Παραθέτουμε στο "ΑΙΤ" μετάφραση άρθρου του δημοσιογράφου Seth Freedman της Βρετανικής εφημερίδας "Guardian" για τις εξελίξεις σχετικά με τον στολίσκο της Γάζα και την σύγκρουση με το ισραηλινό ναυτικό. Μακάρι να υπήρχαν τέτοιες αμερόληπτες φωνές σε πολλά ελληνικά ΜΜΕ που συνεχίζουν να περιγράφουν το τουρκικό πλοίο και τους ακτιβιστές επάνω ως απλή "ανθρωπιστική αποστολή βοήθειας." Η "Guardian" μόνο φιλο-ισραηλινή εφημερίδα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Διαβάστε το.
"ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΟΛΙΣΚΟ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ"
The Guardian
Τρίτη, 1 Ιουνίου 2010
Του Seth Freedman
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2010/jun/01/israel-no-choice-gaza-flotilla
Τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν τα ξημερώματα της Δευτέρας δικαιολογημένα συγκλόνισαν όλον τον κόσμο – όμως το να κατηγορούνται μόνο οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις για την σφαγή είναι κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τα στοιχεία. Τα βιντεοσκοπημένα στιγμιότυπα από ειδησεογραφικό πρακτορείο που βρισκόταν πάνω στο πλοίο δείχνουν μια προμελετημένη επίθεση εναντίον ισραηλινών στρατιωτών, με τους ακτιβιστές να χρησιμοποιούν σιδερολοστούς και άλλα όπλα για να επιτεθούν δίνοντας λευκή επιταγή στις Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις να απαντήσουν με βία εναντίον τους.
The Guardian
Τρίτη, 1 Ιουνίου 2010
Του Seth Freedman
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2010/jun/01/israel-no-choice-gaza-flotilla
Τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν τα ξημερώματα της Δευτέρας δικαιολογημένα συγκλόνισαν όλον τον κόσμο – όμως το να κατηγορούνται μόνο οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις για την σφαγή είναι κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τα στοιχεία. Τα βιντεοσκοπημένα στιγμιότυπα από ειδησεογραφικό πρακτορείο που βρισκόταν πάνω στο πλοίο δείχνουν μια προμελετημένη επίθεση εναντίον ισραηλινών στρατιωτών, με τους ακτιβιστές να χρησιμοποιούν σιδερολοστούς και άλλα όπλα για να επιτεθούν δίνοντας λευκή επιταγή στις Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις να απαντήσουν με βία εναντίον τους.
Το γεγονός ότι υπήρχε στο πλοίο άτομο βραβευμένο με Νομπέλ είναι άσχετο. Το γεγονός ότι υπήρχαν ηλεκτρονικές αναπηρικές καρέκλες μέσα στο φορτίου του είναι επίσης άσχετο. Το γεγονός ότι οι κάτοικοι της Γάζας υποφέρουν πολύ από την πολιορκία που έχει επιβληθεί στη γη τους εδώ και χρόνια είναι δυσάρεστο και ατυχές αλλά επίσης άσχετο σε σχέση με αυτό το συγκεκριμένο επεισόδιο. Το Ισραήλ είχε προειδοποιήσει αμέτρητες φορές τους ακτιβιστές να μην προχωρήσουν με το ταξίδι τους πριν επιτραπεί ο έλεγχος του φορτίου στα πλοία τους. Το Ισραήλ είχε επανειλημμένως προτείνει να επιτραπεί η μεταφορά της βοήθειας με την προϋπόθεση ότι οι ακτιβιστές θα την παράδιναν πρώτα στον στρατό για να ελεγχθεί.
Ταυτόχρονα, εκείνοι που υποτίθεται ότι μετέφεραν «βοήθεια» στον λαό της Γάζας είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούν δήθεν ανθρωπιστικές αποστολές ως προκάλυμμα για την παράνομη μεταφορά όπλων και το Ισραήλ έχει κάθε δικαίωμα να προστατεύσει τους πολίτες του από τις επιπτώσεις μιας τέτοιας παράνομης μεταφοράς όπλων. Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που δεν θα έπαιρνε παρόμοια μέτρα για να προστατέψει τους ανθρώπους της. Δεν υπάρχει στρατός στον πλανήτη που δεν θα επέτρεπε στους στρατιώτες του να απαντήσουν με βία για να εξουδετερώσουν μια επίθεση που έθετε σε κίνδυνο την ζωή των συμπολεμιστών τους.
Οι ακτιβιστές που εξαπέλυσαν την βίαια επίθεση στους στρατιώτες που επιβιβάζοντο στο πλοίο ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν. Είχαν απειλήσει επανειλημμένα τις Ισραηλινές Ένoπλες Δυνάμεις στις μέρες που οδήγησαν στη σύγκρουση σήμερα το πρωί, με την οργανώτρια της αποστολής Huwaida Arraf, να δηλώνει με θράσος την αποφασιστικότητα της οργάνωσης να φτάσει στη Γάζα, λέγοντας ότι: «θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν βία να μας σταματήσουν.» Οι επιτιθέμενοι που φέρουν κλόμπ μπορεί να μην συνάδουν με την στερεότυπη χαριτωμένη και συμπαθητική εικόνα υπαλλήλων που μεταφέρουν βοήθεια, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία από τα στοιχεία ότι εκείνοι που επιτέθηκαν στις ισραηλινές δυνάμεις δεν ανταποκρίνονται στο πρότυπο των ήρεμων και μετρημένων ειρηνιστών.
Μια από τις πρώτες διπλωματικές αντιδράσεις σε αυτή την θανατηφόρα υπόθεση προήλθε από τον Murat Mercan, βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας ο οποίος είπε: «Δεν περίμενα την αιματοχυσία, την χρήση όπλων και πυρομαχικών.» Η επίσημη τουρκική γραμμή είναι ότι το Ισραήλ συμπεριφέρθηκε με «απαράδεκτο» τρόπο. Όμως χωρίς αυτό να προκαλεί έκπληξη, κανένας Τούρκος πολιτικός δεν είχε την ειλικρίνεια ή το θάρρος να επιρρίψει έστω και την ελάχιστη ευθύνη στους ιδιαίτερα βίαιους ακτιβιστές. Εάν δεν είχε υπάρξει μια τόσο σφοδρή επίθεση στους στρατιώτες, ο προβλέψεις του Mercan, για μια αναίμακτη επέμβαση θα είχε επαληθευτεί. Αλλά ο ίδιος όπως και πολλοί άλλοι στη θέση του, προτιμούν να μην εστιάζονται σε τέτοιες μικρές λεπτομέρειες εάν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να παραδεχθούν έστω και το ελάχιστο στους Ισραηλινούς.
Έχουν εμφανιστεί πληροφορίες που ισχυρίζονται ότι ένας ακτιβιστής αφαίρεσε βίαια το αυτόματο όπλο από τα χέρια ενός στρατιώτη και το χρησιμοποίησε για να τον πυροβολήσει. Αυτό που μοιάζει με μια τραβηγμένη ιστορία που δημιουργήθηκε για να βελτιώσει την εικόνα των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων σε σχέση με την επίθεση, γίνεται πολύ πιο πιστευτή όταν εξετάζεται στο πλαίσιο του εξαιρετικά βάρβαρου τρόπου με τον οποίο πολλοί ακτιβιστές υποδέχθηκαν τους στρατιώτες στο πλοίο. Εκείνοι που βρίσκονταν στο πλοίο είχαν κάθε ευκαιρία να αποκλιμακώσουν την κατάσταση τις μέρες και τις ώρες πριν την άφιξη των κομμάντος. Αλλά αντίθετα, αποφάσισαν ότι η βία ήταν ο καλύτερος τρόπος να παίξουν το χαρτί τους και με την αδιαλλαξία τους υπήρχε μία και μοναδική κατάληξη.
Σε ένα ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο, η ισραηλινή κυβέρνηση και ο στρατός σαφώς φέρνουν την ευθύνη για σειρά θεμάτων όπως και οι ηγέτες και πολιτικοί της Χαμάς, αλλά αυτό που συνέβη πάνω στο πλοίο του Στολίσκου της Ελευθερίας πρέπει να εξεταστεί απομονωμένα σε σχέση με την βία που ασκήθηκε από τις δυο πλευρές, αντί να θεωρηθεί μια νέα ευκαιρία για να χτυπηθεί το Ισραήλ επειδή αυτό βολεύει κάποια μέρη.
Η άμεση αντίδραση εκατοντάδων πολιτών στην Τουρκία με τις επιθέσεις εναντίον προξενείων, τις συγκρούσεις με την τοπική αστυνομία αποτελεί ακόμα ένα παράδειγμα της προσφυγής σε μια μυωπική βία τύπου όχλου που εμποδίζει πολύ τις προσπάθειες επίλυσης της Ισραηλο- Παλαιστινιακής διένεξης με ειρηνικά και διπλωματικά μέσα. Η βία αποτελεί το σήμα κατατεθέν των εξτρεμιστών και στις δυο πλευρές του Ισραηλο-παλαιστινιακού πολέμου. Οι έποικοι και οι στρατιώτες από την μια πλευρά, οι ακραίοι και οι ηγέτες των τρομοκρατών από την άλλη. Το να προσποιείται κανείς ότι η βία προέρχεται μόνο από την ισραηλινή πλευρά αποτελεί μια πλαστή και παράλογη περιγραφή της εικόνας.
Όταν τα λάθη του Ισραήλ δουν το φως της δημοσιότητας, πρέπει να καταδικαστούν όσο καταδικάζονται εκείνα των Παλαιστινίων, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σε κάθε περίπτωση πρέπει αυτόματα να είναι ένοχο το Ισραήλ μέχρι να αποδειχθεί η αθωότητα του. Στην περίπτωση του «Στόλου της Ελευθερίας», το Ισραήλ προέβη τις τελευταίες εβδομάδες σε επανειλημμένες προσπάθειες να βοηθήσει τους ακτιβιστές στην αποστολή τους και να αποφευχθεί η αιματοχυσία.
Ακόμα και κατά την διάρκεια της επιδρομής, οι στρατιώτες αρχικά δεν πυροβόλησαν εναντίον όσων που επέβαιναν στο πλοίο. Αντίθετα, προσπάθησαν απλώς να κάνουν την δουλειά τους και να ελέγξουν το φορτίο. Όταν δέχθηκαν σφοδρή επίθεση από τους ακτιβιστές δεν είχαν άλλη επιλογή από το να αντιδράσουν με ανάλογο τρόπο. Αυτά είναι τα μοναδικά στοιχεία που έχουν σημασία εδώ και όλο το ενστικτώδες μίσος κατά του Ισραήλ δεν απενοχοποιεί τους επιτιθέμενους ακτιβιστές από το μερίδιο της ευθύνης τους στα φρικτά γεγονότα που έλαβαν χώρα σήμερα.
Ταυτόχρονα, εκείνοι που υποτίθεται ότι μετέφεραν «βοήθεια» στον λαό της Γάζας είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούν δήθεν ανθρωπιστικές αποστολές ως προκάλυμμα για την παράνομη μεταφορά όπλων και το Ισραήλ έχει κάθε δικαίωμα να προστατεύσει τους πολίτες του από τις επιπτώσεις μιας τέτοιας παράνομης μεταφοράς όπλων. Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που δεν θα έπαιρνε παρόμοια μέτρα για να προστατέψει τους ανθρώπους της. Δεν υπάρχει στρατός στον πλανήτη που δεν θα επέτρεπε στους στρατιώτες του να απαντήσουν με βία για να εξουδετερώσουν μια επίθεση που έθετε σε κίνδυνο την ζωή των συμπολεμιστών τους.
Οι ακτιβιστές που εξαπέλυσαν την βίαια επίθεση στους στρατιώτες που επιβιβάζοντο στο πλοίο ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν. Είχαν απειλήσει επανειλημμένα τις Ισραηλινές Ένoπλες Δυνάμεις στις μέρες που οδήγησαν στη σύγκρουση σήμερα το πρωί, με την οργανώτρια της αποστολής Huwaida Arraf, να δηλώνει με θράσος την αποφασιστικότητα της οργάνωσης να φτάσει στη Γάζα, λέγοντας ότι: «θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν βία να μας σταματήσουν.» Οι επιτιθέμενοι που φέρουν κλόμπ μπορεί να μην συνάδουν με την στερεότυπη χαριτωμένη και συμπαθητική εικόνα υπαλλήλων που μεταφέρουν βοήθεια, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία από τα στοιχεία ότι εκείνοι που επιτέθηκαν στις ισραηλινές δυνάμεις δεν ανταποκρίνονται στο πρότυπο των ήρεμων και μετρημένων ειρηνιστών.
Μια από τις πρώτες διπλωματικές αντιδράσεις σε αυτή την θανατηφόρα υπόθεση προήλθε από τον Murat Mercan, βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας ο οποίος είπε: «Δεν περίμενα την αιματοχυσία, την χρήση όπλων και πυρομαχικών.» Η επίσημη τουρκική γραμμή είναι ότι το Ισραήλ συμπεριφέρθηκε με «απαράδεκτο» τρόπο. Όμως χωρίς αυτό να προκαλεί έκπληξη, κανένας Τούρκος πολιτικός δεν είχε την ειλικρίνεια ή το θάρρος να επιρρίψει έστω και την ελάχιστη ευθύνη στους ιδιαίτερα βίαιους ακτιβιστές. Εάν δεν είχε υπάρξει μια τόσο σφοδρή επίθεση στους στρατιώτες, ο προβλέψεις του Mercan, για μια αναίμακτη επέμβαση θα είχε επαληθευτεί. Αλλά ο ίδιος όπως και πολλοί άλλοι στη θέση του, προτιμούν να μην εστιάζονται σε τέτοιες μικρές λεπτομέρειες εάν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να παραδεχθούν έστω και το ελάχιστο στους Ισραηλινούς.
Έχουν εμφανιστεί πληροφορίες που ισχυρίζονται ότι ένας ακτιβιστής αφαίρεσε βίαια το αυτόματο όπλο από τα χέρια ενός στρατιώτη και το χρησιμοποίησε για να τον πυροβολήσει. Αυτό που μοιάζει με μια τραβηγμένη ιστορία που δημιουργήθηκε για να βελτιώσει την εικόνα των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων σε σχέση με την επίθεση, γίνεται πολύ πιο πιστευτή όταν εξετάζεται στο πλαίσιο του εξαιρετικά βάρβαρου τρόπου με τον οποίο πολλοί ακτιβιστές υποδέχθηκαν τους στρατιώτες στο πλοίο. Εκείνοι που βρίσκονταν στο πλοίο είχαν κάθε ευκαιρία να αποκλιμακώσουν την κατάσταση τις μέρες και τις ώρες πριν την άφιξη των κομμάντος. Αλλά αντίθετα, αποφάσισαν ότι η βία ήταν ο καλύτερος τρόπος να παίξουν το χαρτί τους και με την αδιαλλαξία τους υπήρχε μία και μοναδική κατάληξη.
Σε ένα ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο, η ισραηλινή κυβέρνηση και ο στρατός σαφώς φέρνουν την ευθύνη για σειρά θεμάτων όπως και οι ηγέτες και πολιτικοί της Χαμάς, αλλά αυτό που συνέβη πάνω στο πλοίο του Στολίσκου της Ελευθερίας πρέπει να εξεταστεί απομονωμένα σε σχέση με την βία που ασκήθηκε από τις δυο πλευρές, αντί να θεωρηθεί μια νέα ευκαιρία για να χτυπηθεί το Ισραήλ επειδή αυτό βολεύει κάποια μέρη.
Η άμεση αντίδραση εκατοντάδων πολιτών στην Τουρκία με τις επιθέσεις εναντίον προξενείων, τις συγκρούσεις με την τοπική αστυνομία αποτελεί ακόμα ένα παράδειγμα της προσφυγής σε μια μυωπική βία τύπου όχλου που εμποδίζει πολύ τις προσπάθειες επίλυσης της Ισραηλο- Παλαιστινιακής διένεξης με ειρηνικά και διπλωματικά μέσα. Η βία αποτελεί το σήμα κατατεθέν των εξτρεμιστών και στις δυο πλευρές του Ισραηλο-παλαιστινιακού πολέμου. Οι έποικοι και οι στρατιώτες από την μια πλευρά, οι ακραίοι και οι ηγέτες των τρομοκρατών από την άλλη. Το να προσποιείται κανείς ότι η βία προέρχεται μόνο από την ισραηλινή πλευρά αποτελεί μια πλαστή και παράλογη περιγραφή της εικόνας.
Όταν τα λάθη του Ισραήλ δουν το φως της δημοσιότητας, πρέπει να καταδικαστούν όσο καταδικάζονται εκείνα των Παλαιστινίων, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σε κάθε περίπτωση πρέπει αυτόματα να είναι ένοχο το Ισραήλ μέχρι να αποδειχθεί η αθωότητα του. Στην περίπτωση του «Στόλου της Ελευθερίας», το Ισραήλ προέβη τις τελευταίες εβδομάδες σε επανειλημμένες προσπάθειες να βοηθήσει τους ακτιβιστές στην αποστολή τους και να αποφευχθεί η αιματοχυσία.
Ακόμα και κατά την διάρκεια της επιδρομής, οι στρατιώτες αρχικά δεν πυροβόλησαν εναντίον όσων που επέβαιναν στο πλοίο. Αντίθετα, προσπάθησαν απλώς να κάνουν την δουλειά τους και να ελέγξουν το φορτίο. Όταν δέχθηκαν σφοδρή επίθεση από τους ακτιβιστές δεν είχαν άλλη επιλογή από το να αντιδράσουν με ανάλογο τρόπο. Αυτά είναι τα μοναδικά στοιχεία που έχουν σημασία εδώ και όλο το ενστικτώδες μίσος κατά του Ισραήλ δεν απενοχοποιεί τους επιτιθέμενους ακτιβιστές από το μερίδιο της ευθύνης τους στα φρικτά γεγονότα που έλαβαν χώρα σήμερα.
*Στην φωτογραφία διακρίνουμε τους δήθεν "ειρηνικούς ακτιβιστές" στο τουρκικό πλοίο του στολίσκου να επιτίθενται εναντίον Ισραηλινών στρατιωτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου