επισκέφθηκαν τον Ισραήλ τον Οκτώβριο. Μεταξύ των άλλων επισκέψεων που πραγματοποιήθηκαν συγκαταλέγονται και αυτές του Υπουργού Τουρισμού και Πολιτισμού, κ. Παύλου Γερουλάνου και του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας κ. Ελευθέριου Οικονόμου.

Μετά την επίσκεψη του κ. Νετανιάχου ο Υποστράτηγος (εν αποστρατεία), Άμος Γκιλάντ, ο επικεφαλής του Πολιτικού Γραφείου και Επιτελείου Ασφάλειας του Υπουργείου Άμυνας επισκέφθηκε την Ελλάδα στις αρχές Οκτωβρίου. Ακολούθησαν επισκέψεις του Υπουργού Μπένυ Μπέγκιν αργότερα μέσα στον ίδιο μήνα καθώς και του Υφυπουργού Άμυνας, Ματάν Βιλναί στις αρχές Νοεμβρίου. Ο Έλληνας Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Ευάγγελος Βενιζέλος έχει ανοικτή πρόσκληση από τον ομόλογό του Εχούντ Μπαράκ.

Πρόσφατα η Ελληνική Κυβέρνηση διοργάνωσε μια σειρά συναντήσεων με υψηλόβαθμους αξιωματούχους για ομάδα Ισραηλινών δημοσιογράφων προκειμένου να παρουσιάσει τους γοργούς ρυθμούς με τους οποίους αναπτύσσονται οι διμερείς σχέσεις. Σε δύο ξεχωριστές συζητήσεις τόσο ο κ. Παπανδρέου όσο και ο κ. Δρούτσας μίλησαν αναλυτικά για τους τομείς στους οποίους η νέα συνεργασία Αθήνας και Ιερουσαλήμ μπορεί να βοηθήσει τις δύο χώρες στην περιοχή.

Ο κ. Παπανδρέου παραδέχθηκε ότι η συμπεριφορά της Τουρκίας λειτούργησε καταλυτικά για την βελτίωση των σχέσεων αλλά τόνισε ότι η Ελλάδα θα χαιρόταν να δει την αποκατάσταση των σχέσεων του Ισραήλ με την Άγκυρα προς όφελος της περιοχής. «Νομίζω ότι έχουμε δει τις δυνατότητες που υπάρχουν και οι οποίες δεν αξιοποιήθηκαν θετικά στις σχέσεις μας», είπε. «Γεγονός είναι ότι αυτό συνέβη τώρα, με την δύσκολη σχέση σας με την Τουρκία. Πρέπει να δημιουργήσουμε -και νομίζω ότι αυτή είναι και η άποψη του Ισραήλ – μια ευρύτερη κατανόηση στην περιοχή για συνεργασία. Οι εντάσεις, είτε προέρχονται από την μια πλευρά ή την άλλη, ή από τρίτη χώρα, είναι γενικά μη εποικοδομητικές. Εγώ θα το έβλεπα θετικά εάν η Τουρκία και το Ισραήλ αποκαθιστούσαν τις σχέσεις τους.»

Ο κ. Παπανδρέου προσπάθησε ακόμα, έστω και αποτυχημένα, να φέρει τον Νετανιάχου και τον Ερντογάν σε μια τριμερή συνάντηση. Οι τρεις τους ήταν να συναντηθούν στο περιθώριο ενός συνεδρίου για την Μεσογειακή Πρωτοβουλία για την Κλιματική Αλλαγή που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 22 Οκτωβρίου, αλλά η Τουρκία ακύρωσε την συμμετοχή της στην συνάντηση.

Τόσο ο κ. Παπανδρέου όσο και ο κ. Δρούτσας δήλωσαν ότι η πολιτική της Ελλάδας απέναντι στο Ισραήλ μπορεί να επηρεάστηκε από την Τουρκία αλλά σίγουρα δεν εξαρτάται απ’ αυτό που θα συμβεί τελικά στις σχέσεις Ιερουσαλήμ- Άγκυρας. Εκτίμηση του κ. Δρούτσα είναι ότι το Ισραήλ επικεντρωνόταν στις σχέσεις με την Τουρκία πριν αυτές καταρρεύσουν και αυτό μπορεί να αποτέλεσε εμπόδιο στην σύσφιξη των σχέσεων με την Ελλάδα, μια κίνηση που σύμφωνα με αυτόν ξεκίνησε το 1999, την τελευταία φορά που βρισκόταν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.

«Στο παρελθόν την περίοδο από το 1999 – 2004, δεν βλέπαμε αυτά τα θεαματικά, εάν θέλετε να τα αποκαλέσετε έτσι, αποτελέσματα. Γιατί; Γιατί όλη εκείνη την περίοδο το Ισραήλ είχε εστιαστεί πολύ περισσότερο στις σχέσεις του με την Τουρκία. Νομίζω ότι αυτό είναι γεγονός», δήλωσε ο κ. Δρούτσας.

«Αλλά θα είμαι απόλυτα σαφής ότι δεν επιδιώκουμε και δεν ακολουθούμε αυτή την πολιτική απέναντι στο Ισραήλ λόγω της Τουρκίας. Για μας πρόκειται για στρατηγική προσέγγιση. Πρόκειται για μια στρατηγική σχέση που αναπτύσσουμε με το Ισραήλ, αλλά δεν πρέπει να ερμηνευτεί ως ένα εργαλείο για να χρησιμοποιηθεί εναντίον της Τουρκίας. Δεν θεωρούμε τους εαυτούς μας αντικαταστάτες της Τουρκίας, και δεν νομίζω ότι το Ισραήλ βλέπει την Ελλάδα ως αντικαταστάτρια της Τουρκίας».

Αγνοώντας για λίγο το γεγονός ότι η Τουρκία αποτελεί αγκάθι για την ίδια την Ελλάδα – με την κατοχή της Βόρειας Κύπρου – ο κ. Δρούτσας έφτασε στο σημείο ακόμα και να υπονοήσει ότι μπορεί να υπάρξει μια τριμερής συνεργασία στο μέλλον.

«Φανταστείτε το. Υπάρχουν τρεις σημαντικές χώρες στην περιοχή οι οποίες συνεργάζονται στενά. Τουλάχιστον θεωρητικά, αυτή φαίνεται να είναι η σωστή συνταγή για την σταθερότητα στην περιοχή», είπε. Και μετά βέβαια, η Ελλάδα εποφθαλμιά μια θέση στον κατάλογο των μεσολαβητών μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων.

Πριν ανέρθει η Κυβέρνηση Παπανδρέου στην εξουσία, η Ιερουσαλήμ είχε δεχθεί κριτική από πολλές Ελληνικές Κυβερνήσεις και ήταν επιφυλακτική για την φιλία των Ελλήνων με τους εχθρούς του Ισραήλ. Στο Ελληνικό Κοινοβούλιο υπάρχει μια αίθουσα με αναμνηστικά κειμήλια από προηγούμενους πρωθυπουργούς. Σε γυάλινη βιτρίνα αφιερωμένη στον πάτερα του κ. Παπανδρέου, τον Ανδρέα, υπάρχουν φωτογραφίες του μαζί με Μουσουλμάνους ηγέτες, ένας κατάλογος των πιο γνωστών εχθρών του Ισραήλ, μεταξύ των οποίων και ο πρώην Πρόεδρος της PLO, Γιασέρ Αραφάτ και ο Λίβυος ηγέτης Μουαμάρ Καντάφι.

Ο νεώτερος Παπανδρέου θέλει να αξιοποιήσει αυτές τις ιστορικές σχέσεις προς όφελος του Ισραήλ και της Ελλάδας. «Μέσω των καλών σχέσεών μας (με τον αραβικό κόσμο) θέλουμε να δούμε πως μπορούμε να διευκολύνουμε ένα ισχυρό κίνημα προς την ειρήνη και την συνεργασία. (Κατά την διάρκεια της πρόσφατής επίσκεψής μου στο Ισραήλ) πήγα επίσης στην Ραμάλα και συνομίλησα με την ηγεσία εκεί. Οτιδήποτε εσείς πιστεύετε ότι μπορούμε να κάνουμε – και το έχω πει αυτό και στους ηγέτες της περιοχής – σε οτιδήποτε μπορούμε να βοηθήσουμε – θα χαιρόμασταν να το πράξουμε», είπε. Δήλωσε ότι η Ελλάδα ενδιαφέρεται να δει πρόοδο στην ειρηνευτική διαδικασία διότι «το Μεσανατολικό άρχισε ως ένα θέμα μεταξύ των Παλαιστινίων και των Ισραηλινών, αλλά τώρα λαμβάνει μια θρησκευτική διάσταση η οποία είναι πολύ πιο επικίνδυνη -και θα έλεγα -πιο μεταδοτική». Ο κ. Παπανδρέου αναφέρθηκε στην ιστορία της χώρας του για να εξηγήσει το γεγονός ότι η Ελλάδα ενδεχομένως να έχει περισσότερες ευαισθησίες για τα διλήμματα του Ισραήλ. «Ζούμε σε μια περιοχή η οποία έχει βιώσει διαχωρισμούς, πολέμους και εθνικές συγκρούσεις στα Βαλκάνια για παράδειγμα και στην Κύπρο – και επομένως γνωρίζουμε τι είναι οι συγκρούσεις. Από την εμπειρία μας, δεν προσεγγίζουμε το θέμα με μια έλλειψη κατανόησης για το τι σημαίνουν οι συγκρούσεις.

Και δεν ερχόμαστε με μαγικές λύσεις», είπε. Ο κ. Δρούτσας χαρακτήρισε τους δεσμούς της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο ως «μακρόχρονες σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού και εμπιστοσύνης. Δεν είναι κάτι που αρνούμαι. Δεν θέλω να το αρνηθώ, είναι κάτι σημαντικό και καλό.» Είπε ότι θεωρεί αυτές τις σχέσεις ως «το πλεονέκτημα της Ελλάδος για τον στόχο στον οποίο αναφερθήκαμε – δηλαδή της δημιουργία της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή».

Απέρριψε τελείως την ιδέα ότι η ενίσχυση των δεσμών με το Ισραήλ είναι ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος σε σχέση με τους Άραβες. «Στην δική μας προσέγγιση, αυτό το σκεπτικό – ότι είσαι με τον έναν ή τον άλλον, δηλαδή εάν κοιτάς περισσότερο προς την μια πλευρά σημαίνει ότι εγκαταλείπεις την άλλη – δεν είναι το σωστό σκεπτικό». «Η ενίσχυση των σχέσεων με το Ισραήλ, το να γίνουμε ένας έμπιστος εταίρος για το Ισραήλ και ένας συνομιλητής αποτελεί το κλειδί για μας. Η Ελλάδα είναι μέλος της Ε.Ε., ας μην το ξεχνάμε αυτό. Η Ε.Ε μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε όλη την περιοχή. Η Ελλάδα είναι η χώρα μέλος της Ε.Ε. η οποία βρίσκεται γεωγραφικά πιο κοντά στην περιοχή. Κατανοούμε καλύτερα το τι συμβαίνει. Γι’ αυτό νομίζω ότι μας αποδέχονται καλύτερα ως συνομιλητές οι παίκτες στην περιοχή».

Στα τέλη Σεπτεμβρίου, η Συρία έγινε η 129ή χώρα που αναγνώρισε την περιοχή που η Ελλάδα χαρακτηρίζει ως την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας με την επίσημη ονομασία της, Δημοκρατία της Μακεδονίας. Η Ελλάδα απορρίπτει αυτήν την ονομασία φοβούμενη ότι υποδεικνύει εδαφικές βλέψεις εναντίον της Βόρειας επαρχίας της που φέρει το ίδιο όνομα. Στα μέσα Οκτωβρίου σε περιοδεία της περιοχής ο κ. Δρούτσας επισκέφθηκε και την Ιορδανία, την Αίγυπτο, και τον Λίβανο. Η Συρία εξαιρέθηκε από την επίσκεψη.

Ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών παραδέχθηκε ότι η βελτίωση των σχέσεων της Ελλάδας με το Ισραήλ επηρεάζει τους παραδοσιακούς Άραβες συμμάχους της, όπως αποδεικνύεται από το διπλωματικό βέλος της Συρίας με την αναγνώριση της ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία.» «Δεν θα γινόμουν πολύ πιστευτός εάν έλεγα ότι εκείνοι που έχουν πρόβλημα (με τις σχέσεις μας με το Ισραήλ) τις αποδέχονται χωρίς να λένε τίποτα. Βεβαίως βλέπουμε και ακούμε ότι κάποιοι (στον αραβικό κόσμο) κοιτούν προσεχτικά αυτά που συμβαίνουν και αναρωτιούνται που μπορεί να οδηγήσει».

Απέρριψε όμως την ιδέα ότι η Ελλάδα μπορεί να προβεί σε μια επανεκτίμηση των σχέσεών της με τις αραβικές χώρες εάν αυτές θέσουν ως προϋπόθεση την διακοπή των σχέσεων με το Ισραήλ.
«Θα στρέψουμε όλες τις προσπάθειές μας στο να αποφευχθούν οποιαδήποτε τελεσίγραφα από τον οποιονδήποτε. Αλλά δεν νομίζω ότι θα ήταν σοφό ή σοβαρό από την πλευρά μου να μιλήσω για τέτοια θεωρητικά σενάρια», είπε.

Ακόμα περισσότερο από τον κ.Παπανδρέου, ο κ. Δρούτσας υπογράμμισε τις δυνατότητες που έχει η Ελλάδα να συμβάλλει στην ειρηνευτική διαδικασία, αλλά απέφυγε με μεγάλη προσοχή να κάνει δηλώσεις που θα μπορούσαν να θεωρηθούν συγκαταβατικές ή επιβλητικές. «Εμείς στην Ελλάδα, σίγουρα γνωρίζουμε – ας χρησιμοποιήσω αυτή την λέξη – τα όριά μας. Θέλουμε να συμβάλλουμε. Δεν θέλουμε να επιβάλλουμε. Είμαι ρεαλιστής.

Εάν επιθυμούσαμε να επιβάλλουμε κάτι, δεν είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσαμε να το κάνουμε. Δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε την εικόνα που δημιουργούν κάποιοι εταίροι στην Ε.Ε. ότι έρχεται τώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση και προσφέρει όλη την σοφία της. Το κατέστησα αυτό απόλυτα σαφές σε όλες τις συνομιλίες μου στην πρόσφατη επίσκεψή μου στην περιοχή, στους Ισραηλινούς φίλους μας, στους Άραβες φίλους μας, ότι αυτή δεν είναι η εικόνα που φανταζόμαστε για την Ελλάδα. Δεν ερχόμαστε να πούμε θα πρέπει να κάνετε αυτό και αυτό.»

«Γνωρίζω ότι το Ισραήλ τρέφει μεγάλη ευαισθησία γι’ αυτό το θέμα.

Στις συνομιλίες μου δόθηκε η εντύπωση ότι το Ισραήλ πιστεύει ότι δεν είναι πολύ σοφό να υπάρχουν πολλοί μάγειρες στην κουζίνα και ξέρω ότι αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την Ε.Ε. Και πάλι η στάση μας είναι ότι: Η Ε.Ε, μπορεί να βοηθήσει, μπορεί να είναι εποικοδομητική, αλλά κατανοώ πλήρως το μήνυμα ότι κανένας δεν θα πρέπει να προσπαθήσει να επιβάλλει πράγματα.»

«Γιατί τολμώ να πιστεύω ότι γίνομαι πιστευτός γι’ αυτό το θέμα; Διότι η Ελλάδα έχει τα δικά της προβλήματα με την Τουρκία, έχουμε το Κυπριακό ζήτημα. Γνωρίζουμε την στάση της Ελλάδας στο Κυπριακό. Ας αφήσουμε τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους να αποφασίσουν ελεύθερα, χωρίς πιέσεις και ψεύτικα χρονοδιαγράμματα, ας τους αφήσουμε να αποφασίσουν ελεύθερα για το μέλλον τους. Αυτό πιστεύουμε ακράδαντα. Η βοήθεια πάντοτε είναι αναγκαία και πολύτιμη, αλλά πρέπει να αφορά την βοήθεια και την στήριξη, δεν θα πρέπει να επιβάλλεται. Γι’ αυτό νομίζουμε ότι γινόμαστε πιστευτοί όταν το λέμε αυτό, διότι έχουμε τις εμπειρίες μας σε αυτό το θέμα, δηλαδή των άλλων που προσπαθούν να βοηθήσουν επιβάλλοντας πράγματα.» Ο κ. Δρούτσας ανέφερε ότι κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στο Ισραήλ πληροφορήθηκε για τις εξελίξεις της ειρηνευτικής διαδικασίας και ότι η νέα κατανόηση των πραγμάτων που απέκτησε μπορεί να φανεί χρήσιμη ώστε να επιστρέψουν οι δύο πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. «Θα το πω αυτό ανοικτά. Δεν υπάρχει μεγάλη κατανόηση στην διεθνή κοινότητα και σίγουρα μέσα στην Ε.Ε. για τις θέσεις που εκφράζει το Ισραήλ αυτή την στιγμή. Αυτό είναι γεγονός. Εμείς κατανοούμε πολύ καλύτερα την εσωτερική κατάσταση στο Ισραήλ, για παράδειγμα σε σχέση με το θέμα των εποικισμών. Κατανόησα από αυτές τις συνομιλίες ότι υπάρχει μεγάλη πολιτική ευαισθησία σε σχέση με αυτό το θέμα στο Ισραήλ, και πρέπει να το λάβουμε υπόψη. «Είμαστε σε θέση να μεταφέρουμε αυτές τις ευαισθησίες στους άλλους συνομιλητές μας στην Ε.Ε. ακόμα και στον αραβικό κόσμο. Όταν βλέπεις (το θέμα του παγώματος των οικισμών) μόνο ως παρατηρητής στο εξωτερικό, τότε η Παλαιστινιακή θέση φαίνεται λογική. Αλλά όταν κοιτάξεις το θέμα βαθύτερα, στην Ισραηλινή ψυχή εάν θέλετε, τότε πρόκειται για βαθύτερο πρόβλημα». Προσέθεσε ότι αυτό δεν σημαίνει ότι το Ισραήλ έχει λευκή επιταγή σε ότι αφορά την υποστήριξη της Αθήνας ούτε ότι η Αθήνα θα υποστηρίξει αυτόματα κάθε Ισραηλινή απόφαση. «Εάν το Ισραήλ ή οι Παλαιστίνιοι μπορούν να παρουσιάσουν πειστικά επιχειρήματα, τότε θα λάβουν και την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας. Επομένως εάν το Ισραήλ έχει ένα επιχείρημα σε σχέση με τους Παλαιστινίους, η Ελλάδα δεν θα διστάσει να πει, «Ναι, το Ισραήλ έχει δίκιο.» Εάν όμως δούμε ότι ισχύει το αντίθετο στην πραγματικότητα, η Ελλάδα δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να πει στον εταίρο της το Ισραήλ. «Ας καθίσουμε και ας συζητήσουμε ανοικτά. Υπάρχει πρόβλημα με την θέση που υιοθετείτε. Μπορεί η Ελλάδα να επιτύχει την πρόοδο εκεί που έχουν αποτύχει τόσοι άλλοι; Προσφέρει την αγάπη του στο Ισραήλ, αλλά αποφεύγει αυτό που οι Αμερικανοί αξιωματούχοι περιγράφουν κάπως διπλωματικά ως «σκληρή αγάπη».

Και σίγουρα έχει τα χρόνια της εμπειρίας σε σχέση με τους Άραβες ηγέτες οι οποίοι παραδοσιακά τρέφουν καχυποψίες για τους Αμερικανούς, παρά τις δηλώσεις της Κυβέρνησης Ομπάμα περί ίσων αποστάσεων. Επομένως μπορεί να μην είναι ένα σίγουρο στοίχημα αλλά πάντοτε είναι ωραίο να κάνεις καινούργιους φίλους. Και όπως φάνηκε από την πυρκαγιά στο Καρμέλ, ποτέ δεν γνωρίζεις πότε και γιατί θα τους χρειαστείς περισσότερο.

*Στην φωτογραφία από το "Associated Press" διακρίνουμε τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ, κ. Μπενιαμίν Νετανιάχου σε χειραψία με τον Έλληνα Πρέσβη, κ. Κυριάκο Λουκάκη, μεταφέροντας τις ευχαριστίες του Ισραήλ προς την Ελλάδα για την βοήθειά της στην κατάσβεση των πυρκαγιών.

Ισραηλινές στρατιωτικές βιομηχανίες σε συνομιλίες με τον Ελληνικό Στρατό

Από την αγγλόφωνη Ισραηλινή εφημερίδα "Jerusalem Post" δημοσιεύουμε μετάφραση άρθρου του συντάκτη Yaakov Katz που αναφέρεται στην στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας - Ισραήλ.

"Οι Ισραηλινές Στρατιωτικές Βιομηχανίες σε συνομιλίες με τον Ελληνικό Στρατό"

Συμφωνία πολλών εκατομμυρίων δολαρίων στα σκαριά που αφορά στην πώληση οπλικών συστημάτων για τον στόλο των F-16 της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας

Του Yaakov Katz

“Jerusalem Post” (12.12.2010)

http://www.jpost.com/Defense/Article.aspx?id=199013


Σε μια προσπάθεια να βελτιώσουν τις σχέσεις τους με την Ελλάδα και να δημιουργήσουν νέες στρατιωτικές συνεργασίες στη Μεσόγειο, οι Ισραηλινές Στρατιωτικές Βιομηχανίες βρίσκονται σε συνομιλίες με την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία για μια πιθανή πώληση προηγμένων οπλικών συστημάτων αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων.

Μια υψηλόβαθμη Ισραηλινή αμυντική αντιπροσωπεία που απαρτίζεται από αξιωματούχους του Υπουργείου Άμυνας και εγχώριων βιομηχανιών ταξίδεψε πρόσφατα στην Ελλάδα για να συζητήσει την συμφωνία, που θα μπορούσε να περιλαμβάνει οπλικά συστήματα για τον στόλο των αεροσκαφών F – 16, της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.

Οι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι η συμφωνία βρίσκεται στα σκαριά εδώ και αρκετούς μήνες από τότε που ο Μπενιαμίν Νετανιάχου έγινε ο πρώτος Πρωθυπουργός στην ιστορία του Ισραήλ που επισκέφθηκε την Ελλάδα τον Αύγουστο.

Ένα από τα εμπόδια στην συμφωνία είναι η κακή κατάσταση της οικονομίας στην Ελλάδα αλλά οι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι εξετάζονται δημιουργικοί τρόποι για να μπορέσει η Ελλάδα να πληρώσει για τα συστήματα ώστε να υλοποιηθεί η συμφωνία.

Οι Ισραηλινό – Ελληνικές σχέσεις έχουν αναβαθμιστεί από τότε που έγινε η επιδρομή του Ναυτικού το Μάιο σε τουρκικό στολίσκο που προσπαθούσε να σπάσει τον θαλάσσιο αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας που έχει επιβληθεί από το Ισραήλ. Αντιδρώντας στην επιδρομή, η οποία κατέληξε με τον θάνατο εννέα Τούρκων πολιτών, η Τουρκία διέκοψε όλες τις στρατιωτικές και πολιτικές σχέσεις της με το Ισραήλ.

Αποκλεισμένη από την Τουρκία, η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία βρήκε έναν νέο συνεργάτη στην Ελλάδα. Τον τελευταίο χρόνο πραγματοποίησε τέσσερις ασκήσεις στην Ελλάδα, με πιο πρόσφατες αυτές που έλαβαν χώρα τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο. Αυτές οι δύο τελευταίες περιλάμβαναν την ανάπτυξη μοιρών πολεμικών αεροσκαφών και ελικοπτέρων.

Αξιωματούχοι δήλωσαν ότι το Ισραήλ θα συνεχίσει να συνεργάζεται με την Ελλάδα και πιθανότητα θα πραγματοποιήσει ασκήσεις στην Βουλγαρία στις αρχές του 2011.

Την περασμένη εβδομάδα η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία πραγματοποίησε κοινές ασκήσεις με την Ιταλική Πολεμική Αεροπορία στην Έρημο του Νέγκεβ, μόλις δύο εβδομάδες αφότου είχε ολοκληρωθεί σειρά κοινών ασκήσεων στη Σαρδηνία. Οι ασκήσεις πραγματοποιήθηκαν έξω από την Αεροπορική Βάση της Ούβντα στο Νότο και σε αυτήν συμμετείχαν F – 16 της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας και Ιταλικά αεροσκάφη Tornado.

Η μοίρα των «Ιπτάμενων Δράκων» της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας, που μιμείται τις δυνάμεις του εχθρού, πέταξε εναντίων των Ιταλών.

Wikileaks: Κοινές ανησυχίες Ισραηλινών - Αράβων για το Ιράν, την Χαμάς

Οι πρόσφατες διαρροές διπλωματικών εγγράφων από τα "Wikileaks" έχουν φέρει στην δημοσιότητα σωρεία πληροφοριών που αφορούν και στη Μέση Ανατολή. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο των εγγράφων αυτών έγκειται στο γεγονός ότι φαίνεται να επιβεβαιώνονται οι αναλύσεις έγκυρων αναλυτών της Μέσης Ανατολής που στο παρελθόν έχουν αναφερθεί σε μια κοινή αντίληψη μεταξύ του Ισραήλ και των φιλο - Δυτικών Αραβικών κρατών σε σχέση με τους κινδύνους που αφορούν το Ιράν και την Χαμάς. Παραθέτουμε σήμερα μετάφραση ενός εξαιρετικά ενδιαφέροντος άρθρου του Ron Kampeas από το διεθνές "Jewish Telegraphic Agency" (Εβραϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων) που ασχολείται με θέματα που αφορούν τον Εβραϊσμό και το Ισραήλ. Στο άρθρο ο συντάκτης αναφέρεται σε έγγραφα που έφερε στην δημοσιότητα το "Wikileaks" που υποδεικνύον τις κοινές ανησυχίες του Ισραήλ και των φιλο - Δυτικών Αράβων για το Ιράν, ενώ μιλά και για τις ανησυχίες και αναλύσεις που έχουν ανώτατοι Ισραηλινοί αξιωματούχοι για την περιοχή.

«ΤΑ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΚΟΙΝΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΩΝ ΚΑΙ ΑΡΑΒΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΙΡΑΝ.»

“Jewish Telegraphic Agency” (30.11.2010)
Του Ron Kampeas

http://www.jta.org/news/article/2010/11/30/2741950/cables-show-shared-israeli-arab-concerns-about-iran

Ουάσιγκτον (JTA) – Μια ματιά στο παρασκήνιο των εξελίξεων που προσφέρουν τα τηλεγραφήματα των WikiLeaks που δημοσιεύθηκαν αυτή την εβδομάδα παρέχουν ενδείξεις για τις προτεραιότητες των ΗΠΑ και των χωρών της περιοχής. Τα δύο θέματα που εμφανίζονται περισσότερο σε σχέση με τη Μέση Ανατολή είναι το Ιράν και η ειρηνευτική διαδικασία Ισραηλινών – Αράβων.

Το Ιράν και η Ειρήνη

Σε ιδιωτικές συζητήσεις οι ηγέτες της Αιγύπτου και του Ντουμπάι μιλούν για την εχθρότητά τους απέναντι στην Χαμάς. Τόσο αυτοί όσο και ο Βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας προειδοποιούν για τους κινδύνους του Ιράν.

Σε απόρρητο τηλεγράφημα από την Πρεσβεία των ΗΠΑ στο Κάιρο προς την Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Condoleeza Rice, τον Ιανουάριο του 2008, αναφέρεται ότι ο Omar Suleiman, επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Πληροφοριών της Αιγύπτου, δήλωσε στον Ρεπουμπλικανό Γερουσιαστή George Voinovich της πολιτείας Ohio ότι «το Ιράν υποστηρίζει την Τζιχάντ και υπονομεύει την ειρήνη και στο παρελθόν έχει υποστηρίξει τους εξτρεμιστές στην Αίγυπτο.» Ο Suleiman δήλωσε ότι η ιρανική υποστήριξη για την Μουσουλμανική Αδελφότητα τους καθιστά «εχθρούς μας».

Σε επιστολή προς την Αμερικανίδα Υπουργό Εξωτερικών, Hilary Clinton, τον Ιανουάριο του 2009, ο Πρέσβης των ΗΠΑ στο Κάιρο έγραψε ότι κατόπιν συζήτησης που είχε με τον Αιγύπτιο Υπουργό Εξωτερικών, Aboul Gheit, είναι σίγουρος ότι ο Πρόεδρος Mubarak της Αιγύπτου, θεωρεί το Ιράν ως «την μεγαλύτερη μακροπρόθεσμη απειλή για την Αίγυπτο τόσο εξαιτίας την ανάπτυξης πυρηνικών δυνατοτήτων όσο και από το γεγονός ότι προσπαθεί να εξάγει την δική του Σιιτική επανάσταση. Σε ότι αφορά την Ισραηλο – Παλαιστινιακή διένεξη, αναφέρεται ότι «ο Mubarak είναι υπερήφανος για τον διαμεσολαβητικό ρόλο που διαδραματίζει η Αίγυπτος και γνωρίζει πολύ καλά ότι η χώρα του είναι ο μοναδικός παίκτης που μπορεί να συνομιλήσει με τους Ισραηλινούς, όλες τις παλαιστινιακές φράξιες και με τις ΗΠΑ. Ο Mubarak μισεί την Χαμάς και την θεωρεί το ίδιο πράγμα με την Μουσουλμανική Αδελφότητα της Αιγύπτου την οποία θεωρεί ως την πιο επικίνδυνη απειλή για τον εαυτό του».

Οι Άραβες ηγέτες του Περσικού Κόλπου έχουν παρόμοιες απόψεις για το Ιράν. Σε επιστολή που εστάλη στην κυρία Rice από τον Γενικό Πρόξενο των ΗΠΑ στο Ντουμπάι τον Ιανουάριο του 2007, αναφέρεται ότι σε συνάντηση με τον Nicholas Burns, Υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, ο ηγέτης του Εμιράτου, Mohamed Bin Rashid Al Maktoum, «συμφώνησε ότι το Ιράν δεν πρέπει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, αλλά προειδοποίησε για τις τραγικές επιπτώσεις που θα είχε η ανάληψη στρατιωτικής δράσης.» Επιπλέον, το Ντουμπάι συμφώνησε να συνεργαστεί όσον αφορά στις οικονομικές κυρώσεις εναντίον του Ιράν αλλά μόνο εφόσον αυτό γίνει αθόρυβα. Ο ηγέτης του Ντουμπάι δήλωσε επίσης ότι ήλπιζε για την επίτευξη μιας συμφωνίας ειρήνης διότι «αυτό θα καθιστούσε την Χαμάς εχθρό όλων».

Ο Σαουδάραβας Βασιλιάς πήγε το μίσος του για το Ιράν ένα βήμα πιο πέρα λέγοντας στον John Brennan, τον Σύμβουλο του Προέδρου Ομπάμα για θέματα αντιτρομοκρατίας στην Ουάσιγκτον τον Μάρτιο του 2009, ότι μόλις είχε ολοκληρώσει μια τηλεφωνική συνομιλία με τον Υπουργό Εξωτερικών του Ιράν, Manouchechr Mottaki, και ότι τον είχε επιπλήξει λέγοντας ότι το Ιράν «θα πρέπει να σταματήσει να αναμειγνύεται στα θέματα των Αράβων».

«Η επίλυση της Αραβο – Ισραηλινής διένεξης θα ήταν ένα μεγάλο επίτευγμα, είπε ο Βασιλιάς, αλλά το Ιράν θα έβρισκε άλλους τρόπους να δημιουργήσει φασαρίες», λέγεται σε σχετικό τηλεγράφημα. Ο Βασιλιάς συνέχισε λέγοντας ότι «στόχος του Ιράν είναι να δημιουργεί προβλήματα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτούς.»

Η μεταλλασσόμενη προθεσμία για το Ιράν

Σε τηλεγράφημα τον Μάρτιο του 2005, ο Πρέσβης των ΗΠΑ στο Ισραήλ, Daniel Kurtzer, δήλωσε ότι οι φόβοι του Ισραήλ για το πρόγραμμα απόκτηση πυρηνικών όπλων του Ιράν θα έχουν φτάσει στο «σημείο της μη επιστροφής» όταν το Ιράν θα μπορεί να εμπλουτίσει ουράνιο χωρίς βοήθεια – κάτι που πιστεύεται ότι επιτεύχθηκε το 2007.

Τα τηλεγραφήματα δείχνουν ότι οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι θεωρούσαν τις διπλωματικές προσπάθειες που γίνονταν σε σχέση με το Ιράν σημαντικές και κρίσιμες. Όμως εξέφρασαν την απογοήτευσή τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία ήταν «πολύ μαλακιά» σύμφωνα με τον τότε Ισραηλινό Πρωθυπουργό, Ariel Sharon, έγραψε ο Kurtzer. Σε σχέση με μια στρατιωτική επιλογή, σε αντίθεση με το πλήγμα εναντίον του Ιράκ το 1981, ένα πλήγμα εναντίον του Ιράν θα ήταν μια πολύ πιο δύσκολη υπόθεση και επιπλέον θα προκαλούσε μια ισχυρή αντίδραση από τα αραβικά κράτη και τους Παλαιστινίους, παγώνοντας ουσιαστικά την ειρηνευτική διαδικασία».

Τον Μάιο του 2009 σε συνάντηση που είχε με αντιπροσωπεία του Αμερικανικού Κογκρέσου, ο Ehud Barak, ο Υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, τόνισε ότι «καμία επιλογή δεν πρέπει να βγει από το τραπέζι στην αντιμετώπιση του Ιράν και της Βόρειας Κορέας».

Ο Barak περιέγραψε τους Ιρανούς ως άτομα που παίζουν «σκάκι και όχι τάβλι», οι οποίοι «θα προσπαθήσουν να αποφύγουν οποιοδήποτε πάτημα για να κατηγορηθούν και θεωρούν το Πακιστάν και τη Βόρεια Κορέα ως πρότυπα σε σχέση με την απόκτηση πυρηνικών όπλων, ενώ αψηφούν την διεθνή κοινότητα». Επιπλέον, ο Barak υπολόγισε ότι υπάρχει ένα παράθυρο 6 – 18 μηνών από την ημέρα της συνάντησης στην διάρκεια του οποίου «είναι βιώσιμη η πιθανότητα να εμποδιστεί το Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα». Μετά απ’ αυτό, είπε ότι «οποιαδήποτε στρατιωτική λύση θα οδηγούσε σε απαράδεκτη παράπλευρη ζημιά».

Επίσης εξέφρασε την ανησυχία ότι εφόσον το Ιράν αναπτύξει πυρηνικές δυνατότητες «άλλα κράτη παρίες ή/και τρομοκρατικές οργανώσεις θα ακολουθούσαν γρήγορα. Τώρα οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι δηλώνουν ότι η προθεσμία της «μη επιστροφής» είναι κάποια στιγμή το 2012.

Ανησυχίες για την περιοχή

Σε συνάντηση που είχε ο Αρχηγός της Μοσάντ, Meir Dagan, με τον τότε Δημοκρατικό Γερουσιαστή της πολιτείας του New Jersey, Jon Corzine, στις 13 Μαρτίου του 2005, ο Dagan εξέφρασε της ανησυχίες του για τις επιπτώσεις του τέλους του πολέμου του Ιράκ.

«Ξένοι μαχητές που προέρχονται από το Τατζικιστάν, το Ουζμπεκιστάν, τη Συρία και την Υεμένη έχουν επιστρέψει στις πατρίδες τους αφού πολέμησαν μαζί στο Ιράκ, είπε ο ανώτατος Ισραηλινός κατάσκοπος.

Ο Dagan είπε ότι το Ισραήλ δεν έχει «διασυνδέσεις στο Ιράκ πέρα από την φιλική σχέση με τους Κούρδους.» Όμως, δήλωσε ότι το Ισραήλ ενδιαφέρεται για
τις πιθανές επιπτώσεις που μπορεί να έχει η παρουσία Τζιχαντιστών στις πατρίδες τους, ιδιαίτερα εκείνες τις χώρες όπου οι τοπικές κυβερνήσεις δεν θα είχαν την ικανότητα να αντιμετωπίσουν πλήρως την πρόκληση των εξτρεμιστών.

Σε συνάντηση δύο χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 2007, με τον Francis Townsend, τον ανώτατο σύμβουλο του Προέδρου Bush για θέματα τρομοκρατίας, ο Dagan έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την σταθερότητα στο Πακιστάν.

Σύμφωνα με το σχετικό τηλεγράφημα, «Ο Dagan περιέγραψε ως τον χειρότερο εφιάλτη του ένα Πάκισταν όπου θα κυριαρχούν ριζοσπάστες ισλαμιστές που έχουν στην κατοχή τους ένα πυρηνικό οπλοστάσιο». Ο Dagan είπε ότι η Αλ Κάιντα και οι ομάδες της Παγκόσμιας Τζιχάντ δεν θα συμπεριφερθούν λογικά όταν αποκτήσουν πυρηνικά όπλα επειδή δεν ενδιαφέρονται για την ευημερία των κρατών ή την εικόνα τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. «Πρέπει να διατηρήσουμε τον (Πρόεδρο Pervez) Musharaf στην εξουσία είπε ο Dagan. Ο Musharaf παραιτήθηκε το 2008 έπειτα από κατηγορίες περί διαφθοράς.

Ένας τρελός γάμος

Ένα απόρρητο έγγραφο από την Πρεσβεία των ΗΠΑ στη Μόσχα με τίτλο «Ένας γάμος στον Καύκασο» αναφέρεται στην ζωή και την κουλτούρα στο Νταγκεστάν, μια επαρχία στον Βόρειο Καύκασο. Η αναλυτική περιγραφή, που βρίθει από αναφορές στα μεθύσια, τα ξεφαντώματα και την πολυσαρκία των ντόπιων, συμπεριλαμβάνει και τα μέλη της Εβραϊκής Κοινότητας, τον αριθμό τους και τις συνήθειές τους.

Ειδική αναφορά γίνεται στον Αρχιραββίνο της Σταυρούπολης, που περιγράφεται ως ένας άνδρας που μοιάζει με τον Shamil Basayev, έναν Τσετσένο ισλαμιστή τρομοκράτη «την ημέρα που έχει ρεπό», φορώντας παντόφλες, μπλουζάκι, καπελάκι του μπείσμπολ, με γενειάδα, ο οποίος τελικά ήταν ο Αρχιραββίνος της Σταυρούπολης. Μας είπε ότι υπάρχουν 12.000 ομόθρησκοί του στην επαρχία. 8.000 βρίσκονται στην πρωτεύουσα, Pyatigorsk. Το 70% είναι Εβραίοι των βουνών που μιλούν Περσικά όπως είναι και αυτός. Οι υπόλοιποι είναι ένα μείγμα Ευρωπαίων, Γεωργιανών και Μπουκαριανών.

Σε άλλο σημείο περιγράφεται η επιμονή που υπάρχει στην περιοχή με θέματα εθνικής ταυτότητας και πως το φαινόμενο είχε αρχίσει να διαδίδεται και μεταξύ των διπλωματών.

«Μετά από μερικές ώρες το κονβόι του Dalgat επέστρεψε με την Aida, με τις κόρνες των αυτοκινήτων να κτυπούν, μιλώντας για τον Dalgat Makhachev, γιό ενός πολιτικού και μεγιστάνα του πετρελαίου, Gadzhi Makchachev. «Ο Dalgat και η Aida βγήκαν από την Rolls Royce και εισήρθαν στην αίθουσα μετά μουσικής από μια χορωδία αγοριών που βρισκόταν κατά μήκος και των δυο πλευρών ενός κόκκινου χαλιού και τα οποία φορούσαν την μεσαιωνική πανοπλία του Νταγκεστάν κρατώντας μικρές ασπίδες και σπαθιά. Η είσοδος του ζευγαριού αποτέλεσε και το σινιάλο για τον τελετάρχη να δώσει το έναυσμα για το ξεκίνημα της γιορτής και μετά από μερικές προπόσεις οι «τσιγγάνοι» Piter άρχισαν την παράστασή τους. (Την επόμενη ημέρα ένας από τους προσκεκλημένους του Gadzhi είπε περιφρονητικά: «Μα τι τσιγγάνοι! Ο επικεφαλής της ορχήστρας ήταν σίγουρα Εβραίος και οι υπόλοιποι ήταν ξανθοί.» Μπορεί να υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτά, όμως, τουλάχιστον δύο από τις κοπέλες που χόρευαν φαίνεται να ήταν Ρόμα».

Το Ισραήλ ενισχύει την συνεργασία του με τα Βαλκανικά κράτη

Παραθέτουμε μετάφραση άρθρου του διπλωματικού συντάκτη της Ισραηλινής εφημερίδας "Haaretz" που αναφέρεται στο πως το Ισραήλ προσπαθεί να ενισχύσει τις σχέσεις του με Βαλκανικά κράτη όπως είναι η Ελλάδα και η Βουλγαρία, για να αντισταθμίσει την κατάρρευση των σχέσεων του με την Τουρκία.

"ΚΑΘΩΣ ΠΑΓΩΝΟΥΝ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΕΠΙΔΙΏΚΕΙ ΝΑ ΘΕΡΜΑΝΕΙ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ".

Οι κοινές ανησυχίες για τη ριζοσπαστικοποίηση της Τουρκίας οδηγούν στην επέκταση των σχέσεων και σε νέες ευκαιρίες για οικονομική συνεργασία και συνεργασία στην ασφάλεια.

"Haaretz" (30.11.2010)

του Barak David

http://www.haaretz.com/print-edition/news/as-turkey-front-freezes-israel-looks-to-warming-balkan-ties-1.326903
Από τότε που κατέρρευσαν οι σχέσεις του με την Τουρκία τον τελευταίο χρόνο, το Ισραήλ επιδιώκει να βρει νέος φίλους και συμμάχους στα Βαλκανικά κράτη. Οι νέες πρωτοβουλίες καλύπτουν τα πεδία της ανταλλαγής πληροφοριών, των κοινών στρατιωτικών ασκήσεων και της προώθησης του τουρισμού, λένε αξιωματούχοι.
Τον τελευταίο χρόνο το Ισραήλ έχει επεκτείνει τις σχέσεις του με την Ελλάδα και την Βουλγαρία και έχει αναβαθμίσει τους δεσμούς του με την Κύπρο, τη Ρουμανία, τη Σερβία, το Μαυροβούνιο, την ΠΓΔΜ και την Κροατία. Αυτά τα κράτη μοιράζονται τις ανησυχίες για την νέα ριζοσπαστικοποίηση της Τουρκίας και την αυξανόμενη επιρροή του παγκόσμιου τζιχάντ εκεί και βλέπουν νέες ευκαιρίες για οικονομική και τεχνική συνεργασία, καθώς και για συνεργασία σε θέματα ασφάλειας με το Ισραήλ.
«Κατάλαβαν ότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος γι’ αυτούς και το θέμα ετέθη στις συνομιλίες μεταξύ του Πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου και του Πρωθυπουργού της Βουλγαρίας,Μπόικο Μπορίσοβ, τον Ιανουάριο», δήλωσε ανώτερος Ισραηλινός αξιωματούχος.
Η αποτυχημένη Ισραηλινή επιδρομή εναντίον τουρκικού στολίσκου αύξησε τα κίνητρα της Βουλγαρίας για συνεργασία σε θέματα άμυνας και πληροφοριών με την Ιερουσαλήμ. Ο Μπορίσοβ και ο Νετανιάχου συνομίλησαν τρεις φορές μέσα σε δύο εβδομάδες μετά την επίθεση, με σκοπό να διευκολυνθεί η απελευθέρωση δύο Βουλγάρων δημοσιογράφων που βρίσκονταν πάνω σε ένα από τα πλοία», δήλωσε ο αξιωματούχος.
Ο Μπορίσοβ πρότεινε την αύξηση της στρατιωτικής συνεργασίας παρέχοντας την δυνατότητα στην Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία να χρησιμοποιήσει βάσεις και τον εναέριο χώρο της Βουλγαρίας για εκπαίδευση. Η πρώτη εκπαιδευτική άσκηση αναμένεται λάβει χώρα σύντομα.
«Σε αντίθεση με το παρελθόν, ο Μπορίσοβ αποφάσισε να ταχθεί υπέρ της συνεργασίας με το Ισραήλ. Επισκέφθηκε την Ιερουσαλήμ αμέσως μετά την εκλογή του, και ήταν η πρώτη επίσκεψη Βούλγαρου Πρωθυπουργοί τα τελευταία 18 χρόνια», δήλωσε ο Πρέσβης του Ισραήλ στην Βουλγαρία, Νόαχ Γκάλ Γκέντλερ.
Οι Βούλγαροι ελπίζουν ότι οι Ισραηλινοί τουρίστες που έπαψαν να επισκέπτονται την Τουρκία θα έρθουν μαζικά στο Μπουργάς και την Βάρνα στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Περίπου 150.000 Ισραηλινοί αναμένεται να επισκεφθούν την Βουλγαρία μέχρι το τέλος του χρόνου και η Βουλγαρία επιθυμεί αυτός ο αριθμός να φτάσει τους 250.000 το 2011.
«Η κυβέρνηση Μπορίσοβ μας βλέπει ως μεγάλη προτεραιότητα», λέει ο Γκαλ Γκέντλερ. «Ψάχνουν για μια νέα οικονομική κινητήρια μηχανή όπως είναι η ισραηλινή υψηλή τεχνολογία και θέλουν να μάθουν πως το επιτύχαμε», λέει.
Και οι σχέσεις του Ισραήλ με την Ελλάδα έχουν πάρει μια εντυπωσιακή τροπή. Τον Φεβρουάριο, ο Έλληνας Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου συναντήθηκε με τον Νετανιάχου στο Εστιατόριο «Καφέ Πούσκιν» της Μόσχας.
Ο Παπανδρέου, ο οποίος επιδιώκει έναν μεγαλύτερο ρόλο στην ειρηνευτική διαδικασία, κατάλαβε ότι πρέπει να αλλάξει τις σχέσεις της Ελλάδας με το Ισραήλ. Μετά το επεισόδιο με τον τουρκικό στολίσκο οι δυνάμεις ασφαλείας και του στρατού του απεύθυναν έκκληση να δημιουργήσει πιο στενούς δεσμούς με το Ισραήλ.
Όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, η Αθήνα απογοητεύτηκε από το γεγονός ότι δεν έλαβε βοήθεια ή επενδύσεις από αραβικά κράτη, παρά το γεγονός ότι ακολουθούσε μια φιλο-αραβική πολιτική για 60 χρόνια, δήλωσε ένας ανώτερος Ισραηλινός διπλωμάτης.
Από τότε Ισραηλινοί και Έλληνες αξιωματούχοι έχουν προχωρήσει σε συζητήσεις για αμυντική και στρατηγική συνεργασία. Η Ελλάδα σχεδιάζει να προσελκύσει Ισραηλινούς τουρίστες που πήγαιναν παλιά στην Τουρκία. Ο τουρισμός από το Ισραήλ στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 200% φέτος και αναμένεται να φτάσει τα 250.000 άτομα μέχρι το τέλος του έτους.

*Στην φωτογραφία από το "Associated Press" διακρίνουμε Τούρκους φιλο - Παλαιστίνιους διαδηλωτές να διαδηλώνουν κατά του Ισραήλ.

Το Ισραήλ προτείνει 13 επενδυτικά σχέδια στην Ελλάδα

Από την "Ημερησία" αναδημοσιεύουμε εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του συντάκτη Αλέξανδρου Κασιμάτη που αναφέρεται σε 13 επενδυτικά σχέδια που έχει προτείνει η Ισραηλινή Κυβέρνηση στην Ελλάδα καθώς και στην ανάπτυξη της υψηλής τεχνολογίας και της καινοτομίας στο Ισραήλ.

"Ισραηλ: 13 επενδυτικά σχέδια για τουρισμό, ενέργεια, αγροτικά προϊόντα Μονάδα αφαλάτωσης σε ελληνικά νησιά, επενδύσεις στον τουρισμό, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στα αγροτικά προϊοντα"

Μονάδα αφαλάτωσης σε ελληνικά νησιά, επενδύσεις στον τουρισμό, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στα αγροτικά προϊοντα

"Ημερησία" (27.11.2010)

του Αλέξανδρου Κασιμάτη

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=15459&subid=2&pubid=79797148

Με δεκατρία συγκεκριμένα επενδυτικά σχέδια -σε συνέχεια της πρόσφατης επίσκεψης του πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου στην Ελλάδα- ετοιμάζονται να επανέλθουν οι Ισραηλινοί. Η συμφωνία για τις επενδύσεις έκλεισε στις συζητήσεις που είχαν Παπανδρέου και Νετανιάχου, και αυτήν την περίοδο το ισραηλινό υπουργείο Εξωτερικών σε συνεργασία με μια σειρά τοπικών επιχειρήσεων εργάζεται πυρετωδώς για να προετοιμάσει με λεπτομέρειες τις προτάσεις που θα καταθέσει στην ελληνική πλευρά.
Οι Ισραηλινοί δεν θέλουν να αποκαλύψουν το περιεχόμενο της συμφωνίας των δύο πρωθυπουργών και πολύ περισσότερο τις προτάσεις που ετοιμάζουν, αλλά μεταξύ άλλων θα προβλέπουν τη δημιουργία πέντε μονάδων αφαλάτωσης σε ελληνικά νησιά, επενδύσεις στον τουρισμό, την ενέργεια και ειδικότερα σε ανανεώσιμες πηγές, στα αγροτικά προϊόντα κ.λπ.
Η ισραηλινή κυβέρνηση επιδιώκει μέσω των παραπάνω επενδύσεων να θέσει τις βάσεις για στενότερη οικονομική συνεργασία Ελλάδας-Ισραήλ και να ενισχύσει τις προοπτικές στις σχέσεις των δύο κρατών. Η Ελλάδα και το Ισραήλ έχουν, εκ πρώτης όψεως, κάποια σημαντικά κοινά στοιχεία. Είναι μικρά κράτη, γεωγραφικά δεν βρίσκονται και στην καλύτερη γειτονιά, δεν διαθέτουν σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές και όπως συμβαίνει και με τους Ελληνες, πέντε Ισραηλινοί όταν συζητούν για ένα θέμα έχουν πέντε διαφορετικές απόψεις. Από το σημείο αυτό όμως κάθε ομοιότητα με την Ελλάδα σταματά.
Το Ισραήλ έχει μια οικονομία με εκτιμώμενο ρυθμό ανάπτυξης φέτος 4%, ανεργία 6,2% (και 3,7% για τον πληθυσμό με ανώτερη μόρφωση), το έλλειμμα από 5,1% του ΑΕΠ το 2009 υποχωρεί φέτος στο 4% και το χρέος διαμορφώνεται το 2010 στο 77,8% του ΑΕΠ.
Χρήσιμος οδηγός

Το οικονομικό μοντέλο του Ισραήλ μπορεί να αποτελέσει ένα χρήσιμο οδηγό, τουλάχιστον σε ορισμένες πτυχές του, για την Ελλάδα που προσπαθεί να αντιμετωπίσει μια πολύ σοβαρή οικονομική κρίση. Είναι ενδιαφέρον πως μια χώρα που συγκλονίστηκε τη δεκαετία του ’80 από μια δραματική οικονομική κρίση (ο πληθωρισμός το ’85 είχε φθάσει το 450%) κατάφερε σήμερα -και αφού απορρόφησε 1.000.000 εβραίους που μετανάστευσαν από την πρώην Σοβιετική Ενωση- να κάνει εξαγωγές 35 δισ. δολαρίων, εκ των οποίων τα 23 δισ. σε προϊόντα υψηλής τεχνολογίας. Βεβαίως, είχαν τη δυνατότητα της νομισματικής πολιτικής και υποτίμησαν το σέκελ, αλλά το κλειδί της επιτυχίας για το Ισραήλ ήταν η καινοτομία. Κυβέρνηση, αντιπολίτευση και συνδικαλιστές συμφώνησαν στην κορύφωση της κρίσης, το 1985, να συνεργαστούν για τη διάσωση της οικονομίας και συνεπώς της χώρας. Τεχνολογίες που είχαν αναπτυχθεί για αμυντικούς σκοπούς, αξιοποιήθηκαν από τον ιδιωτικό τομέα και ταυτόχρονα η κυβέρνηση άρχισε να δίνει στους ιδιώτες ένα δολάριο για κάθε ένα που διέθεταν για επενδύσεις σε έρευνα και τεχνολογία.
Παράλληλα έστρεψαν τα εκπαιδευτικά τους ιδρύματα -έχουν επτά πανεπιστήμια, εκ των οποίων δύο κατατάσσονται σε υψηλές θέσεις μεταξύ των καλυτέρων του κόσμου- προς τις ειδικότητες της μηχανικής-μηχανο­λογίας (σήμερα το 40% των φοιτητών σπουδάζει στους κλάδους της μηχανικής και τα εκπαιδευτικά τους ιδρύματα ανοίγονται τώρα στον κλάδο της βιολογίας). Συμπληρωματικά, δημιούργησαν και οργανισμούς που χρηματοδοτούσε τόσο ο ιδιωτικός όσο και ο δημόσιος τομέας και στους οποίους ιδιώτες ή μικρές εταιρείες για διάστημα 3 έως 5 ετών δοκίμαζαν καινοτόμα pro­ject. Με αυτή τη συνταγή, οι Ισραηλινοί βρήκαν τον δικό τους δρόμο να ξεπεράσουν την οικονομική κρίση.
Κοινωνικη ομοιογένεια

Η ισραηλινή κοινωνία -για προφανείς λόγους- προσπαθεί να περιορίσει τις ανισότητες. Αρκετοί Ισραηλινοί απέκτησαν μεγάλες περιουσίες, εισάγοντας εταιρείες στο NASDAQ ή πουλώντας εταιρείες σε πολυεθνικούς κολοσσούς.
Η δημιουργία αυτής της οικονομικής ελίτ δεν είναι μια εξέλιξη που τους χαροποιεί ή τουλάχιστον ένα γεγονός για το οποίο υπερηφανεύονται. Κάνουν ό,τι μπορούν για να περιορίσουν τα ιδιωτικά σχολεία, ενώ στους δρόμους του Τελ Αβίβ και της Ιερουσαλήμ τα πολυτελή αυτοκίνητα είναι μάλλον σπάνια.
Οι πλούσιοι Ισραηλινοί -τουλάχιστον οι περισσότεροι από αυτούς- προσπαθούν να μην ξεχωρίζουν από το πλήθος, το αντίθετο δηλαδή με ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα.
Υδάτινοι πόροι

Επειδή έχουν έλλειψη υδάτινων πόρων σταμάτησαν να δίνουν έμφαση στις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων και το βάρος μετα­φέρθηκε σε τεχνολογικές λύσεις για τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Επίσης, έξω από το Τελ Αβιβ, βρίσκεται το Vol­ca­ni Institute for Agri­cu­l­ture.
Σε εγκαταστάσεις που δεν? γεμίζουν το μάτι, κατασκευάζουν κατά παραγγελία και όχι μόνον, μηχανήματα που ελέγχουν ποιοτικά τα μήλα, που καθαρίζουν ρόδια και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Τα πουλάνε σε όλο τον κόσμο για χιλιάδες δολάρια και δεν διστάζουν ακόμη και να βάζουν GPS σε? αγελάδες για να μελετάνε τη συμπεριφορά των ζώων ώστε να βρίσκουν τρόπους να αυξάνουν την παραγωγή του γάλακτος. Σήμερα δουλεύουν 70 διαφορετικά project.

*Στην φωτογραφία από την "Ημερησία" διακρίνουμε τους Πρωθυπουργούς της Ελλάδας και του Ισραήλ, κ. Γιώργο Παπανδρέου και κ. Μπενιαμίν Νετανιάχου σε εγκάρδια συνομιλία.

Ο χορός βήμα συμφιλίωσης μεταξύ Εβραίων και Αράβων

Από την "Καθημερινή της Κυριακής" αναδημοσιεύουμε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Arkady Zaides, Ισραηλινού χορογράφου, καθώς και του Άραβα - Ισραηλινού χορευτή του σύγκροτήματος του Rabi Khoury, αναφορικά με το έργο του Zaides "Quiet" στο οποίο χορεύουν μαζί Εβραίοι και Άραβες χορευτές σε μια προσπάθεια να αποτυπωθούν καλλιτεχνικά όχι μόνο οι εντάσεις και οι πολύπλοκες σχέσεις μεταξύ Εβραίων και Αράβων στο Ισραήλ αλλά και για να λειτουργήσει και ο χορός ως βήμα κοινής έκφρασης μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Το έργο θα παρουσιαστεί στις 17-18 Νοεμβρίου στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη στο πλαίσιο ενός "Ισραηλινού Τρίπτυχου" χορευτικών παραστάσεων τις επόμενες δύο εβδομάδες που θα περιλαμβάνει και τις Ισραηλινές χορευτικές ομάδες του Niv Sheinfeld & Oren Laor και Yasmin Godder.

"Ο χορός είναι το πρώτο βήμα μιας διαδικασίας συμφιλίωσης"

Το Quiet είναι μια συνεργασία μεταξύ τεσσάρων Εβραίων και Αράβων καλλιτεχνών που βιώνουν την ένταση μέσα στο Ισραήλ

"Καθημερινή" (14.11.2010)

Συνέντευξη στη Σαντρα Bουλγαρη

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_14/11/2010_422022

Τρεις χορευτές βρίσκονται ξαπλωμένοι στην σκηνή, ενώ η σκιά ενός τέταρτου άντρα «στέκεται» μπροστά από έναν τοίχο. Μόνο ο ήχος της θάλασσας ακούγεται και καθώς ο χώρος γεμίζει φως, πολύχρωμα πουλιά και γκράφιτι διαγράφονται στο βάθος. Θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε οπουδήποτε, όμως για τον καθέναν που γνωρίζει τις συγκεκριμένες ζωγραφιές, είναι βέβαιο ότι το τοπίο εκτυλίσσεται στο Τελ Αβίβ. Οι άντρες που βλέπουμε θα μπορούσαν επίσης να είναι τέσσερις οποιοιδήποτε άντρες. Ομως δεν είναι, και αυτό τα αλλάζει όλα αφού πρόκειται για δύο Αραβες και δύο Εβραίους περφόρμερ που δούλεψαν μαζί για ένα εξαιρετικά δυνατό έργο, που σκηνοθέτησε και χορογράφησε ο μόλις τριάντα ετών Ισραηλινός Αρκάντι Ζάιντες. «Quiet» («Ησυχο») είναι ο τίτλος και πέρυσι στην πρώτη του παρουσίαση στο κέντρο Suzan Dellal Centre, στο Τελ Αβίβ, χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα πιο «δύσκολα» να θεαθούν για την ένταση του θέματός του.
Πιο κοντά
«Η δουλειά και το κουράγιο αυτών των τεσσάρων αντρών είναι εντυπωσιακή και με έχει κάνει να σκεφτώ: Δεν θα ήταν θαυμάσιο εάν αυτό μπορούσε να συμβεί σε ευρύτερη κλίμακα και πραγματικά να φέρει κοντά ανθρώπους που πολιτιστικά και πολιτικά είναι εχθροί;», έγραφε τότε η Wendy Perron, διευθύντρια του καταξιωμένου αμερικανικού περιοδικού για τον χορό «Dance Magazine». Σε λίγες μέρες (17–18 του μηνός), το «Quiet» θα παρουσιαστεί στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στο πλαίσιο ενός πολύ ενδιαφέροντος τρίπτυχου σύγχρονου χορού από το Ισραήλ. Αν και ανερχόμενος, ο Αρκάντι Ζάιντες τολμάει να αγγίξει ένα θέμα που ελάχιστοι καλλιτέχνες της γενιάς του έχουν κάνει τόσο άμεσα. Οπως λέει και ο ίδιος: «Το έργο γεννήθηκε από μια επείγουσα ανάγκη. Υπό το φως της αυξανόμενης βίας και δυσπιστίας μεταξύ των κοινοτήτων στο Ισραήλ, που δεν μας δίνουν τον χρόνο και τον χώρο για να σκεφτούμε, επομένως ούτε τη δυνατότητα να αλλάξουμε κάτι, νιώσαμε ότι έπρεπε να δημιουργηθεί μια πλατφόρμα που θα επέτρεπε μια ανοιχτή και ειλικρινή επικοινωνία».
Πέρασαν οχτώ μήνες μέχρι να σπάσει ο πάγος μεταξύ των χορευτών και η συνεργασία είχε πολλές εκρήξεις. Για την εμπειρία τους αυτή πρώτα ο Αρκάντι Ζάιντες, που όχι μόνο υπογράφει το «Quiet», αλλά επίσης συμμετέχει ως χορευτής, και ύστερα ο Ράμπι Κούρι, ένας από τους δύο Αραβες περφόρμερ του έργου, απάντησαν σε ερωτήσεις της «Κ».
– Με ποιον τρόπο μπορέσατε να συμφιλιωθείτε και να εκφράσετε μέσα από τον χορό τις εντάσεις που υπάρχουν μεταξύ σας;
Αρκάντι Ζάιντες: Είναι σημαντικό να αναφέρω ότι αυτή η δουλειά είναι μια συνεργασία μεταξύ Εβραίων και Αράβων καλλιτεχνών που ζουν μέσα στα σύνορα του Ισραήλ. Ειλικρινά πιστεύω ότι, πριν προσπαθήσουμε να λύσουμε τα προβλήματα με τους Παλαιστινίους στη Γάζα και τη Δυτική Οχθη, είναι σημαντικό να αγωνιστούμε για μια καλύτερη επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων που ζουν ανάμεσα μας στη Γιάφα, την Acco, τη Ναζαρέτ, τη Χάιφα και πολλά άλλα χωριά μέσα στο Ισραήλ. Υπάρχει μια πολύ ξεκάθαρη ένταση μεταξύ των δύο πλευρών και αυτή ήταν το σημείο αναφοράς για την κινησιολογική έρευνα του κομματιού. Ο χορός είναι μια παγκόσμια γλώσσα και μέσα από αυτόν μπορούμε να επικοινωνήσουμε σε ένα βαθύτερο επίπεδο την πολυπλοκότητα της κατάστασης εδώ, από την άλλη, αμφιβάλλω εάν μπορούμε μέσα από τον χορό να συμφιλιώσουμε την ένταση που υπάρχει ανάμεσα στους Παλαιστινίους και τους Ισραηλινούς. Οι τέσσερίς μας, οι περφόρμερ του «Quiet», μοιραστήκαμε μια μεγάλη οικειότητα και ένα άνοιγμα στη διαδικασία δημιουργίας του, κάτι που ένας μέσος άνθρωπος που κυκλοφορεί στους δρόμους θα μπορούσε μόνο να ονειρευτεί. Ομως, η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη. Για να φτάσουμε να κοιταζόμαστε στα μάτια στην καθημερινή μας ζωή, είναι πολύ πιο δύσκολο.
Ράμπι Κούρι: Η ένταση μεταξύ των Παλαιστινίων που ζουν στο Ισραήλ και έχουν ισραηλινή υπηκοότητα είναι διαφορετική από αυτή με τους Παλαιστινίους που ζουν στη Δυτική Οχθη. Οι Παλαιστίνιοι που είναι Ισραηλινοί πολίτες συναντούν Εβραίους κάθε μέρα, στη δουλειά τους, στους δρόμους. Υπάρχει πάντα ένταση, όμως είναι μια ήσυχη ένταση και η σύγκρουση βρίσκεται κρυμμένη. Συναντιούνται αλλά δεν αγγίζουν ο ένας τον άλλο, δεν έχουν επαφές, δεν προσπαθούν να γνωριστούν βαθύτερα πέρα από το μίσος, τα στερεότυπα, τις προκαταλήψεις. Οι Εβραίοι δεν συνειδητοποιούν την ύπαρξη των Παλαιστινίων και την τωρινή ταλαιπωρία τους, την ιστορία τους, αλλά και την επώδυνη διαδικασία που πέρασαν από το 1948 έως σήμερα. Το να χάσουν την κουλτούρα, τη γλώσσα και την ύπαρξή τους και το να κατακτηθούν πνευματικά, ψυχικά, πολιτιστικά και οικονομικά, με αποτέλεσμα να γίνουν ξένοι στην ίδια την πατρίδα τους. Η δική μας συνάντηση δεν είναι συμφιλίωση, όμως είναι το πρώτο βήμα μιας διαδικασίας συμφιλίωσης μέσα από έναν αληθινό τρόπο επαφής. Τον χορό.
Συγκρούσεις
– Υπήρξαν συγκρούσεις μεταξύ των περφόρμερ κατά τη διάρκεια των προβών;
Α. Ζ.: Δεν ήταν μια καθόλου εύκολη διαδικασία. Στην αρχή έπρεπε να γνωριστούμε και εγώ ως χορογράφος να βρω έναν τρόπο να συνδυάσω όλες αυτές τις διαφορές μεταξύ μας σε μια κατανοητή γλώσσα. Το σώμα κρατάει πληροφορίες που δεν προέρχονται από τον χώρο της λογικής. Λατρεύω να ανακαλύπτω αυτό τον χώρο και να τον αφήνω να πλάθει το έργο. Την ώρα της πρόβας αυτό το ωμό υλικό και η ειλικρινής προσέγγιση έβγαλε στην επιφάνεια πολλά αισθήματα. Και όταν αυτά άρχισαν να εκτίθενται και να εκφράζονται, αισθάνθηκα ότι τα προβλήματα, οι συγκρούσεις, δεν ήταν μεταξύ μας, αν και καμιά φορά φαίνονταν πως ήταν. Είναι μέρος της ζωής μας σε αυτό τον χώρο και έπρεπε να είναι κομμάτι της δουλειάς μας.
Ρ. Κ.: Αγγίζοντας ο ένας τον άλλον, πολλά αισθήματα, στερεότυπα, φόβοι και επιφυλάξεις ήρθαν στην επιφάνεια. Δεν είναι εύκολο όταν προέρχεσαι από διαφορετικό περιβάλλον, διαφορετική πραγματικότητα και αντιμετωπίζεις διαφορετικά προβλήματα. Αγγίζοντας ο ένας τον άλλον στις πρόβες, νιώσαμε πως αγγίζαμε τα κενά μεταξύ μας, τα ίδια κενά με τα οποία οι Παλαιστίνιοι ακόμα αγωνίζονται, να ζήσουν στη χώρα τους, όταν οι Εβραίοι έχουν περισσότερα προνόμια από αυτούς. Από την πολιτιστική ζωή που απολαμβάνουν οι Ισραηλινοί έως τους χώρους που εργάζονται, ακόμη και τη δυνατότητα που έχουν να φύγουν από τη χώρα για να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Εμείς ως Παλαιστίνιοι δεν μπορούμε να σηκώσουμε τα κεφάλια μας για να αναρωτηθούμε για το μέλλον μας. Αγγίζοντας αυτά τα κενά όταν δουλεύαμε για το «Quiet», δημιούργησε εντάσεις και παρεξηγήσεις μεταξύ μας. Ηταν δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Για να τις αντιμετωπίσεις, χρειάζεσαι μια βασική ισότητα που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.

*Στην φωτογραφία από το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης διακρίνουμε χορευτές της ομάδας του Arkady Zaides στην παράσταση "Quiet."

Η πραγματική κατάσταση στη Γάζα και την Δυτική Όχθη

Από την αγγλική εφημερίδα "Daily Mail" δημοσιεύουμε μετάφραση άρθρου του δημοσιογράφου Peter Hitchens, ο οποίος με απόλυτη ειλικρίνεια περιγράφει την κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας και την Δυτική Όχθη αποδομώντας τους μύθους περί πολιορκίας στη Γάζα. Ταυτόχρονα αναφέρεται στη δεινή κατάσταση των Παλαιστινίων Χριστιανών στη Δυτική Όχθη. Μια ανάλυση της πραγματικής κατάστασης στα Παλαιστινιακά εδάφη. Αξίζει να την διαβάσετε.

«Καφέδες με γάλα, μπάρμπεκιου στην παραλία και αποφεύγοντας τις ρουκέτες στο μεγαλύτερο στρατόπεδο – φυλακή του κόσμου.»

“Daily Mail” (11.10.2010)

Του Peter Hitchens

http://www.dailymail.co.uk/news/article-1319157/Gaza-Strip-Lattes-beach-bbqs-dodging-missiles-worlds-biggest-prison-camp.html

Είναι ώρα για μεσημεριανό στο μεγαλύτερο στρατόπεδο - φυλακή του κόσμου, και απολαμβάνω έναν αρκετά καλό καφέ με γάλα σε μια πολυτελή καφετέρια μπροστά στην θάλασσα. Αργότερα θα επισκεφθώ το λαμπερό νέο εμπορικό κέντρο της Γάζας και μετά θα φάω ένα εξαιρετικό βοδινό στρόγκανωφ σε πολυτελές εστιατόριο.

Ίσως να είναι λίγο σκληρό που κακομαθαίνω τόσο πολύ τον εαυτό μου, αλλά νομίζω ότι τουλάχιστον ο καφές μου άξιζε. Αντ’ αυτού θα έπινα ένα σκληρό ποτό εάν το ακραίο ισλαμικό καθεστώς εδώ δεν είχε απαγορεύσει το αλκοόλ με αυστηρές και βαριές τιμωρίες.

Πριν μια ώρα εξέταζα ένα τούνελ βάθους 30 μέτρων που πηγαίνει από την Λωρίδα της Γάζας στην Αίγυπτο. Αυτή η εκσκαφή που λαμβάνει χώρα μπροστά στα μάτια των Αιγυπτιακών συνοριοφυλάκων, οι οποίοι υποτίθεται ότι πρέπει να εμποδίζουν τέτοια πράγματα, έχει με απίστευτο τρόπο λάβει επίσημη άδεια από τις τοπικές αρχές που το χαρακτήρισαν «εμπορικό έργο», με την αδειοδότηση να κοστίζει 1.600 λίρες Αγγλίας.

Μέχρι πρόσφατα χρησιμοποιούνταν για την εισαγωγή αγελάδων, σοκολάτας και μοτοσικλετών (αν και ο ιδιοκτήτης επιμένει ότι δεν χρησιμοποιήθηκε για την μεταφορά όπλων ή ανθρώπων) και στο απόγειο της δραστηριότητάς του απέφερε αμοιβές άνω των 30.000 λιρών Αγγλίας στους ιδιοκτήτες του.

Αλλά οι δουλειές έχουν καταρρεύσει διότι οι Ισραηλινοί έχουν χαλαρώσει πολλούς από τους περιορισμούς τους στις εισαγωγές και τα περισσότερα τούνελ δεν έχουν δουλειά. Όταν βρισκόμουν εκεί άκουσα το βουητό των ισραηλινών μη επανδρωμένων αεροσκαφών και τις βροντές των πολεμικών ψηλά στον ουρανό.

Και μετά, με ανησυχητικό τρόπο, μόλις έφυγα η περιοχή καταστράφηκε ολοσχερώς με βομβαρδισμούς. Δεν ξέρω εάν η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία περίμενε να φύγω ή εάν απλώς βομβάρδισε τα τούνελ.

Η κατανόηση του εβραϊκού κράτους για θέματα βασικών δημοσίων σχέσεων είναι τρομερά κακή. Αλλά οι ισραηλινές αρχές σίγουρα γνωρίζουν ότι βρίσκομαι εδώ. Είμαι ένα από τα μόλις τέσσερα άτομα που έχουν εισέρθει στην πιο παρεξηγημένη περιοχή του κόσμου σήμερα το πρωί.

Σας παρακαλώ μην με κατηγορήσετε για εφησυχασμό και για την άρνηση της αλήθειας. Δεν γνωρίζω τα πάντα για την Γάζα. Δεν νομίζω ότι είναι παράδεισος ούτε καν φυσιολογικό μέρος. Αλλά σίγουρα γνωρίζω αυτά που είδα και άκουσα.

Υπάρχουν φτωχογειτονιές που προκαλούν θλίψη και που έπρεπε να είχαν διαλυθεί εδώ και δεκαετίες. Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν στα όρια της πείνας. Υπάρχει κίνδυνος. Και οι περισσότεροι από αυτούς δεν μπορούν να φύγουν.

Αλλά τα πράγματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα και ενδιαφέροντα. Μάλιστα, η πραγματική κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας και στην Δυτική Όχθη του Ιορδάνη βρίθει τόσο πολύ από παράδοξα και εκπλήξεις και η (περισσότερη) ειδησεογραφική κάλυψη κυρίως εστιάζεται στα προφανή χωρίς να μεταδίδει αυτά που δεν βολεύουν.

Και αυτός είναι ο λόγος που εγώ πιστεύω ότι τόσο οι πολιτικοί όσο και η κοινή γνώμη έχουν χειραγωγηθεί σαν πρόβατα σε ένα αδιέξοδο που εξυπηρετεί μόνο τους προπαγανδιστές και τους κυνικούς, και το οποίο αφήνει τους ανθρώπους, σε αυτήν την όμορφη και σημαντική περιοχή του κόσμου, να υποφέρουν άσκοπα.

Για παράδειγμα, πρόσφατα ο Πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, καλόπιασε τους Ισλαμιστές οικοδεσπότες του στην Τουρκία λέγοντας ότι η Γάζα είναι «στρατόπεδο -φυλακή». Αυτή η φράση είναι η επίσημη γραμμή των καλά χρηματοδοτημένων αραβικών και ισλαμικών λόμπι, που θέλουν να εγγυηθούν ότι ο κόσμος βλέπει το Ισραήλ ως ένα εγκληματικό, καταπιεστικό κράτος.

Εδώ που τα λέμε, οι Ισραηλινοί στρατιώτες και μπορούν και συμπεριφέρονται με ωμή βαρβαρότητα. Οι Ισραηλινοί έποικοι κλέβουν το νερό των Αράβων και διώχνουν τους Άραβες από την γη τους. Οι Ισραηλινοί πολιτικοί είναι συχνά άξεστοι και επιδεικνύουν έλλειψη ευαισθησίας.

Η μεταχείριση των Ισραηλινών Αράβων πολιτών αποτελεί μια από τις μεγάλες χαμένες ευκαιρίες στην ιστορία, δηλαδή είναι κακή χωρίς λόγο και κοντόφθαλμη. Η αρπαγή της Δυτικής Όχθης και της Γάζας ήταν λάθη που επιδεινώθηκαν από άλλα που ακολούθησαν.

Αλλά εάν νομίζετε ότι το Ισραήλ είναι το μοναδικό πρόβλημα ή ότι οι Ισραηλινοί είναι οι μόνοι που καταπιέζουν σε αυτή την περιοχή, να το ξανασκεφτείτε. Πρώτον, να καταλάβετε ότι το Ισραήλ δεν διοικεί πλέον την Γάζα. Οι εποικισμοί εκεί καταστράφηκαν.

Δεν βρίσκεται κανένας Ισραηλινός εντός των συνόρων της Γάζας. Και πριν πείτε «αλλά το Ισραήλ ελέγχει τα σύνορα της Γάζας» ρίξτε μια ματιά στον χάρτη. Τα νότια σύνορα της Λωρίδας – τα οποία είναι σχεδόν εξίσου δύσκολο να διασχίσει κανείς όπως αυτά με το Ισραήλ – είναι με την Αίγυπτο. Και όπως το Ισραήλ, το Κάιρο αγωνιά να κλείσει ερμητικά εκεί τους Μουσουλμάνους εξτρεμιστές της Χαμάς.

Η Γάζα βομβαρδίστηκε την ημέρα που έφτασα ως αντίποινα για μια σειρά πληγμάτων με ρουκέτες εναντίον του Ισραήλ που πραγματοποιήθηκε από Άραβες εξτρεμιστές. Οι εξτρεμιστές ήξεραν ότι αυτό θα συμβεί αλλά εξαπέλυσαν τις ρουκέτες τους ούτως ή άλλως. Πολλοί κάτοικοι της Γάζας τους μισούν γι΄αυτό.

Ο ένας, τον οποίο εγώ θα αποκαλέσω Ιμπραήμ, μου διηγήθηκε πως παρακάλεσε αυτούς τους μανιακούς να φύγουν από την γειτονιά του κατά την διάρκεια της καταστροφικής στρατιωτικής επιδρομής του Ισραήλ πριν σχεδόν δύο χρόνια. Η γυναίκα του βρισκόταν κοντά στη γέννα.

Ήξερε ότι οι Ισραηλινοί θα εντόπιζαν γρήγορα τον εκτοξευτή και ότι αυτοί οι άνδρες θα έφερναν τον θάνατο στο σπίτι του. Αλλά οι εξτρεμιστές αντιμετώπισαν περιφρονητικά τις εκκλήσεις του, γι’ αυτό έβαλε την γυναίκα του μέσα στο αυτοκίνητό του και έφυγε.

Πέρασαν μόλις λίγα δευτερόλεπτα και αφού είχε διασχίσει την πρώτη μεγάλη διασταύρωση μια τεράστια ισραηλινή βόμβα εξερράγη στο σημείο που βρισκόταν πριν λίγο το αυτοκίνητό του. Η διαβολική δύναμη των σύγχρονων όπλων ακόμα φαίνεται στο σημείο ανάμέσα στα ερείπια που κάποτε αποτελούσαν ένα κυβερνητικό κτίριο.

Το σημείο μοιάζει σαν να το έχει μασήσει και συντρίψει ένας γίγαντας ο οποίος μάλιστα γύρισε μετά και για να το ποδοπατήσει. Εάν μπορείτε να φανταστείτε πως είναι να προσπαθείς να προστατέψεις μια έγκυο γυναίκα από τέτοια δριμεία επίθεση τότε μπορείτε να αρχίσετε να καταλαβαίνετε πόσο πολύπλοκη είναι η ζωή εδώ, όταν εκείνοι που ισχυρίζονται ότι σε προστατεύουν, σπέρνουν τον θάνατο στην πόρτα σου.

Διότι οι ίδιοι Ισλαμιστές που εκτοξεύουν ρουκέτες αποτελούν την εδώ κυβέρνηση και υποστηρίζονται από το Ιράν και άλλους που νοιάζονται περισσότερο για έναν θεωρητικό σκοπό παρά για τους πραγματικούς ανθρώπους. Ισχυρίζονται ότι ο μόνιμος πόλεμός τους με το Ισραήλ γίνεται προς όφελος των Παλαιστινίων Αράβων. Αλλά είναι όμως έτσι;

Οι άνθρωποι πάντοτε πασχίζουν ώστε να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή. Το πράττουν αυτό ακόμα και όταν πέφτουν βόμβες αλλά και όταν οι δημαγωγοί παραληρούν . Ή όπως γίνεται στη Γάζα, το κάνουν ακόμα και όταν δεν υπάρχει διαφυγή, όταν περιπολίες πιστής τήρησης χρηστών ηθών πραγματοποιούν επιχειρήσεις σκούπα σε εστιατόρια για να εντοπίσουν παράνομη μπύρα και γυναίκες που καπνίζουν δημόσια ή ακόμα και άτομα που προσβάλλουν τις αξίες της Χαμάς του 14ο αιώνα.

Γι’ αυτό δεν θα αποκαλύψω το όνομα ενός ωραίου μαγαζιού όπου νεαρές γυναίκες - ισλαμικές πεταλούδες που χλευάζουν τον κώδικα ενδυμασίας των φανατικών φορώντας λαμπερά καλλυντικά και χρωματιστές μεταξωτές μαντίλες - συνομιλούσαν καθώς εισέπνεαν καπνό με άρωμα μήλου από τους ναργιλέδες τους.

Οι άνδρες τους οι οποίοι βρίσκονταν κοντά, παρακολουθούσαν ποδόσφαιρο σε μεγάλες τηλεοράσεις με επίπεδη οθόνη. Ούτε θα αποκαλύψω πού είδα την νεολαία της Γάζας να συγκεντρώνεται για μπάρμπεκιου σε παραλία κάτω από ομπρέλες φτιαγμένες από φύλλα φοινικόδεντρων.

Βέβαια αυτός ο τρόπος ζωής δεν είναι ο χαρακτηριστικός. Αλλά όντως υπάρχει και αποδεικνύει ότι η περιγραφή του «στρατοπέδου – φυλακή» συνιστά μια ηλίθια απλοποίηση. Εάν είναι λάθος να ζει κανείς δίπλα στην απόγνωση-και αυτό είναι κάτι που σκεφτόμαστε συχνά όταν ασκούμε κριτική στο Ισραήλ – τότε τι ισχύει για τους πλούσιους στη Γάζα και τους κυβερνώντες της Χαμάς;

Εκείνοι ανέχονται αυτό το χάσμα και επομένως φταίνε όπως και οι Ισραηλινοί που παραβλέπουν το χάσμα της φτώχειας, καθισμένοι στα άνετα σπίτια τους.

Στη συνέχεια, σειρά έχει η χρήση του όρου «πολιορκία».

Μπορεί κανείς να σκεφτεί οποιαδήποτε πολιορκία στην ανθρώπινη ιστορία από τις Συρακούσες μέχρι το Λένινγραντ, όπου τα μαγαζιά της πολιορκημένης πόλης είναι γεμάτα με σοκολάτες Snicker και κινέζικα μοτοποδήλατα και όπου έργα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων ξένων οργανισμών αρωγής διοχετεύουν στις τσέπες χιλιάδων ανθρώπων συνεχή ροή χρημάτων (συχνά τα δικά σας); Και πάλι η λέξη συγκαλύπτει περισσότερα απ’ αυτά που αποκαλύπτει.

Στην εγκλωβισμένη και άνιση κοινωνία της Γάζας, μια εύπορη μειοψηφία με επιρροή ζει σε θαυμάσιες βίλλες με θέα τη θάλασσα, οι οποίες διαθέτουν τις δικές τους γεννήτριες προκειμένου να αποφεύγουν τις ατελείωτες διακοπές στην παροχή ρεύματος.

Η Γάζα διαθέτει και μια σχετικά εύπορη μεσαία τάξη, η οποία ξοδεύει τα λεφτά της στο εμπορικό κέντρο της Οδού Treasure στην πόλη της Γάζας, κοντά σε έναν άλλο δρόμο όπου βρίσκονται σχεδόν αποκλειστικά μαγαζιά, τα οποία επιδεικνύουν πλυντήρια και ψυγεία στις βιτρίνες τους.

Πολιορκία; Όχι ακριβώς. Και τι γίνεται με τους «προσφυγικούς καταυλισμούς» της Γάζας; Ο όρος είναι παραπλανητικός. Οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν εκεί δεν είναι πρόσφυγες αλλά τα παιδιά και εγγόνια εκείνων που διέφυγαν από το Ισραήλ στον Πόλεμο του 1948.

Όλοι οι άλλοι πρόσφυγες από εκείνη την εποχή στην Ινδία και το Πακιστάν, οι Γερμανοί που εκδιώχθηκαν από την Πολωνία και την Τσεχία και για να μην μιλήσουμε για τους Εβραίους που εκδιώχθηκαν από τον αραβικό κόσμο, μετεγκαταστάθηκαν εδώ και πολύ καιρό.

Κατά απίστευτο τρόπο, οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ανθυγιεινές μικρές πόλεις, όμηροι μιας μεγάλης σύγκρουσης, η οποία διατηρείται από τους πολιτικούς που ισχυρίζονται ότι νοιάζονται γι’ αυτούς. Αυτά τα μέρη δεν διαφέρουν και πολύ από τα φτωχότερα αστικά κέντρα στο Κάιρο, για τα οποία κανένας ούτε στον αραβικό κόσμο αλλά ούτε και στην Δύση δεν λέει τίποτα.

Δεν αποτελεί αφέλεια να πει κανείς ότι αυτοί οι «καταυλισμοί» έπρεπε να έχουν διαλυθεί εδώ και πολλά χρόνια και ότι οι κάτοικοι τους έπρεπε να έχουν μεταφερθεί σε νέες κατοικίες. Μπορεί να γίνει. Προς τιμήν τους τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν χρηματοδοτήσει ένα νέο, έξυπνο οικιστικό συγκρότημα που έχει θέα την Μεσόγειο.

Αυτό δείχνει τι θα μπορούσε να συμβεί εδώ εάν ο αραβικός κόσμος ενδιαφερόταν για την Γάζα όσο τουλάχιστον υσχυρίζεται. Όλοι οι άνθρωποι στη Γάζα θα μπορούσαν να ζουν σε τέτοιους χώρους με κόστος το οποίο θα ήταν ελάχιστο για τις πλούσιες πετρελαιοπαραγωγικές αραβικές χώρες.

Αλλά οι προπαγανδιστές, οι οποίοι επιμένουν ότι οι πρόσφυγες θα επιστρέψουν στα χαμένα σπίτια τους θεωρούν αυτές τις βελτιώσεις συνθηκών ως παραδοχή ότι το Ισραήλ αποτελεί πλέον μόνιμη παρουσία – και έτσι προτιμούν την μιζέρια για τους άλλους.

Αυτοί που δικαίως καταδικάζουν την ανέχεια στους καταυλισμούς θα πρέπει να αναρωτηθούν ποιος φταίει πραγματικά. Όπως συμβαίνει συχνά στον αραβικό κόσμο, η αθλιότητα στους δρόμους που βρίθουν από σκουπίδια συχνά συγκαλύπτει τους καθαρούς ιδιωτικούς χώρους που μπορεί ναι μεν να έχουν μόνο τα βασικά και μην είναι πολυτελείς, αλλά απ’ αυτά τα μέρη βγαίνουν κάθε μέρα καθαρά παιδιά που φορούν καθαρές στολές και τα οποία πηγαίνουν σε σχολεία με τόσους πολλούς μαθητές, όπου τα μαθήματα γίνονται σε δύο βάρδιες.

Μακάρι να ήμουν σίγουρος ότι αυτά τα παιδιά διδάσκονται τις αρχές της αδελφοσύνης και της συνύπαρξης. Αλλά αμφιβάλω. Στην κεντρική Γάζα υπάρχει - σαφώς με επίσημη έγκριση – μια τοιχογραφία που απεικονίζει μια αισχρή καρικατούρα ισραηλινού στρατιώτη, ο οποίος κρατά μια ξιφολόγχη πάνω στην οποία κρέμεται ένα νεκρό παιδί. Δίπλα αναγράφονται στα αραβικά οι λέξεις «Κυνηγός Παιδιών». Άλλη προπαγανδιστική αφίσα στα αγγλικά υπάρχει εκεί κοντά. Ο οδηγός μου ντρέπεται για αυτή την ρατσιστική χυδαιότητα. Αναρωτιέμαι πως τόσοι άλλοι επισκέπτες από την Δύση ξέχασαν να την αναφέρουν στις αναφορές τους.

Σκεφτόμουν αυτό το θέμα όταν διένυσα την μικρή απόσταση για να πάω στην Δυτική Όχθη, η οποία βρίσκεται εν μέρει υπό ισραηλινή κυριαρχία. Δέχθηκα την φιλοξενία σε πολλά σπίτια Αράβων – και είδα έναν βαθμό γενναιοδωρίας που θα έπρεπε να κάνει τους ανθρώπους της Δύσης να ντρέπονται για τις ψυχρές πόλεις τους, όπου οι γείτονες μισούν ο ένας τον άλλον.

Και πάλι είδα το περίγραμμα μιας κοινωνίας να αναδύεται μέσα από τα ερείπια και στην οποία ένας αξιοπρεπής άνθρωπος, προσπαθώντας να έχει μια καλή ζωή, θα μπορούσε να ζήσει, να εργαστεί και να μεγαλώσει παιδιά. Αλλά είδα και άκουσα και κάποια ανησυχητικά πράγματα.

Ένα πράγμα – το οποίο θεωρώ ότι πρέπει να γνωρίζουμε όλοι – αφορά στην τύχη των Χριστιανών Αράβων υπό την διοίκηση της Παλαιστινιακής Αρχής. Τους άκουσα επανειλημμένα να δηλώνουν ότι «Η ζωή ήταν καλύτερη για μας υπό την Ισραηλινή διοίκηση».

Ένας νέος άνδρας, ο οποίος παραπονιόταν για την άρνηση των δικαστηρίων που κυριαρχούνται από Μουσουλμάνους να τον δικαιώσουν σε αντιδικία που είχε σε περιουσιακά θέματα με καταπατητές, ξέσπασε λέγοντας : «Είμαστε τόσο μόνοι! Όλοι οι Χριστιανοί νιώθουν τόσο απομονωμένοι σε αυτή την χώρα».

Αυτή η συζήτηση έγινε σε απόσταση περίπου δύο χιλιομέτρων από τον Ναό της Γέννησης στη Βηθλεέμ, όπου στους τουρίστες δίδεται η εντύπωση ότι η Χριστιανική θρησκεία τυγχάνει σεβασμού. Όχι ακριβώς.

Μου μίλησαν στα ψιθυριστά για την βεβήλωση αυτού του μνημείου από ένοπλους Παλαιστινίους που κατέλαβαν τον ναό το 2002. Η διεθνής κοινή γνώμη είχε καταφερθεί αποκλειστικά εναντίον του Ισραήλ. Δεν θα κατονομάσω τα άτομα που μου είπαν αυτά τα πράγματα.

Αποφάσισα επίσης να μην κατονομάσω έναν άλλο διακεκριμένο Χριστιανό Άραβα, ο οποίος μου είπε ότι δέχθηκε βία και απειλές λόγω των προσπαθειών του να διατηρήσει την Χριστιανική κουλτούρα στη Δυτική Όχθη.

Ο οδηγός μου, ο οποίος με φιλοξενεί, δήλωσε ότι υπάρχουν 30.000 Χριστιανοί στους τρεις γειτονικούς δήμους της Βηθλεέμ, του Μπέιτ Σαχούρ και του Μπέιτ Τζάλα. Σύντομα θα υπάρχουν πολύ λιγότεροι.

Ανακάλυψε ότι περίπου 2.000 Χριστιανοί μετανάστευσαν από τον 2001 – 2004, και αυτή είναι μια τάση σε εξέλιξη. Το πιο εξοργιστικό πράγμα σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι πολλοί Χριστιανοί στη Βρετανία γίνονται αποδέκτες προπαγάνδας που κατηγορεί τους Ισραηλινούς γι’ αυτή την εξέλιξη.

Οι Άραβες μπορεί να καταπιέζουν ο ένας τον άλλον χωρίς βοήθεια από το εξωτερικό. Επειδή το παλαιστινιακό αποτελεί ένα από τα αγαπημένα ζητήματα των Αριστερών της Δύσης προτιμούν να αγνοήσουν το γεγονός ότι πρόκειται σε μεγάλο βαθμό για έναν επιθετικό ισλαμικό αγώνα.

Και σε αυτή την μεριά του κόσμου, η πολιτική ορθότητα δεν υφίσταται. Φανταστείτε τον εαυτό σας σε έναν άνετο καναπέ ενός διαμερίσματος σε μια πόλη της Δυτικής Όχθης. Κοντά υπάρχει το περιβόητο, εξωφρενικό φράγμα που διαχωρίζει τον αραβικό κόσμο από το Ισραήλ.

Σκεφτείτε αυτό το τείχος. Παραδέχομαι ότι είναι απεχθές και καταπιεστικό –απομονώνει ανθρώπους από την γη της και σε μια περίπτωση περνά μέσα από την αυλή ενός λυκείου. Αλλά έχω έρθει στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μια πολιτισμένη αντίδραση στις βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας που οδήγησαν στην κατασκευή του.

Ο οδηγός μου, ένας έξυπνος άνθρωπος που έχει μείνει για χρόνια σε ισραηλινές φυλακές αλλά ο οποίος τώρα έχει σιχαθεί τον πόλεμο, μιλά για την πολιτική και την ιστορία. Η σύζυγος του αν και παρούσα, δεν έχει φανεί.

Ξαφνικά αρχίζει να μιλά για τους Εβραίους. Ξεστομίζει σκέψεις που θα μπορούσαν να υπάρχουν στην Γερμανία του Χίτλερ. Με αυτές μεγάλωσε. Αυτά θα διδάξουν και τα σχολεία στα παιδιά του.

Η καρδιά κυριεύεται από απόγνωση ακούγοντας αυτές τις προσωπικές απόψεις που συνθέτονται από άγνοια και ηλιθιότητα. Κάνουν τις συζητήσεις για μια «Νέα Μέση Ανατολή» να μοιάζουν με ανοησίες. Επομένως, θα πρέπει να αγανακτήσουμε; Δεν είμαι τόσο σίγουρος.

Όχι μακριά από το σημείο που βρίσκομαι, υπάρχει μια στροφή χωρίς ταμπέλα σε έναν δρόμο που οδηγεί πίσω στην Ιερουσαλήμ. Πρόκειται για έναν δρόμο χωρίς αριθμό που πηγαίνει Νότια από την οδική αρτηρία 437. Η στροφή έχει μήκος περίπου 100 μέτρων και είναι αποκλεισμένη με μπλόκα από μπετόν. Πρόκειται για έναν δρόμο-φάντασμα. Εάν κάποτε ανοίξει θα αποτελέσει μέρος ενός ασφαλούς οδικού δικτύου δρόμων και τούνελ που θα ένωναν την Ναμπλούς και την Ραμάλλα στο Βόρειο μέρος της Δυτικής Όχθης ,με την Βηθλεέμ και την Χεβρώνα στο Νότο.

Θα έδινε την δυνατότητα σε ανθρώπους να κάνουν φυσιολογικά πράγματα που επιθυμεί ο καθένας, δηλαδή να επισκεφθούν τους συγγενείς τους, να πάνε στην εργασία τους και να ψωνίσουν. Δεν θα μετέτρεπε την αραβική Παλαιστίνη σε κράτος. Δεν έχει καμιά σχέση με το θέμα των εβραϊκών οικισμών στη Δυτική Όχθη – ένα πράγμα που επιδεινώθηκε από τις εκκλήσεις του Μπαράκ Ομπάμα για το πάγωμά τους, κάτι που δεν είχε απαιτήσει ποτέ ακόμα και η ίδια η Παλαιστινιακή ηγεσία.

Αλλά μπορεί να βοηθήσει ως προς την δημιουργία μιας κοινωνίας, στην οποία μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων θα μπορεί να ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή. Υποψιάζομαι ότι το δίκτυο έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Και δεν αποτελεί την μόνη ένδειξη ότι η ανθρώπινη επιθυμία για μια φυσιολογική ζωή είναι ισχυρή. Στην Ραμάλλα, την ανεπίσημη πρωτεύουσα της Αραβικής Παλαιστίνης, ευχαριστιέται κανείς όταν επισκέπτεται τους δρόμους γεμάτους κίνηση γύρω από την Πλατεία Μανάρα, κατά την δύση του ηλίου, με καφετέριες και μαγαζιά που σε ελκύουν με τον λαμπρό φωτισμό τους.

Πριν μερικά χρόνια επιδεικνύονταν εδώ οι σωροί των «συνεργατών των Ισραηλινών» που έβριθαν από τραύματα με σφαίρες. Τώρα επιδεικνύονται ωραία ρούχα – αλλά όχι τόσο ωραία όσο εκείνα που υπάρχουν στο πλούσιο εμπορικό κέντρο της Ραμάλλας που διαθέτει προϊόντα- μάρκες και προσφέρει βόλτες με καμήλες για τα παιδιά στον εξωτερικό χώρο.

Ακόμη και στην περιβόητη Χεβρώνα στο Νότο, γνωστή για στις σφαγές της και για την επιθετική Ισραηλινή κοινότητα, η νοοτροπία του εμπορικού κέντρου έχει καλλιεργηθεί μόλις έξι χιλιόμετρα από αυτήν την εστία έντασης. Και στον δρόμο που οδηγεί από την Χεβρώνα στην Ιερουσαλήμ υπάρχει ένα σουπερμάρκετ, το οποίο κάνει εκπτώσεις και έχει τιμές τόσο χαμηλές που Ισραηλινοί έποικοι και Παλαιστίνιοι συγκεντρώνονται μαζί ευτυχισμένοι στα ταμεία.

Πρέπει να προσθέσω ότι ένας Άραβας διανοούμενος, ο οποίος καθόταν σε μια καφετέρια στη Γάζα μου διηγήθηκε τις ευτυχισμένες ημέρες, τότε που οι γυναίκες της Γάζας φορούσαν σόρτς (τώρα όλες φορούν κελεμπίες και μαντίλες) και όταν μπορούσε κανείς να αγοράσει μια μπύρα στην παραλία.

Αλλά ίσως το καλύτερο σχόλιο απ’ όλα ήταν αυτό ενός Ισραηλινού Άραβα, ο οποίος μελαγχολούσε για τις «παλιές καλές μέρες πριν υπάρξει η ειρήνη». Μπορεί κάλλιστα να μην είναι δυνατή μια λύση για το πρόβλημα του Ισραήλ και ίσως να τελειώσουν όλα με ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα σε κάποιες δεκαετίες.

Αλλά εάν οι πολιτικοί στο εξωτερικό, που ενδιαφέρονται περισσότερο για την εικόνα τους παρά για τις ζωές των Αράβων και Ισραηλινών, σταματούσαν να επιδιώκουν μια τελική λύση του θέματος τότε ίσως οι λαοί – με τα δικά τους μέσα – να έβρισκαν έναν τρόπο να συμβιώσουν, ο οποίος μπορεί να μεν να μην ήταν τέλειος αλλά δεν θα οδηγούσε ανθρώπους να μετατρέπονται σε καμμένες ιπτάμενες σάρκες εξαιτίας ισχυρών εκρηκτικών.

*Στην φωτογραφία από την ιστοσελίδα "israellycool.com" διακρίνουμε το νέο εμπορικό κέντρο της Γάζας

Το Ισραήλ δίνει τεχνολογία στην Ελλάδα

Από την "Καθημερινή" αναδημοσιεύουμε την εξής ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Υφυπουργού Άμυνας του Ισραήλ, Ματάν Βιλναϊ, ο οποίος επισκέφθηκε την Ελλάδα την περασμένη εβδομάδα.

"Το Ισραήλ δίνει στην Ελλάδα τεχνολογία"

Νέα εποχή στις σχέσεις των δύο χωρών, τονίζει σε συνέντευξή του ο υφ. Αμυνας

"Καθημερινή" (13.11.2010)
Συνέντευξη στη Δωρα Aντωνιου

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_1_13/11/2010_422339

Μια νέα περίοδο στις σχέσεις Ελλάδας - Ισραήλ, η οποία μπορεί να αποβεί αμοιβαία επωφελής για τις δύο χώρες και να συμβάλει στη σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής, βλέπει να οικοδομείται την προσεχή περίοδο ο υφυπουργός Αμυνας του Ισραήλ, κ. Ματάν Βιλνάι Ο κ. Βιλνάι συναντήθηκε στην Αθήνα με την πολιτική ηγεσία των υπουργείων Εθνικής Αμυνας και Προστασίας του Πολίτη και συζήτησε τις προοπτικές συνεργασίας στους τομείς αυτούς, ενώ συνοδευόταν από εκπροσώπους ισραηλινών βιομηχανιών του αμυντικού τομέα, που συζήτησαν τις δυνατότητες ανάληψης έργων από κοινού με την ελληνική αμυντική βιομηχανία.
– Συμφωνήθηκε στις συναντήσεις που είχατε στην Αθήνα, η συγκρότηση ομάδων εργασίας για την εξειδίκευση της συνεργασίας στον αμυντικό - στρατιωτικό τομέα. Ετέθη κάποιο χρονοδιάγραμμα;
– Είμαστε στην αρχή της οικοδόμησης σχέσεων με την Ελλάδα. Είναι δεδομένο το όραμα των ηγετών μας, του κ. Παπανδρέου και του κ. Νετανιάχου για ενδυνάμωση των σχέσεων και δεν αφορά μόνο τον αμυντικό τομέα. Στο τέλος του μήνα θα έρθει στην Αθήνα αντιπροσωπεία, που θα συζητήσει τις προοπτικές οικονομικής συνεργασίας. Σε μερικούς μήνες θα πρέπει να έχουν εξειδικευθεί όλοι οι τομείς και να αρχίσουμε να εργαζόμαστε από κοινού. Εχουμε πολλά κοινά και μπορούμε να συνεργαστούμε. Σε αυτό τον κόσμο πρέπει να συνυπάρχεις, κανείς δεν είναι αρκετά δυνατός μόνος του. Στην οικονομική κρίση που βιώνει η Ελλάδα χρειάστηκε τη βοήθεια άλλων κρατών. Ολα τα σύγχρονα κράτη αναζητούν φίλους και συμμάχους και τρόπους να οικοδομήσουν συνεργασίες.
– Τι μπορεί να κερδίσει καθεμιά από τις δύο χώρες μέσα από αυτή τη συνεργασία;
– Μπορούμε να κερδίσουμε τη φιλία ο ένας του άλλου. Από κει και πέρα, η κάθε πλευρά μπορεί να δει τι χρειάζεται και τι μπορεί να πάρει. Εμείς διαθέτουμε εξειδικευμένη τεχνολογία, όχι μόνο αμυντική, σε πολλούς τομείς και πολύ εξελιγμένη. Από την Ελλάδα μπορούμε να κερδίσουμε τη φιλία της και να εργαστούμε από κοινού στον τομέα του τουρισμού.
– Ποιες θεωρείται τις καίριες προκλήσεις για την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή το προσεχές μέλλον;
– Το βασικό ζήτημα για ολόκληρο τον σύγχρονο, ελεύθερο και δημοκρατικό κόσμο, του οποίου μέρος είναι και η Ελλάδα, είναι το ριζοσπαστικό Ισλάμ. Η μάχη ενάντια στο ριζοσπαστικό Ισλάμ επικεντρώνεται αυτή τη στιγμή στο Αφγανιστάν. Αυτή είναι η βασική πρόκληση, από την 11η Σεπτεμβρίου και μετά βρισκόμαστε σε ανοιχτό πόλεμο με το ριζοσπαστικό Ισλάμ, όχι με τους ισλαμιστές, με τα ακραία στοιχεία.
– Η πυρηνική απειλή πόσο σας ανησυχεί; Το Ισραήλ έχει εκφράσει προβληματισμό για το ενδεχόμενο να αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο το Ιράν.
– Το Ιράν κάνει ό,τι είναι δυνατόν, προκειμένου να αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο και είναι θέμα χρόνου να το επιτύχει. Ολόκληρος ο ελεύθερος κόσμος πρέπει να σταθεί απέναντι, να επιβάλει κυρώσεις. Δεν είναι εύκολο, είναι όμως αποτελεσματικό. Ο μόνος τρόπος να σταματήσουν αυτά τα σχέδια είναι η οικονομική και πολιτική πίεση. Αν ολόκληρος ο κόσμος συνεργαστεί, θα το πετύχουμε. Είναι επείγον και δεν είναι θέμα ενός έθνους, είναι θέμα όλων των εθνών του ελεύθερου κόσμου.
– Η κρίση στις σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία έχουν επηρεάσει την προσέγγιση Τελ Αβίβ - Αθήνας;
– Πρόκειται για απόφαση των ηγετών των δύο χωρών. Πιστεύω ότι το πιο σημαντικό είναι το όραμά τους και η ιδεολογική συγγένεια των δύο κυβερνήσεων. Είναι πιο εύκολο να επικοινωνήσουμε με την ελληνική κυβέρνηση από ό,τι με τη μουσουλμανική κυβέρνηση στην Τουρκία. Συμμεριζόμαστε το ίδιο όραμα, τους ίδιους στόχους, η Ελλάδα είναι η παλαιότερη δημοκρατία του κόσμου.
– Τι περιμένετε από τις συνομιλίες για το Παλαιστινιακό, που δεν πηγαίνουν πολύ καλά;
– Κάθε φορά που αρχίζουν συνομιλίες υπάρχουν προσδοκίες. Το δεδομένο είναι ότι στο τέλος πρέπει να βρεθεί τρόπος να επιλυθεί το θέμα. Το χρειαζόμαστε εμείς, το χρειάζονται και οι Παλαιστίνιοι και οι ηγέτες των δύο πλευρών το κατανοούν. Το πρόβλημα τώρα είναι το ριζοσπαστικό Ισλάμ, η Χαμάς, ο διαχωρισμός που υπάρχει στους Παλαιστινίους. Η πλειοψηφία τάσσεται με την Παλαιστινιακή Αρχή, η μειοψηφία είναι με τη Χαμάς. Η λύση των δύο χωρών είναι η μόνη που μπορεί να υπάρξει. Ο περισσότερος κόσμος το κατανοεί. Οι ακραίοι ισλαμιστές είναι ενάντιοι στην ίδρυση εβραϊκού κράτους, θέλουν μόνο ισλαμικό κράτος. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Λιβάνου. Ο Λίβανος ήταν ένα μικρό χριστιανικό κράτος με Μαρωνίτες, στις ακτές της Μεσογείου. Πλούσιο κράτος. Από τότε που οι ακραίοι μουσουλμάνοι κυριάρχησαν, είδαμε τι έγινε. Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τι θα συμβεί στο Ισραήλ εάν δεν παραμείνει ισχυρό.
– Η Ελλάδα παραδοσιακά έχει καλές σχέσεις με τις αραβικές χώρες της περιοχής. Μπορεί να διαδραματίσει ρόλο στην ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή;
– Απολύτως. Είναι ένα από τα πλεονεκτήματά σας και είναι πολύ σημαντικό γιατί βρισκόμαστε τώρα στον δρόμο της ειρήνης, όχι στον δρόμο του πολέμου. Επιδιώκουμε την ειρήνη και όποια χώρα, όπως η Ελλάδα, έχει καλές σχέσεις με την άλλη πλευρά μπορεί να κάνει πολλά.

*Στην φωτογραφία διακρίνουμε τον Υφυπουργό Άμυνας του Ισραήλ, Ματάν Βιλναϊ.

Στα μαχαίρια η Συρία και το Ιράν;

Από την ισραηλινή εφημερίδα "Haaretz" παραθέτουμε μετάφραση ενός εξαιτερικά ενδιαφέροντος άρθρου του συντάκτη Zvi Ba'rel που αναφέρεται στις σχέσεις Συρίας - Ιράν. Το άρθρο αναφέρει ότι τα συμφέροντα των δύο χωρών, που μέχρι πρότινως διατηρούσαν μια στρατηγική συμμαχία, έχουν αρχίσει να αποκλίνουν.

"Ψυχραίνονται οι σχέσεις ανάμεσα σε Συρία και Ιράν";

"Haaretz" (11.11.2010)

Νέο άρθρο στην “Asharq Al Awsat” αποκαλύπτει ότι η Συρία ήταν προφανώς υπεύθυνη για την κατάσχεση μεγάλου φορτίου εκρηκτικών, τα οποία το Ιράν σχεδίαζε να στείλει στην Χεζμπολάχ.
Του Zvi Ba'rel

http://www.haaretz.com/print-edition/features/analysis-are-relations-between-syria-and-iran-cooling-off-1.323890

Ψυχραίνονται οι σχέσεις ανάμεσα σε Συρία και Ιράν; Η Τεχεράνη το παρατράβηξε στην Δαμασκό; Ο Huda al-Husseini, μία βετεράνος Λιβανέζα ανταποκρίτρια, έχει πληροφορίες που φαίνεται να δείχνουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Σε ένα μακροσκελές και λεπτομερές άρθρο που δημοσιεύτηκε την προηγούμενη εβδομάδα στην σαουδαραβική εφημερίδα “Asharq Al Awsat” με έδρα το Λονδίνο, εξηγεί ότι όχι μόνο ενθουσιασμένοι δεν ήταν Σύριοι αξιωματούχοι αναφορικά με την πομπώδη επίδειξη της Χεζμπολάχ για τον Αχμαντινεζάντ, όταν ο Ιρανός πρόεδρος επισκέφτηκε τον Λίβανο τον περασμένο μήνα, αλλά η Συρία επιπλέον φαίνεται να είναι υπεύθυνη για την κατάσχεση μεγάλου φορτίου εκρηκτικών, τα οποία το Ιράν σχεδίαζε να στείλει στην Χεζμπολάχ μέσω Ιταλίας.
Σύμφωνα με το άρθρο, ένα κοντέινερ με επτά τόνους εκρηκτικών “RDX” κατασχέθηκε στην αποβάθρα του εμπορικού πλοίου “Finland” σε ιταλικό λιμάνι στις 22 Σεπτεμβρίου. Το πλοίο ανήκει στην εταιρεία “ MSC Mediterranean Shipping”, μια ελβετική ακτοπλοϊκή γραμμή και ήταν καθ’ οδόν από το Ιράν για την Συρία. Τα εκρηκτικά, που είχαν αποσταλεί από τους Φρουρούς της Επανάστασης του Ιράν, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πυρομαχικά για πυραύλους M-302, με βεληνεκές 150 χλμ. και πυραύλους M-600 με βεληνεκές 250 χλμ, που έχουν την ικανότητα να μεταφέρουν κεφαλές 500 κιλών. Η ανακάλυψη των εκρηκτικών δημοσιεύτηκε τότε στον ιταλικό Τύπο.
Το ασύνηθες με αυτήν την αποκάλυψη, σύμφωνα με πηγές της ιρανικής αντιπολίτευσης που ανακάλυψαν την έκθεση των Φρουρών της Επανάστασης σχετικά με την κατάσχεση, είναι ότι ήταν ένας Σύριος πολίτης που ενημέρωσε τις ιταλικές Αρχές για το παράνομο φορτίο. Σύμφωνα με έρευνα που διεξάχθηκε ύστερα από αίτημα της Χεζμπολάχ και εκπροσώπων των Φρουρών της Επανάστασης στον Λίβανο, ήταν στελέχη του Υπουργείου Άμυνας της Συρίας που ενημέρωσαν σχετικά με το Ιράν. Φαίνεται ότι αυτή η έρευνα και τα αποτελέσματά της ήταν ο λόγος για την επείγουσα επίσκεψη στην Συρία του Haidar Moussawi, επικεφαλής της ιρανικής μυστικής υπηρεσίας εκείνο το διάστημα.
Αισθήματα καχυποψίας και ενόχλησης προφανώς αναπτύσσονται μεταξύ της Συρίας, του Ιράν και της Χεζμπολάχ, και το φορτίο στην Ιταλία είναι μόνο ένα δείγμα αυτής της τάσης. Η Τεχεράνη και η Δαμασκός ήταν έτοιμες να εμπιστευτούν η μία την άλλη για όσο διάστημα ήταν σαφές ότι η μία πλευρά δεν εμπλεκόταν στην σφαίρα επιρροής της άλλης. Όπως ακριβώς η Συρία δεν επεμβαίνει δημόσια ή επιδεικτικά σε ιρακινές υποθέσεις- πεδίο που θεωρείται ότι βρίσκεται υπό ιρανική επιρροή- έτσι και η Δαμασκός περιμένει από την Τεχεράνη να μην επεμβαίνει κραυγαλέα σε υποθέσεις του Λιβάνου, τουλάχιστον όχι με τρόπο που απεικονίζει τον Λίβανο ως προτεκτοράτο του Ιράν παρά της Συρίας. Αλλά η επίσκεψη του Αχμαντινεζάντ στον Λίβανο, η παρουσία των Φρουρών της Επανάστασης εκεί και η μεταφορά εκρηκτικών από το Ιράν στη Συρία κατά τρόπο που υποβάλλει την Δαμασκό σε εξονυχιστική έρευνα από την επιτροπή που εξετάζει την επιβολή κυρώσεων στο Ιράν, εγείρουν ερωτήματα σχετικά για την κατάσταση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες.
Το περιστατικό του Σεπτεμβρίου προφανώς επέφερε βαρύ πλήγμα στις προσπάθειες των Φρουρών της Επανάστασης να αποστείλουν όπλα και εκρηκτικά από το Ιράν στην Συρία, εφόσον εξέθεσε ιρανικές πηγές σε ευρωπαϊκές χώρες και τις μεθόδους με τις οποίες το Ιράν χρησιμοποιούσε για να αποκρύψει και να μεταφέρει παράνομα φορτία. Μια πιθανότητα είναι ότι, όπως προφανώς υποπτεύονται οι ιταλικές Αρχές, το Ιράν θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιήσει διασυνδέσεις με τιν ιταλική μαφία ως προς την λαθραία μεταφορά. Η πιθανότητα αυτή επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι ήταν η ιταλική μονάδα καταπολέμησης της μαφίας που ανακάλυψε το φορτίο.
Οι συντάκτες της έκθεσης των Φρουρών της Επανάστασης συνεπώς πρότειναν ότι τα παράνομα φορτία να μην αποστέλλονται πλέον ακτοπλοϊκώς αλλά οδικώς, μέσω Τουρκίας, μεταξύ άλλων χωρών. Σύμφωνα με τις ιρανικές πηγές που παραθέτονται στο άρθρο, μια ομάδα Ιρανών ειδικών μετέβη στην Συρία για να εξετάσει από πρώτο χέρι τους τρόπους που διασφαλίζουν μυστικότητα στις πυραυλικές εγκαταστάσεις που προορίζονται για την Χεζμπολάχ. Οι Σύριοι ερευνούν πώς διέρευσε η πληροφορία.

Η Χεζμπολάχ ως διαπραγματευτικό χαρτί

Η Συρία θα ήθελε την Χεζμπολάχ ως διαπραγματευτικό χαρτί σε διαπραγματεύσεις με την Σ. Αραβία, ενώπιον της διεθνής επιτροπής που διερευνά την δολοφονία του Ραφίκ Χαρίρι, του πρώην Λιβανέζου προέδρου που δολοφονήθηκε το 2005 ή για να ανταμείψει το Ισραήλ σε περίπτωση ειρηνευτικής συμφωνίας. Αλλά το Ιράν έχει άλλα σχέδια. Θα ήθελε ο Λίβανος να γίνει ιρανικό προτεκτοράτο μέσω της Χεζμπολάχ.
Τόσο το Ιράν όσο και η Συρία έχουν κοινό συμφέρον να διατηρήσουν την σταθερότητα στον Λίβανο. Η Τεχεράνη δεν θέλει εμφύλιο πόλεμο, αφού φοβάται ότι θα έχανε το πάτημά της στον Λίβανο και η Δαμασκός ενδιαφέρεται να διασφαλίσει ότι η Χεζμπολάχ δεν θα προκαλέσει πόλεμο με το Ισραήλ που θα μπορούσε να οδηγήσει σε και σε επίθεση στην Συρία.
Αν η έκθεση αναφορικά με τους Σύριους πράκτορες που αποκάλυψαν την παρουσία ιρανικών εκρηκτικών αληθεύει, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι δύο χώρες είναι σε σημείο να διακόψουν τις σχέσεις τους- αλλά είναι μια επίδειξη δύναμης από πλευράς της Συρίας, διαφορετικού τύπου από αυτές που είχαμε δει μέχρι τώρα. Αυτή δεν θα είναι η πρώτη φορά που η Συρία και το Ιράν δεν θα έχουν συμφωνήσει ως προς τις πολιτικές τους. Και όπως ο Σύριος πρόεδρος, Μπασάρ Άσαντ, είπε πριν λίγους μήνες, το γεγονός ότι οι δύο χώρες συνεργάζονται σε συγκεκριμένα ζητήματα οπωσδήποτε δεν σημαίνει ότι απαραίτητα συμπαθεί η μία την άλλη.
Το να ενημερώνονται οι Αρχές μιας τρίτης χώρας για την παρουσία εκρηκτικών υλικών έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Υποδηλώνει τον βαθμό που είναι προετοιμασμένος ο Άσαντ να ανεχτεί την συμπεριφορά της Συρίας και της Χεζμπολάχ.
Είναι επίσης και μια δυνατή ένδειξη σχετικά με το τι περιμένει ο Άσαντ από το Ιράν και την Χεζμπολάχ, εν όψει της απαγγελίας κατηγοριών στην υπόθεση δολοφονίας του Χαρίρι. Η Χεζμπολάχ και η Συρία δεν θα συνεργασθούν στην ακρόαση του Διεθνούς Δικαστηρίου για την υπόθεση Χαρίρι αλλά ούτε και ο Άσαντ θα επιτρέψει να καταρρεύσει ο Λίβανος. Το ερώτημα τώρα είναι αν το Ιράν θα δράσει βάσει των συμφερόντων που επιτάσσει η λογική ή θα υποθέσει ότι είναι αρκετά ισχυρό στον Λίβανο ώστε πιέσει την Συρία.
*Ο εναγκαλιασμός των εξτρεμιστών: Στην φωτογραφία διακρίνουμε τον Πρόεδρο του Ιράν, Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ σε θερμό εναγκαλιασμό με τον Σείχη Χάσαν Νασράλα, τον ηγέτη της Χεζμπολάχ, κατά την επίσκεψη του πρώτου στο Λίβανο. Η επίσκεψη σύμφωνα με το ρεπορτάζ της "Haaretz" φαίνεται ότι προκάλεσε την οργή της Συρίας.

Ελληνικά Μαχητικά σε Ισραηλινές Βάσεις μια Ένδειξη Εμπιστοσύνης

Από "Το΄Βήμα" αναδημοσιεύουμε το εξής πολύ ενδιαφέρον άρθρο αναφορικά με την επίσκεψη του Ισραηλινού Υφυπουργού Άμυνας στην Ελλάδα.

"Ελληνικά μαχητικά σε βάσεις του Ισραήλ."
Επιβεβαιώθηκε η στρατιωτική συνεργασία στη συνάντηση του Π. Μπεγλίτη με τον υφυπουργό Αμυνας Ματάν Βιλνάι

"Βήμα"

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΓΓ. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Η μεταστάθμευση ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών σε ισραηλινές αεροπορικές βάσεις, αλλά και η συνεργασία σε θέματα αμυντικών βιομηχανιών ήταν από τα βασικά θέματα που συζήτησε ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας κ. Π. Μπεγλίτης με τον ισραηλινό υφυπουργό Εθνικής Αμυνας Ματάν Βιλνάι που επισκέφθηκε χθες την Αθήνα. Ιδιαίτερα η μεταστάθμευση μοίρας ελληνικών μαχητικών θεωρείται πολύ σημαντική από ελληνικής πλευράς διότι αποδεικνύει ότι δημιουργείται εμπιστοσύνη. Είναι άλλωστε το σπουδαιότερο στοιχείο του προγράμματος στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδος- Ισραήλ για το 2011 που υπεγράφη πριν από μερικές εβδομάδες. «Σπανίως οι Ισραηλινοί δέχονται αποστολές από ξένες πολεμικές αεροπορίες στο έδαφός τους» δήλωνε χθες προς «Το Βήμα» κορυφαίος επιτελής του Πενταγώνου. Παράλληλα, ο κ. Βιλνάι επιβεβαίωσε το ενδιαφέρον της ισραηλινής κυβέρνησης για συμμετοχή στα εξοπλιστικά προγράμματα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, μεταξύ άλλων στην προμήθεια των πυρομαχικών για τα άρματα μάχης Leopard 2, αλλά και για την πώληση συστημάτων αναβάθμισης βομβών αέρος- εδάφους τύπου SΡΙCΕ 1000/2000 που δίνουν ευστοχία και αυξημένο βεληνεκές στα πολεμικά αεροσκάφη. Ωστόσο, ειδικά για το πρώτο πρόγραμμα, η ελληνική πλευρά θα ήθελε να συνδυαστεί η προμήθεια των πυρομαχικών με την είσοδο στρατηγικού επενδυτή στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) ώστε η εγχώρια βιομηχανία να έχει όφελος σε τεχνογνωσία και χρήμα. Οι δύο υπουργοί συζήτησαν επίσης τις γενικότερες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ενα από τα θέματα που τέθηκαν στο τραπέζι ήταν και η γενικότερη συμπεριφορά της Τουρκίας. Σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχει έντονη ενόχληση τόσο στο Ισραήλ όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη σκληρή στάση που εξακολουθεί να τηρεί η Αγκυρα έναντι των Ισραηλινών έπειτα από τα γεγονότα της Γάζας, αλλά και από τα «τερτίπια» της στο θέμα της εγκατάστασης μέρους της αντιπυραυλικής ασπίδας στο έδαφός της. Η Τουρκία δεν θέλει να αναφέρεται το Ιράν ως πιθανός στόχος της ασπίδας και το ζήτημα αναμένεται να κυριαρχήσει στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ την προσεχή εβδομάδα στη Λισαβόνα.

Πρόσω ολοταχώς η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας με Ισραήλ

Από την "Καθημερινή" αναδημοσιεύουμε το εξής άρθρο που αναφέρεται στην επίσκεψη του Υφυπουργού 'Αμυνας, κ. Ματάν Βιλναϊ, στην Ελλάδα,

"Πρόσω ολοταχώς η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας με Ισραήλ."

"Καθημερινή" (10.11.2010)
Στην άμεση σύσταση ομάδων εργασίας προχωρούν τα υπουργεία Αμυνας Ελλάδας και Ισραήλ, προκειμένου να εξειδικεύσουν τους τομείς για την ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας. Αυτό συμφωνήθηκε χθες, κατά τη συνάντηση που είχε ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας κ. Πάνος Μπεγλίτης με τον Ισραηλινό υφυπουργό Αμυνας, κ. Ματάν Βιλνάι. Ο κ. Βιλνάι έγινε επίσης δεκτός και από τον υπουργό Εθνικής Αμυνας κ. Ευάγγελο Βενιζέλο. Στη διάρκεια των συνομιλιών εξετάσθηκε όλο το εύρος των τομέων στους οποίους μπορεί να ενισχυθεί η στρατιωτική συνεργασία.
Αναμένεται, σύμφωνα με τις συζητήσεις που γίνονται, να εξελιχθεί σε δύο σκέλη.
Το πρώτο αφορά τις κοινές εκπαιδεύσεις και τη διεξαγωγή κοινών ασκήσεων. Η ισραηλινή πλευρά έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη δυνατότητα πραγματοποίησης ασκήσεων στον ελληνικό εναέριο χώρο, ενώ και από ελληνικής πλευράς οι κοινές ασκήσεις θεωρούνται καλή ευκαιρία για εξοικείωση του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων με σύγχρονα οπλικά συστήματα που ακόμα δεν διαθέτει η χώρα μας, αλλά διαθέτουν οι Ενοπλες Δυνάμεις του Ισραήλ.
Το δεύτερο σκέλος ενίσχυσης της συνεργασίας στον αμυντικό τομέα, αφορά την αμυντική βιομηχανία και την αξιοποίηση των δυνατοτήτων ανάπτυξης από κοινού αμυντικών προγραμμάτων, συμπαραγωγής, έρευνας και μεταφοράς τεχνολογίας.
Παράλληλα, χθες συζητήθηκαν οι εξελίξεις στη διαδικασία επίλυσης του Παλαιστινιακού και η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Ο κ. Μπεγλίτης επισήμανε τη δεδομένη βούληση της κυβέρνησης για πολύπλευρη ανάπτυξη των διμερών σχέσεων με το Ισραήλ και πρόσθεσε ότι η ισότιμη προώθηση των σχέσεων με το Ισραήλ δεν επηρεάζει τις σχέσεις της Ελλάδας με τις χώρες της περιοχής αλλά, αντίθετα, μπορεί να συμβάλει στην ενίσχυση της ασφάλειας και της σταθερότητας

Η Παιδεία "Κλειδί" για την Καινοτομία: Η Ελλάδα το Εγγύτερο Φιλικό Κράτος

Από "Το Βήμα" αναδημοσιεύουμε μια εξαιρετική συνέντευξη του Yehuda Zisapel, Προέδρου της Rad Group, μιας γνωστής εταιρείας υψηλής τεχνολογίας στο Ισραήλ. Στην συνέντευξη ο Zisapel μιλά για την ανάπτυξη της υψηλής τεχνολογίας στο Ισραήλ και για τις προοπτικές των σχέσεων με την Ελλάδα.

ΓΕΧΟΥΝΤΑ ΖΙΣΑΠΕΛ "Κλειδί για την καινοτομία η Παιδεία"
Ο «Μπιλ Γκέιτς του Ισραήλ» μιλάει για την έρευνα και την ανάπτυξη, αλλά και για το τεχνολογικό θαύμα της χώρας

"Το Βήμα" (28.10.2010)

του Αχιλλέα Χεκίμογλου

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=363562&dt=28%2F10%2F2010

Κάποιοι τον έχουν χαρακτηρίσει «Μπιλ Γκέιτς του Ισραήλ». Ανθρωπος συντηρητικός, αλλά δραστήριος, μιλάει με κοφτές κουβέντες και αποφεύγει να θεωρητικολογεί. Ξεκινώντας από το μηδέν, έχτισε από κοινού με την οικογένειά του μια τεχνολογική αυτοκρατορία, τη RΑD Group, και προΐσταται σήμερα του Ισραηλινού Συνδέσμου Ηλεκτρονικών Βιομηχανιών και Πληροφορικής. Ο κ. Γεχούντα Ζισαπέλ, σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, χαρακτηρίζει την εκπαίδευση στις επιστήμες και στην τεχνολογία «κλειδί» για την ανάπτυξη, τονίζει ότι το κράτος οφείλει να ενισχύει τη δημιουργικότητα και τονίζει ότιαν το εκπαιδευτικό σύστημα ενθαρρύνει την ελεύθερη σκέψη, αυτό μπορεί να εκκινήσει τον ενάρετο κύκλο της ανάπτυξης. Επίσης, ο κ. Ζισαπέλ κρίνει ότι η βελτίωση των διμερών σχέσεων Ελλάδας- Ισραήλ μπορεί να ενδυναμώσει τα συντριπτικά πλεονεκτήματα των δύο χωρών- οι οποίες είναι και οι πλέον μορφωμένες στη Μεσόγειο- χαρακτηρίζοντας τη συγκυρία ιστορική ευκαιρία και για τις δύο χώρες.

- Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι το Ισραήλ έχει επιτύχει τη δημιουργία 200 start up (νέων καινοτόμων δηλαδή) επιχειρήσεων κατ΄ έτος;

«Οι λόγοι είναι τέσσερις: Πρώτον, η εκπαίδευση στις επιστήμες και στην τεχνολογία, οι οποίες έχουν μεγάλο κοινωνικό αντίκρισμα, παρέχουν εφόδια στους νέους για επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά και γιατί προσφέρουν τη μέθοδο στην επίλυση προβλημάτων. Δεύτερον, τα κίνητρα που παρέχει η κυβέρνηση για έρευνα και ανάπτυξη μέσω του Γραφείου του Επιστήμονα του Κράτους. Τρίτον, η κουλτούρα που έχει η χώρα όσον αφορά την καινοτομία (αξίζει να διαβάσετε το βιβλίο “Start Up Νation”). Τέταρτον, το γεγονός ότι οι ανάγκες ασφαλείας έχουν πυροδοτήσει μια μεγάλη έρευνα και τεχνολογική ανάπτυξη, όπως και η εμπορική εκμετάλλευση τεχνολογιών που προέκυψαν από τεχνοβλαστούς (spinoff)».

- Αρα είναι σοβαρός ο ρόλος του εκπαιδευτικού συστήματος στην ανάπτυξη του Ισραήλ. Υπάρχει σύνδεσή του με τις ανάγκες τις αγοράς;

«Οπως προανέφερα, η Παιδεία αποτελεί κοινωνική αξία στο Ισραήλ. Ωστόσο ο συσχετισμός του εκπαιδευτικού συστήματος με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας δεν είναι όσο ισχυρός θα έπρεπε». -

- Πώς εξηγείτε την επιτυχία του Ισραήλ στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων στον τομέα σας;

«Αυτό είναι ένα παράδειγμα που προξενεί το ενδιαφέρον και αποτελεί εφαλτήριο για ακόμη περισσότερες επιτυχίες. Οι καινοτόμες τεχνολογίες και ιδέες προσελκύουν κεφάλαια από το εξωτερικό που αναζητούν ελκυστικές επενδύσεις. Επιπροσθέτως, η προϊστορία επιτυχημένων τοποθετήσεων στην υψηλή τεχνολογία από μόνη της προσελκύει ακόμη περισσότερες επενδύσεις στον εν λόγω κλάδο».

- Μιλώντας για καινοτομία, κατά την εμπειρία σας, ποιος πιστεύετε ότι είναι ο καλύτερος ρόλος που αρμόζει στο κράτος; Η χρηματοδότηση φιλόδοξων επενδύσεων ή η δημιουργία ενός σταθερού και βιώσιμου επενδυτικού περιβάλλοντος;

«Ο ρόλος του δημοσίου τομέα θα πρέπει να είναι η υποστήριξη της δημιουργικότητας- η οποία πηγάζει από την ιδιωτική αγορά- με τα κατάλληλα κίνητρα. Αυτός είναι και ο ρόλος του Γραφείου του Επιστήμονα του Κράτους στο Ισραήλ. Οι εν λόγω πόροι έχουν τη μορφή επιχορηγήσεων, οι οποίες επιστρέφονται μέσω της εκμετάλλευσης των δικαιωμάτων από τις αναπτυσσόμενες τεχνολογίες. Ενα παρόμοιο πλαίσιο χρησιμοποιείται από τεχνολογικές θερμοκοιτίδες, οι οποίες επίσης λαμβάνουν δημόσιους πόρους. Αντίστοιχα, τα πανεπιστήμια έχουν συγκροτήσει γραφεία για την εμπορική εκμετάλλευση των τεχνολογιών που αναπτύσσονται στα πανεπιστημιακά εργαστήρια».

- Επομένως η έρευνα και η ανάπτυξη στην οικονομία σας είναι σημαντικά.
«Πάρα πολύ».

- Η διεθνής κρίση έχει επηρεάσει τον κλάδο σας; Μπορούμε, λέτε, να προβλέψουμε το τέλος της ύφεσης;

«Με βεβαιότητα, η διεθνής κρίση έχει επηρεάσει τον κλάδο μας τόσο στο Ισραήλ όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Σήμερα είμαστε όλοι πολίτες του κόσμου. Δεν μπορώ να προβλέψω ακόμη το τέλος της ύφεσης. Καταλάβετε όμως ότι είμαι πολύ συντηρητικός άνθρωπος, που σφίγγω τα λουριά σε δύσκολες περιόδους στην οικονομία, ενώ παράλληλα αναζητώ νέες αγορές και τεχνολογίες που μπορούν να ανταποκριθούν στη νέα πραγματικότητα».

- Στην Ελλάδα συζητούμε για θερμοκοιτίδες (incubators), spin-off επιχειρήσεις (τεχνοβλαστούς), επιχειρηματικά κεφάλαια (venture capitals) και βιοτεχνολογία, με λιγοστά αποτελέσματα ως σήμερα. Πιστεύετε ότι το Ισραήλ θα μπορούσε να μας παράσχει τα «μυστικά» και την τεχνογνωσία της καινοτομίας;

«Η καινοτομία, ως ορισμός, δεν μπορεί να καθοριστεί. Πρόκειται για μία συμπεριφορά και έναν τρόπο σκέψης. Τα ερευνητικά μυαλά θέλουν να μάθουν και να ανακαλύψουν- δεν έχει σημασία σε ποιον τομέα. Αν το εκπαιδευτικό σύστημα ενθαρρύνει την ελεύθερη σκέψη και την αμφισβήτηση, αυτό μπορεί να εκκινήσει τον ευεργετικό κύκλο που πυροδοτεί την καινοτομία».

- Εσείς και η οικογένειά σας λειτουργείτε μία επιχείρηση που ακολούθησε ένα εντυπωσιακό μονοπάτι. Ποιο θεωρείτε μυστικό της επιτυχίας;

«Αυτά που ονομάζετε εντυπωσιακό μονοπάτι και μυστικό επιτυχίας δεν είναι τίποτε άλλο από μία διαδρομή επίπονης εργασίας και ένας συνδυασμός σωστών και εσφαλμένων αποφάσεων. Πορευθήκαμε με βάση τις εξής αρχές: τη γνώση της αγοράς και των αναγκών της και την προσπάθεια κατανόησης των κατευθύνσεων που αναπτύσσει· την ανάπτυξη τεχνολογιών για την κάλυψη των εν λόγω αναγκών· την καλή μας φήμη που όντως ενθαρρύνει ταλαντούχους νέους μηχανολόγους και προγραμματιστές να μας προσεγγίσουν με τα δικά τους πρότζεκτ. Επίσης, την κατοχύρωση με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας των πνευματικών μας δικαιωμάτων και την εμπορική τους εκμετάλλευση».

- Θα θέλατε να σχολιάσετε την πρόσφατη βελτίωση των διμερών μας σχέσεων;

«Αν ενδυναμώσουμε τις σχέσεις και τη συνεργασία μας, τότε εκ των πραγμάτων κάθε χώρα θα μάθει από την άλλη, και από κοινού θα αυξήσουμε τη δύναμη των αμοιβαίων δυνάμεών μας και των συντριπτικών πλεονεκτημάτων μας. Το Ισραήλ είναι περικυκλωμένο από εχθρούς και αντίπαλες χώρες και η Ελλάδα είναι το εγγύτερο γειτονικό φιλικό κράτος. Αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ευκαιρία για αμφότερες τις χώρες μας».

*Στην φωτογραφία από "Το Βήμα" διακρίνουμε τον Πρόεδρο της Rad Group, Yehuda Zisapel.