Wikileaks: Κοινές ανησυχίες Ισραηλινών - Αράβων για το Ιράν, την Χαμάς

Οι πρόσφατες διαρροές διπλωματικών εγγράφων από τα "Wikileaks" έχουν φέρει στην δημοσιότητα σωρεία πληροφοριών που αφορούν και στη Μέση Ανατολή. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο των εγγράφων αυτών έγκειται στο γεγονός ότι φαίνεται να επιβεβαιώνονται οι αναλύσεις έγκυρων αναλυτών της Μέσης Ανατολής που στο παρελθόν έχουν αναφερθεί σε μια κοινή αντίληψη μεταξύ του Ισραήλ και των φιλο - Δυτικών Αραβικών κρατών σε σχέση με τους κινδύνους που αφορούν το Ιράν και την Χαμάς. Παραθέτουμε σήμερα μετάφραση ενός εξαιρετικά ενδιαφέροντος άρθρου του Ron Kampeas από το διεθνές "Jewish Telegraphic Agency" (Εβραϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων) που ασχολείται με θέματα που αφορούν τον Εβραϊσμό και το Ισραήλ. Στο άρθρο ο συντάκτης αναφέρεται σε έγγραφα που έφερε στην δημοσιότητα το "Wikileaks" που υποδεικνύον τις κοινές ανησυχίες του Ισραήλ και των φιλο - Δυτικών Αράβων για το Ιράν, ενώ μιλά και για τις ανησυχίες και αναλύσεις που έχουν ανώτατοι Ισραηλινοί αξιωματούχοι για την περιοχή.

«ΤΑ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΚΟΙΝΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΩΝ ΚΑΙ ΑΡΑΒΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΙΡΑΝ.»

“Jewish Telegraphic Agency” (30.11.2010)
Του Ron Kampeas

http://www.jta.org/news/article/2010/11/30/2741950/cables-show-shared-israeli-arab-concerns-about-iran

Ουάσιγκτον (JTA) – Μια ματιά στο παρασκήνιο των εξελίξεων που προσφέρουν τα τηλεγραφήματα των WikiLeaks που δημοσιεύθηκαν αυτή την εβδομάδα παρέχουν ενδείξεις για τις προτεραιότητες των ΗΠΑ και των χωρών της περιοχής. Τα δύο θέματα που εμφανίζονται περισσότερο σε σχέση με τη Μέση Ανατολή είναι το Ιράν και η ειρηνευτική διαδικασία Ισραηλινών – Αράβων.

Το Ιράν και η Ειρήνη

Σε ιδιωτικές συζητήσεις οι ηγέτες της Αιγύπτου και του Ντουμπάι μιλούν για την εχθρότητά τους απέναντι στην Χαμάς. Τόσο αυτοί όσο και ο Βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας προειδοποιούν για τους κινδύνους του Ιράν.

Σε απόρρητο τηλεγράφημα από την Πρεσβεία των ΗΠΑ στο Κάιρο προς την Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Condoleeza Rice, τον Ιανουάριο του 2008, αναφέρεται ότι ο Omar Suleiman, επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Πληροφοριών της Αιγύπτου, δήλωσε στον Ρεπουμπλικανό Γερουσιαστή George Voinovich της πολιτείας Ohio ότι «το Ιράν υποστηρίζει την Τζιχάντ και υπονομεύει την ειρήνη και στο παρελθόν έχει υποστηρίξει τους εξτρεμιστές στην Αίγυπτο.» Ο Suleiman δήλωσε ότι η ιρανική υποστήριξη για την Μουσουλμανική Αδελφότητα τους καθιστά «εχθρούς μας».

Σε επιστολή προς την Αμερικανίδα Υπουργό Εξωτερικών, Hilary Clinton, τον Ιανουάριο του 2009, ο Πρέσβης των ΗΠΑ στο Κάιρο έγραψε ότι κατόπιν συζήτησης που είχε με τον Αιγύπτιο Υπουργό Εξωτερικών, Aboul Gheit, είναι σίγουρος ότι ο Πρόεδρος Mubarak της Αιγύπτου, θεωρεί το Ιράν ως «την μεγαλύτερη μακροπρόθεσμη απειλή για την Αίγυπτο τόσο εξαιτίας την ανάπτυξης πυρηνικών δυνατοτήτων όσο και από το γεγονός ότι προσπαθεί να εξάγει την δική του Σιιτική επανάσταση. Σε ότι αφορά την Ισραηλο – Παλαιστινιακή διένεξη, αναφέρεται ότι «ο Mubarak είναι υπερήφανος για τον διαμεσολαβητικό ρόλο που διαδραματίζει η Αίγυπτος και γνωρίζει πολύ καλά ότι η χώρα του είναι ο μοναδικός παίκτης που μπορεί να συνομιλήσει με τους Ισραηλινούς, όλες τις παλαιστινιακές φράξιες και με τις ΗΠΑ. Ο Mubarak μισεί την Χαμάς και την θεωρεί το ίδιο πράγμα με την Μουσουλμανική Αδελφότητα της Αιγύπτου την οποία θεωρεί ως την πιο επικίνδυνη απειλή για τον εαυτό του».

Οι Άραβες ηγέτες του Περσικού Κόλπου έχουν παρόμοιες απόψεις για το Ιράν. Σε επιστολή που εστάλη στην κυρία Rice από τον Γενικό Πρόξενο των ΗΠΑ στο Ντουμπάι τον Ιανουάριο του 2007, αναφέρεται ότι σε συνάντηση με τον Nicholas Burns, Υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, ο ηγέτης του Εμιράτου, Mohamed Bin Rashid Al Maktoum, «συμφώνησε ότι το Ιράν δεν πρέπει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, αλλά προειδοποίησε για τις τραγικές επιπτώσεις που θα είχε η ανάληψη στρατιωτικής δράσης.» Επιπλέον, το Ντουμπάι συμφώνησε να συνεργαστεί όσον αφορά στις οικονομικές κυρώσεις εναντίον του Ιράν αλλά μόνο εφόσον αυτό γίνει αθόρυβα. Ο ηγέτης του Ντουμπάι δήλωσε επίσης ότι ήλπιζε για την επίτευξη μιας συμφωνίας ειρήνης διότι «αυτό θα καθιστούσε την Χαμάς εχθρό όλων».

Ο Σαουδάραβας Βασιλιάς πήγε το μίσος του για το Ιράν ένα βήμα πιο πέρα λέγοντας στον John Brennan, τον Σύμβουλο του Προέδρου Ομπάμα για θέματα αντιτρομοκρατίας στην Ουάσιγκτον τον Μάρτιο του 2009, ότι μόλις είχε ολοκληρώσει μια τηλεφωνική συνομιλία με τον Υπουργό Εξωτερικών του Ιράν, Manouchechr Mottaki, και ότι τον είχε επιπλήξει λέγοντας ότι το Ιράν «θα πρέπει να σταματήσει να αναμειγνύεται στα θέματα των Αράβων».

«Η επίλυση της Αραβο – Ισραηλινής διένεξης θα ήταν ένα μεγάλο επίτευγμα, είπε ο Βασιλιάς, αλλά το Ιράν θα έβρισκε άλλους τρόπους να δημιουργήσει φασαρίες», λέγεται σε σχετικό τηλεγράφημα. Ο Βασιλιάς συνέχισε λέγοντας ότι «στόχος του Ιράν είναι να δημιουργεί προβλήματα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτούς.»

Η μεταλλασσόμενη προθεσμία για το Ιράν

Σε τηλεγράφημα τον Μάρτιο του 2005, ο Πρέσβης των ΗΠΑ στο Ισραήλ, Daniel Kurtzer, δήλωσε ότι οι φόβοι του Ισραήλ για το πρόγραμμα απόκτηση πυρηνικών όπλων του Ιράν θα έχουν φτάσει στο «σημείο της μη επιστροφής» όταν το Ιράν θα μπορεί να εμπλουτίσει ουράνιο χωρίς βοήθεια – κάτι που πιστεύεται ότι επιτεύχθηκε το 2007.

Τα τηλεγραφήματα δείχνουν ότι οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι θεωρούσαν τις διπλωματικές προσπάθειες που γίνονταν σε σχέση με το Ιράν σημαντικές και κρίσιμες. Όμως εξέφρασαν την απογοήτευσή τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία ήταν «πολύ μαλακιά» σύμφωνα με τον τότε Ισραηλινό Πρωθυπουργό, Ariel Sharon, έγραψε ο Kurtzer. Σε σχέση με μια στρατιωτική επιλογή, σε αντίθεση με το πλήγμα εναντίον του Ιράκ το 1981, ένα πλήγμα εναντίον του Ιράν θα ήταν μια πολύ πιο δύσκολη υπόθεση και επιπλέον θα προκαλούσε μια ισχυρή αντίδραση από τα αραβικά κράτη και τους Παλαιστινίους, παγώνοντας ουσιαστικά την ειρηνευτική διαδικασία».

Τον Μάιο του 2009 σε συνάντηση που είχε με αντιπροσωπεία του Αμερικανικού Κογκρέσου, ο Ehud Barak, ο Υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, τόνισε ότι «καμία επιλογή δεν πρέπει να βγει από το τραπέζι στην αντιμετώπιση του Ιράν και της Βόρειας Κορέας».

Ο Barak περιέγραψε τους Ιρανούς ως άτομα που παίζουν «σκάκι και όχι τάβλι», οι οποίοι «θα προσπαθήσουν να αποφύγουν οποιοδήποτε πάτημα για να κατηγορηθούν και θεωρούν το Πακιστάν και τη Βόρεια Κορέα ως πρότυπα σε σχέση με την απόκτηση πυρηνικών όπλων, ενώ αψηφούν την διεθνή κοινότητα». Επιπλέον, ο Barak υπολόγισε ότι υπάρχει ένα παράθυρο 6 – 18 μηνών από την ημέρα της συνάντησης στην διάρκεια του οποίου «είναι βιώσιμη η πιθανότητα να εμποδιστεί το Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα». Μετά απ’ αυτό, είπε ότι «οποιαδήποτε στρατιωτική λύση θα οδηγούσε σε απαράδεκτη παράπλευρη ζημιά».

Επίσης εξέφρασε την ανησυχία ότι εφόσον το Ιράν αναπτύξει πυρηνικές δυνατότητες «άλλα κράτη παρίες ή/και τρομοκρατικές οργανώσεις θα ακολουθούσαν γρήγορα. Τώρα οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι δηλώνουν ότι η προθεσμία της «μη επιστροφής» είναι κάποια στιγμή το 2012.

Ανησυχίες για την περιοχή

Σε συνάντηση που είχε ο Αρχηγός της Μοσάντ, Meir Dagan, με τον τότε Δημοκρατικό Γερουσιαστή της πολιτείας του New Jersey, Jon Corzine, στις 13 Μαρτίου του 2005, ο Dagan εξέφρασε της ανησυχίες του για τις επιπτώσεις του τέλους του πολέμου του Ιράκ.

«Ξένοι μαχητές που προέρχονται από το Τατζικιστάν, το Ουζμπεκιστάν, τη Συρία και την Υεμένη έχουν επιστρέψει στις πατρίδες τους αφού πολέμησαν μαζί στο Ιράκ, είπε ο ανώτατος Ισραηλινός κατάσκοπος.

Ο Dagan είπε ότι το Ισραήλ δεν έχει «διασυνδέσεις στο Ιράκ πέρα από την φιλική σχέση με τους Κούρδους.» Όμως, δήλωσε ότι το Ισραήλ ενδιαφέρεται για
τις πιθανές επιπτώσεις που μπορεί να έχει η παρουσία Τζιχαντιστών στις πατρίδες τους, ιδιαίτερα εκείνες τις χώρες όπου οι τοπικές κυβερνήσεις δεν θα είχαν την ικανότητα να αντιμετωπίσουν πλήρως την πρόκληση των εξτρεμιστών.

Σε συνάντηση δύο χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 2007, με τον Francis Townsend, τον ανώτατο σύμβουλο του Προέδρου Bush για θέματα τρομοκρατίας, ο Dagan έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την σταθερότητα στο Πακιστάν.

Σύμφωνα με το σχετικό τηλεγράφημα, «Ο Dagan περιέγραψε ως τον χειρότερο εφιάλτη του ένα Πάκισταν όπου θα κυριαρχούν ριζοσπάστες ισλαμιστές που έχουν στην κατοχή τους ένα πυρηνικό οπλοστάσιο». Ο Dagan είπε ότι η Αλ Κάιντα και οι ομάδες της Παγκόσμιας Τζιχάντ δεν θα συμπεριφερθούν λογικά όταν αποκτήσουν πυρηνικά όπλα επειδή δεν ενδιαφέρονται για την ευημερία των κρατών ή την εικόνα τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. «Πρέπει να διατηρήσουμε τον (Πρόεδρο Pervez) Musharaf στην εξουσία είπε ο Dagan. Ο Musharaf παραιτήθηκε το 2008 έπειτα από κατηγορίες περί διαφθοράς.

Ένας τρελός γάμος

Ένα απόρρητο έγγραφο από την Πρεσβεία των ΗΠΑ στη Μόσχα με τίτλο «Ένας γάμος στον Καύκασο» αναφέρεται στην ζωή και την κουλτούρα στο Νταγκεστάν, μια επαρχία στον Βόρειο Καύκασο. Η αναλυτική περιγραφή, που βρίθει από αναφορές στα μεθύσια, τα ξεφαντώματα και την πολυσαρκία των ντόπιων, συμπεριλαμβάνει και τα μέλη της Εβραϊκής Κοινότητας, τον αριθμό τους και τις συνήθειές τους.

Ειδική αναφορά γίνεται στον Αρχιραββίνο της Σταυρούπολης, που περιγράφεται ως ένας άνδρας που μοιάζει με τον Shamil Basayev, έναν Τσετσένο ισλαμιστή τρομοκράτη «την ημέρα που έχει ρεπό», φορώντας παντόφλες, μπλουζάκι, καπελάκι του μπείσμπολ, με γενειάδα, ο οποίος τελικά ήταν ο Αρχιραββίνος της Σταυρούπολης. Μας είπε ότι υπάρχουν 12.000 ομόθρησκοί του στην επαρχία. 8.000 βρίσκονται στην πρωτεύουσα, Pyatigorsk. Το 70% είναι Εβραίοι των βουνών που μιλούν Περσικά όπως είναι και αυτός. Οι υπόλοιποι είναι ένα μείγμα Ευρωπαίων, Γεωργιανών και Μπουκαριανών.

Σε άλλο σημείο περιγράφεται η επιμονή που υπάρχει στην περιοχή με θέματα εθνικής ταυτότητας και πως το φαινόμενο είχε αρχίσει να διαδίδεται και μεταξύ των διπλωματών.

«Μετά από μερικές ώρες το κονβόι του Dalgat επέστρεψε με την Aida, με τις κόρνες των αυτοκινήτων να κτυπούν, μιλώντας για τον Dalgat Makhachev, γιό ενός πολιτικού και μεγιστάνα του πετρελαίου, Gadzhi Makchachev. «Ο Dalgat και η Aida βγήκαν από την Rolls Royce και εισήρθαν στην αίθουσα μετά μουσικής από μια χορωδία αγοριών που βρισκόταν κατά μήκος και των δυο πλευρών ενός κόκκινου χαλιού και τα οποία φορούσαν την μεσαιωνική πανοπλία του Νταγκεστάν κρατώντας μικρές ασπίδες και σπαθιά. Η είσοδος του ζευγαριού αποτέλεσε και το σινιάλο για τον τελετάρχη να δώσει το έναυσμα για το ξεκίνημα της γιορτής και μετά από μερικές προπόσεις οι «τσιγγάνοι» Piter άρχισαν την παράστασή τους. (Την επόμενη ημέρα ένας από τους προσκεκλημένους του Gadzhi είπε περιφρονητικά: «Μα τι τσιγγάνοι! Ο επικεφαλής της ορχήστρας ήταν σίγουρα Εβραίος και οι υπόλοιποι ήταν ξανθοί.» Μπορεί να υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτά, όμως, τουλάχιστον δύο από τις κοπέλες που χόρευαν φαίνεται να ήταν Ρόμα».