Οι σχέσεις Ισραήλ - Κύπρου

Ο Κύπριος δημοσιογράφος Μάριος Δημητρίου, παραθέτει την δική του άποψη για τις σχέσεις Ισραήλ - Κύπρου σε άρθρο στην κυπριακή εφημερίδα "Σημερινή" την οποία αναδημοσιεύουμε:

"Η Ματαιότητα μιας τυχοδιωκτικής φιλίας" ΄

"Σημερινή" (9.6.2010)

http://www.sigmalive.com/simerini/columns/eks%20aformis/274440

Έτσι, λοιπόν, βλέπουμε τον ισραηλινό παράγοντα να γίνεται απρόβλεπτα «μέρος» του κυπριακού, με την κυβέρνηση του αντι-ισραηλινού ΑΚΕΛ να τον επικαλείται συνεχώς τις τελευταίες μέρες, με θετικό, θα έλεγα, τρόπο - με φόντο βέβαια την κορύφωση της κρίσης στις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας, μετά τη φονική επίθεση Ισραηλινών κομάντος εναντίον Τούρκων ακτιβιστών, στα ανοικτά της Λωρίδας της Γάζας. Και με εποικοδομητικές μεσανατολικές πρωτοβουλίες, όπως αυτή του Μάρκου Κυπριανού, για αύξηση της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα.
Η αποστολή του υπουργού Εξωτερικών, που χαιρετίσθηκε δικαίως από όλα τα πολιτικά κόμματα στην Κύπρο, τον έφερε να δρα εκ μέρους της Κύπρου και της Ελλάδας, να επισκέπτεται ως απεσταλμένος καλής θέλησης διαδοχικά το Τελ Αβίβ, το Αμμάν και το Κάιρο, και να συναντάται με ανώτατα στελέχη των κυβερνήσεών τους, περιλαμβανομένου του Ισραηλινού υπουργού Άμυνας Εχούντ Μπαράκ και του Προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούτ Αμπάς.
Βεβαίως ο ισραηλινός παράγοντας ήταν πάντα εκεί, πολύ πριν από το 1996, που το Ισραήλ προχώρησε σε στρατηγική συμμαχία με την Τουρκία, πολύ πριν οι δύο χώρες φτάσουν στο σημερινό σημείο αντιπαλότητας, που τις φέρνει σε πορεία σύγκρουσης μεταξύ τους -ακόμα και θερμής- και πολύ πριν οποιαδήποτε κυπριακή κυβέρνηση τον λάβει υπόψη και τον εντάξει στις πολιτικές της προτεραιότητες.Είναι σίγουρα καλοδεχούμενη αυτή η νέα, φιλικότερη προσέγγιση της Κύπρου προς το Ισραήλ και η εξισορρόπηση της αραβο-ισραηλινής πολιτικής της, που λαμβάνει υπόψη, όχι μονόπλευρα τις παλαιστινιακές διεκδικήσεις, όπως έκανε μέχρι τώρα, αλλά και τις ισραηλινές ανησυχίες ασφάλειας.
Όμως εκείνο που εμένα προσωπικά με ενοχλεί, είναι ο πολιτικός καιροσκοπισμός πίσω από την εγκατάλειψη εκείνης της μακρόχρονης, απαράδεκτης αντι-ισραηλινής μας θέσης, που περιγράφεται στην αντίληψη ότι «τώρα» είναι η καλύτερη συγκυρία να αναπτύξουμε πολιτικά τις σχέσεις μας με το Ισραήλ.
Ένας από τους πολιτικούς της αντιπολίτευσης διατύπωσε αυτό το νέο μεσανατολικό μας δόγμα ως εξής: «Tώρα που υπάρχει μια μετωπική σύγκρουση συμφερόντων Τουρκίας-Ισραήλ, εμείς πρέπει να κτίσουμε σε αυτή την προοπτική και έχουμε να κερδίσουμε».
Μπορεί, όμως, η μικρή Κύπρος, που έχει αιχμή της εθνικής της υπόθεσης την εμμονή στις αρχές και τις αξίες του διεθνούς δικαίου και των παγκόσμιων ανθρωπιστικών αξιών, να συνεχίσει να είναι αξιόπιστη στη διεθνή πολιτική σκηνή, ασκώντας μια πολιτική βασισμένη στα πρόσκαιρα συμφέροντα, λόγω ανατροπής του ισοζυγίου δυνάμεων και αλλαγής στο γεωστρατηγικό χάρτη;
Θέλω να πω ότι η σχέση της Κύπρου με το Ισραήλ χρειάζεται μια βαθύτερη κατανόηση της μιας πλευράς προς την άλλη, μια μεγαλύτερη ειλικρίνεια, μια πραγματική φιλία, πέρα από την ευκαιριακή -και ασταθή- συμμαχία που έφεραν οι συμπτώσεις. Για να γίνει αυτό δυνατό, θα πρέπει οι αντι-ισραηλινοί πολιτικοί που μας κυβερνούν, να πάψουν να υποκρίνονται ότι ξαφνικά… ερωτεύτηκαν τους εβραίους και να προσπαθήσουν να κατανοήσουν και να σεβαστούν πραγματικά το δικαίωμα του εβραϊκού λαού να επιβιώσει και να αμυνθεί απέναντι στην επιθετικότητα ισλαμιστών δικτατόρων και τρομοκρατικών οργανώσεων.
Έχω ξαναγράψει ότι η ευκαιριακή και τυχοδιωκτική μας προσέγγιση θα αποδειχθεί κενή, επιπόλαιη και άγνωστης διάρκειας, γιατί εξαρτάται και στηρίζεται όχι στη δική μας ειλικρινή φιλία απέναντι στο Ισραήλ, αλλά στην κοινή μας εχθρότητα απέναντι σε μιαν άλλη χώρα - την Τουρκία. Γιατί δηλαδή η Κύπρος πρέπει να κτίσει τις σχέσεις της με το Ισραήλ και να «κερδίσει», την ώρα που υπάρχει μια μετωπική σύγκρουση συμφερόντων Τουρκίας-Ισραήλ; Γιατί η Κύπρος να μη κτίσει τις σχέσεις της με το Ισραήλ και να «κερδίσει», είτε υπάρχει μετωπική σύγκρουση συμφερόντων Τουρκίας-Ισραήλ, είτε όχι;
Να μην ξεχνούμε ότι τα δόγματα του τύπου «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» είναι αποτυχημένα και βραχύβια, αφού ο εχθρός του εχθρού μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνει φίλος του, να ανατρέψει έτσι συσχετισμούς, σχέδια, ιδεοληψίες και να αποκαλύψει την κενότητα και την ανεδαφικότητά τους.
Επαναλαμβάνω την πεποίθησή μου ότι η προσέγγιση Κύπρου-Ισραήλ, όπως και η προσέγγιση με κάθε άλλη χώρα, έχει και έδαφος και προοπτική, φτάνει να είναι στηριγμένη στον πραγματικό και διαχρονικό αλληλοσεβασμό, και όχι στα εφήμερα πολιτικά παιγνίδια.